sözlük yazarlarının kendilerinde en sevmediği özellikler

sinirlenince sinirimin hemen geçmesi

herşeyi çok fazla düşünmek

hala yaşamam

her boku uzatıyorum. dallanıp budaklandırıyorum. sonra ne bok yerseniz yiyin ben karışmıyorum diyorum.

çok uyuzum aq ya niye böyle?.

simetri

bazı seyleri cok gec fark etmem ve buna bağlı olarak mal olmam beni bu hale getirenler utansın diycem ama onlarda öyle duygular yok

fazla gülüyorum nefret ediyorum bundan. ciddi olamamak değil ciddi olurum istediğim zaman ama ciddi olmak istemiyorum. ne gerek var duvar gibi olmaya. her şeye esprili yaklaşmaya çalışıyorum. ciddiyetsiz diyolar bana çok umrumda değil ama ne bileyim bazen sinir bozucu oluyor. bide şey var kıskançlık galiba genel adı. sevilmek istiyorum herkes sevsin beni istiyorum. değerli gördüğüm biri, benden daha çok severse başkasını deliririm. çok az ama gerçekten az da bi ego var oda bi önceki maddelerden geliyo. çok da memnun değilim kendimden aslında biraz daha sıradan olmak isterdim. çok da matah bi şey olmamama rağmen.

karşımdaki insanı kırmamak için öfkemi ve sinirimi içime atıp kendimi psikolojimin ağzına sıçarım mesela

özgüveni olmayan malın tekiyim utandığımda konuşmayı bile beceremiyorum beynimin yayını sikiyim

gereksiz ciddiyet ve insanları en ufak hatasında direk olarak silmem.

aşşırı takıntılı bi insan olmam sanırım. ya bakın inanamazsınız. yamuk duran herşeyi düzeltme isteği mi dersiniz, oda arkadaşlarımın masalarını, dolaplarını toplama düzeltme isteği mi dersiniz, kirli olan herşeye çamaşır suyu dökme isteği mi dersiniz, saçı yağlı olan insanları görmeye tahammül edememek mi dersiniz, her an herşeyden midemin bulanması mı dersiniz ve daha bunun gibi buraya listeleyebileceğim bir sürü şey. arkadaşlarım hasta olduğumu düşünüyolar sanırım ama insanların değiştiremedikleri şeyler vardır, bu huyumu değiştiremiyorum maalesef..

çok dengesizim ulan. bir gün birşey icin ölüp biterken diğer gün nefret ediyor oluyorum. allah kahretsin ya

olmam. var olmam.

gerçekten öfkelendiğim zaman taş üzerinde taş bırakmıyorum

abi ben çok sabırlıyım ya. bazen kendime ayar oluyorum. lan yapsana şunu diyorum ama yok illaki beklenecek ve gereken neyse o yapılacak. hasbinallah

yaptigim yapmadigim her seyden pismanlik duyuyorum

asla doymamak

sümüğümu yiyorum el alışkanlığı

kocaman hataları sineye çekebiliyorken küçücük şeyleri dünya yapıp haketmeyenleri kırıyorum hemde ortadan ikiye

gülme krizi gelince durduramıyorum yokmu bunun bi çaresi psikolog falan

çok fazla gaza geliyorum çok palavra atıyorum durduk yerde. feci dalga konusu oluyorum her yerde.

üzülünce ağlıyorum sevinince ağlıyorum sinirlenince ağlıyorum şaşırınca bile ağlıyorum (bkz: her boka ağlamak)

amk kin tutamıyorum. max 1 gün. ertesi gün gelsin affederim, olsun der geçerim, suçu kendimde ararım filan hiç öyle "sen görürsün, göstericem sana" havasına giremem. e tabi mevzu çok büyük değilse.

affedememem, hata basitte olsa affedemiyorum

kimse için üzülemiyorum, kanım bozuk sanırım

her seyi kafaya cok takıyorum ya

kin tutamiyorum. keşke biraz kin tutabilsem

içimde sürekli bir karamsarlık, mutsuzluk var. ne kadar mutlu olursam olayım, gülersem güleyim bir kaç dakika sonra yine duruluyorum.

mal olmam

her işimi son ana bırakıyorum bu sefer yapmiycam diyorum yine yapıyorum

çok çabuk bağlanmam. utanmasam evdeki kibrit çöpünü kaybettim diye ağlayacağım.

her şeyden çok çabuk soğumam

insanları sevememem ama buna karşılık kin de tutamam

çok karamsar olmam. deli gibi istediğim şey olsa bile, ya bu bana zaten olmaz bunu hak etmiyorum deyip uzaklaşıyorum. tam bir mallik ama elimde değil işte

utanınca yanaklarım kıpkırmızı oluyo

çok çabuk sinirlenmem,çok çabuk alışmam.

her boka ağlamam. yer mekan farketmeksizin

sinirlenince gözlerimin dolması, güçsüz görünmekten nefret ediyorum.

ukalalık ve çok bilmişlik bu huylarimdan nefret ediyorum ama derler ya hani can cikar huy cikmazmis

hemen sıkılıyorum. bir şeye başlamak için ne gerekiyorsa yaparım, para mı biriktirilecek, o işi yapmak öğrenilecek mi, ne yapılacaksa yaparım ama işe başlayınca maks 1 hafta sürüyor, bırakıyorum :(

aklımda ne varsa direk dilime vurur kim ne der diye pek sey etmem iyi bisi gibi gözüksede kötü bişey çok kalp kırıyorum

egoist , kibirlilik, burnu havada biri olduğumu söylerler

bencil olmak istiyorum ama olamıyorum ya allahım niye beni bencil bi pislik olarak yaratmadın

kindarım aşırı ama biri bi laf soksun 5 yıl sonra bile hatırlatırım sen bana böyle böyle demiştin şimdi böyle yapıyorsun diye. bir de çok dalgaya alırım her şeyi millet çok ciddi bir şey konuşsun dalgaya vururum.

yaşım.

fazla,gereksiz fedakârım amk...

yufka yürekli olmam... al börek yap ye yani o derece

aşırı bi özgüven sorunum var