sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

2-3 arkadaşım var bi ara dertleştiğim. Kendine hayrı olmayıp motive eden taraf tabiki bendim. Ben hayattan onlara göre daha umutluyken, daha pozitif bakarken geçen zaman içerisinde onların hayatlarının istediklerini yönde düzeldiği ve mutlu olduklarını gördüm. Ben mi ? Hala aynı yerde saydığım söylenemez ama isteklerimi henüz gerçekleştiremedim. Gerçekleşmedi. Hayat tüm zorluğuyla devam ediyor. Ben de tüm umudumla hala bekliyorum.

zamanın ne kadar da hızlı geçtiğini fark ettiğim anlarda bütün duygular hücum ediyor sanki. canlarım farklı şehirlerde başlayacakları uzmanlıkları için hazırlıklarını yapıyorlar. az önce birisi yaptırdığı kaşesinin resmini attı. çocuğunu binbir zorlukla büyütüp görevlendiren analar gibiyim, duygu patlaması yaşıyorum. her zaman yan yana olamadık belki ancak birbirimizin kalbinde yerlerimizin ayrı olduğunu biliyoruz. inşallah yolları hep açık olur, iyi işler başarır, güzel ve mutlu bi hayat yaşarlar.

İnsan bazen yanılmak istiyor.

nedenini çok merak ettiğim ama neden diye sormadığım bir mevzu var. sormayacağım ama yine de merak etmiyor değilim. umursamıyorum olayı ama yine de sebebini merak ediyorum. ilginç birazcık. ayrıca uyuyamıyorum ve sabah mesai var.... delircem

İstediğinizi söyleyin. Ama yalan. Hele ki karşında olan kişi o yalanı anlayıp sizle oynuyorsa vay halinize. Yalan söylemeyin olum. Ne demişler. Gerçeklerin birgün açığa çıkmak gibi kötü bir huyu vardır.

Yok bişey

Neyi arıyorsan O'sun sen.

Sözyle kuzum, söyle. İçinde tutma, ne istersen onu söyle

(#4497679) böyle boş muhabbet yapmayı çok seviyorum, çok gülüyorum. Keşke sık sık yapabilsem. Gerçek hayatta da sözlükte de baya sarıyor. Böyle muhabbetiniz olursa beni de davet edin görmezsem.

Siz hiç bir telefon ekranını koklayarak öpmek nedir bilir misiniz? Bilmiyorsanız söyleyeceklerim bu kadar...

İnsanların hepsi, sanki anlaşmış gibi benden uzaklaşıyor. Bu yetmezmiş gibi hiç bir işim de yolunda gitmiyor. Doldum.

Günaydın güzel sözlük. Bugün hala çok mutluyum herkesi öpesim var.

ay bende bir haller var. hem herkesle konuşasım var hem de kimseyle konuşasım yok. ders çalışayım diyorum kafamı toplayamıyorum. en ufak bir şeye ağlayacağım tutuyor. yalnız başıma aktivite yapayım diyorum eskisi gibi zevk almıyorum. kimse mesaj atmayınca beni önemsemediklerini düşünüyorum. atınca da uzaklaşmak istiyorum. içim sıkılıyor içim. nazar mı değdi ki acaba ya, hı?

Önüme gelen herkese bir tane çarpasım geliyor sağlam bir kafa yerleştireyim yada osmanlı tokadını indiresüm geliyor

iğrençsiniz ve her şeyi kendi doğrularınıza göre işliyorsunuz. bu yüzden silinmeye mahkûmsunuz

Ölümün olduğu bu dünyada herşeyi bu kadar ciddi yaşamayın.

bazı insanlar için hayat 25 - 30 yaşlarına kadar başlamaz, gençliği romantikleştirme ve takıntı haline getirme şeklimiz çok zararlı 22 yaşında hayatın bitmedi bu sadece başlangıç

izahlar kişiyi bağlar ve yapmaya çalıştığımızın aksine bizi mahkum eder. tarafsızlık adlı köşemden.

Aynı anda pek çok kişiyle flörtleşmek hem z kuşağı algısı hem de sosyal medya çağı sayesinde normalleşti. Bunu anlayabiliyorum çünkü bir bakıma haklı insanlar, karşılarında 3-4 belki de daha fazla kişi var ve hepsiyle bir süre konuşup aralarından en doğru olanı seçmek istiyorlar, diğerlerine de belli oranda şans tanımayıp belki de hayatını kökten değiştirecek bir fırsatı kaçırmamak ama karşısınızdaki de bunu yaptığında ve kibarca size artık görüştüğü birisinin olduğunu, konuşmamanızın daha iyi olacağını söylediğinde neden bu kadar bozuluyor ve bunu kendinize hem hakaret hem de aldatma sayıyorsunuz anlamıyorum. Sanki sen de aynı şeyi yapmayacaksın. Dön de önce bir kendine bak yüzsüz seni.

Üzerimde bölüm sonu canavarına gelip ne yapacağını bilmediği için bütün tuşlara basarak bölümü geçmeyi umut eden gamer çaresizliği var. Ey hayat, o kadar çabalıyorum sen de biraz ucundan tutsaydın ne olurdu yani...

Buralardan göçüp gideceğim sanırım

Güzel şeyler Allah'a bırakınca oluyormuş. Hayatımdaki tüm güzellikler için teşekkür ederim Allah'ım.

kendi bedenimi ve ruhumu taşımaya bile gücüm kalmadı

ben hep bu başlığa yazmak istiyorum çünkü hiçbir zaman kafamdakini toparlayıp netleştiremiyorum. Yine burdayım aynı sebepten. Gözlerim acıyo ağlamaktan. Sevdiğin birini o daha hayattayken kaybetmek, bazı ihtimallerin sonsuzluğa savrulması demek aslında. Acıyla başa çıkma şeklim ağlamakmış sanırım önceden. Çünkü şimdi bir alışkanlıkmış gibi dökülüveriyo yaşlar gözümden. İlk defa istemiyorum aramasını. Nolur aramasın diyorum nolur unutsun. Veda etmek istemiyorum. Zaman iyi ki geçiyo diyorum bazen. Gün iyi ki bitiyo. İyi ki doğuyo güneş tekrardan. Yoksa benim yaşıycağım yokmuş bu hayatı.

Çaresizlik çok zor dert. Allah her çaresiz durumdakine yardım etsin.

i wanna feel the cold inside your heart i wanna taste your red lips while smelling your odour i wanna hear your heart pulse i wanna be with you

Biri var. Twitter'da öyle şeyler yazıyor ki tanımasam inanacağım yazdıklarına. Ama tanıyorum. Söyleyeceklerim bu kadar değil ama hanımefendi kişiliğimin izin verdiği bu kadar. Boşlukları dilediğinizce doldurabilirsiniz...

insanların arkamdan konuştuklarını biliyorum ve takmıyorum normalde ama biri gelip anlatınca dayanamıyorum ya istemeden de olsa kafamda kuruyorum hep,acilen bu huyumdan vazgeçmeliyim keni psikolojim için gerçekten çok yıprandığımı hissediyorum ya

Yıllardır öylesine büyük ve hırçın dalgalarla boğuşuyorum ki artık kendimi çok yorgun hissettiğimin farkına vardım. Tek istediğim huzur dolu bir limana yanaşmak. Aslında o limanı da buldum ancak bir türlü dalgalardan kurtulup mendirekten içeriye giremiyorum.

her şey bir iletişimsizlik şeklinde cereyan ediyor. öyle olmasa da bana öyle geliyor.

--- spoiler --- Dürüst olmak gerekirse, benim nacizane görüşüm, tabi ki benim bakış açımdan farklı düşünen kimseyi rencide etmeden ama aynı zamanda bu konuyu farklı bir bakış açısı ile değinmeye çalışarak ve benim gibi her birinizin geçerli fikrini göz önüne alarak gerçekten ne söylemek istediğimi unuttum --- spoiler ---

Sağda solda siyaset bilimci, gazeteci, kanaat önderi, siyaset uzmanı diye dolanan, tartışma programlarının kadrolu ve güdümlü elemanları ve de sosyal medya fenomenlerini pek ciddiye almayın. Onların ardı sağlam, yaşlarını başlarını almışlar, gelecek kaygıları yok, geçim dertleri yok, kira, fatura dertleri yok. Sizin derdinizi hiçbir zaman anlayamazlar. Sizin derdinizi bir siz, bir de sizin gibileri anlar.

çok yoruldum. hayatta kalabilmek için sabah 09.00-18.30 ardından evde gece 03.00lere kadar çalışıp yalnızca bana kalan 6 saatimde uyuyarak geçirirken bir de dışarıya enerjik yaklaşarak vakit oluşturup sosyalleşmeye çalışmak bir yandan keyif verse de gerçekten yoruldum. bu yorgunluğumu biraz naz biraz sarılmayla yok edecek insanın önüme çıkmayışı ya da yanlış çıkışları da dalgalarımı sarstı. (bkz: geceye bir şarkı bırak) link

Sağda solda siyaset bilimci, gazeteci, kanaat önderi, siyaset uzmanı diye dolananıyorum. teşekkürler.

Ya biz hiç gerçekten sevilmeyecek miyiz? Vallahi çığlık atıcam artık yeter be.

zürriyetini sikiyim güneş doğmadan işe gelmek ne amk.

İnsanların ruhlarını öldürmeyin. Ölü bi ruh olarak devam edemiyorum.

Toparlanamıyorum

Yoruldum artik cikmazda gibiyim toparlamam gerek kendimi ama yapamiyorum toparlayamiyorum kendi basima bi sey beceremiyorum

(bkz: 6 şubat 2023 kahramanmaraş depremi ) Hiç şüphesiz bu felaketi yaşayan her bir il için içimiz yandı ama bu kadar geç aksiyon alınması ve tanıdıklarımızın bulunması sebebiyle Hatay beni bir başka üzdü. Aynı mahallede oturduğumuz bir aile dostumuz var tekstilci kendisi. Normalde şehir dışına mal taşırken kullandığı arabasını çeşitli yardım malzemeleriyle doldurmuş atölyesinde dikilen ürünler başta olmak üzere. Oğlu da doktor gönüllü olarak Hatay'a gitmek istemiş. Beraber yardım götüreceklermiş. Öğrenince tüm mahalleli ihtiyaç duyulan ne varsa aldık topladık verdik biraz önce yola çıktılar. Herkes arkalarından ağlıyor şu an. Fiziken sağlamız ama ruhen hepimiz aynı acıyı çekiyoruz biraz olsun ilaç olabilmek için çırpınıyoruz. Keşke elimizden daha da fazlası gelse. Çok isterdim ama doğrudan olay yerinde olabilecek dayanıklılık yok bende maalesef. Sahada olan herkesin Allah yardımcısı olsun onların gücü tükenirse hepimiz tükeniriz. İçimiz yanmasına rağmen hepimiz üşüyoruz ve nasıl ısınacağız bilmiyorum. Mucizelere hiç olmadığı kadar ihtiyacımız var vesselam...

Ya arkadaş yıllarca okuyorsun, uykusuz kalıyorsun, hem maddi hem manevi emek veriyorsun ama günün sonunda bok gibi olan sistem yüzünden vasıfsız herifin teki kapısında milyonluk araba varken asgari ücretin 8.500 olduğu dönemde 3.500 lira maaş teklif ediyor üstüne bir de oturdun diye gözüne batıyor. La havle vela kuvvete...

Buraya yeni üye oldum. Umarım nezih bir ortamı vardır. Nedense bu kötü günlerde daha çok asosyal oldum sözlük. İçime kapandım derin düşüncelere daldım. Hayat , ertelenmemesi gereken bir olguymuş. Ferahlamak istiyorum çok bencilce geliyor bana. Yemek dahi seçemiyorum artık utanıyorum. Kışı seviyordum ben sözlük sevmeyi bıraktım bu günlerde. İnsanlar diğer canlılar donarak ölürken kışı sevmek doğru mu? Bir kedi gördüm bu sabah işe giderken yol kenarında donmuştu ve ölmüştü. Bakamadım , dayanmadı kalbim. Şimdi hâlâ nasıl kışı seviyorum diyebilirim şu an sıcak yatağımda bu entryi girerken? Hayatın gerçekleri tokat gibi çarpıyormuş yüzüme de ben körmüşüm meğer.

evimi çok fazla özledim. rutin gündelik hayatımı bile çok özledim. oradan oraya savrulmaktan yoruldum. çok saçma gelecek ama odamda oturup telefonla uğraşmayı bile çok fazla özledim. daha sayamadığım çok şey var.. en basit şeylerin değerini anladım mesela. duş almak, diş fırçalamak, evde oturup çay içmek.. bunların hepsi meğersem bir lüksmüş. değerini şimdiden bilin. tekrardan bunları yapabileceğimiz zamana en hızlı bir şekilde geri döneriz umarım hep beraber.

Aslında o kadar çok şey söylemek istiyorum ki, yarına çıkacağımızın bir garantisi yok ama ne benim ona söylemeye yüzüm var ne de onun beni dinleyecek durumu. Belki bir gün..

bugün ilk defa içimden, ta yüreğimden ateş çıktığını hissettim. o çirkin enkazdan kardelen misali çıkan minnacık canlar, nasıl savunmasızlar... ama nasıl güzeller nasıl. onları gördükçe, ya aralarında kurtulamayan varsa diye düşünmeden edemiyorum. dokunmaya kıyamazsın pamuk tenlerine. bir yandan onların o sakinliği, hayat doluluğu bir umut ışığı oluyor fakat o umut ışığını bu kadar bariz görebilmek için cidden karanlık olmasına gerek var mıydı?

Sözlükte olan olmayan tüm depremzedelere Allah'tan yardım diliyorum. Hayattaki her şeyin bir anda bitebileceği ve aslında her an yalnız olduğumuzu, çaresiz olduğumuzu görmek istemezdim. Gidenlere rahmet, kalanlara sabır, sağlık, dayanma gücü versin rabbim.

Korkuyorum. Burada da söyleyemeyeceksem nerede söyleyeceğim ki?

Ben asker olucam sanırsam. Sürekli ertelediğim bir karardı. Düşünüp karar vermem gerek. Bu isteksizlikle başka bir şey yapmak zor. Kitaplara geri dönmeye karar verdim. Toplu bir alışveriş lazım klasiklerden. Berbat bir hayat yaşamamalıyım. Kısa bir hayatım var bir şeyler öğrenmeli gelişmeliyim. Günümün her dakikasını doldurmalıyım. Düşünmekten kaçamıyorsam bunu başka yönlere çekip bir şeyler katıcak şekilde kullanabilirim sanırım. Tüm parayı da kitaplara harcayamam tabi. Askerlik için sildirilmesi gereken iki dövmem var ve hayır için siliceklerini düşünmüyorum :D

Kılıçdaroğlu aday olmasın