hayal kırıklığı yaşatan olaylar

o kadar kahvaltı hazırladım masaya oturdum bi baktım ekmek yok

coca cola şişesindeki pekmez..

olay değil ama bir durumdan bahsedeyim. 20 yaşındayım geçmişime bakıyorum.bomboş.insanlığa, medeniyete, kendi ufak çevreme bile güzel bir katkı yapamadım. sanki hiç yaşamadım. geçmişime dair pek bir şey hatırlamıyorum. sanki direk hayata 20 yaşında başlamış gibiyim. ne çabuk geçti zaman.en fazla bunun iki katı kadar daha yaşayacağım.bunun için üzülüyorum.korkuyorum ölmekten.ama ondan daha büyük bir korkum var. hiçbir insanın hayatında iyi bir etki yapamadan ölmekten korkuyorum.günün birinde beni hatırlayan son kişinin de ölmesinden ve tamamen unutulmaktan.hic yaşamamış gibi olmaktan korkuyorum. bakıyorum geçmişime kimim ki ben? ne yapmışım? işte en büyük hayal kırıklığı belki de budur.

maddi manevi her zorlukta destek verdiğin birkaç yakın arkadaşın vardır. ihtiyaç anında hepsinden yarım ağızla destek istersin. ama zamanında onlara verdiğin yardım gayretinin çeyreğini birinden bile göremezsin.. (bkz: eyvallah canlarım)

ayrıldıktan yıllar sonra neden ayrıldığımızı sorduğum sevgilimin ben seni hiç sevmemiştim sadece bir hevestin demiş olmasıdır

tanıdığını sandığın bir insanın aslında hiç de tanıdığın gibi biri olmaması. of yazarken bile hayal kırıklığına uğradım resmen...

beklediğin karşılığı görememek edit: mantiken görmek zorunda da değiliz ama işte

i̇çerisinde yalan olduğunu ispatlığınız her olayda hayal kırıklığı vardır. şey var bir de kendi yalanlarında boğulanları izlemek, onların hayal kırıklıklarına acıyorum. :)

hani nerdee o eski ramazanlar denilir ya hahh aileyle de artık eskisi gibi olamamak.

iki senedir haftanın altı günü görüştüğüm, hatta aynı sofraya defalarca oturduğum dershane müdürlerimizden birinin arkamdan ‘kibirli, beceriksiz, burnu havada, girdiği üniversiteyi bitiremez, yetersiz...’ gibi kelimeler kullanarak ben yermesi. daha bir ton laf sayıp beni kötülemiş, üstüne üstlük birde annemi sinirden ağlatmış. ben bu kadarını hak edecek kadar kötü bir insan değildim be. ben sizi babam yerine koymuştum:d

hayatım, hiç sekmez. bir kere de istediğim gibi gitte şaşırayım be.

çok değer verirsin gerçekten güzel değer verirsin birine sonra o değere yazık ettiğini anlarsın..

Kimse şu adamın yaşadığı hayal kırıklığını yaşamaz umarım çok üzücü. link

hangi birinden başlayayım bakalım... öncelikle çok sevdiğim ve güvendiğim tek insanlar olan ailem tarafından büyük zarara uğratıldım ve neredeyse bütün maddi varlığımı kaybettim. normalde böyle bir olay bana hayal kırıklığı uğratmaz ama güvendiğin insanlardan gelince böyle oluyor. sonrasında dört (4) yılımı verdiğim kulübüm sözleşmemi feshetmek istiyor ve bir maddi darbe daha yiyorum bu da yıkmadı değil. en son da geçirmiş olduğum covid-19 hastalığının diğer hastalığımı her şey iyiye giderken kötü etkilediği ve durumumun artık iyiye gitmediğini gün itibarıyla öğrenmiş bulunuyorum. her şey üst üste gelince de insan ufak çaplı bir hayal kırıklığı yaşamıyor değil.

bu ara her şey. en başta kendim. koca bi hayal kırıklığıyım. çok yoruldum her şeyden, herkesten, anlatmaktan, anlaşılmamaktan. keşke bi buton olsa böyle anlarda 2-3 günlüğüne ölebilsek.

2 kere sınava girip, sınavlar olumlu sonuçlandıktan sonra 2 kez de mülakata katıldığım iş görüşmesi sürecimde son aşama olarak benden en son birlikte çalıştığım yöneticimin numarası istendi. “Onunla da görüşür görüşmez sizi arayıp maaş teklifinde bulunacağız, sürecimiz olumlu ilerliyor” dendi. En son patronumu az çok entrylerimi okuyanlar bilir, cimri, huysuzun tekidir ama kötü bir insan olduğunu hiç düşünmemiştim. Kötüymüş. Arayıp onayını aldıktan sonra numarasını ilettim. Arayan ik’cıya “burda iş yükü fazla geldi onun için çıkıyor” demiş. Kurumsal bir firmada çalışmak istediğim için çıktığımı söylememe rağmen, siz birini bulup onu alıştırana kadar ben mutlaka burdayım dememe rağmen.. Başka neler söyledi anlatmıyor, “ben öyle çok kötü bir şey söylemedim ki” diyor. Bu görüşmenin üzerinden 2 gün geçti, hala beni maaş teklifi için arayan yok. Büyük ihtimal olmayacak zaten. Hemen hemen 20 günümü verdiğim görüşmeyi, çöp yapıp attı iki cümlesiyle. Cumadan beri sinirimden ağlayıp duruyorum. 8 ay boyunca hiçbir işimi aksatmadım. Tüm sorumluluklarımı zamanından önce yapıp teslim ettim, yetmedi sorumluluğum olmayan görevleri bile üstlendim. Asla iş yüküm fazla demedim, asla hiçbir şeyden şikayetçi olmadım ve aldığım sonuç ortada. Tek dileğim var, umarım tüm hayatı boyunca karşısına hep kendi gibi insanlar çıkar. Sadece bunu istiyorum.

Okuluma gidiyorum bugün. Çok kişi yok yurtta hem de1 arkadaşım var zaten hdhshsh. Hep sıkıntı yok kendi başıma hallederim ona güvenme yine tek kalacaksın dedim. O da ben geliyorum falan deyince o var diye rahatlamıştım biraz olsun.Bugün yazmışki ben gelemiyorum... Böyle cümleler ve yarıyolda bırakılma bana hep hayal kırıklığı yaşatıyor.Başta zaten kabullenmiştim bu durumu niye benim rahatımı bozdun .

mobil bankacılıktan gelen, ötv, mtv zart zurt gibi bildirimler. mobil bankacılık bildirimi görünce bir an para geldi sanıp heyecanlanıyoruz oçları.

Flörtün zannettiğin kişinin aslında sevgilisi olması ajwndnejd Hepimizin başına gelmiştir herhalde .d

Az önce rüyamda 2 senedir konuşmadığım arkadaşım(artık değil tabii de) telefonla beni arıyordu. Şu an içimdeki boşluk hissini tarif edemem.

işe girmek. bende daha büyük hayal kırıklığı uyandıran bir şey olmadı.

Eski arkadaşınla kurduğun hayallerin onun şimdi bir başkasıyla gerçekleştirmesi hem buruk hem tarif edilemez değişik bir his

Atatürk'ün emanetinin şimdiki haline gelmesi.

hangisini söylesem diye düşündüm.

Araları bozuk diye üzülüp sürekli araları çok iyi olsun diye dua ettiğim arkadaş grubumun mükemmel arkadaşlıkları oldu. Bilin bakalım kim dışarıda kaldı :) Üstelik de benden dolayı tanışıyorlardı:)