bugün de otobüste camdan dışarıyı izlerken öylesine o gün durakta görüp beğendiğim biri hakkında kafamda aşk hikayesi kurguladım, ne biliyim böylesi yol daha güvenilir, temiz. kalbin de kırılmıyor.

durakta beğendiğim o birisinden de özür dilerim, seni pis hayallerime alet ettim.

sözlük yazarlarının kendilerinde en sevmediği özellikler

girişimden, değişimden korkmak ve adım atmakta zorlanmak. arkadaş ortamı olsun, bir şeye başvurma konusu olsun... keşke kendime biraz daha fazla güvenebilsem, keşke biraz gamsız olsam.

babam porno izliyor. 
bunu da annemin telefonundan yapıyor.
annem belki anlamıyor tam olarak akıllı telefona hakim olmadığı için ama ben bariz görüyorum ve gerçekten iğrenç bir durum.
gerçekten.
bunu yapan kişi insanın kendi öz babası olunca tabii... 
iki gündür görüyorum, annem mutfağa yemek yapmaya veya çamaşır asmaya gittiğinde televizyon önünde açık, telefonla uğraşıyor. bunu yaptıktan sonra son kullanılan uygulamaları bile kapatmıyor. e bari geçmişi silemiyorsun bunu yap be adam.
hoof. iğrenç.

otobüste ya da benzeri yerlerde tanıdığın birine benzer birini gördüğünde "ya acaba o mu? ahanda göz göze geldik. ya selam vermedim diye alınırsa? belki o değildir ya." gibi triplere girmenize neden olur.

ilkokuldayken hep hoşlandığım çocuğun ismini çekerdim. nasıl hisliysem.

şimdilerde sevmiyorum çekilişleri. yani samimi arkadaşlarınla yapıyorsan sıkıntı yok çünkü ne alacağını biliyorsun ama öbür türlüsü beni çok geriyor ya.

bana göre de yaşarken yavaş, yaşandıktan sonra hızlı geçmiş gibi olur. zaman çok değişik bir şey.

sözlük yazarlarının şu an okuduğu kitaplar

<a href="/b/olasılıksız">(bkz: olasılıksız)</a> 

daha önce de okumuştum ama yaklaşık iki üç yıl olmuştur, unuttuğum için tekrar başladım. 

adam fawer'ın bir diğer kitabı empatiyi de öneririm okumadıysanız.

(bkz: olasılıksız) 

daha önce de okumuştum ama yaklaşık iki üç yıl olmuştur, unuttuğum için tekrar başladım. 

adam fawer'ın bir diğer kitabı empatiyi de öneririm okumadıysanız.

lisede dolu dolu yaşanan üç yıllık uzun bir ilişkinin ardından benimdir. kotamı doldurmuşum. 

bir yılı aşmıştır heralde, nasıl flört edilir hiçbir fikrim yok. sevgili edinme konusunda da hiçbir şey yapmıyorum. öyle bekliyorum doğru kişiyi, gelsin kendisi beni fark etsin diye. gerçi beni de kim fark eder ki? neyse. 

bazenleri -özellikle yalnız kalınan zamanlar- hüzünlendiren bir durumdur.

beyinle kalp arasında sıkışıp kalmak

pekâla bu durum değişebilir ama kendi tecrübelerimden yola çıkarak şunu söyleyebilirim; duygularınıza belki engel olamayabilirsiniz canınız yandığı için ama daha sonra çok daha büyük bir acıyla karşı karşıya da kalabilirsiniz. bunu istiyorsanız sıkıntı yok. bence ilk seferiniz ise, yani ilk kez bu ayrımdaysanız duygularınızı seçin. çünkü insanın canı çok yanmadan mantıklı düşünemiyor. 

şu zamana kadar (on sekiz yıldır) her zaman duygularımı seçen bir insandım ben. içimde ukte kalmasın, aman pişman olmayayım falan filan. gerçi pişman da değilim. çünkü şu an mantıklı düşünebiliyorsam, anladınız işte.

hala zorlanmıyor değilim ama son bir yıldır mantıklı seçimler yaparak çoğu şeyden kıl payı kurtulduğum için mutluyum. bunu da az önce su altında düşünme seansımda fark ettim. 

o yüzden neymişş, bir yere bağlamam lazım sonuçta, duygularla hareket etmek bazen eğlenceli olabilir ama mantık sizin için oldukça güvenli bir yoldur.

tabii, durumuna göre.

bazen bir his oluyor bende, sanki bir amacım yokmuş gibi hissediyorum. sanki boşluğa düşüyormuşum gibi. ve ben bu hissi kendi kendime geçirmeye çalışıyorum. çok üzücü bir şey bu. yine de, ben güçlüyüm.

sözlük yazarlarının canını sıkan durumlar

gene olay yerine geri döndü eski sevgilim, ilk aşkım... yalvardı yakardı ama ben de o göz var mı? cık. 
üzücü olan, bir yıl geçmesine rağmen içimde bazı şeyleri uyandırması, hiç hoşlanmadım bu durumdan hem de hiç. ben halimden memnundum zaten.
umarım iki güne geçer...

bir gün sonra gelen edit: geçti.

insanoğlunun devlerden kaçarak kendilerine duvar örüp bu duvar içinde mutlu mesut yaşamalarını anlatan bir anime.

ayrıca anime sevdama death note (zirvede bırakmadım) ile başlayan beni kendisine bağımlı yapmış bir animedir, izlenmesi önerilir. 

bir de sayesinde yeni sezonun başlamasını bekleyemeceğim için gidip mangasını alacağım (okuyacağım ilk manga) animedir diyerek tanım kısmını noktalıyorum.

--- <a href="/b/spoiler">spoiler</a> ---
reiner ve bertholdt'un kendilerini dev olarak eren'e tanıttıkları sahnede şaka yaptıklarını düşünmüştüm. öyle soğukkanlı bir şekilde söylemişti ki reiner, sanki normal bir şeymiş gibi. 
sonra ki dakikalar ise gerçekten animenin en epik sahnesiydi bence. 
o sahnede çalan şarkı da animede çalan en iyi soundtracktı. o âna cuk diye oturmuştu, erenin duygularını çok iyi betimlemişti benim için.
youtubeda bulana kadar canım çıktı, sizin çıkmasın. <a href="/b/vogel im kafig">(bkz: vogel im kafig)</a>

şimdi n'olucak bilmiyorum. eren'in koordine gücü olduğunu biliyoruz, insan yiyen devlerin aslında normal insanlar olduğunu biliyoruz.
insanların deve dönüşebilmesinin ardındaki gizemi, duvarların ardındaki gizemi, maymuna benzeyen mutant devin gizemini henüz öğrenemedik. erenin babası nerelerde sürtüyor, belli değil. her neyse, ben zaten mangadan devam edeceğim artık. öğrenmek için sabırsızlanıyorum.
--- <a href="/b/spoiler">spoiler</a> ---

insanoğlunun devlerden kaçarak kendilerine duvar örüp bu duvar içinde mutlu mesut yaşamalarını anlatan bir anime.

ayrıca anime sevdama death note (zirvede bırakmadım) ile başlayan beni kendisine bağımlı yapmış bir animedir, izlenmesi önerilir. 

bir de sayesinde yeni sezonun başlamasını bekleyemeceğim için gidip mangasını alacağım (okuyacağım ilk manga) animedir diyerek tanım kısmını noktalıyorum.

--- `spoiler` ---
reiner ve bertholdt'un kendilerini dev olarak eren'e tanıttıkları sahnede şaka yaptıklarını düşünmüştüm. öyle soğukkanlı bir şekilde söylemişti ki reiner, sanki normal bir şeymiş gibi. 
sonra ki dakikalar ise gerçekten animenin en epik sahnesiydi bence. 
o sahnede çalan şarkı da animede çalan en iyi soundtracktı. o âna cuk diye oturmuştu, erenin duygularını çok iyi betimlemişti benim için.
youtubeda bulana kadar canım çıktı, sizin çıkmasın. (bkz: vogel im kafig)

şimdi n'olucak bilmiyorum. eren'in koordine gücü olduğunu biliyoruz, insan yiyen devlerin aslında normal insanlar olduğunu biliyoruz.
insanların deve dönüşebilmesinin ardındaki gizemi, duvarların ardındaki gizemi, maymuna benzeyen mutant devin gizemini henüz öğrenemedik. erenin babası nerelerde sürtüyor, belli değil. her neyse, ben zaten mangadan devam edeceğim artık. öğrenmek için sabırsızlanıyorum.
--- `spoiler` ---

bana haber izlemeyi sevdiren insandır. bilmiyorum ama bana çok samimi geliyor bu adam, belki de çoğumuzun ortak sesi olabildiği içindir.

bir 2014 değil. 2014'ten sonra boka sardı bu yıllar zaten.

<a href="/b/meyvelerin biraz şey olması">(bkz: meyvelerin biraz şey olması)</a>

sokağa çıktığında suratına vuran, burnunu donduran soğuk hava. ve o soğuk havayla anlam kazanan sıcak şeyler.
bilmiyorum ama yaz beni çok mayışık hissettiriyor, kışın dinç hissediyorum.

kazayla utanç verici bir şey yaptıysan utanmana gerek yok, kendini tribe sokma. nasıl olsa 2-3 dk sonra unutucaksın.

sözlük yazarlarının asosyallik seviyeleri

asosyal sözlükte bile asosyalim, daha n'olsun?

peki madem böyle bir başlık var, yazmak istiyorum.

şu yaşıma kadar hep şanslı bir insan olduğumu düşünmüşümdür. hiç arkadaş sıkıntısı yaşamadım mesela, hayır sosyal bir insan değildim ama arkadaş konusunda hep şanslı oldum. yeni bir okula başlarken, liseye başlarken hep bi şekilde tanışık olduğum insanlara denk geldim ve işin iyi tarafı o insanlar iyi, eğlenceli insanlardı ve hâla yakınız. arkadaş grubumuz oldu, beraber güldük, eğlendik. ara ara yalnız hissettim ama klasik ergen triplerinden başka bir şey değildi.

ve lise bitti, sınava girdik, sonuçlar falan derken hedefim uğruna mezun kalmayı göze aldım. şu an bu sancılı sürecin bitmesini dört gözle bekliyorum. belki de bu sürecin böylesine sancılı geçmesinin sebebi benim eğlenemememdir, sabah mutlu bir şekilde kursa gidemememdir. hatta belki değil, kesinlikle.

yapım gereği çekingen bir insanım ben, aşırı değil tabii ki de ama kendimi güvende hissedemeden "kendim" olamıyorum. olamıyorum işte, içimden gelmiyor. yeni arkadaşlarım bir şeylere kah kah gülerken o şen şakrak ben, onlara ayak uydurmak için bazen kendimi zorluyorum. ne bileyim, kanım kaynamadı belki de. ve henüz bir ay oldu, az bir zaman da değil.  

dostlarımı özlüyorum, çoğu zaman çok yalnız hissediyorum. ve bu yalnızlık cidden çok kötü bir his. insanın gerçekten çok sevdiği, değer verdiği bir dostuyla kahkalar atıp eğlenmesi, çok güzel bir şey. 

işin arkadaş tarafını geçtim, sevgili olmak nasıl bir şeydi unuttum. ara sıra eski sevgilim -şu ana kadar ki yaşadığım tek ve en büyük aşk- ile yaşadıklarımı hatırlıyorum, olmayan şeyleri hayal ediyorum ne biliyim, hayal etmeyi seviyorum ya. aslında her ne kadar ayakları yere sağlam basan boğa burcu olsam da, kendimi bazen hüzünlü, melankolik bir balık gibi hissediyorum. 

sanki bir daha kimseyi sevemezmişim gibi geliyor. gelecek hakkında umutsuzum, çoğu meseleye karamsar bakıyorum. çoğu zaman sevilmek istiyorum, yeniden sevmek, aşık olmak... ama kim beni sever ki? ben uzaktan soğuk görünen bir insanım, kolay kolay açılamıyorum, nasıl flört edilir hiçbir fikrim yok, zira üç yıllık ilişkim flört aşamasına girmeden başlamıştı. hadi biri beni sevdi diyelim, o zaman da herkes yalancı, herkes çıkarcı...

bu sene bitip, hedefime ulaşıp, üniversiteye başlayınca da yine kafa dengi arkadaş bulamamaktan korkuyorum. sanki hayatımın şanslı dönemi sona erdi, artık bu zorluklarla baş etmek zorundaymışım gibi. 

kendim gibi hissetmiyorum sözlük. eski -artık eski mi oldu?- beni çok özlüyorum. evet, beni. ben gibi hissetmeyi, bu şekil değil...

bugün ilk defa eski sevgilimi bir fotoğrafta başkasının yanında gülümserken gördüm. benden sonra birçok kızla çıktı, çıktığı kızları biliyordum ama onu ilk kez bir fotoğrafta başkasıyla mutluyken görmek... benleyken -3.5 yıl- hiçbir fotoğrafımızı internette paylaştırmazdı. işte bunun gibi biraz koyan tarafları var sadece. aylardır bir damla yaş akmadı gözlerimden ama bu sefer bir iki damla koptu gönlümden. bu çocuk beni bırakıp gidendi, hiç düşünmeden, bir veda bile etmeden, elimden gelen her şeyi yapmama rağmen, onu her şeye rağmen sevebilecek olmama rağmen. kaç ay oldu bilmiyorum, 9 belki 10. ona karşı bir şey de hissetmiyorum sözlük. ama yine de hayat beklenmedik şeyleri karşıma sunuyor, iyi de oluyor aslında, daha da güçleniyorum.
bu arada bana 1 ay önce de mesaj atmıştı bu şahıs ama hiçbir şekilde geri dönmedim mesajına. vicdan azabı çekiyormuş gibi bir imaj yaratıp "neden böyle oluyor nesquik, nolur bir cevap yaz iyi durumda değilim" gibisinden şeyler yazmıştı. neredeyse inanıyordum, neredeyse. siz siz olun aylar sonra mesaj atan eski sevgilinize sakın geri dönmeyin, o kadar değersiz değilsiniz. böyleler işte, gidiyorlar sonra yerlerinden sıkılıyorlar ve sizi tekrar deniyorlar, sanki size aşıkmış gibi oscarlık performans sergiliyorlar. inanırsanız vay halinize, inanmazsanız bir sonraki durakta başka insanlarla yollarına devam ediyorlar.
siz de geçmişte çektiğiniz acıyla ve içinizde geçmeyecek olan bir buruklukla kalakalıyorsunuz öylece.

sanırım sorun bizim hassas olmamızdan kaynaklanıyor, çok düşünüyoruz. halbuki onlar gibi rahat bıraksak kendimizi, bu kadar dokunmayacak söyledikleri, tavırları vs...

zaten doldukça çıkartıp suyun altına tutup tekrar takıyorum cidden iğrenç @yokyadavar teşekkür ederim umarım çabuk alışırım .s @honorsonmez

platonik aşkın aşırı umut verici hareketleri

ifşa oldum diye elim ayağım titredi kardeş ne yapıyorsunuz öyle kalbime iniyordu :(

şimdi farkettim de yanlış anlamış olabilirim

lucid dream görüyorsun. ya daha geçen yine araştırmıştım bunu şimdi bir örneği daha karşıma çıktı. ayırt edemiyorsan parmakları saymayı öneriyorlar, eksik ya da fazla çıkıyormuş. bu arada hiç uçmayı denedin mii?

kadınları bir daha aşık olamayacak hale getiren erkekler

ilk yorumu yapan arkadaşa katılıyorum. ne dediyse yaptım, sözünden çıkmadım ama terk edildim, doğru düzgün veda bile etmedi. bundan sonra kimseyi kendimden daha değerli biri olarak düşünmem, taviz de vermem...

balık burcunun gezegeni mars değil ki neptün. mars koç ve akrepi yönetir.

olasılıksızın yazarının yazmış olduğu empati de güzel

kesinlikle sana katılıyorum. yakışıklı olmasada tanıdıkça gözüme güzel gelen, yakışıklı olduğu halde bir anda gözümde iticileşen çok insan gördüm. 

bu duruma doğum haritasındaki sert açılar neden olur, bir insan salt burcuyla yorumlanamaz. 

bak bu konuda erkeklere güvenmiyorum ben, önemsiyor ayağına birden fazla kişiyi aynı anda idare edebiliyorlar, dikkatli ol derim :)

nasıl bittiğini bilmiyorum ama bir kez giden bir daha gider

hesabı ödersin diye sevgilisine para veren kız

alman usulü gayet mantıklı bence ya da hesabı sıra sıra öderler bugün benden yarın senden gibi

ygs'de bebek bezi bağla bence riske atmaya değmez ben öyle yapıcam

tabii ki hayır. öyle bir şeyi kastetmek istemedim. sonuçta bu bir cinsiyet meselesi değil, karakter meselesi.

nesquik kimdir?