erkekler ağlamaz

şahsen ben ağlayamıyorum. alışkanlık olmuş kendini tutmak. ama kötü bişey bu çünkü en kötü durumda seni en çok rahatlatan şey ağlamak oluyo ve ben rahatlatamıyorum.

(#2219641) sözlükte bir başlığa pirize bakıp ağladığımı yazmıştım hey gidi günler hey :)

(bkz: niye erkeklerin duyguları yok mu)

Bal gibi de ağlar efendim, yufka bir yüreği ve bolca gözyaşı olan herkesin ağlayabildiği gibi; duygularını gizlemeyi tercih etmeyen herkes gibi ağlayabilir.

Yarrak ağlamaz. Üniversitede; saniyede beş kişinin geçtiği boktan bir yolun kenarındaki bankta sevdiğim kadına yalvarırken hüngür hüngür ağladığımı bilirim ben. Öocukluktan beri ilk defa. Arkadaşlarım uzakta yüzüme bakıyordu. Telefon yanağımda ıpıslak... Nice sonra arkadaşım geldi, yerdeki ıslaklıktan kaç tane volta attığımı saydı, prostatlı dedelerin geçtiği yerde iz bırakması gibi yürüdüğüm yerde iz bırakmışım amk. Umarım bir daha olmaz. Olmayacak.

Kim demiş

Sen benim geceleri uyuduğumu mu zannediyorsun asosyalsözlük

tanrı kadını yaratmasaydı ağlamazdı derdim ama diyemiyorum. Evet şu an bunu ağlayarak yazıyorum. Yok mu şöyle omzunda ağlayabileceğimiz biri?

acemi birliğinde allahın her günü yürüyüş eğitimi veriyorlardı. eğitim çavuşu ayaklarımızı asfalta sağlam vurmamız ve her adımda botlardan rap rap diye ses çıkması için nefes aldırmıyordu. yemin törenine az bir zaman vardı. yine rutin bir prova sabahı sağ bacağımı var gücümle tam bastığım sırada yere yığıldım. belime inanılmaz, dayanılmaz bir ağrı girmişti. devrelerim etrafıma toplanmış, neler olup bittiğini öğrenmeye çalışıyordu. el birliğiyle bir taraflarımı tutup beni doğrultmaya kalkıştılar. sancı kısa sürede bütün vücuduma yayılmış, kaskatı kesilmiştim. billahi oracıkta öleceğimi sandım. kulaklarım dört bir yandan gelen ne oldu, neyin var, söylesene, iyi misin soruları nedeniyle uğulduyor, hangi birine cevap versem diye düşünürken aklım karışıyor, iyice soluksuz kalıyordum. hüngür hüngür ağladığımı fark ettim. ama ne ağlama. oyuncağı elinden zorla alınmış bir sabi bile yanımda olgun, babacan dururdu. tüm askerler şoke olmuş halde hayret ve acıma dolu gözlerle bana bakıyordu. onların bu vaziyetini görünce sızlanmalarım ve zırlamalarım arttı. daha yüksek bir sesle göz yaşı dökmeye başladım. fıtığım azmıştı. revirde ağrı kesici bir iğne yapıp yatağıma yatırdılar. bölük komutanı akşama doğru birkaç çavuşla birlikte halimi hatrımı sormak üzere koğuşa uğradı. gerek ondan hiç beklenmeyecek bir incelik gösterdiğinden, gerek zaten alt üst olmuş psikolojim yüzünden yine duygulandım, gözlerim doldu. -geçmiş olsun oğlum. +sağolun komühühühü. -tamam yeter. geçti bak, iyisin artık. +aağğğhhh -şunu susturun! adım tez vakitte ağlak adama çıkmıştı. acemisi ustası herkes birbirine parmakla beni işaret ediyordu. hemen her ortamda " ağlayan bu muymuş he, vay utanmaz rezil, ben olsam insan içine çıkamam valla" gibi fısıldaşmalara denk düşüyor, dişimi sıkıp duymazdan görmezden geliyordum. hayat garip, insanoğlu meğer her şeye alışıyormuş.

Erkekler ağlar, ağlayabiliyorlar. asıl soru erkeklerin kalbi var mıdır? (garanti eksiler yağacak başımıza)

:D

Babam çok duygusaldır. Şehit haberlerine filan hiç dayanamaz hemen gözleri dolar. Abim göreve gitmişti. Geldiğinde babamin abime bakıp bakıp gözleri doluyordu. Benim de babamın o haline bakınca ağlayasım geliyordu. Büyük abim göreve başlayınca abime sarılıp ağlamıştı. Küçük abim bu sene işe başlayınca yine hüngür hüngür ağlamıştı. Ben gidince ne yapar hiç bilmiyorum.

aynen kardeşim aynen ağlamayız ki hiç hele şu sahnede var mı ağlayan?

Kızlar çok daha kolay ağladığı için erkekler yanlarında ağlamıyo kalıyo

bir yalan. (bkz: yok öyle bir şey çıkar onu aklından) Erkekler ağlamaz, sil gözyaşını Kaçırma gözlerini benden suçlu, suçlu Erkekler ağlamaz, insanız unutma Sustururum zamanla içimdeki acıyı Gözyaşların, içimi eritiyor Erkekler ağlamaz sevgilim sil gözyaşını

yo ağlar ama size belli etmezler

Ay en çok onlar ağlıyor be. Yalan

Erkeklerin ağlayabileceğini kaza geçirdiğim zaman nişanlım bize gelmişti ben yatakta uzanırken annemlerle oturuyordu herkes televizyona dalmış dizi izlerken sessiz ortamı bi anda canında ne var sanki onun küçücük bir şey zaten ona bir şey olana kadar bize olsaydı diyip gözünden düşen damlayla görmüş oldum

--- spoiler --- İnsanlar kendi hissettiklerinin bir başkası tarafından dile getirilmesine bayılırlar. Kendinde görüp içine attığın bir bokun aynısını başkasında görünce sevinirsin, "aa evet lan" dersin. Zira adı koyulmuş olur o hissin. Peki ya o hissettiğin şey başka kimsede yoksa? Veya onu dile getirebilecek cesarette bir başkası yoksa? Sen söylediğinde de bön bön yüzüne bakıyorlarsa? O zaman ne olur? Yalnızlık. 3 yıl oldu bu hafta bak. Aklıma gelen "bi o anlar" dediğim detayı birine anlatmayalı, içime atmaya başlayalı 3 yıl oldu. Sabahları neye uyandığımı bilmeyeli, insanların yanında anıra anıra güldükten sonra yalnız kaldığım ilk fırsatta ağlayalı, oturup mal mal yattığım yerden boş bakışlarla tavanı seyretmeye başlayalı 3 yıl oldu. "Bi o anlar" dediğin şeyi başka birine anlatmaya çalışmak, porselen çaydanlık varken cezvede çay demlemek gibidir olum. Vermez aynı tadı. Aynı tepkiyi alamazsın. Ufak çocuklara zeka testi yaparlar ya... Önüne yuvarlak bi boşluk koyarlar, eline de yuvarlak, üçgen, kare parçalar verirler. Üçgen parçayı yuvarlak boşluğa sokamazsın, sığmaz oraya. Kareyi soksan bu sefer içi boş kalır yuvarlağın, o da uymaz. Elinde yuvarlak parçan yoksa, ya da var da kaybetmişsen, ne olur? Yalnızlık. Boşluk. Bir insan nasıl yetiştirilmişse, hayatının geri kalanında da aşağı yukarı öyle devam eder. Lan insanını yemişim, köpeğe bile ufakken mamasını aynı tastan verirsen hep, karnı acıktığında o tasta arar yemeği. Peki ya ufaklığından beri sana güven veren tek insan artık yoksa, gitmişse, o zaman ne olur? Yalnızlık. Boşluk. Güvensizlik. Görüyorsun di mi, yalnızlık öyle orospu çocuğu bir his ki kendisi hiç yalnız kalmıyor. Sürekli yanına yeni arkadaşlar ekliyor, ama kendinden de hiçbir şey kaybetmiyor. Ben hiç içemedim onla, vaktimiz olmadı. Zaten içmek de yasaktı ona. Belki bu yüzden artık yalnız içmek daha çok hoşuma gidiyor. Stockholm sendromu mu diyolardı bu amına kodumun olayına her ne sikimse işte. 3 yıl oldu. Ben hala silemedim numarasını. Hala kayıtlı telefonumda. Geçen gün aradım, zıplayarak Güneş'e ulaşma şansın neyse bunda da şansımın o kadar olduğunu bile bile aradım. Orospu bi karı çıktı telefona, aradığınız numara kullanılmamaktadır dedi. Yarrak yesin o, kullanılmamaktaymış. Allah kimseye kaldıramadığından fazla yük vermez ya, savunma mekanizmaları da bu yüzden var galiba. Mesela kabullenememe. Eğer kabul edebilmiş olsaydım öldüğünü, hangi hale gelirdim bilmiyorum. Bu yüzden kabullenemiyorum, kaldıramazdım ki. 3 yıl oldu. Ölemiyorum. Burnumdan götümden fışkırıyor yalnızlığım. Her şey bi anlamsız geliyor, ama ölemiyorum. Sevişirken bile sıkılır mı lan bir insan? Hiçbir şey mi seni yarın sabah erken kalkmak için motive edemez? Köpek yarışlarında önde yapma bi tavşan koştururlar ya, köpekler gaza gelip koşsun diye. Ulan hiçbi şey mi tavşan etkisi yapmaz üzerinde? Yapmaz amına koyim, yapmaz. Sahip olup da kaybetmenin yanında, hiç sahip olamamak bir bok değildir inan bana. Birinde sadece başkalarında gördüğün için imrenirsin sahip olamayışına, fakat başkalarının senin için zerre kadar önemi kalmadıysa, birinde gördüğün son model arabayı kıskanmak gibi sikimsonik kompleksleri artık kıralı yıllar olduysa, kendi sahip olup da kaybettiklerine yanarsın. Porselen çaydanlığı özlersin. Cezvenin de anasını sikeyim dersin. Hadi şerefe baba. --- spoiler ---

"Gözyaşların, içimi eritiyor Erkekler ağlamaz sevgilim sil gözyaşını" sözlerine sahip Nilüfer şarkısı.

(bkz: 23 nisan 2016 akhisar belediyespor beşiktaş maçı) hala her izlediğimde ağlıyorum. semazen alexis, vitaminsiz oğuzhan ve cibiliyet31 ömrümüzden aldınız amına koyduklarım.

Bu saçma sapan kalıplaşmalar yüzünden mi böyle duygusuz yetişiyor bunlar acaba ağlayın abi ağlamak iyidir yani o kadar da kendini sıkmaya gerek yok

Dayı çok güzel cevap veriyor aslında. link Muhabir: en son ne zaman ağladınız? Dayı: la güldüğümüz yok ki zaten. Böyle diyorumda en son ne zaman ağladığımı hatırlamıyorum mesela, çocuktum muhtemelen.