öfke

motivasyon için mükemmel bir silah. ama silah olarak kullandığımızda beynimize sıkarız. --- spoiler --- isteklerimizi sınırlamalıyız, arzularımızı dizginlemeli, öfkemizi bastırmalı, bireyin sahip olmaya değecek şeylerden yalnızca sınırlı bir paya erişebileceği gerçeğini akıldan çıkarmamalıyız. --- spoiler --- (bkz: arthur schopenhauer) --- spoiler --- örnek insanlar yumuşak huyludur ve öfkeden kaçınır. (bkz: konfüçyus) --- spoiler ---

kontrol edemediğim, en nefret ettiğim özelliğimdir. sevdiğim insanlara patlamaktan korkarım.

birşeye sinirlenirim ve o sinirlendiğim şey yüzünden herkese karşı kötü olurum bundan nefret ediyorum ama kontrol edemiyorum bu huyumu

insanı insan yapan en güçlü duygulardan. öfkesiz insan hiç varolmamıştır. öfke kavgayı getirir, kavga ise eşitliği. bu amına koyduğumun dünyası şu yaştan sonra sosyalist yapacak beni. hele ki haksızlıklar karşısında (mesela kimsesiz çocuklar) öfkelenen insanları çok severim. gel gör, çok azlar. o kadar azlar ki neredeyse yoklar. hiç varolmamışlar gibi.

üzgün olan birisinin taktığı maske

rüzgar gibidir, dindiğinde çoktan birçok dal kırılmıştır bile.

metin2 bedensel savaşçı skili. başka bi şey gelmiyor aklıma.

kardeşim öfke 17 de master olmasi lazım yoksa ilerde sıkıntı cekersin

bu konuda oğuz atay der ki; "öfkem bana ait bir şey. yakın hissetmediğim birine nasıl gösteririm onu." *** mükemmel bir tespit ve ifade ediş. çünkü insan öfke gibi yoğun bir duyguyu kendisi için hiçbir ehemmiyeti olmayan birine karşı hissetmez, hissedemez. onlara karşı hissettiği şey şudur; (bkz: kayıtsızlık) (bkz: umursamamak)

''öfke benliğin yemi, en lezzetli gıdasıdır. benlik semirdi mi irade yok olur gider. i̇radesi zayıflayanın ruhu intihar eder. posalaşmış bir beden taşımak ne ağır zillet, ötelere kapalı bir ruh taşımak ne büyük ihanet.'' (bkz: şeyh edebali) ( osman gazi'ye nasihatından )

evrensel olarak mutabakata vardığımız tek duygu-olgu. tıka basa öfkeyle doluyuz her birimiz. internet kullanımı en diptekilere de indiği için artık insanların para sayesinde nasıl şatafatlı hayatlar yaşadığını görüp o hayata asla dahil olamayacağımızı görüp öfkeleniyoruz. öyle böyle değil ama. tıka basa öfkeyle doluyuz her birimiz. sokakta herhangi birini tutup çevirin, bilmezsen şu kadar para versek şunu yapar mısın deyin, birçoğu evet der. hepsi evet der diyeceğim de ayıp olmasın diye demiyorum.

her insanın içerisinde var olduğunu kabullenmesi gereken duygudur. öfke kabullenilmelidir. öfke kötü değildir. zaten birçoğumuzu öfkelerimiz şekillendiriyor. ister inanın ister inanmayın buna. kimilerimiz daha kendi benliğini oluşturmadan öfkesine kota vuracak şeyleri kabullenip onları hayatında ilke ediniyor kimileriyse görüşlerini bu öfke doğrultusunda oluşturuyor. ben ikincisiyim mesela. beni tanımlayabileceğiniz her şeyimi öfkem sonucu oluşturdum. (onu asosyal itirafta açıklarım) başkalarıysa bu öfkeleri bastıracak şeylere inandı. mesela ben sokakta aç yatan bir çocuk için öfkelendim bana komünist dediler. başkaları o çocuğun öldükten sonra rahata ereceğine ya da rızkının verilmiş olduğuna ve sonradan erişebileceğine inandı bazılarıysa vatanında yaşıyor sonuçta sağ olsun dedi geçti gitti. ayrıca bugün öfke kontrolü yaşıyorum diyen çoğu kişi öfke kontrolü falan da yaşamıyor. hepiniz psikopatsınız he amk.

karşıdaki insana laf anlatamama durumunda beyne pompalıyla vurulmuş hissiyatı veren duygu. ayrıca aynı pompalıyla karşıdakini vurma hissiyatı da veren duygu.

asla geçmeyen duygu. kabullenildiği ölçüde etkisi azalsa da asla geçmiyor. mesela şu an niye bilmiyorum ama "güvensizlik mi o? 2 haftadır sadece seninle konuşuyorum devamlı biçimde" diyen kızın bir hafta sonra "ben sana ümit vermedim, başkasından hoşlandım" demesine dair içimdeki öfke olduğu yerden çıktı birden. 6 aydan fazla oldu, orada olduğunu bile unutmuştum ama orada işte.

öfke yakamı bırakmayan yegane şeylerden biri. sülük gibi. aramız çok net, belirsiz olan tek şey ben mi onun sevdalısıyım o mı benim bilmiyorum. her şeye öfke duyuyorum. her şeye sinir olabiliyorum. çok kavgalı bir yerde büyütüldüm. kavgalar tartışmalar küfürler tehditler...ben hiç güzel söz duymadım. hiç seni seviyorum kelimesi görmedim. ağır küfürler, tartışmalarla büyüdüm. şimdi ben de hiç güzel cümleler kuramıyorum. güzel söz nedir bilmiyorum. çok fazla küfür ediyorum. sinirli öfkeliyim. çünkü ben öfkeye doğdum. şimdi değişse de bazı şeyler insan unutamıyor hiçbirini. benim de büyük sınavım hafızam napalım. zihnimdeki tüm görüntü ve sesler çok büyük. çok kalabalık çok ağır. sesli. küçücük yaşta nasıl bu kadar sese maruz kalmışım bilmiyorum. acaba bu kadar sesli uyaran beyin gelişimime de destek oldu mu diye düşünmüyor değilim. eğer küçüklüğüme dönebilseydim giderdim kendimin kulaklarını ve gözlerini kapatırdım. evet bunu yapmayı ölesiye yapmak istiyorum. bunun için yıllarca kapatırım o küçüğün gözlerini kulaklarını. tekrar yaşarım ama tutarım yorulmadan. çok manyakça bir istek. geçmişe ışınlanmanın bulunması gerekli önce hskfşdhjkd

İçinde patlayacagina karşıdakinin yüzüne patlatilmasi gereken duygu yoğunluğu.

Temelinde cahillik vardır.

temelinde ne olduğu değişir ama öfke ile kalkan gerçekten zararla oturur

Az önce bir şeyi not etmek için defteri aldım elime. Defterde en son kaldığım yere ‘öfke, muhatabı öldürmek için zehir hazırlayıp sonra bunu içmektir.’ yazmışım. Okuyunca bi hoşuma gitti sizinle de paylaşmak istedim.

ilkokul birinci sınıfta öğretmen bir anket vermişti. velilerinize verin doldursunlar getirsinler diye. çocuk hakkında bilgiler vs. içeren bir şeydi. ben de anneme verdim doldursun diye. bir yandan da kontrol ediyordum tabi kötü bişey yazmasın diye. sonra annem öfkeliye tik attı. ben de ben öfkeli değilim diyerekten ortalığı yakıp yıktım. o kadar öfkeliydim ki annem onun üstünü karaladı. aileden gizleyemiyorsun bazı şeyleri. biliyorlar. küçüklüğümden beri dişlerimi sıkarım uyurken. kim olduğumu hatırlamıyorum.

En son ne zaman sesimi yükselttiğimi hatırlamıyorum bile. Hep sakinim, sinirden gözümün döndüğü anlarda bile. Hayat öğretti bunu da, gösterdiği öfkeleriyle.

Etrafınızdakilere içinizdeki deliyi en az bir kere göstermelisiniz ki, çizdiğiniz sınırları aştıkları zaman neyle karşılaşacaklarını bilsinler.

Hissettiğim duyguları tarif etmeye yetmeyen kelime

Uzun zamandır midemi bulandıracak kadar hissetmediğim bir duyguydu az önce yaşadım. Bir video gördüm az önce, Hatay'da bir tırın önünü kesmişler adam diyorki "gardaş ne varsa verecen ondan sonra güle güle gidecen" ulan yardım tırını soymak nedir şerefsizler. Bu nasıl bir vicdansızlık nasıl bir kafa yapısı. Nasıl bu kadar cani olabiliyorsunuz olum siz! Kimsiniz lan siz kim kim! Bu normal bir hırsızlık değil. Bu bir kişiyi öldürmek de değil. Kaç kişinin ölümüne sebep olabilirsiniz hiç mi düşünemiyorsunuz o.ç.ları (normalde küfür eden bir insan değilimdir, burdaki ilk ve tek küfürüm olsun)

şu an yaşadığım süreçte beni ayakta tutan yegane duygu, öyle hüzünlü hüzünlü takılıp bu rezilliklere sebep olanları da unutturmayacak duygudur da aynı zamanda. beni daha da öfkelendiren şeylerden biri de insanlıklarını ve akıllarına başlarına devşirmeyi böyle zamanlarda akıllarına getirenler, insanlık dışı davranan orospu çocuklarına şaşırmıyorum zaten zira onlar hep böyleydi. dost sadece kara günde değil iyi günde de belli olur, özellikle bollukta başımızdaki belaları siklemeyenlerin yoklukta anca bunlara karşı gelmesini asla ama asla unutmayacağım ve öfkemi daima diri tutacağım!

kolay kolay içine girdiğim bir duygu değil. ancak bir kez öfkeye kestim mi sakinleşmek zor oluyor benim için. pek hoşlandığım bir duygu da değil, bu sebepten beni öfkelendiren şeye bir kat daha öfkeleniyorum.

yerinde ve haklılık payı olan öfke iyidir. öncesinde kişiyi, devamında normal olarak çevresindekileri ve ters giden vaziyetleri, olayları değiştirir. hayatınızda bir şeyleri değiştirmek istiyorsanız arada sırada bile olsa değişin, öfkelenin.

Kölesi ol rezil etsin, kölen olsun vezir etsin.