asosyal sözlük dert köşesi

biraz canım acıyor yine. yine beceremedim bir şeyleri, bir yerde hata yaptım herhalde. yoksa yalnızlık mı benim alın yazım? tipsiz miyim, çirkin miyim diye düşündüm. yok hayır bence değilim. öyleysem de ben değilim. bence değilim yani. kötü bir insan da değilim. aldatılan olmama rağmen, kazığı yiyen olmama rağmen özür diledim hepsinden de. bilmiyorum. hep içimdekileri birilerine anlatmak istedim, buraya yazayım da bari dursun. zaten bir yerden sonra okumayacağınızı biliyorum. ilk aşkı ben 1.sınıfta tattım. yani ne kadar aşk denilirse tabi. ta ki 5.sınıfta onlar taşınana kadar. tam bir çocukluk aşkı ya. aklınıza çocukluk aşkıyla alakalı neler gelirse vardı hayatımda 5.sınıfa kadar. onu sevdiğini söyleyen başka bir çocukla her türlü yarışmayı yapmak gibi eylemler bile mevcuttu. sonra taşındılar zaten.3 yıl bekledim. 3 yıl sonra bana döndü. ama o eski çocukluk hislerim hala aynı değildi. olmadı tekrar. şuan evlenmek üzere..(1) liseye geçtim, tam bir film havası.. sınavdan çıkmışım kapının önünde bekliyorum. hava hafif yağmurlu arada ufaktan şimşekler çakıyor ve gök gürültüsü.. gözüm çarptı bir noktaya ve bir daha ayıramadım gözümü. günler geçti artık hep kendimi onunla hayal eder oldum. hep aklımda o var. gittim açıldım dedim böyleyken böyle. olmaz dedi, ben kendimden yaşça büyüklerden hoşlanıyorum ve zaten seneye taşınacağız burdan. yine mi taşınmak mevzusu aq. ben dedim böyle yaşarım, senin sadece bilgin olsun. rahatsız ettiğimi düşündüğün an bir daha karşına çıkmam dedim. allah var anlayışlıydı kendisi. sevgilisi oldu, sevgilisini öpeceği sırada beni gördü ve geri çekildi. böylelerini sevmek işte acı da vermiyor aslında. neyse o sevgilisiyle hala sevgili sanırım bi 7 yıl oldu ve okul bitince evlenmeyi düşünüyorlarmış..(2) lise 3te ise gerçek aşkı tattım. ya da bana öyle gelen bir şeydi,bağlılık olabilir belki de. ama ben hala aşk olduğuna inanıyorum. sevgi falan değil yani. defalarca saçma sapan sebeplerden benimle konuşmayı bıraktı. en mutlu olduğum günün, benim süpriz bir şekilde doğum günümü kutladığı günün ertesinde bana ben başkasıyla sevgiliyim demişti. her seferinde ama her seferinde boktan bir sebeple benimle konuşmayı kesti. aylarca kimseyle konuşmadım,kimseyle tanışmadım. yine bana güldüğünde tüm buzlarımı erittim ona gittim. ama yine o beni yolun ortasında bıraktı. sonra beni daha doğrusu sevgimi,saçma sapan bir iş için kullanmaya kalkınca bütün kapılarımı kapattım. şuan benden önceki sevgilisiyle evlilik hayalleri kuruyor.(3) üniversitede ise kimseye aşık olmama politikam var. ne kadar beceremesem de. 1.sınıfta birisi için uğraştım,aynı sınıftan kimseyle sevgili olmam dedi,bizim sınıftan birisiyle evlenme hayali kuruyorlar şimdi.(4) 1.sınıfın sonunda birisiyle sevgili oldum sevdim evet,aşk değildi ama sevgi vardı. beni aldattın dedi bana. ayrıldı o yüzden. ahahha ben ve aldatmak hala gülüyorum bu bahaneye. sonra açıkladı sağolsun sebebini beni bu yükten kurtardı ve dedi ki "ben seni senin beni sevdiğin gibi sevemedim. belki de hiç sevmedim. severim diye düşündüm elimde patladı.sonra da bunu bahane edip ayrıldım senden." evet o sürekli aşk acılı başlıklara yazdığım entrynin sahibi bu. şu an bir sevgilisi var,sevgilisi olmadığı her zaman bir şekilde bana yazar ve gerekli sevgi sözcüklerini duyup ben senle tekrar yapamam der. ben de salak gibi her seferinde inanırım. evlilik düşüncesi var mı yok mu bilmiyorum.. bu sene başında uzun zamandır konuştuğum bir kız arkadaşım bana benden çok hoşlandığını söyledi. hatta bunun sevgi gerçek sevgi olduğundan bahsetti. ulan dedim tanıdığım ettiğim birisi zaten. yıllarca beni sevmeyen insanlar için yüreğimi harcadım bu seferde beni seven birisi için harcayayım yüreğimin her paresini dedim. iki gün sonra başka birisiyle fotoğraflar paylaşmaya başladı. en son fotoğrafta da parmağında bir yüzük "hastalıkta sağlıkta" başlığı vardı. (5) problem bende mi? ben mi şanssızım? ben mi salağım? şiirler okudum çoğuna, bazılarına şiirler yazdım. yüreğimden nağmeler serdim önlerine. altın bardağım yoktu, şerbet ikram edebileceğim. yüreğimden kase yaptım ikram ettim gönül pınarlarımın suyunu. sevmek hata mıydı yoksa asıl hata aşk diye bir şey olduğuna inanmak mı? biliyorum derdini sikeyim diyeniniz olacak. ama koyuyor be, üzülüyor insan. üzüldüğümüz şeyler dert değil mi zaten? sevin sözlük halkı, sevin. ama gerçekten ama hakeden birini... sevin...

seyhan'la tango yapan efe uçuruldu daha ne olsun?

bugün 1 sularında çarşının orta yerinde lanet arının teki tarafından boynumdan sokuldum, hala ağrıyor daha ne olsun (bkz: arı sokması )

aklına gelir ya,elinden bisey gelmez.o yer bitirir beni. aşk acısı çok lanet biseymis ya. allah başka acı yaşatmasın.buda bana müthiş moral veren sözüm.

2 sene önce beni sessizce terkedip giden şahıs ara ara bana mesaj atıyor farklı bahanelerle. ve bu beni çok rahatsız ediyor. kaç defa deyimi yerindeyse ağzına sıçarak tersledim fakat ısrarlı. sebebi ne olabilir sayın sözlük sakinleri?

3 gündür refakatçiyim. kendime değil burada aylarca kalmak zorunda kalanlara üzülüyorum. çok zormuş ya.

4 duvarın arasına sıkışmış kalmışım. şehir desen şehir değil, çevre desen çevre değil. duvarlar bana kafa atacak gibi hissediyorum nefes alacak yer yok

yaz kardeşim bizim dertleri yazarsak sözlük çöker yaz. haahh.

ygs denemesi hemen yanı başımda o da sınavda o yanimdayken sınava konsantre olunmuyor tabi

param yok. onun dışında da elhamdülillah bir derdim yok.

notları okumadan yorum yapmayın, kalbinizi kırarım. psikoloji konusunda şaka yaparsanız da kalbinizi kırarım. geçen uyurken karabasan dediğimiz olay oldu. hareket ediyordum, bilincim yerindeydi panik yapmadım, sesimi çıkarmak için çabalamadım, sadece olayları inceledim; kulaklarıma doğru bağırıyordu, omuzlarımdan bastırıyordu, yüzü bana çok yakındı. bağırarak dikkatimi dağıtmaya çalışıyordu, omuzlarıma çökerek güçsüzlüğümle dalga geçiyordu, yüzünü bana yaklaştırarak kendinden zayıf olduğumu yüzüme vuruyordu. bir süre tepki vermeden bekledim "ne için yapıyordu?" sorusu aklımı kurcaladı ve belki bişe olur diye dua okudum bu etkiden kurtuldum. asıl dert ise; tepki vermemem. bi insan neden tepki vermez acı çektiği halde? banyoda aniden gelen soğuk/sıcak sudan geri çekilmiyorum, sorunun ne olduğunu da bilmiyorum. bu yani biraz rahatlayayım diye yazdım. not: hayır şizofren değilim. hayır sarhoş değildim. edit: kulaklığım bozuldu.

dişimin arasına fındık kaçtı, çıkmıyor pezevenk.

buraya ne yazsam gelip altına 'derdini sikiyim' yazcakları için birsürü şey yazmaktan vazgeçtiğim başlık

soyunmayı duydum geldim noluyor

yha spk msnz ne soyunması .ş.s.s.s.s

seninle olmanın en acı yönü ne biliyor musun? dedi şair. ardından ekledi; 'seni hiç tanımadığım bir sürü insanlarla paylaşmak.'

bir göz damlasına 35 tl verdim be.

kartimda 60 lira para kaldi ve bu sadece yol parasina gidicek :( nolur cabuk gel burs!

her şeye rağmen şükür...

hiçbir derdimi en yakın en uzak fark etmez hic bir kimseye anlatamiyorum hersey icimde kalip patlayip her saniye beni dahada karanlığa götürüyor.

sanki bütün dertler pompalı tüfek ve bir fişekle düzelecek gibi... ama düzelmiyor. katlanamadığın derdin yükü başkasına biniyor ki bu da senin yüzünden biri hayatını mahvediyor, bu da dert.

dertler derya olmuş ben de bir sandal devrilip batmışım boğulmuşum ben tutunacak hiçbir dalım kalmadı.

dert dinlenir 5 tl

karadeniz de batacak gemimiz mi var sanki

alıp başımı gidecem, hala arkada bıraktığım bazı şeyler var kıyamıyorum. arkadaşımın dedesi kalp krizi geçirmiş, ulan ben aile büyüklerimi tanımadım o da öyle ağlayınca benim gibi olacak diye kötü oldum. bide sevdiğim kişi beni arkadaş bile görmüyo. hani merhaba merhaba var ya, o benim işte. dün gece sokakta gezerken genç biri "afedersin arama hakkın var mı?" diye sordu, olduğu halde refleks olarak "maalesef" dedim. içimde dert oldu, düşündüm onun sorununun çözülmesi benim yalanımın ortaya çıkmasından daha önemli diye ama gitmedim. istediğim şeyleri yapmam için olanaklar her gün daha da azalıyo. planlarım var da yalnız olmak istemiyorum ama yalnız olacam çünkü kimseyle anlaşamıyorum. benim gibi ne sağcı, ne solcu, ne tam milliyetçi, ne k*munist ne de ayrım yapmayan birini bulamadım. insanları dış görünüş ile değil fikirlerimle etkilemek istediğim için sevdiğim kızı etkileyemedim gibime geliyo, ya da fazla çekingen davrandım. belki onu sevdiğimi bile anlamamıştır, hoşlantı sanıyordur. bi kaç yıl önce bi arkadaşım sebep söylemeden benle konuşmayı kesti, halbuki onun yanında hakaret bile etmezdim ve ibnelik düşünmeden gerçekten arkadaşım olarak gördüğüm bi kızdı. abisi de askerdi inşallah 15 temmuz'da bişe olmamıştır. ondan bir yıl önce bi arkadaşım daha vardı o da aynısını yaptı. galiba insanları bunaltıyorum. oğlum olursa onunla balık tutmak isterdim ama evleneceğimden bile emin değilim, çünkü ben normal apartman dairesinde yaşamak istemiyorum beylik gibi yaşamak istiyorum geçimimi avcılıkla yapacam, elektrik falan yok. benimle bu dertleri çekmek isteyen kimsenin de olduğunu sanmıyorum. ben küçükken babamın faturadan tasarruf etmek için sayaçlarla oynamasına engel olmadığım için çok çok pişmanım. kendimi bilene kadar hiç haram yemedim diye bilirdim. gerçi kendimi bildikten sonra da engel olmadım, olabilirdim belki ben yıkanmam bu suyla falan derdim ama yapmadım. hep bi sınır içinde kaldım, dışarısına çıkmaya çalışmadım. kemiklerim çok güçlü ama kilo alamıyorum. bi aralar zaman geçsin diye uyuyordum, sevdiğim biri olunca onu görebilmek için daha az uyuyorum. geçen gece yürürken kurtköy'ün bilmediğim yerlerini gezerken suriyeli aile gördüm, kadının kucağında bikaç aylık iki bebek, adam da çöpte bişeler arıyodu. onu düşündüm biraz niye bırakıp geldi? neden zevki için bu kadar zorluğu çekiyo? bunları düşünemiyor mu? gibi... vs. vs. bazen bu düşüncelerin hepsi tek seferde geliyo bunalıyorum. edit: asjhdas bak bu komik; geçen durakta bi kız kavgasına denk geldim, sevdiğim kız "sende gitsene" dedi, kendimi git izlesene demeye çalışmıştır diye avutuyorum.

insta biosuna tarih atmış, ne yapmalı sözlük

hoşlanmaya başladığım bey aşk acısı çekiyor, yarabbim bir kanka ayağını daha kaldırabilir miyim bilmiyorum.

seni seviyorum dedi gitti be hacı, benden yorulmuş, çekilmez biriymişim. o gittikten sonra herşeyi değiştirdim, giyim, müziği hatta sigara markamı bile ama eski tadı alamıyorum yaşamdan.

şu an tek derdim çiçekli gözlüğümün kırılması. az önce yapmaya çalışırken iyice kırdım. moralim çok bozuk.

keşke en başından hiç yazmasaydım sana dedi ben onun için sadece bir pişmanlık sebebiyim

buraya bir şeyler yazmaya geldim yazdıklarınızı okuyup daha da dertlendim vay be yazmıyorum ben :\

bende sevmiyorum akıl vermeyi ama gerizekalısınız napim yani napim !

hayat kısa, pazartesi vizeler var. kafam uçuyor, ders çalışamıyorum.

'bugün çok mutluyum' dediğin günü itinayla zehir ederler. dinlemeyi asla bilmezler. benciller, çok benciller. i̇yileşen insanı tekrar hasta ederler fakat dertleri hâlâ kendi kavgalarıdır. sizi dosta düşmana rezil ederler. asla büyük sözü dinlemezler, saygısızlardır. her seferinde en suçsuz insanı en çok üzerler. her seferinde pişman olur görünürler ama her fırsatta aynısını hiç haketmeyen kişilere yaparlar. yoruldum sözlük, şu yaşımda yoruldum. en kötüsü de bunların en yakının olması. onlara bir şey olduğunda yine en çok senin üzüleceğin gerçeği.

kaldıramıyorum bu kadar acıyı,tutmuyor kollarım.bir şeyleri toplarken hep veda gördüm.sevdiklerimin can çekişini gördüm.i̇syan ettim,yer geldi ağlamaktan nefesim kesildi ama çabaladım ben,her şey geçsin diye,sonra bu ayeti gördüm “allah insana kaldıramayacağı yükü yüklemez." hep bu ayeti düşündüm şimdi ayaktaysam,kendi ellerimle siliyorsam gözyaşlarımı allâha olan inancımdandır.

halamın evindeyim. çikolata kutusu buldum. akan salyalar eşliğinde açınca içinden iğne, iplik ve bilimum dikiş malzemesi çıktı.

para lazım para

canım çok sıkkın. i̇ki sene önce beni canından çok seven bi kızı saçma sapan biri için terkettim. şimdi hergece sana çok ihtiyacım var diye yazıp gönderemeden geri siliyorum. ve bu derdimi paylaşabileceğim tek yer bu sözlük. siz siz olun sizin seveni sevin sizi sevmeyen için kılınızı dahi kıpırdatmayın. ve bi gün aşk ile ihtiras arasında kalırsanız seçeceğiniz sığınacağınız yer sizi çok seven o sıcacık kalp olsun..

bu gece kendimle kaldım, beni dinle sözlük. yalnızım. sevdiğim adamla arkadaş hatta kanka (!) oldum. dedem yaslandi o ölürse beni destekleyen kimse kalmaz sanıyorum. hastayım kaç gündür. bedenim gibi ruhum da çöktü. suan ağlıyorum. acıyor çok acıyor sol yanım ama kimseye söyleyemiyorum. neyse içimi döktüm. sağol sozluk, ciğerinden öperim. i̇yi geceler.

bir kaç haftadır kendimde değilim.her şeyden uzaklaşma isteğim var.arkadaşlarımla konuşmuyorum ailemle de mecburiyetten merak ettikleri için konuşuyorum.anlatacak çok şeyin var ama iş yazmaya gelince kilitlenip kalıyorum.hiçbir şey yapasım cidden yok eskiden en ufak bi sebepten eğlenen ben şimdi çok zor gülüyorum.daha ne kadar böyle devam eder bilmiyorum.boşluktayım düşmeyi bekliyorum.

dert değilde bir yakınma aslında 19 yaşına kadar bir kızın elini dahi tutmadım.ben öyle ayran gönüllü insanlardan değilim ve benim için bir olsun hep olsun anlayaşı vardır.neyse uzatmadan 2 sene oluyor bir kız arkadaşım var memleketten ne kadar sevidiği ve güveni hakkında bi problem yok çok şükür ama bende o da farklı ünivlerde aradaki mesafede 1500 km. ve tatillerimiz bazen denk gelmiyor kışın 2 3 hafta yazında 1 ay görüşebilme imkanımız oluyor.anlayacağnız canımz yanyana sürdürüyorz ilişkiyi neyse siz siz olun yanındakinin değerini kıymetini bilin.(dünyanın adaletine sarıldım kolları dikenliydi.)

canım daha fazla yakılmasın diye azıcık anlatıyorum dertlerimi böyle minicik. en çok kendimle konuşur oldum. şimdi de kendi kendime konuşmaktan uyuyamaz oldum.

ne yapacağıma karar veremedim 1 mı 2 mı ama dur önce hangisi hangisi olduğuna karar veririm siz yazadurun edit geldi, 1

ne olurdu sanki azıcık sevseydin.

bir kadın verdik toprağa. 3 çocuğu olan. daha hiç birinin evlendirmemis, gelin olmalarını göremeyecek bir kadın. ben bebekken, annemin yokluğunda bana annelik yapan kadın. şuan toprağın altında yatan, işte o kadın. büyük kızınının sözlüsünü tanıştırmaya geliyorlarmış köye, son saatlerini yaşıyormuş meğer. en küçük kuzenim 4. sinif.  daha 10 yaşında anne kavramı silindi hayatından. daha 10 yaşında kimsenin dolduramayacagı kocaman bir boşluk oluştu içinde. gel de anlat şimdi ölümü ona. annesinin bir daha sesini duyamayacağını, yüzünü unutmamak  için fotoğrafını bir hazine gibi saklamak zorunda olduğunu... gel de teselli et, babaları yanlarında olamayan ve şimdide öksüz kalan bu 3 kıza yaşamanın güzelliğini. annelerinin daha dün yanlarındayken, bugün toprağın altında yatıyor olmasinin kaldırılabilir bi acı olduğunu söyle. ne garip, ne tuhaf.. daha kandilde aradım konuştuk, çagrilarda duruyor ismi, konuşma dakikamiz duruyor. bilemiyor insan son konuşma olduğunu silemiyorum. nasıl kaldırılır ki şimdi dolaplara kıyafetleri.. hala idrak edemiyorum, sanki yasiyorda bi yerden çıkıverecek, sanki yine arayıp "hayırsız kızıl, sen gel de yol paranı ben vereyim, gecelerde az mı kahrını çektim ben senin" diye kizacakmış gibi. dert köşesine bile ağır gelir bu dert. 3 çocuk, anne sevgisinden, anne yüreğinden mahrum kaldi. ''anne" sözcüğünü toprağa gömdü. sığmadı içime sözlük boşluktayım ama düşmüyor gibiyim. dalıp dalıp gidiyorum.  benim bile böyle yaniyorsa içim, onların içi kimbilir nasıl ateştir. belki de hiç unutamayacağım, gözümün önünden gitmeyen o görüntü; bir tabut, tabutun önünde bir eş ve ona sarılmış 3 kız.. koca koca adamların birbirine sarılıp hüngür hüngür ağlaması.. çok acı çok acı çok acı... böyle işte i̇nsan hayatı, ince bir ip üzerinde. o ip ne zaman kopar bilinmez. bugün var yarın yokuz. i̇şte tam olarak buyuz. şu (#1650773) entrymde yazmıştım merak ediyorum diye. bilemeyiz.. belki son bir yılımın, belki son bir saatimin içindeyim. bilinmez.. uzun lafın kısası, seviyorsanız, sevdiğinizi söyleyin. üzdüyseniz özür dileyin. hayat söylemenize, son kez sarılmanıza izin vermeden, toprağıyla yüzleştirir sizi. çünkü yarınlar gercekten geç olmakla meşhur.

yalnızlık beni boşluğa sürüklüyor. aşık olmak istiyorum ...

sevdiğim beyin ameliyatı olacak tümör var ve en kötüsü masada kalma durumu var