sevilmek

Hayata ne kadar sevgi sunduğunuza bakmalısınız neyden vazgeçerseniz neyi hayata o kadar sunarsanız artık o olursunuz

Başınıza gelene kadar ihtiyacınız olduğunu bilmediğiniz şey...

Karşılıklıysa mükemmeldir heralde çünkü tek taraflı olunca boka sarıyor

Ne yalan söyleyeyim çok güzeldi, ben de çok güzeldim o sıralar. Sonra bir şeyler yaşandı, zamanla bazı duyguları unuttum ve mantığının esiri, kaskatı bir adam oldum çıktım sonunda.

Sevmeyi bilen biri tarafından olunca mükemmel bi his. Daha kendine güvenen daha cesur biri haline dönüştürüyor. Sanki birlikte aşamayacağınız şey yokmuş gibi. Şey demeye başlayınca anlıyorsun. “Ya ben kime ne yaptım da sen karşıma çıktın.” Ama tabi bunu kötü anlamda da söyleyebilirsiniz.

sınavı yok ki kazanasın, ders değil ki çalışasın.

karşı taraf ne yaparsa yapsın emin olunamaması çok üzücü ya da yukarıdaki entiride dediği gibi arzu edilen kişi olmadığında seven kabul görmüyor. sevdiğim kişi geçen twitter'da "sınavı yok ki kazanasın ders değil ki çalışasın sevilmek de bi rızık ya.." yazan bir video beğenmiş. ben o kişiyi daha dün sevmedim, 10 yılı geçti hala aklımda. o bile böyle düşünüyorsa... konuşuyor olsaydık mesaj atacaktım, senin böyle düşünmeye hakkın mı var diye ama malesef konuşmuyoruz.

çok tuhaf bir şey yeşil benim en sevdiğim renk. sevgilim de her yeşil olan şeye bayıldığımı biliyor. instagramda mesaj beğenme kalbini yeşil renk yapmış. gorsel şöyle

sınavı yok ki kazanasın, ders değil ki çalışasın.

Bana nasip olmuyor bir türlü. Gezdiğim, yediğim, içtiğim insanlar var ama yastığa başımı her koyduğumda kimsesiz hissediyorum. Yıllardır o koşulsuz sevgiyi arıyorum ve bulamıyorum.

Çok hoşuma gitti. Alışmaktan korkuyorum.

nankör olmayın yeter. bu arada istemediğim bir şey.

İnsana kendini çok mutlu hissettiren olay. İnsan da çiçek gibi, yerini sevince tutuyor çiçek açıyor, yerini beğenmezse solup gidiyor. Ben de yerimi bulduğum bu yerde açıyorum, parlıyorum. Bir de özlem duyduğumu bile fark etmediğim eski hislerimi yaşayınca ne kadar güzel hislerden olduğunu anımsıyorum. Bunlardan biri de sevilmek. Annem, babam değiller, uzun yıllardır arkadaşım değiller, bir çıkarları yok. Ama benimle vakit geçirmek istiyorlar. Durduk yere masalarından kalkıp benim masama kadar yürüyüp "güneşşş ne yapıyorsun?" diyorlar. Mutfakta görünce sarılıyorlar, koluma giriyorlar. Merdivenleri yürüyerek çıkıyorum diye her gün asansöre binen insanlar sırf sohbet edelim diye yürüyorlar. Bana bir şeyler ikram ediyorlar, "güneş'e uzatın o alamadı" diyorlar. Ortalıktan kaybolunca birbirlerine "güneş nerde, nereye gitti?" diyorlar, yokluğumu hissediyorlar. Sabah ofise giriyorum, sağa sola günaydın diyenlere bakarken herkesi selamlıyorum. Bir sohbet oluyor, kalabalık arkadaş grubu konuşuluyor, konuyu herkes bana getiriyor. Sohbet benimle alakalı olunca herkes gülüp eğleniyor, neşeli şeyler konuşuluyor, espriler dönüyor. Hiç zorunda olmadığı halde bana yardım edenler oluyor. İnsanların benimleyken böyle eğlenmesi, sohbetimi sevmesi, konuları bana getirmesi, bana destek olması, arka çıkması, hakkımı koruması, ikramlarda bulunup keyiflendirmeye çalışması, benimle ilgilenmesi çok hoşuma gidiyor. Bilemiyorum, belki herkes için çok normal bir durum bu anlattıklarım ama benim için anormal. Çünkü bana hep anne babam, en yakın arkadaşlarım böyle içten davrandı hep. Bana seslenen, arayan, benimle yemeğe çıkmak isteyen kişiler sadece ailem oldu. Ailemden olmayan insanların beni böyle benimsemesi ne güzelmiş.

nası bi şey tadını anlatsanıza….

Sonuna kadar yaşadığım, çevremde sevildiğime inanan birisiyim… Umarım öyledir ama

27 yıldır merak ettiğim bazen hevesimin kırılıp yok ya istemiyorum dediğim ama en ufak bir umut ışığında küçük bir çocuk gibi heyecanlandığım mesele. Dilerim bu sene bitmeden tanışırız kendisiyle.

abi ben hiç gerçekten sevilmedim ya. beni niye hep kandırdınız insafsızlar

İcardi olmak isterdim ya valla bak nasıl bir his çok merak ediyorum icardi olmayı. Peygamber gibi gezinirdim etrafta.