sözlük yazarlarının kendilerinde en sevmediği özellikler

amk hayır diyemem asla ve kin tutamıyorum

hayvan gibi kin tutuyorum bana biri yanlış yapsın o yanlışı bıkmadan yılmadan her saniye yüzüne karşı söyleyebilirim ve asla unutmam. böyle olmakta beni mutlu ediyor.

daha sert bir karaktere sahip olamamak. iyilerin daima kaybettiği dünyada kötü bence

ben kendimi sevmiyorum aq. amcık amcık hareketlerim var. sikicem belamı.

katiyyen kin tutamamak saf olmak bazen salaklik derecesinde

çok iyi kin tutarım en ufak olayda bile gece düşünüp kendi kendimi gaza getirip daha büyük bir kinle uyanırım ( bu devir bunu gerektiriyor)

""güzel entri ""

aklımdan çıkaramıyorum ne kadar affedersem affedeyim hala aynı şeyi düşündüğüm için illa patlak veriyor bir yerde

acayip gereksizim bu ara, öyle böyle değil

biriyle asla küs kalıp da kin tutamıyorum ekstra durumlar dısı sonucunda olan yine bana oluyor bir de bir seye taktıysam asırı takıyorum ortası yok

ben ölürüm kinim kalır.

sinirlenince ağlamak

kinciyim ve takıntılarım var.

her duyguyu dibine kadar yaşamak. sevince taparcasına seviyorum nefret edince de öldürmek istiyorum bazen yoruyo

herhangi bir şeyden bana etkisi incir çekirdeğini doldurmayacak kadar az bile olsa büyük etkileniyorum ve çevremdeki herkes bundan suçluymuşcasına kendimi onlardan soyutluyorum ve elimde değil.

unutkan olmam

(bkz: fazla düşünmek) hayattan keyif almamamın tek sebebi.

sevmem kolay kolay seversemde kendi azıma sıçarım

inatçı olmak

abi ruh halim çok değişken ne zaman ne yapacağım belli olmuyo bide acayip sinirli ve kinciyim ya allah benim belami mi vermiş anlamadım ki

hastalık boyutunda kıskançlık kanser eden cinsten

konuşma yeteneğini sınırlı olması esnaf ağzı yapamıyorum,edebiyat yapamıyorum , direkt söylüyorum sonrada beni anlamıyorlar

çevreye farkettirmesemde çok kırılgan olmam. biri şakasına bir söz mü söyledi, o an belki gülerim ama içimden bir kırılma sesi yükselir. bir de iyimser olmam. öyle ki kişinin ne yaptığı ortadadır ama ben yine de "dur bi belki başka bir şey olmuştur, bir sebebi vardır muhakkak" modundayım. daha vardır da aklıma ilk gelen bunlar...

abi ben isterdim ki dışarıdan beni tanımayan biri beni gördüğünde gelip yanıma muhabbet etmekten çekinmesin.ama gel gör ki dışarıda o kadar ciddi duruyorum ki mümkün değil bir insanın gelip yanıma muhabbet etmesi.muhabbeti bırak adres bile soramaz heralde amq

nerde bana uymayacak zor insan varsa onu seviyorum. bu da beni ziyadesiyle yoruyor

harika olmam

içimdeki insan sevgisi

takıntı, kin tutma, güvensizlik bu üçünün vücut bulmuş haliyim

kendimi hiçbir zaman düşünmeyecek kadar fedakarim ve hiçbir şeyi unutmam

herkesi kendim gibi görmem

çok fazla rahatım

ya hep ya hiç felsefem ortam yok arada grilikte lazım.

(bkz: inatçılık) bazen ben bile kendime uyuz oluyorum, ben olsam döverim orda kendimi valla

cabuk sinirlenmem, kolay kolay hayır diyememem. bu ikisi yüzünden sürekli bir bokluklar geliyor zaten basıma 🙄

beni kırmalarına izin vermem

düşünceye daldığım zaman dakikalarca ayak parmaklarımı izlemek.

çok fazla düşünüyorum ya. düşünmekten yorgun düşüyorum, sonra saatlerce uyuyorum.

sinirlenince dolan göz

herşeye karşı olmam, çirkeflikten ölücek olmam aşırı kavgacıyım da

apartmanımdaki insanlara "iyi günler,iyi akşamlar" gibi şeyler söylesemde yüzüme dik dik bakıp geçip gidiyorlar ve ben onlar gibi olamıyorum.söylemezsem içim rahat etmiyor.

ritmi olan sesleri dinlemeyi ve cikarmayi severim. ateşle oynamayi ve kendimi yakmayi ( iki parmağımda sinirler ölü)

ulan sinirlenince gozum kimseyi gormuyo nasi oluyosa bilincimi falan kaybediyorum cok insan darilmistir bana kizginken onlara soyledigim seyler icin sonra gelip diyolarki boyle boyle dedin oyle bise demedigime adim gibi eminim ama demisim hani bikac kiside arkadan kafa salliyo dedin knk fln diye ama katiyen hatirlamiyorum ve bilincle soylemiyorum yani

moral olarak kısa sürede dip ve zirve yapmam.

hiçbir şeyi içimde tutamıyorum ve er geç her şeyi konuşuyorum bu da bazen çevremdeki insanları üzüyor o zaman ben de üzülüyorum bu huyumu hiç sevmiyorum ve değiştiremiyorum

çabuk affetmek

hangi birini sayayım

çabuk sinirlenmek ve kararsız olmak

bencilim fazlasıyla. çabuk sinirlenirim ve o sinir hep öyle kalır. sessizliğe aşığım, sese tahammül edemiyorum. özellikle başımda bıdı bıdı yapanlara. bu kadar. teşekkürler, yine yüzleştim kendimle.