Yarrak ağlamaz.
Üniversitede; saniyede beş kişinin geçtiği boktan bir yolun kenarındaki bankta sevdiğim kadına yalvarırken hüngür hüngür ağladığımı bilirim ben. Öocukluktan beri ilk defa. Arkadaşlarım uzakta yüzüme bakıyordu. Telefon yanağımda ıpıslak...
Nice sonra arkadaşım geldi, yerdeki ıslaklıktan kaç tane volta attığımı saydı, prostatlı dedelerin geçtiği yerde iz bırakması gibi yürüdüğüm yerde iz bırakmışım amk.
Umarım bir daha olmaz. Olmayacak.