ilk yayınlanış tarihi 1885 olan,
emile zola'nın muhteşem kitabı. kitap o kadar güzel ki, 400 sayfasını epey bir süre önce okuyup kitabı bitirmemek için bildiğin kendimle kavga verdim.
emek,
hak,
adalet,
özgürlük,
burjuvazi,
işçilik,
maden ocağı,
yoksulluk,
zenginlik... her şey ama her şey o kadar nefis ve gerçek bir şekilde anlatılmış ki, yüzlerce kez tüylerim diken diken oldu okurken. içimdeki
öfke bedenimi aşıp geçti. bu kitabı yazmış olmak için sağ elimi ve sol ayağımı salise beklemeden verebilirim. o derece eşsiz bir edebi yapıt.
kitaptaki hemen hemen her karakterin belirli bir grubu temsil ettiğini az-çok herkes biliyor ve kitap (ukalalık etmek isteme ama) tam da benim siyaset teorime göre bitiyor ancak
suvarin ne karakterdi be! ki kendisi
mihail bakunin'e tekabül etmekte.
kitabı daha okumamış olanlar entrynin devamını okumasınlar lütfen.
***
kitapta her şey zaten kusursuz ancak yaşlı dedenin zenginlerin kızını evde boğarak öldürdüğü sahnede zola'nın bir betimlelemeleri vardı ki, "sen ne yapıyorsun be adam!" deyip oturduğum yerde doğruldum. resmen adam işi şova dökmüştü. "edebiyat böyle olur!" diyordu!
çok iyi kitap. okunması tüm okullarda zorunlu olmalı.
az önce kitabın benim siyaset teorime göre bittiğini söylemiştim. o da şu: ben de zola gibi gerçek bir
devrimin ya toplumun tümünün aydınlatılmasıyla ya da muhteşem bir yıkımla gerçekleşeceğine inanıyorum.
okuyun bu kitabı. okumadan ölürseniz yazık olur.
ayrıca;
(bkz: soma maden faciası)