sözlük yazarlarının kendilerinde en sevmediği özellikler

asosyallik. dışarı çıkıp kafede arkadaşlarımla oturmaktansa evde yatıp uyumayı tercih ederim

galiba dobra olmam . şunun dozunu ayarlamıyorum. bir de gereksiz ani çıkışlarım var . elimde olmadan oluyor kontrol edemiyorum kendimi.

üşengeçliğim, bir insan saat 4'te olan dersine nasıl geç kalır yahu

çok kuğulum,duyarlıyım zamparayım felan aa hepsini seviyorum :) ne yazık ki buraya yazacak kötü huyum yok iyi geceler..

sevdiklerime hayır diyemiyorum

mal gibi kendi kendime sesli gülüyorum, yakında deli muamelesi görmekten korkuyorum.

karşımdaki değer verdiğim biri olunca katiyyen onu kırcak bişey söyliyemiyorum beni ne kadar kırmış olsada..

sinirlendigimde kendime hakim olamamam ve sonunda pisman olacagim seyler yapmam

kumar kotu birsey

üniversite okuyorum okula gitmiyorum çabalıyorum olmuyor keşke devam zorunluluğu olsa 😂😂

utangaç ve çekingenim bu kadar bilgi yeter

sevmeyi abartıyorum

zekamla her şeyi halledebilecegimi dusunmek,birazda umursamazim..

bana yapılanlar şeyleri çabuk unutmam. bazen kendime sen salak mısın hemen iki özüre ki bazen özür bile olmuyor insanları affediyorsun diyorum. ama işte huylu huyundan vazgeçmiyor.

1. aşırı derecede inat. 2. sevdiklerime kendimden çok değer vermem. 3.takıntılı olmam

u y u y a m ı y o r u m

bana zararı dokunan insana zarar vermeden duramıyorum.

çok sorumsuzum be.

kararsız olmam. karar vermek bu kadar zor mu dedirtirim insana ayrıca sinirlenince el titremesi de çok kötü arkadaşlar

sevmediğim insana tahammül edemiyorum, aynı ortamda bulunmaktan dahi haz etmiyorum. takıntı derecesinde sevemeyebiliyorum bazı insanları, tabii mantıklı sebeplere dayanarak. bazen bazı insanlara katlanmak gerek, ben bunu yapamıyorum işte.

üzgünken ya da sinirli iken -bazı anlar dışında- hep susarım. pek kimseye karşılık veremem o anlar.

sevgi arsızıyım karşımdaki beni ne kadar severse sevsin yetmiyor bana

ırkçı olmam. resmen tiskiniyorum. işin yoksa git kafatası ölç aq. zor ve sıkıcı.

insanlarin dusuncelerini cok onemsiyorum lanet olsun.

sinirlendiğimde gözlerimin dolması. bildiğin ağlıyorum ya akabinde ama zerre üzüntüden değil sırf sinir. tabii gel de bunu karşı tarafa anlat..

etrafımdaki insanların çok çabuk gazına geliyorum sonucu benim icin iyi bisey olmasa bile

her şeyi erteliyorum. sabah kalkar yaparım diyerek gece yatıyorum, sonra uyanamıyorum . sonuç hüsran ..

can sıkıntısı bir insanın 7/24 canı sıkılabilir mi ya sıkılıyorrrr işte ne yapsam geçmiyor

aşırı derecede inatçıyım biri tersime giderse sonuna kadar inat ederim hatta bazen sıkılırım bu durumdan ama yine de vazgeçmem inadımdan

çok çabuk inanıyorum, herkesi kendim gibi zannediyorum ve kimsenin kalbinini kırmayayım derken hep ben kırılıyorum yeter artık

kim ne derse inanıyorum ya lanet olsun

sanırım hakkımı arayamamak

birinin bana baktığını görünce gözlerim yaşarmaya başlıyor. niye daha bulamadım .

arkadaşlarım tartısmada filan okadar kırıcı,kötü laf etsede ben aynı şekilde cevap veremiyorum

üşengeçlik had safhada bir de bir şeyi en ince ayrıntısına kadar inceliyorum bu da gereksiz

bir erkek olarak ilk mesajı atamıyorum yok yani asla olmuyor.

çok fazla unutkanım. doğru düzgün aklımda bişeyi tutamıyom. kimseye hayır diyememe gibi bi huyum var. yakındaki kişieri kırmaktan korktuğum için yakın arkadaşlarımla bi konu hakkında tartışmıyorum. tmm diyorum geçiyorum

acayip takıntılıyım. 9 daki derse 7 buçukta gidiyorum. bir yere geç kalmaktan ölümüne korkuyorum. bir de hoşlandığım beye arkadaşlarım kötü bir şey deyince çocuktan anında soğuyorum.

mesela çocuk doğdu büyüdü okula gitti demiyorum kızla oğlan tanıştı, sevgili oldu, evlendi birlikte oldular, 9 ay sonra çocuk doğdu, ilk dişi çıktı, hastalandı, büyüdü, okula başladı diyorum... en ince ayrıntısına kadar anlatan huyumu sevmiyorum

hatalardan ders çıkarma sorunlarım var

kimseden bişeyimi saklamıyorum yakın gördüğüm herkese her şeyimi söylüyorum çünkü malım.

öfke kontrolüm yok. normalde oldukça sevimli ve kontrollü olan ben, sinirlendiğim zaman ağzımdan çıkanı kulağım duymuyor :(

en ufak şeyi kafama takıp delirtmeye çalışıyorum kendimi

sinirlendiğimde gözüm hiç bir şeyi görmüyor karşımda ki en sevdiğim insan bile olsa kırıp döküyorum sonra pişman oluyorum tabi ama iş işten geçiyor

hayatıma kim girerse girsin cılkını çıkartıyorum. hissederek yaşıyorum yapmacık olamıyorum. ya çok mutluyumdur ya çok mutsuzumdur. ortası yok benim için. hayatı enlerde yaşıyorum. bazıları da çok sıkılıyor bu yüzden yalnızım galiba.

size uzun uzun kusurlarimi yazmak isterdim ancak gerçekten o kadar mükemmel im ki kendimde kusur bulamıyorum.ama bu başlığa uygun olması icin aşırı mükemmel olmamı kusur sayabiliriz birazcık.

kararsızlık.....bi de hazır cevap olmayı isterdim ... iyi cevaplar hep sonradan aklıma geliyo 😒

sinirlenince ağlamaya başlıyorum. çaresiz kaldığım için ya da güçsüz olduğum için değil. bi konuda tartışırken haklı dahi olsam, sinirlenince tutamıyorum gözyaşlarımı. en berbat huyum bu.

ölümüne gamsızım yok abi umurumda degil olanlar olacaklar ve bu çok sinir bozucu.

her şeyin en kötüsünü en olumsuzunu düşünüyorum güzel hayaller kurmak istiyorum ama yok düşünemiyorum.