asosyal sözlük dert köşesi

hadise'den "nerdesin aşkım?" dinleyen erkekler için neşet ertaş'tan "neredesin sen" dinleyen erkekleri üzdünüz kızlar.

stresten saçım dökülmeye başlamış bu ne ya bi sinav uğruna

8 gün sonra tam bir ay olacak son konuşmamızdan bu yana. bilmiyorum ama bi şeyler başlamadan bitmiş gibi gözüksede bi yerlerde hala umut var bence.

ben 2. çoğul şahıs mıyım lan. kelimenin sonundaki (siniz) nedir olm. yapabilirsiniz. alışabilirsiniz. çalışabilirsiniz. lan siniz ne ya. müşteri hizmetleriyle mi konuşuyorum ben. evet efendim de birde tam olsun. şaka gibi ya. siniz dedi. siniz. :(

bi insan sevdiğini neden söyleyemez ki?

her şeyiyle kabul etmeye razıydım. kendimden ödün vermeye de razıydım. o da beni seviyor sanıyordum, insan sevmediğiyle böyle güzel konuşur mu hiç? geçen gün bana laf arasında sevgilisi olduğunu söyledi, nasıl yıkıldım anlatamam. yemin ediyorum kalbim paramparça oldu. hala acı çekiyorum. kendimden vazgeçmiştim ben, her şeyiyle kabul etmiştim o ise beni benim onu gördüğüm gibi görmemiş hiç.

her şeyiyle kabul etmeye razıydım. kendimden ödün vermeye de razıydım. o da beni seviyor sanıyordum, insan sevmediğiyle böyle güzel konuşur mu hiç? geçen gün bana laf arasında sevgilisi olduğunu söyledi, nasıl yıkıldım anlatamam. yemin ediyorum kalbim paramparça oldu. hala acı çekiyorum. kendimden vazgeçmiştim ben, her şeyiyle kabul etmiştim o ise beni benim onu gördüğüm gibi görmemiş hiç.

hiç sevilmedim lan

6 yıllık sevgilim 6 haftada beni unuttu sözlük bugün de nişan yaptı. kaç sigara yakar içimin ateşi?

keşke bitmeseydi dediğim bir ilişkiyi keşke başlamasaydım dediğim bir ilişkiyle sonlandırdım .

ilk aşkın yeri doluyor mu sözlük? demek istediğim, çok sevip çok sevildiğiniz ve uzun bir süre birlikte olduğunuz insanı bile isteye bırakıp gittikten sonra başkasıyla mutlu olunabiliyor mu? yoksa ara sıra güzel zamanları hatırlayıp yüreğinin burkulduğu, pişman olunduğu vakitler de var mı?

her 14 subatta günlük sevgili bulup hediye aldırıp bırakan kızlar için, 19 yıldır 14 subata tek giren kızları üzdünüz beyler...

anlatsam anlayacak olurmu derdımı..

dertler derya olmuş bende bir sandal... (bkz: buram buram çaresizlik)

benim onu sevdigim gibi o da beni seviyor ama bunu birbirimize söyleyemiyoruz.

hiç sevilmedim ve buna bağlı kalbimde bi boşluk hissediyorum ama o boşluk hiçbir zaman da dolmayacak biliyorum.

en yakın tekel bayi entır

ortaokul sonda sevdim birini kızın 5 sevgilisi oldu 5 ide en yakın arkadaşım. lise 3 te sevdiğim kız bana sevgililerini anlattı ,en yakın arkadaşı tecavüz etmeye kalkıştı bana gulerek anlattı . askeri okullara hazırlandım 13 temmuzda kara harbi 15 temmuz da ise hava harp kazandım elimde pilot olur belgesi varken 2 saat sonra malum olay oldu okullar kapatıldı. askeriye için ameliyat oldum sag göz puslu görüyor dün doktar kalıcı olabilir dedi. babam 3 aydır hapiste eve bakmak için hem çalışıyorum hemde istemediğim bir bölümde okuyorum. evet artık aşka inanmıyorum para için köpeklik yapmıyorun üniversiteyi bitirip tekrar askeriyeye deneyeyecegim etrafıma hep guluyorum herkes bana çocuk gibi olduğumu neden ciddi olmadığımı soruyorlar neden dersten kaldım diye uzulmedigimi soruyorlar bunca dert varken sizin dertleriniz bana gülünç geliyor diyemiyorum.

abi ben birine aşıgım galiba ama benimde haberim durduk yere kendi kendime ask acısı cekiyorum duygusala baglıyorum kendi kendime arabesk dinliyorum yalnzlıktan deliriyor muyum acaba

iç sesim susmuyor uyuyamıyorum

düşündüğümüz kadar yaşamayacağız onun için çokta seeappmayınn siz

2 dir açtığım başlığı kapatıyonuz bak kuran çarpsın dert ettim şu an

sikeyim ya biz niye kanada gibi olamıyoruz, niye her gün çocukların öldüğüne tanıklık ediyoruz, niye derdimiz hava durumunu sunan kişinin solda veya sağda olması değil amk hayatı cidden sikem. 70lik ver oradan usta, bu dertler hiç bitmeyecek.

bir derdin var anlatamıyorsun kimseye. anlatamadıkça da büyüyor içinde. kafanda kurdukça daha da çok artıyor huzursuzluğun. ne uyku kalıyor ne huzur. yalnızlık zor. sevdiklerinizin kıymetini bilin. sizi sevenlerin kıymetini bilin. gece uyuyamıyorsanız da mutluluktan uyuyamayın amk. kendi kendinizi teselli etmeye uğraşmaktan değil.

buda geliiir buda geçeeer ağlama

değer verdiğin kişinin sana değer vermemesi çok koyuyor be sen onun için çok şey feda et ama onca şeye rağmen sana senin kadar değer vermemesi...

şehir dışında, sevdiklerimden uzakta çalışmaktan ve senelerdir (üniversite + meslek hayatı) bekar evinde yaşıyor olmaktan çok sıkıldım artık sözlük. ailemin, arkadaşlarımın her ortamından uzaktayım. kimi zaman ayda 1 kimi zaman 2 ayda bir olarak hepi topu 2 günlüğüne gidip her şeyi o 2 güne sığdırmaya çalışmaktan ve sonra götüme baka baka geri dönmekten de çok sıkıldım. istanbul'a dönme şansım şu an mevcut ama her ne kadar geleceği parlak olsa da mesleğimden bağımsız bir iş kolu ile mevcut bu şans. büyük kararsızlık yaşıyorum. kurban olam bir akıl verin.

aman be ne saçma boş bi dünyada yaşiyoz. anam yok abim uzakta babam yetmiyor. yalniz hissediyorum. çalışıydum sinirlerime hakim olamayip kavga edip isten çiktim. sevdiğim çocuk da oaradaydi. işten çıkınca benim için sabretmeliydin diyip bir sure benle konuşmadi. bende zaten kötüyüm kotu günümde yanımda olmadi diye konusmadim. ayrildik. mutsuzum.

dişim ağrıyor.

arkadaş kalabalığına gerek yokmuş. bir iki tane sağlam dost yetermiş. ve tabi ki her şey menfaate dayalıymış. arkadaşlığa önem veren ve enayilik derecesinde iyi niyetli biriyseniz tokat gibi gelebiliyor.

özlüyorum hem de çok ama haberi yok anlatamıyorum konuşamıyorum

az önce ailecek bir faciaya resmen tanık olduk sözlük. babamı az kalsın bıçaklayacaklardı evde güldük ettik dalga geçtik ama yüreğimiz ağzımıza geldi, korkunun en dibini yaşadık, sığındımız limana resmen saldırdılar. rabbime çok şükür ki kazasız belasız atlattık rabbim bir daha göstermesin yaşatmasın kimseye.

ne yaptığımı bilmiyorum ama ikiyüz küsür günlük hesabım devredışı oldu. iki haftadır geri gelebilmek için kayıt açılmasını bekliyodum. sanırsın dominoları dizmişim dizmişim de bi şerefsiz dokunup yıkmış gibi hissettim. çok üzüldüm lan

her sene mart maasimizi zamli alirdik.bu sene zarfi bir actim ki ayni tutar.en az 200 lira yapar diyordum oysaki.ekonomik kriz, patronlar icin bahane oldu amq. yanarim yanarim ona yanarim.

my troubles never end; yani diyor ki arkası gelmez dertlerimin bıktım illallah

çok şükür dert diyebileceğim bi derdim yok

en iyi arkadaşım sevdiğim kıza yavşıyor ben de buna göz yumuyorum demiştim allah benim belamı versin ki şimdi flörtleşiyorlar keşke o iti vursam

hala yaşıyorum

sevdiğim kişi ona verdiğim çikolatadan sonra eyvallah çekti.

ailemdem memleketimden bıktım herkesi alttan almak zorunda olmaktan bıktım. birilerinin bana şuna buna iyi davran bak ileride ölürler üzülürsün demelerinden bıktım. benim ölümsuzlugum mu var. hayat ile senetim mi var. ölümün yaşı mi var. bıktım

sevdiğim çocuğun sevdiği kızı öğrendim bugün. şimdi diyeceksiniz aa ergen tek derdin bu mu falan. evet aq. aşk acım tek derdim. ve bunu yazmaktan gocunmuyorum.

yarım saat önce eski sevgilim aradı : hala daha deli gibi sevsem de soğuk davrandım, onu takmıyormuş gibi davrandım. kendisi çok sinir oldu; "takmayacaksan kapatıyorum" dedi, ben de "kapaat" dedim. "görüşürüz" dedi "baybay" dedim. kapattı. aslında kapatsın istemiyordum, 2 ay sonra ilk defa sesini duyuyordum ama tavrımı koymam gerek yani böyle bir karar aldım net bir tavır ve caymak yok. çünkü 3 kez ayrılıp, barıştık ve hepsinde de alttan aldım, barışmak istediğinde hic zorluk cikartmadim. beni bir oyuncak gibi kullanması artik tak dedi, tamam seviyorum da yeter yani. karakterimden dahi ödün verdim bu kız için lakin şimdi anladım en çok kendini düşüneceksin. bundan sonra böyle...

ben artık sevdiğimi söylemek istiyorum. yüzüne bağıra bağıra söylemek istiyorum. ama o benim en yakın arkadaşım. söylersem muhtemelen arkadaşlığımız biter. o çok güzel. mütiş bir insansın prenses. seni çok seviyorum. bulurmuyum bilmiyorum ama birgün söyleme cesaretini bulursam kendimde en özel şekilde söylemeye çalışacağım.

dokuz yaşındaydım ölümle ilk kez tanıştığımda. abim.. benim melek yüzlü abim. 15 yaşındayken kansere yakalandı. çok geç farkedildi hastalığı. beynindeki tümör öylesine kötüydü ki bütün doktorlar umutsuz bakıyolardı. 1 buçuk ay hastanede kaldı yoğun bakımda. küçüğüm diye benden hep sakladılar her şeyi. yaz tatili geldiğinde daha fazla perişan olmayayım diye beni memlekete yolladılar. çok dua ettim abim için. ellerimi açıp çocuk aklımla yalvarabildiğim kadar yalvardım rabbime. iyileşsin de yine karşılıklı yataklarda uyuyalım diye çok dua ettim. beni hep kandırdılar abin iyi dediler. belki de gerçekleri anlatabilecek cümleleri yoktu hiçbirinin. yine bi gece dua edip uyumuştum. o gecenin sabahı telefon çaldı. telefonun sesine uyandım birden. hani insan hisseder ya bi şeyleri, o telefonun ucunda kim var bilmezsin bile ama kötü şeylerin olduğunu hissedersin o an yaşadığım öyle bi korkuydu. yengem telefonu açtı uzun uzun karşı tarafı dinledi ve telefonu kapattı. ağladığını gördüm. o an her şeyi anlamıştım ama inanmak istemedim. felçli gibiydim sanki elim ayağım tutmuyodu. zorla yataktan kalktım diğer odaya gittim. evdeki herkes orda toplanmış. bi şey var belli suratlarından ama kimse söyleyemiyo. bende soramıyorum abime noldu diye. alacağım cevaptan korkuyorum çünkü. öğle saatleriydi. yengem beni aldı dışarıya çıkardı. biliyorum bana abin öldü diyecek. sustum sadece o konuştu ben dinledim. bana 'abini kaybettik' dediğinde yüreğimden bir şeyler koparcasına çığlık attım. aklıma gelen ilk şey herkesin abisi var ben şimdi tek başıma ne yapıcam, beni kim koruyacak olmuştu. ertesi gün selasını verdiler, tek başıma için için ağlayarak dinledim. insan abisinin selasını dinler mi hiç lan? onu toprağa koyarlarken bakar mı arkasından? çocukluğumu kaybettim ben o gittikten sonra. bi daha hiç yaşayamadım. abisi olan kız çocuklarına imrendim, hep üzüldüm. tam 11 sene oldu gideli. her geçen zaman yokluğunu hissediyorum. birileri beni üzdüğünde abim olsaydı beni kim üzebilirdi ki diyorum. abim olsaydı böyle olmazdı, o beni hep korurdu dediğim o kadar çok şeyim var ki. bir gün geldi, abim gitti ve ben sırtımı yaslayabileceğim o dağı kaybettim.

anlatın dinliyim arkadaşlar, yalnız değilsiniz

paradoksun içindeyim. sevdiğim kişiyi(beni sevmeyen) bırakıp gitmek istiyorum ama gidersem normal olmamın tek sebebinden(ondan) vazgeçersem kontrol altında kalmama neden olacak bir durum kalmaz diye korkuyorum. sevdiğim kişiyle olmak istiyorum, ben onun yanında olamam. iki insan ancak bu kadar zıt olabilir. ben onun ortamında, o benim ortamımda rahat edemez. ona gelebilecek zararı düşünmek istemiyorum bile. kısacası her türlü kontrolü kaybediyorum ve içim sızlıyo.