sevilmek

sevilmek nasıl bir histir bilmiyorum, hep sevildim sandım.

muazzam bir his.. seviliyorsanız kaybetmeyin sımsıkı sarılın kaybeden biri olarak söylüyorum sonrası uçurum..

güzeldir ama onu yaşayıp yaşata bilene

bana derdi ki kimse seni benim kadar sevmiycek. öyle bir hissettirdi ki sevdiğini. kimseye ihtiyaç duymadım. bir annenin çocuğuna baktığı gibi baktı bana. soğuk günlerde önümü kapattı. bağladı kendine. çok bağladı. bende onu herşeyden çok sevdim. sarılırken bile özleyecek kadar çok sevdim. gün geldi beni aldattı gitti. yarım kaldım. boşluğa düştüm. hala da o boşluktayım 2 ay geçmesine rağmen. tek bir şey merak ediyorum. böyle aşk insanın başına bir kez mi gelir ? beni kimse o kadar sevmiycek mi gerçekten? zaman geçtikçe anlıyorum ki ne ben böyle severim bi daha. ne de bu denli sevilirim. buna olan inancım her gün artıyor. ve bu ümitsizlik beni öldürüyor.

herkes öldürür sevdiğini 😒

nasıl bir şey özlemek kadar zor mu

belki bizi de seven birisi vardır lan, kenarda köşede hayalimizi kuran birisi.

ölene kadar bişeyleri seveceğim zira sevildiğinden ve min olamıyor insan :)

sevildiğimi hissettiğimde teşekkür edip sarılasım geliyo ya. sanki sevilmek için şanslı ve güzel olmak gerekiyo gibi, hiç sevilmeyecekmiş gibi hissediyorum. sevmesenizde olur be daha fazla kırmayın artık buda can

muazzam olay. hele ki sevilmediğini düşündüğün kişi tarafından sevilmek tarifsiz. bir de sen seviyorsan tadından yenmiyor. sevin lan sevin hayat çok kısa

hiç umrunda olmayan biri tarafindan sevilmek iğrençtir. sürekli basima bu geliyor benim. karsi taraf üzülüyor dolayisiyla bende üzülüyorum baya. sonu genelde beddua ile bitiyor. ama benim herhangi bir suçum yok anasini satim sanki suçlu benmişim gibi hissediyorum

nasıl bir şey acaba??

sevilmek öyle kolay değil. hak etmek lazım ilk önce bunu. bir de hak etmediği halde sevilen insanlar var, ağzına sıçayım işte ben onların.

sevmek çay , sevilmek şeker bizim gibiler çayı şekersiz içer

4 aydır falan uzak kaldığım bir konu bilmiyorum

muazzam bir duygudur.

sevilmek neyse de çok sevilince bunalanlardanım ben de sanki biri beni boğazlıyormuş hissi ile doluyorum. garip. yine de alışacağız gibi, bakalım...

''sevilmeyi beceremiyordum!'' ''aranan,özlenen,beklenen ben değildim''

onu sevme ihtimalimi duyunca dolan gözlerinden ve kızaran yüzünden anladım, gerçekten sevildiğimi.

anlaşılması, emin olunması güç bir duygu. bilmiyorum nasıl ama müthiş olmalı. yanılması halinde fena ızdırap verebiliyor ama. (bkz: ölüm var ölüm sevin, sevilin)

annem de olmasa varlığından haberdar olmayacağım duygu türüdür.çok seni seviyorum diyen oldu lakin şuan hiçbiri yoklar.

arada yaşatmaz insanı. ya doruklara çıkarır ki pek az görülmüş şeydir yada yerden yere vurur.

bu saatlerde buranın boş olması biraz üzücü

bazen tek ihtiyaç. (bkz: dolduralım anam ) (bkz: bu dünyada sevgi büyük ihtiyaç )

ayarında olduğu sürece çok güzeldir önemsendiğinizi bilir mutlu olursunuz. şayet seven kişi sizi bir takıntı haline getirmiş ise o zaman berbattır. ondan nefret edecek seviyeye gelir, bir düş yakamdan diye isyanlara girersiniz.

aga bilgisayarın masa üstünü temizliyorum klasörleri kontrol ediyordum şahsi klasörümde leyla ile mecnun dizisinin bir fotoğrafına denk geldim 25.07.2017 tarihinde kaydetmişim fotoğrafı.. " bir insanın sevilebilmesi için kendisi gibi olmaması gerekiyormuş.. Sevilebilmek için herkes gibi olmak gerekiyormuş.." link

neden bilmiyorum bazen hissedemediğim eylemdir .böyle sanki herkes benden nefret ediyormuş ,açığımı arıyormuş ,sürekli arkamdan konuşuyorlarmış gibi hissediyorum .i̇nsanları itinayla seçiyorum bu yüzden seçtiğim insanı en çok ben seviyorum sanırım .

tam olarak ne kadar öküz bir insan olduğumu anlamama sebep oldu. çocuk dedi ki fotoğrafını atabilir misin dedim napcan fotoğrafımı, çizcem dedi. şimdi de resmi attı, çizmiş olm dedim niye bunla uğraşıyon benim işim bu dedi dedim bari uğraştığına değsin doğru düzgün güzel bi şeyler çiz. şimdi yazmış ki bu dünyada senden güzel bir şey mi var? vay amk, ben hep seven taraf olacağımı düşünmüştüm, birinin beni ağlayacak kadar seveceği aklıma gelmemişti. çok değişik bir hismiş.

tamam eyvallah sevmek zor da sevilmek daha bi zor sanki.

"ben söyleyeyim size sevilmek ne demektir, ben bilirim onun ne demek olduğunu. sevildiğim için değil, sevilmediğim için, ömrümde beni gerçekten sevmiş bir tek kişi olmadığı için bilirim; sevilmek bir kimsenin gözünde eşsiz olmaktır; sizi seven kişi, size yeryüzünde bir tane diye bakmıyorsa, sizi sadece insanların arasında bir insan, ancak sevilecek bir insan sayıyorsa, kabartmayın koltuklarınızı, siz de sevilmemişsiniz demektir." nurullah ataç

"insanın başkasına söyledikleri aslında kendi duymak istedikleridir. yazdıkları, okumak istedikleridir. sevmesi, sevilmeyi istediği biçimdedir." tezer özlü - kalanlar

Başlığı görünce içim acıdı.

Genelde seven taraftım ben. Pek alışık değilim bu duyguya. Zaten pek tatmadım. Ama inanıyorum. Bir gün gerçekten sevmeyi bilen biri çıkacak karşıma. O zaman yanılmayacağım. Üzülmeyeceğim. Kırılmayacağım. Arkamda bıraktığım yola bakıp, "Her şeye rağmen değdi" diyeceğim. Evet, sevdiğim kadının elini tutarken.

Bir insan sevilmekten başka ne ister ki? Bu ülkede insan sevilmekten bile korkuyor.

sevdiğim tarafından sevilmeyeceksem pek bir anlamı yok.

Ben bunu söyleyince pek hoş karşılanmıyor, lakin hiç tatmadım. (Arkadaşlık ilişkileri dışında.) Ne bileyim, olmadı işte. Hiçbir zaman bir kadının samimi sevgisini ve ilgisini hissedemedim. Ya o an, ya da üzerine düşününce yapmacık geldi hep. En büyük hayalim de bu biliyor musunuz? Resmen bunun için yaşıyorum. O yüzden merak ediyorum. Biri bana anlatsın.

güzel şey olsa gerek

Sevilmek bence baya derin. hiç sevildiğime inanamıyorum ben. Neden olduğuna anlam veremiyorum. Daha güzel, daha kültürlü, daha sevimli, daha bilgili daha daha bissürü özellik sayarım neden ben yani... O yüzden belki de hayatıma hiç kimseyi almayı istemiyorum, korkuyorum üzülmekten değil gücümün kalmamasından. Zaten erkeklere olan inancımı babam yerle bir etmiş o inancı tekrar yaşatamamak korkutur beni. Ama iliklerime kadar hissedebileceğim bi sevgiyi/sevilmeyi çok isterdim...

Konu sevmek olsaydı satırlarca şey yazardım lakin buna söylicek bi şeyim yok

Ananız ,babanız ,dostunuz ,köpeğiniz ,kediniz onlar sevmedi mi sizi? Mutlaka bunlardan biri tarfından sevilmissiniz sadece aşk edbiyati yapmak hoşunuza gidiyor sanırım. Veya ben mi yanlış anladım bilmiyorum. Öyle büyük beklentiler içine girmemeniz gerekir her zaman söylüyorum insanız sonuçta.

kendimle ilgili bi şey keşfettim geçenlerde. kimsenin sevgisine ihtiyacım yok hatta sevilip sevilmemek dahi umrumda değil. inanır mısınız üzerimden büyük yük kalktı bunu keşfedince. tavsiyem kendinizi sevilmek için koşullandırmayın. önce bi sorun ben kendimi seviyor muyum diye, sonra başkasının sevgisini kazanmaya bakın. hani sevildiğinize inanmıyorsunuz ya. işte sebebi o. kendinizi sevilmeye layık bulmuyorsunuz çünkü. en azından ben öyleyim. benim içimden kendimi sevmek gelmiyoken karşıdakinin beni sevdiğini söylemesi hiç inandırıcı gelmiyor.

Çoğu zaman iyileştirir, yatıştırır hatta sizi daha iyi bir insana dönüştürür. Çoğu öfke patlamaları olan, mutsuz, suratsız ya da sevgisini dile getirmeyen kişilerin noksanlığını çektiğini düşünüyorum.

dünyanın en güzel duygularından birisi. anne, baba, abi, abla, arkadaş, öğretmen, hayvan ve çocuklar tarafından hep sevilen bir insan oldum ama hayatımda ilk defa sevgili tarafından tamamen sevildiğimi hissediyorum. sevilmek güzel şeymiş, insanı değerli hissettiriyor. karşılıklı olunca da tadından yenmiyormuş. bunu öğrendiğim için çok mutluyum. sevilmek bir kadını gerçekten güzelleştiriyormuş. sevin sevilin. seven sevdiğine sevdiğini söylesin aloo.

Ailem, etrafımdakiler tarafından seviliyorum çok şükür. Bir tek sevgili tarafından sevilmedim, hep platonik takıldım karşılık sevgi nasıl bir şey bilmiyorum. Bir gün o sevgiyi de tadarsam tekrar geleceğim bu başlığa o zamana kadar sevilmenin kıymetini bilin.

Çoğu zaman yokluğunu buram buram hissettiğimiz duygu

Küçükken hep sevilmek isterdim ben. Sanki tüm üzüntülerim biri yanağımı okşayınca geçecekmiş gibi. Sanki herkes beni sevince huzura erişebilecekmişim gibi. Baya baya, aklım oturana kadar da insanların beni sevmesi için uğraştım. Ne büyük salaklık... Neyse ki erken toparladım. Bunu da yaramazlık yaparak belli ederdim etrafıma. Yani... Ne yapınca sevileceğimi bilmezdim. O yüzden yaramazlıkla dikkat çekmeye çalışırdım sanırım. Koltukların üzerinde gezer, basamaklardan aşağı atlar, aptal aptal işler yapardım. Ölmemem büyük şans. Tabi son yıllarda sevginin bir halüsten ibaret olduğunu kavramış, özellikle son bir yıl içerisinde de bu kavrayışımı perçinlemiş bulunmaktayım. Gerçek sevgi diye bir şey yok. Varsa da sayısı o kadar az ki, genel geçer tanımda varlığını siktir edebiliriz diye düşünüyorum. Belki de beni bulmadığı için böyle düşünüyorum. Artık kendi yanağımı kendim okşuyorum, evet.

herkes sevilmek istiyor ama kimse onu seveni sevmiyor. zinciri kırmak lazım.

Çok güzel bir duygu. Hatta dünyanın en ama en iyi hissettiren şeylerinden biri. Hayatınız değişiyor bir anda hayata bakış açınız değişiyor. Önünüzü görebiliyorsunuz ve kendinize olan benlik saygınız bile artıyor. Gerçekten dünya sanki sizin etrafınızda dönüyormuş gibi hissediyorsunuz çünkü bunu hissettiren biri var. İstenilmeyen, hoşlanılmayan kişiden gelen baskıcı ilgi ve sevgi değil kastettiğim. Birbirinizi anlayıp yolları dahi ayırsanız aradaki saygıyı bâki tutacak bir sevgiden, sevilmekten bahsediyorum ben. Sevilmek güzel şey hele bir de karşılıklıysa bir şeyler.