sözlük yazarlarının kendilerinde en sevmediği özellikler

her ne yemiş olursam olayım dişlerimi fırçalama isteği geliyor. fırçalamayınca da kendimi aşırı kötü hissediyorum ve çevremdeki insanları rahatsız ediyormuşum gibime geliyor. e böyle düşününce, ben de fazlasıyla rahatsız oluyorum. sonuç olarak günde 10 kere dişlerimi fırçaladığım oluyor. diş fırçasını geçtim, dişlerim eskimese bari.

kendimi sevememek..

Aşırı düşünme hastasıyım ben. Teşhisi de kendim koydum üstüne düşünerek.

İnatçılığım boş şeylere inat yapıyorum. Durduk yere gurur yapmam var tabi. Ne boş gurur yapıyorum bilmiyorum. https://youtu.be/xR6SzS9JtnA Birde bazen çok umursamazim bazen ise çok takıntılıyım. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Dünya yansa umrumda olmuyor ama küçücük bir şey için takıntı yapıyorum :/

Bende de biraz mallık var

Her doğru bildiğimi dan diye söylüyorum. Stratejik oynamayı bilmiyorum. Ve bunun sonucunda da iyilikten başka bişey yapmadığım insanların bile tepkisine maruz kalıyorum bazen. Sanırım karıncayı belini incitmeden sevmeyi öğrenmem gerek.

say say bitmez derdim ama tek bir şekilde özetleyebilirim; kendimden nefret etmem

Çok fazla ince düşünmek

sürekli hakkımın yenmesini aşamıyorum buna ben mi izin veriyorum evren mi beni böyle adam edecek en ufak bi fikrim yok ama yoruldum

Çevremde sevdiğim kim varsa arkadaş sevgili anne fark etmez aşırı kıskançtım bunun %20sini törpüledim ama hala en sevmediğim özelliğimdir

Çok düşünmek. Her ne kadar dışardan rahat, umursamaz gözüktüğümü söyleseler de içerde durumlar karışık.

yok abi yok. düşünüyorum düşünüyorum ı ıh yok. kusursuzum ben. kusursuz oluşumu bi özellik sayarsak; tek kusurum, kusursuzluğum.. (bkz: sonsuz döngü) (bkz: maşallah bana)

Herşeye çok fazla alınıp anında üzülüp kafama takmam. Dünyanın en kötü özelliği

her şeyi çok fazla düşünmem. sonra o ayrıntılarda boğulmam. dışardan gamsız biri gibi görünsemde iç dünyamda olaylar karışık.

Yolunda gitmeyen herhangi bir şeyi o kadar dert ediyorum ki , bulantı kusma ve baş ağrısı ile saatlerce süren eziyetli bir sürece giriyorum. Bir boşversem her şey güzel olacak da, yapamıyorum sevgili sözlük yapamıyorum

Üzülünce hastalanıyorum.

Son zamanlarda sinirli oluşum beni oldukça yormaya başladı. Eskiden gülüp geçeceğim şeylere şimdi sinir krizi nöbetleri geçiriyorum. 10 dakika sonrasında da ne oldu bana öyle neden bu kadar değiştim diye düşüncelere giriyorum. Harbi şaka bir yana ne oldu la bana ?

Yeni tanıdığım birini, önceden tanıdığım ve hiç sevmediğim birine benzetmişsem eğer bir daha o yeni tanıdığım kişiye ısınamıyorum. Benim acilen bu huyumdan kurtulmam lazım. İşe girdim, sürekli bir arada olacağımız birine şu an sebepsizce sinir oluyorum. Olmuyor ki hiç böyle...

dengesizlik. bugün mükemmel bir şekilde takılıp diğer gün hayatınızı zindana çevirir yaşama enerjinizi öyle bir yok ederim ki intihar düşünceleri belirir kafanızda.

Değmeyen insanlara değer vermek…. YA KAHKAR

Herkese iyi davranıyorum. Kişinin içindeki iyiyi çıkarmak için uğraşıyorum. Kişi kötüyse değişmiyor ama bana zarar vermek istemediği için kendisi uzaklaşıyor. Bana kalan ise sürecin yorgunluğu. Bazen artık kimseyi tanımak istemiyorum diyorum ama güzel bir insan çıkıyor karşıma tekrar başa dönüyoruz.

Fazla arkadaş canlısı olmak. Herkese insancıl yaklaşmak zorunda değilim çünkü ne kadar samimi yaklaşırsan karşınızdaki insan o kadar sınırlarını bilmiyor. Ama bunu kendime kabul ettiremiyorum. Hayırlısı

Ruh halim hemencecik değişiyor. Çok mutlu ve enerjik iken bir anda depresif bir hale girebiliyorum. Şu müzikten sonra şu müziğe geçmek benim normalim mesela. Ne kadar normalse artık asashhshs

Kendimde en sevmediğim ve değiştirmek istediğim özelliğim aşırı alıngan olmam.. sevdiğim insanlar konusunda çok ince düşünürüm çok kibar davranırım onlara söyleyeceğim şeyi 100 kere dolandırırım kafamda falan ama onlar benim onlara davrandığım gibi davranmadığında üstelik hiçbir kötü niyetleri yokken çok üzülüyorum hemen alınıyorum. Sevdiklerime alınma huyumdan nefret ediyorum keşke gamsız biri olsaydım. İnsanlar 'ya buna mı alındın allah aşkına' dediğinde daha çok üzülüyorum ama buna sinir de ekleniyor. Bu durum en çok manita işlerinde yoruyo beni sanırım. En ufak bi şeyde alınganlık yapma trip atma huyumdan nefret ediyorum ya kendimden o zamanlar ama elimde olmuyo kalbimden ses geliyo amk resmen çatur çutur ama karşı taraf anlamsız buluyo. Bu belki henüz benim için doğru kişiyle tanışmadığımdan kaynaklıdır ama yine de keşke bu kadar olmasaydım :(

kendimce hırslı biriyim. ama sevmediğim şeylerde hırslanamıyorum. bir şey ilgimi çekmiyorsa ona kendimi tamamen kapatıyorum. herhangi bir azim gösterme çabasına giremiyorum.

Çok var saymadım

Birinin gidişine alışmam 8-10 senemi alıyor.

herkesi kendim gibi sanıyorum.. birini seviyorsam o da beni sever sanıyorum.

tüm sorunlarımın sebebi, öz güvenimin havadaki kuşa bağlı olması. bundan kaynaklı defalarca panik atak geçirdim. daha dün, devlet dairesine tek başıma gitmem gerekiyor diye iki buçuk saat panik atağın sınırında dolaşıp gitmekten vazgeçtim. ne yaparsam yapayım, ne kadar düzeltirsem düzelteyim asla sabit kalmıyor kendisi.

Çok fazla detaycı bir insan oluşum. Hayata hep geniş bir yelpazeden bakarak herhangi bir olayın tüm olasılıklarını düşünürüm. Her detayı ince ince düşünüp hiçbir şeyi atlamadığımdan, eksik gedik bir şey olmadığından emin olmak isterim. Belki birçok insanın aklına bile gelmeyecek olasılıkları bu detaylar sayesinde yakalayıp aydınlanırım. Ancak bu detaycılığımı maalesef kendimi ifade ederken de kullanıyorum ve bu durum çok kötü. Kendimi ifade ederken karşımdaki insanlara gerekli, gereksiz birçok detay veriyorum. Belki karşımdaki insanlar vermiş olduğum bu detaylar yüzünden boğuluyor, yoruluyor, anlatmak istediğim asıl şeyden kopuyor hatta bu durum benden soğumalarına bile sebep oluyor olabilir. Sanırım bunun altında yatan asıl sebep; yanlış anlaşılmaktan korkuyor olmam. Kendimi tam olarak, doğru bir şekilde ifade ettiğimden emin olmak adına insanları gereksiz detaylara maruz bırakıyorum. Ayrıca bu durumun karşımdaki insana kendini salakmış gibi hissettirme olasılığı var ki, bunu aklıma bile getirmek istemiyorum. Karşımdaki insan benim ona bir şeyleri Bilal'e anlatır gibi anlattığımı düşünüyorsa vay halime!!! Halbuki sen kısa ve net bir şekilde anlatman gerektiği kadarını anlat, anlayan anlasın anlamayan anlamasın... Nedir bendeki bu yanlış anlaşılma korkusu bilmiyorum ama ne yaparsam yapayım hem bu korkudan hem de yanlış anlaşılmaktan kurtulamıyorum...

ortamın olmaması. ya bir şeyi kafama deli gibi takıyorum ya da hiç umursamıyorum

Aşırı kontrolcü ve mükemmeliyetçi bir yapım var.Etrafımda olup biten her şeye hakim olmaya çalışıyorum.Kimin hangi işi ne titizlikle yapacağını, hangi noktaları atlayacağını, hangi noktaları unutacağını ve neleri beceremeyeceğini tahmin ettiğim için ve asla o işin mükemmelliğine zede gelmesine razı olamadığım için bir şekilde dahil olup o işi üstlenir ve tamamlarım.Ama sorun şu ki;bu durum günden güne sorumluluklarımı arttırıyor.Ve bir yerden sonra bu senin işin gibi algılandığı için o işi yapmadığın anda yargılanıyorsun :)Bunu özel hayatımda da iş hayatımda da deneyimledim.Ve bir noktadan sonra her işe koştuğun için degersizleşmeye ve görünmez olmaya başlıyorsun.Kimse yorulmuş olabileceğini düşünmüyor bile..

Mükemmelliyetçiliğim ve mükellefiyetçiliğim.

Çok fazla sevgi doluyum insanları aşırı seviyorum aşırı güveniyorum falan ayy şaka tabii ki :D En sahte bulduğum şeydir sevilmeyen özellik adı altında olumlu şeyler sayılması. Ben size gerçekten en sevmediğim ve en berbat özelliğimi söyleyeceğim. Bunu değiştirmek için çabalıyorum ama olmuyor. Gerçek hayatta sosyal sınıf açısından kendimden aşağı olanları açıkça alaycı bir şekilde aşağılıyorum. Evet dümdüz bir hayvanlık bu ama o anda laflar ağzımdan kontrolsüzce fırlıyor. Eğer reenkarnasyona inansaydım önceki hayatımda leş bir Fransız aristokrat olduğumu iddia edebilirdim. Mesela bir akşamüstü arkadaşla sahilde biraz yürüyüş yapalım dedik, bize doğru bir dilenci çocuk yaklaştı ve ben onun suratına karşı istemsizce ayy pis böcek dedim. Benim arkadaş da baya alaycı biridir, bu söylediğimi arada hatırlatıp güler hala ama ben bu berbat huyumdan kurtulmak istiyorum. Tamamen yetiştiğim ortamın yargıları yüzünden bu davranışım. İçgüdüsel, kontrolsüz bir şey. Sahte tavırlı kendini prenses peri sanan bir gerizekalı olmayı asla istemem ama bu kadar da pislik olunmaz.

Şüpheciliğim,çabuk sıkılmam ve sürekli ertelenen şunu yapacağım bunu yapacağım deyip bir daha hiç yapamamak yarım bırakmak.

Öyle bir şey yazayım ki en kötü özelliği bu mu wowwwww demek ki çok mükemmel biri desinler diyecek kişiyi düşünmeden duramamam

(bkz: Sözlük yazarlarının kedilerinde en sevmediği özellikleri) Başlığı böyle okuyanlara özel bir entry de gelmesin mi? 1-Ben istediğim zaman sevdirmemesi 2-Sevmemi istediği zaman benim istediğim kadar sevdirmemesi

abuk sabuk kıskançlıklarım olabiliyor. bir defasında şekerpare'yi ismail abi'den kıskanmıştım. ben de şu şekilde şekerpare ile tanışıp şahane bir günü onunla beraber geçirmek isterdim. sonrasında çekip gidiyorsa gitsin, problem değil, alışkınız yokluğa. (bkz: bu acı geçiyor mu) (bkz: duygularım darmadağın anlayamazsın)