hatırladığım tek dayak sanırım bu. bi ramazan ayındayız. evde herkes oruç. ben de 7-8 yaşlarındayım, çocuk orucu tutuyorum o zamanlar. babam akşam işten geldi açlıkla mücadele adı altında uyukluyo. sonra bi şekilde uyandı, aklına pide gelmiş. yarı uykulu seslendi bana "hadi 2 pide al gel." dedi. ben de televizyon başındayım, oflaya puflaya aldım parayı ama yüzüm asık. babam da o mükemmel tuzak soruyu sordu. "i̇stersen ben alayım?" öyle bir sevinmişim ki parayı eline koyuverdim. sol taraftan bir avuç içi girdi görüş açıma. en son hatırladığım ağlaya ağlaya fırında sıra bekleyişim. annemin dediğine göre suratımda kıpkırmızı 5 parmakla gezmişim o akşam.