Sevilmek bence baya derin. hiç sevildiğime inanamıyorum ben.
Neden olduğuna anlam veremiyorum. Daha güzel, daha kültürlü, daha sevimli, daha bilgili daha daha bissürü özellik sayarım neden ben yani...
O yüzden belki de hayatıma hiç kimseyi almayı istemiyorum, korkuyorum üzülmekten değil gücümün kalmamasından. Zaten erkeklere olan inancımı babam yerle bir etmiş o inancı tekrar yaşatamamak korkutur beni.
Ama iliklerime kadar hissedebileceğim bi sevgiyi/sevilmeyi çok isterdim...