babadan yenilen efsane dayaklar

her zaman bu muhabbet geçer ve benim dilimden dökülen o replik hiç değişmez:"benim abimden anama babama sıra gelmedi"

babamdan hiç dayak yemedim de 14 yaşımda babam artık yok diye hayat çok efsane dövdü beni

(#1396377) hatırladıkca burnumdan kan geliyor amk.

sadece bi kere ablamın yüzünden tokat yedim o da altıma işemiştim zaten, yetti o bana jsjsjs

yanlış hatırlamıyorsam 7. sınıfa gidiyordum. çok küçük yaşlarımdan o yaşıma kadar eğer bir dayak yediysem hep annemden yedim o dayağı. çok da kırgın değilim aslında o kadar da beni etkileyen acımasız dayaklar değildi. çünkü anneydi o. bir de ilkokul 3. sınıfta sigara içtim diye ablamdan tokat yemiştim. yüzüğüyle dudağımı kanatmıştı hayvan. ben balkonda sigara içerken sohbete gelir hala hatırlar güleriz ona da. ama babamdan yediğim efsane dayak bambaşkaydı. şimdi nedenini hatırlamıyorum ama ergenlik ateşinden kaynaklı olduğu kesin. ne yaptığımı ve neler konuştuğumuzu hatırlayabilmek için böbreğimi verebilirim sanırım. i̇nanılmaz önemliydi benim için o gün ama dayak kısmını hatırlıyorum sadece. annem babam ve ben mutfaktayız. müthiş hararetli bir tartışma var. 3'lü olarak tartışıyoruz. hepimiz bağırıyoruz. ben muhtemelen iyice çirkinleştim. kim bilir neler dedim. kavga anında söylenen sözler, yapılan hareketler cidden çok hayati önem arz edebiliyor. en son kavganın sonuna doğru ben mutfaktan çıkıyorum oturma odasında oturuyorum. sinirliyim ama biraz da mahçubum ama daha bir şey olmadı. babam en sonunda tüm siniriyle geldi oturma odasına bana bir baktı önce. i̇kimizin de gözlerinden ateş çıkıyor. dayanamadı artık. gitti televizyonun uydusundan çıkardı bütün hıncını. bütün siniriyle uyduyu yerinden söktü yere fırlattı. ve doğruca balkona koştu. ben şok oldum tabii. evet başlık babadan yenilen efsane dayaklar. ben hiçbir zaman fiziksel bir şiddet görmedim babamdan. ama o gün 15 kişi aynanda dayak atmış gibi oldum. balkona gittiğimde babamın siniri geçmiş gözleri kızargın çaresizce dışarıyı seyrediyordu. tek kelime edemedim. 2 gün yüzüne bakamadım. bok çuvalı gibi yığılıp kalmıştım odamda. babamdan yediğim en efsane dayak sanırım buydu. babamın bana karşı şiddet uygulamaya kıyamadığından ötürü oluşan çaresizliğiydi. ağzımı gözümü patlatsa, hastanelik yapsa daha az sarsılırdım eminim. benim babam öyle bir adam ki ergenlik saçmalıklarından haddini aşmış evladına vurma noktasına geldiğinde sinirini televizyonun uydusundan çıkartmış odayı terk etmiş temiz hava almaya çıkmış ama yine de şiddet uygulamamıştı. en kral psikologların öfke kontrolü seminerlerinden bir kesit gibiydi hareketleri. cahil bir adamın bu kendini profesyonelce kontrol güdüsünün adı "evlat sevgisiydi" sanırım. ben o gün babamda bana olan sevgi ve şefkatinin onu nasıl da çaresizleştirdiğini gördüm. babamın güçsüzlüğünü, zaafını gördüm. babamın en büyük zaafının ben olduğumu gördüm. o gün bugündür. onun evladı olmaya çabalıyorum o kadar. yemin ediyorum bu yani. bütün çabalarımın altında onun evladı olabilmek var. onun zaafı ben olduysam eğer, zaafından vurmamak var aklımın bir köşesinde o kadar. uydunun olduğu vitrin gözünün arka kontraplağının bir köşesi hala kırık bu arada. kimse neden kırıldığını söylemiyor, kimse bilmiyor. babam ve ben biliyoruz hatta unutmuyoruz ama dillendirmiyoruz. baba ve oğul arasında bağlılık yeminin nişanı gibidir o köşesi kırık vitrin gözü.

babadan değil ama babam kadar sevdiğim bir amcamdan. (#1722644) saygılar hüseyin amca.

babamdan yediğim tek dayak şu sanırım. birkaç ayrıntı hatırlıyorum. en önemlisi kırmızı ayakkabılarım. bu ayakkabı yüzünden dayak yiyeceğim. annemler bir yere gideceklerdi ve ben de hevesle kırmızı ayakkabılarımı giydim. annemler beni götürmüyorlar ve ben de inat, keçi, cadı bir çocuk olduğum için ayakkabılarımı çıkarmıyorum. ablam ve babam tatlı dille eve sokmaya çalışıyorlar. babam 2. katta ve merdiven başında, ablam ise az ötemde. "nisyan, çıkar ayakkabılarını kızım." , "nisyan, gidemezsin. gel içeri." falan. ben de yüz buldum ya, o kırmızı ayakkabıları çıkarmadığım gibi bir de eve girdim ayakkabılarla. batılı mısın sen minik kız? ne bu hava yani. neyse babam da merdivenlerin başında hala, elini arkasına saklamış. "gel buraya." dedi. ben de şımarık şımarık "çikolata mı vereceksin?" demiştim. bu cümle de çok net. babam da "evet. gel." dediydi. sonra ayakkabılarımı çıkardım ve çikolatam için merdivenleri çıkmaya başladım sanırım. gerisi yok. ablamın anlattığına göre güzel dayak yemişim. canım babam nasıl dövdüyse direk silinmiş. hatırladığım başka bir dayak olayı yok. o zaman hak etmiştim. babam dövmez, sadece bir bakış atar. o bakış nelere kadir. neyse, bu da böyle yarım yamalak hatırladığım bir anımdır.

10-11 yaşlarındayım bi sabah uyandım dedemler bize gelmiş neyse geçtim oturdum televizyon izliyorum biraz zaman geçti dedemler kalkacak babam dedi ki "kalkta dedeni yolcu etsene lan" normalde sen yolcu etsene baba ehehuheheu falan diye yalaklanacaktım ama televizyona dalmışım hiç farkında olmadan bir ayağımı sandalyeye atmışım ve ciddi bir ifadeyle "kalkta sen yolcu etsene lan" dedim sonra bende şok oldum ama ne fayda açıklamaya kalmadan beni ayağımı attığım sandalyenin arasına soktu bir dövmeye başladı varya yarım saat dönmüştür ulan üzerimde sandalye var kalkamıyorumda çaresizce bağıra bağıra dayağımı yemiştim

ablama sümüklü böcek demiştim diye yanağıma hafif vurmuştu. hissetmemiştim bile ama gururum çok incinmişti. gerçi ben de haketmişim ama olsun djhdjfh

sevmediğim çocuğun suratına tekme attım diye 30 kişinin içinde meydanda tokat atmıştı lan bana

ortaokul zamanlarıydı, babamla beraber cumaya gidecektik. bende nedense adam akıllı abdest almamıştım, pederde benim ayaklarımı, saçlarımı filan ıslak olmadığını görünce sordu 3 4 kez "abdest aldın mı oğlum" diye. yok dedim en son. neyse cumadan çıktık, eve geç ısın ben geliyom dedi. anasını satayım ben anlamadım ilk nolduğunu. o eve bi girişi var nereye kaçacağımı şaşırdım,4+1 evin her odasında ayrı tokat yedim, mutfaktan başladı geri antrede bitirdi. yeşilçam sahnelerindeki gibi savurup duruyordu, kendi ortasına kafa atan topçular gibiydi sanki. böyle ilk bi yakamdan tutup kendine çekiyordu sonra itip tokat atıyordu. ulan hayır vurdukça gaza gelip bi daha vuruyor sadist. en son annem araya girdi ama benim çoktan haşatım çıkmış. yarın bi daha gidicen cumaya dedi. tamam dedim amk.

ben kafama tava yedim lan

hangi birini anlatayım ki?

arabanın teyibini bozduğumda öyle bir yumruk yedim ki yıldızları gerçekten gördüm

köyde ev yapıyoruz tabii kendi evimiz bide köyün en güzel yeri yani ihtişamlı olması lazım, herneyse ev yapıldı dış cephesi kaldı normalde köydeki evler tahta-kerpiç karışımı bizimkinin dışı boyanacak (babamın fantaziye bak) evin önünde toprağı camur yapıp yeri kazıp su kanalları yapıyodum küçük çapta "oğlum gel işimiz var" dedi. bende ilk defa böyle bi tabirle çağrılınca "tamam" diyip daldım eve üstümü değiştirdim atladık arabaya ilçeye gidiyoruz (ilçe 15 km). gittik şehre dış cephe boyasını aldık tam gidecekken ezan okundu. babam "dur şu namazı kılayım öyle gidelim sende boyaları bagaja koy" dedi. "tamam" dedim ağır ağır takılıyorum işte lise 1e başlayacam bir afra bi tafra sağda solda kız kesiyorum (çorum - osmancık bu arada merkez camii bilen bilir karsisinda lcw vardır yolun altıda ırmağın kenarına çay bahçelerine gider yaz zamanı olduğu için herkes tatile gelmiş köyüne cıvıl cıvıl yani) bagaji kapatıp açıyorum kızlar baksın hava atayım diye. babam camiiden çıktı "hadi oğlum sakaryadaki amcan gelmiş köye karşılamak lazım" dedi. (bizde istanbulda oturuyoruz doğduğumdan beri köydeki işi işçilere bırakmıştık 4-5 gün olmuştu bizde geleli köye) aceleyle kontak açtı bastı köye doğru bende camdan kızlara bakıyorum göz kırpıyorum. herneyse geldik köye amcamlar gelmiş babam "hadi sen boyaları çıkar ben amcana bakayım bi" dedi. "tamam baba" diyip bagajı açıyorum, amk açıyorumda bagajda boya yok 2 tane kara sinek uçuyor onlarda kaçtı bagaji açınca, "baba boyalar yok" dedim , "nasıl yok sikik sen koydun ya". dedi. o an şimşekler götüme götüme çakıyor ben kızlara hava atarken bagaj aç kapa yapınca boyaları koymayı unutmuşum. "atla lan itoğlu it" dedi. 180 le bastı şehre doğru (normalde otobanda bile 100den fazla basmıyor tosbağa gibi) bi gittik caminin önüne boyalar yok, hiçbirşey demedi döndük köye, gelince hemen dur oğlum dedi. bende o kafayla " vay amk kızmadı" diye iç geçiriyorum. benim kapımı bi açtı. kafamdan dışarı bi fırlattı dedim noluyoruz amk. adam mc gregor gibi serbest stil dövmeye başladı bi yumruk atıyor bi tekme atıyor sanki yıllardır kafeslerde dövüşüyor amk, toprak ana filmindeki fatma girik gibi tos toprak içinde kaçmaya çalışıyorum her yeltendiğimde bir tekme daha atıyor, gene yere düşüyorum, böyle tekme tokat tüm köyü turladı annem "dur bey yapma etme diye diye adamı durduramadı, amcamda içerde abdest alıyor amk. en sonunda caminin önüne kadar geldik dayak yiye yiye, neyseki imam camideymiş babamin elinden aldı beni. sonuç olarak evimiz diğer evler gibi oldu, şuan gittiğimizde "iyiki boyamamışım akustik bozulurdu" diyor.

hayatım boyunca sadece bir kere babamdan tokat yedim o da ablama sümüklü böcek demiştim jtkdjdjdh

mutfağın kapısını yakmıştım 8-9 yaşımda iken. deli gibi dövmüştü. kapıyı yakmadan önce verdiği 5 lirayı da benden alıp kardeşime vermişti. dayak yediğim için değil de, o giden 5 liraya çok ağlamıştım.

bu başlık beni lise mezuniyetinin bir hafta öncesine götürdü. çok büyük dayaktı ama gerekiyormuş demek ki. o gün o kadar çok şey üstüste gelmiş ki en son benim hatam da babamın patlamasına neden oldu. ama kızı dövemeyen dizini döver derler. o an çok kötü ama geçiyor zamanla ve sen bi tık daha farklı bir insan oluyorsun.

niye hortlattınız lan bu başlığı yediğim dayak geldi yine aklıma (#1829646)

babamdan bir sürü dayak yedim ama birini hiç unutamıyorum. 11-12 yaşındayım evdekilerle tartıştım annem bana bir tokat attı fazla acıtmadı ama çok zoruma gitti bunun öcünü almam gerek dedim ve girdim mutfağa; annem salça almış ama bir kova almış en az 10 kilo ne yapacaklarını bilmiyorum neyse ben kovayı açtım başladım salçayı mutfağın duvarlarına sürmeye en son salça bitti ama mutfakta salça sürülmemiş eşya duvar kalmadı tam işimi bitirdim çıkacağım babam su içmek için mutfağa girdi benim omzumdan aşağısı salça mutfak salça adam beş dakika ne olduğunu anlamaya çalıştı. bi ara gözüm kararmış ayıldığımda oturma odasında oturmuş dinleniyordu sonra geri dövmeye başladı adam dinlene dinleme dövdü.

32 yaşındayım henüz dayak yemedim. umarım ben de 8 aylık oğlum için aynısını yaparım. çocuklarımızı sevgiyle büyütmeliyiz.

(#2048052) ben bunu buraya bırakayım. siz anlayın.

hiç sağlam dayak yemedim . maşallah grubun çoğu "eşek sudan gelinceye kadar dövmek" deyimini doğrular nitelikte

sanırım 5 6 yaşlarındayım o zamanlar. babamin öyle cok geliri yoktu surekli yeni seyler alamazdi haliyle. bayram geliyodu ama ben nasil heyecanliyim bayramlik alinacak diye daha çocuğuz böyle seylere bayiliyoz amk dogal olarak. bi tane tişört almisti bende alir almaz giymiştim. neyse o gün köye dedemlere gidecez gitmeden bi elimi yuzumu yikayim diye lavaboya girdim yuzumu yikarken tişörtü islattim. sanki islak oldugunu görünce babam beni oldurecek oyle korkuyodum babamdan. lan ne yapsam ne etsem diye dusunurken ben evden kactim komsuya gittim orada bizimkilerden saklaniyorum tişörtü görmesinler diye hsbxhs. komsuya da durumu acikladim daha yeni yeni mantikli cumle kuruyoz haliyle dedim hasret abla babamlara burda oldugumu soyleme yoksa beni döver dedim o da bi iki saat idare ederiz dedi. demiyo ki bu sebepten cocuk mu dövülür hdbxhd lan köye gidecez ben ortada yokum bizimkiler her yeri ariyo shhdvdhx en son hasret abla ele verdi aradı babamı ben eve gittim ama hala yanlarina gidemiyorum bu sefer evde kapinin arkasına saklandim bunlar iyice telaslanmis eve gelmedim mi diye. bi yas kucuk kardesim geldi gordu beni orda dedim ismail soyleme yerimi der demez bu 'baba abim burda' demesin mi dedim aha yan bastin olm beni tuttu yatak dolabina firlatti ben kafayi tahtasına carptim ki o zamanlar dolaplar sertti saglam bi dolapti bu biiiirrr, ordan alip yere serdi orada bayağı tekmeledi karnima karnima vuruyo ben elimle karnimi tutuyom elime vuruyo bu ikiii, bu sebepten dolayi evden mi kacilir diye ayaga kaldırıp yuzume bi kac tane sapasaglam tokat yapistirdi bu üç. ben salya sümük ağlıyorum benim agladigimi goren kardesimde agliyo amk o aglayinca ben daha da cok agliyorum sanki dayagi ben yemedim o yedi oyle icten agliyo çocuk.yediğim onlarca dayak içinden en acitani buydu heralde

hatırladığım tek dayak sanırım bu. bi ramazan ayındayız. evde herkes oruç. ben de 7-8 yaşlarındayım, çocuk orucu tutuyorum o zamanlar. babam akşam işten geldi açlıkla mücadele adı altında uyukluyo. sonra bi şekilde uyandı, aklına pide gelmiş. yarı uykulu seslendi bana "hadi 2 pide al gel." dedi. ben de televizyon başındayım, oflaya puflaya aldım parayı ama yüzüm asık. babam da o mükemmel tuzak soruyu sordu. "i̇stersen ben alayım?" öyle bir sevinmişim ki parayı eline koyuverdim. sol taraftan bir avuç içi girdi görüş açıma. en son hatırladığım ağlaya ağlaya fırında sıra bekleyişim. annemin dediğine göre suratımda kıpkırmızı 5 parmakla gezmişim o akşam.

efsane değil de garip bir dayak anım vardır bak: siz hiç babanız tarafından kafanıza tava yediniz mi? ya yedi, ya sekiz yaşındayım. babam geçirdiği bir kaza sonrası uzun süre işe girmedi, şimdi tekrardan girdi ama orası ayrı mevzu, neyse bize yemek hazırlayacak. kardeşimle bir oyuncak yüzünden tartıştık bu beni sinirlendirdi. ben de buna sekiz yaşında bir çocuk ne kadar sert vurabilrse o ayarda vurdum işte bastı gitti yanımdan, ben de oyuna devam ediyorum. ne oldu nasıl oldu anlamadım bir ışık patlaması oldu gözümün önünde, her yer bembeyaz. sonra bir acı ve karartı aldı beyaz ortamın yerini. yavaş yavaş görüntü gelirken ben de yukarıya doğru baktım. babam elinde tefal marka - bu olaydan sonra tefale bakışım değişti- bir tava " ne vuruyorsun lan kardeşine?" diyor. ulan tavayı kafaya yemenin şokundayım ben. bir tavaya bir babama bakıyorum. neyse işte bir daha vuracak olursan şöyle şöyle yaparım dedi mutfağa gitti. ben de bir yandan tekrar oyuncakla uğraşırken tavayı düşünüyorum. ha bu da böyle salak bir anımdır işte

2.sınıfa gidiyorum. haftasonu kursları olurdu dünyanın en gereksiz şeyi olmasına rağmen arkadaşlarım gidiyor diye gidiyordum. arkadaşımın annesi bizi kurstan alır parka götürür sonra eve bırakırdı beni. bir gün arkadaşım annesi gelmeden parka gitmeyi teklif etti ve annesinin oraya geleceğini söyledi. meğersem öyle bir şey de yokmuş kızın annesi benimkiler ortalığı ayağa kaldırmış. ben de parkta güzel güzel oynayıp eve döndüm. eve girdim arkamdan babam girdi. koluma bir geçirdi hala acısını hissederim yani. sonra da sarılıp ağladı. kaçırıldım sanmışlar bir ton senaryo kurmuşlar alt tarafı bir saat yoktum.

dayak değil ama dayak yenilse daha az anısı kalırdı. sene 2006-2007 falan. yine adana'nın bir yaz gününde benden bir yaş büyük olan abim ve babam arasında bir tartışma çıktı abimde o zamanlar en fazla 8 yaşında yani tartışma dediysem de her zaman ki gibi abim sokağa çıkmış, sokaktaki çocuklardan dayak yemiş eve ağlayarak gelmiş ve bunu babama daha da çok ağlarak anlatmış. babamda tamam, uzatma, birşey olmaz, sus diyerek olayı kapatmaya çalışmış. abimde dayanamayıp daha da çok ağlayarak olayı uzatmaya çalışmış. babamın da sabrı bir yere kadar ya tutmuş abimin iki omzundan misafir odasına götürmüş koltuğa fırlatmış hemen odasında baş ucu çekmecesinde duran kuru sıkı silahı alıp tekrar abimin yanına gelmiş ve kapıyı da kilitlemiş. abimi koltuğa oturtup yeter artık bugün ya sen beni ya da ben seni vuracağız demiş. bizim artist abi de ne yapsa beğenirsin? babamın elinden silahı alıp ben seni vuracağım demiş. babamda abimin elinden silahı alıp ağzının ortasına iki tane yapıştırıp odadan çıkmış.

15'e yakın kişilerden dayak yiyip burnum kırılınca gelip bana sen kavga mı ettin diyip vurmuştu. ulan zaten burnum kırılmış he bide kavga dediğin karşılıklı vurmakla olur ben yüzümü kapatmış tekmeler yiyordum :d

amacım duyar kasmak değil. babadan yenilen hiçbir dayak efsane değildir tam tersine travmatiktir ya sizin için ya da ebeveyn için. başlıktaki entrylerin çoğu çocukluk anısı olduğu için bunun özelinden yazıyorum. zira ortaya ciddi bir sorun çıkıyor, bu sorun dayağın sürekliliğiyle alakalı. yenilen dayağın sebebinin basitliğiden o dayağın ne kadar sıklıkla atıldığını anlayabiliyorsunuz. anladığım kadarıyla ülkecek çocukları sindirmeyi, kısıtlamayı, tecrübe edinmelerini engellemeyi huy edinmişiz. bu huyu da sağolsun azarlamaya veya dayağa borçluyuz. böyle bir ortam da sağlıklı bireyler ortaya çıkmaz ama işin bu boyutuna girmeye gerek yok. asıl sorun şu; çocuk dediğin kendi hayatını henüz kazanamayacak yaştatır, savunmasızdır, manipüle edilebilirdir, yaşamak için ailesine kati suretle bağımlıdır. bir baba kendisine karşı bu kadar savunmasız bir canlıyı darp edebiliyorsa ebeveyn olması faciadır. eminim aynı baba kendisiyle yaşıt birinin çocuğundan daha ağır laflarına veya hareketlerine gülmek zorunda kalıyordur. akşam eve gelince de hırsını çocuktan çıkarıyordur. allah bu çocukların yardımcısı olsun.

annemi, ondan kıskandım diye beni dövmüştü. ama normal bi dövme değildi bu. acillik olmuştum. burnum senelerdir çatlak. kanar kanar durur. her kanadığında ona karşı büyük bi sövüş gerçekleştirdiğim için de haneme günah pointler yazılır. bi bitmedi amk

hiç dayak yemedim, öyle aklımda kalan bana bir bağırması da olmamıştır. bu benim uysallığımdan mı yoksa babamın tatlışlığından mıdır bilmiyorum. belki de tek kız ve en küçük çocuğu olmamdandır. sanırım kendimi şanslı gördüğüm bir durum bu.

köydeyiz;babalar tarlada. ben kahvede çalışıyorum gazoz kapağı oynuyoruz. saat 3e kadar 40-50 tane kola neden suyu kapağı birikmiş. aldım eve gittim garajda açtım güzelce bunları. ortalık dağını babam geldi tarladan acil girmesi lazım içeri. kapıyı açtı, bana doğdu vay amk. dedi. çoban değneğini arkamdan salladı 40-50 mtden bacaklarda vurdu. efsane mi değil ama hedef 12den vuruldu,,,