sevilmek

bana derdi ki kimse seni benim kadar sevmiycek. öyle bir hissettirdi ki sevdiğini. kimseye ihtiyaç duymadım. bir annenin çocuğuna baktığı gibi baktı bana. soğuk günlerde önümü kapattı. bağladı kendine. çok bağladı. bende onu herşeyden çok sevdim. sarılırken bile özleyecek kadar çok sevdim. gün geldi beni aldattı gitti. yarım kaldım. boşluğa düştüm. hala da o boşluktayım 2 ay geçmesine rağmen. tek bir şey merak ediyorum. böyle aşk insanın başına bir kez mi gelir ? beni kimse o kadar sevmiycek mi gerçekten? zaman geçtikçe anlıyorum ki ne ben böyle severim bi daha. ne de bu denli sevilirim. buna olan inancım her gün artıyor. ve bu ümitsizlik beni öldürüyor.