asosyal itiraf

3 yildir birlikte olduğum kızla ayrıldım çok üzüldü falcata izleri sigara dumanları etrafımda onu 1 erkekle el ele öpüşerek eğlenerek geçiyorlardı ondan 1 hafta olmadan babam vefat etti ve en acısı da oydu çok koydu bana ve eve gitmiyordum kendi kafam gibi geziyordum dum ve. onu gördüm bu sefer kötü halde ve boş bir evdeydi kiyafetsiz ve utanç içindeydi kiyamadim öptüm saçını okşadim ve aynı erkekle beni aldattığını gördüm ki işte o an bn bittim.

tam göğsünüzün ortasında bir yeriniz acıyacak... evinizin sizi içine sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksiniz... sokağa fırlayacaksınız... sokaklar da dar gelecek.... tıpkı vücudunuzun yüreğinize dar geldiği gibi... ne denizin mavisi açacak içinizi, ne pırıl pırıl gökyüzü... kendinizi taşımayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar küçüleceksiniz... birileri size bir şeyler anlatacak durmadan.... 'önemli olan sağlık.' 'yaşamak güzel.' 'boş ver, her şey unutulur.' siz hiçbirini duymayacaksınız... gözyaşlarınızdan etrafı göremez hale geleceksiniz. o’ndan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarında ölmek isteyecek kadar çok seveceksiniz... hep ondan bahsetmek isteyeceksiniz... 'ölüme çare bulundu' ya da 'yarın kıyamet kopacakmış' deseler başınızı kaldırıp 'ne dedin?' diye sormayacaksınız... yalnız kalmak isteyeceksiniz... hem de kalabalıkların arasında kaybolmak... ikisi de yetmeyecek. geçmişinizi düşüneceksiniz... neredeyse dakika dakika... ama kötüleri atlayarak... onunla geçtiğiniz yerlerden geçmek isteyeceksiniz.... gittiğiniz yerlere gitmek... bu size hiç iyi gelmeyecek... ama bile bile yapacaksınız. biri size içinizdeki acıyı söküp atabileceğini söylese, kaçacaksınız... aslında kurtulmak istediğiniz halde, o acıyı yaşamak için direneceksiniz. hayatınızın geri kalanını onu düşünerek geçirmek isteyeceksiniz... aksini iddia edenlerden nefret edeceksiniz... herkesi ona benzetip... kimseyi onun yerine koyamayacaksınız... hiçbir şey oyalamayacak sizi... ilaçlara sığınacaksınız... birkaç saat kafanızı bulandıran ama asla onu unutturmayan... sadece bir müddet buzlu camın arkasından seyrettiren... bütün şarkılar sizin için yazılmış gibi gelecek... boğazınız düğümlenecek,dinleyemeyeceksiniz... uyumak zor, uyanmak kolay olacak... sabahı iple çekeceksiniz... bazen de 'hiç güneş doğmasa' diyeceksiniz. ne geceler rahatlatacak sizi ne gündüzler... ölmeyi isteyip ölemeyeceksiniz... belki çivi çiviyi söker diye can havliyle önünüze çıkana sarılmak isteyeceksiniz... nafile... düşüncesi bile tahammül edilmez gelecek... rüyalar göreceksiniz, gerçek olmasını istediğiniz... her sıçrayarak uyandığınızda onun adını söylediğinizi fark edeceksiniz... telefonun çalmasını bekleyeceksiniz... aramayacağını bile bile... her çaldığında yüreğiniz ağzınıza gelecek... ağlamaklı konuşacaksınız arayanlarla... yüreğiniz burkulacak.... canınız yanacak.... bir daha sevmemeye yemin edeceksiniz. hayata dair hiçbir şey yapmak gelmeyecek içinizden... onun sesini bir kez daha duymak için yanıp tutuşacaksınız... defalarca aradığı günlerin kıymetini bilmediğiniz için kendinizden nefret edeceksiniz... yaşadığınız şehri terk etmek isteyeceksiniz... onunla bir gün bir yerde karşılaşma umudu... bu umut sizi gitmekten alıkoyacak... gel gitler içinde yaşayacaksınız... buna yaşamak denirse...

birinden hoşlanırsın ama bilirsin o biri senden hayatta hoşlanmaz sende sadece beklersin.

tüm içtenliğimle yazıyorum bunları ben iyi bir insan oldum olmaya çalıştım kalbimi kıran insanın bile birşeye ihtiyacı olduğunda gizli gizli yardım etmeye çalıştım gay lezbiyen ateist hristiyan kimseyi ayırmadım dost olmaya çalıştım dinledim çok ama çok dinledim sana ihtiyacım var dendiğinde herşeyi kenara bıraktım insandan önemli hiçbirşey yok dedim yanında olmaya çalıştım aç hayvan gördüğümde besledim besliyorum hala kimseyi tanımadan yargılamadım yargılayana kızdım dışlanan sevilmeyeni daha çok sevdim anlamaya çalıştım farklı fikirleri yargılamadan dinledim buna bayıldım yanlış yapınca biri yanlış olduğunu bilse yapmazdı diye düşündüm kin tutmadım zeytindalı uzatan kimsenin dalını kırmadım dinledim çok dinledim uyum sağlamaya çalıştım kırılmasınlar diye ve ben şimdi paramparçayım.

umarım bi gün twitter a çıkariz amin

esila seni seviyorum her ne kadar kabul edemesemde.hadi eyvallah

bugüne kadar bir kız benim yüzünden ağladı beyler. onda da sınıf kavgasında kafasına meyve suyu kutusu atmıştım.

az önce eski 2 yıllık sevgilimle konuştuğum telefon konuşmasını kahkahalarla sonlandırdım evet asla arkadaş kalamayız ve tekrar barışamayız ama arada hala sevebildiğiniz zamanlardan biriyle konuşmak, sizi tanıyan biriyle konuşmak güzel arkadaşlar..

exo sevmiyorum desemde jongin allahına kurban yavrum

28/09/2016 34 dakikada bunla birlikte (geç kalmazsam) 4 entry girilen başlık. üstelik 8 sayfa online var. ürkütücü.

pek sayın kardeşlerim, abilerim ve ablalarım bana bi yardım edin. ben yemek yemeğe doymuyorum. son 3 gündür bütün teneffüslerde istisnasız bi şeyler yiyorum sigaradan önce. 24 saat açım neredeyse.

çok garip ulan.. geçen sene bu günlerde onun profilinde geziyordum. gülümsüyordum. secdede beni sevmesi için dua ediyordum. ama şimdi... ulan o uğruna öleceğim gözleri, koyu saçları, elleri, kokusu... hepsi toprağa karışıyor. beynim hayalim aklım almıyor. çürüyor abi. bedeni, düşünceleri, sesi... hepsi yok oluyor.. çok özlüyorum ulan çok.

okulumdaki bazı 9. sınıflar harbi mal amk. geçen biri bana "abla sen 9 musun?" diye sordu. iq seviyesi tek haneli değilse ben de ne olayım.

lpg tankimda sizdirma var. benzin pompasida canimi yakiyor. cok kotuyum ulan sozluk bee.

yine gördüm rüyamda. cok özlemişim her şeyden çok..

akışta gezerken yanlışlıkla artı ya da eksi basıp sonra onları geri almıyorum.

dun gece onu sevdigimi ona soyledim simdilik inanmadi inaninca ne tepki verecek bilmiyorum. cok tedirginim hayatimdaki tek kisi o, duygusuzun tekiydim ben oda bunu biliyodu bu yuzden inanmiyo zaten. hem korku hem stres yasiyorum ama niye bu duygular ? itiraf ettigimde mutlu olcam sanmistim

lise bitmiş bir sene boşta kalmışım. sonraki sene karadenizde yazın mevsimlik ırgat olarak çalışıyorken sonuçlar açıklandı afyon kocatepeyi kazanmışım apar topar batmana oradan da afyona yolculuğum başladı. büyük bir heyecanla kaydımı yaptım memlekete geri döndüm babamın ''gurur duyuyorum seninle'' bakışlarını hiç unutmam. biz 5 kardeşiz en büyükleri benim ve çok fedakarlık yaptım ailem için. her neyse 1 2 hafta sonra okul açıldı babam benimle geldi afyona kadar yurt işi falan için. giderken elime 200 lira harçlık verdi. hayatımda hiç 200 liram olmamıştı. afyonda kalan ya da afyonu gören bilir çok soğuk olur afyon. ceketim olmadığı için kendi ceketini bana verdi babam. babam o soğukta 3 saat boyunca otobüs bekledi. o gittikten sonra baya ağladım bu duruma. babam memur maaşı da iyi ama borç batağında olduğumuz için o yıllarda durumumuz iyi değildi. her neyse okulun ilk günü gittim okula ırgatız biz kardeşim memur çocuğuyuz bilmeyiz öyle lüks şeyler falan. ilk derse girdik, güneydoğunun kavurucu sıcağından egenin göt donduran soğuğuna gelmişim haliyle grip oldum. sınıfta burnum akıyor, kimseyi tanımıyorum ve peçetem de yok. burnumu çekince herkes bana bakıyor . sınıfta herkes ikoncan, pelinsu. aşağılayıcı gözlerle bana bakıyorlar. önümde oturan gariban olduğunu anladığım bir kız bana peçete verdi. hayatımdaki o iki gün bana zaten üniv. okutmadan mezun ettirdi. ve geldiğim yeri asla unutmadım. not: babamın ceketi hala bende ve çok iyi muhafaza ediyorum. ileride kendi çocuğuma vereceğim.

kampüste küt saçlı bir kız gördüm sahne sanatlarında olduğunu öğrendim. gittim tiyatro kursuna yazıldım. rol dağıtımında sende potansiyel kanka tipi var sen oyununun hayat kurtaran kankası olacaksın kanka dedi. hayat nereden vuracağını şaşırdı...

sevgilisi varmış

ulan karşıda iki çocuk var hayvan gibi gülüyolar şimdi ağzına bi yumruk atıcam he. etüt la etüt ne konuşuyosun?

bok gibi bir yıl. evet evet hatta bombok bir yıl. şu an içimden ne geliyor biliyor musun? ayaklarımı acıtan bu ayakkabıları ve bu sıcakta beni bunaltan ceketimi fırlatıp denize doğru koşmak. amaçsızca koşmak istiyorum. bir de ağlamak. delicesine ağlamak. belki saatlerce belki günlerce. insan yıllarca neden kariyer yapmak bir yere gelmek için uğraşıyor ki? yeter bence. çok yorgunum biliyor musun? başkaları için koşturup sonra da bir başkasının tüm o koşturmacaların içine sıçmasından yoruldum ben. hayat kaçıyor ama ben yetişemiyorum. hangisi daha kötü bilmiyorum. başarısızlık mı hayatı kaçırmak mı? ne dediğini duyuyorum. ağız dolusu "siktir et" edemedim de ederim merak etme. siktir et beni.

ah be sözlük ben hangi kızdan ayrılsam akabinde nişanlanıp veya evleniyorlar. artık nasıl bir tramva yaşatıyorsam benden sonraki ilk insanla evleniyorlar. kendimi ülkedeki evlilik oranını arttıran biri olarak görmeye başladım.

buradaki yazarlığımı kimseyle paylaşmamıştım ki anlık bir heyecanla anneme anlattım. dilin kemiği yok işte. 3 dk sonra nickname ve entrilerim annemin gözetimine girdi namazlı başlık istiyorum şuan acil

tükendim

o kadar bıkmış tükenmiş bir haldeyim ki hiç birşey yapmak istemiyorum yapamıyorum da zaten. içten içe tükeniyorum bunun farkındayım ama kendimi toparlamak istemiyorum, yaptığım tek şey uyumak. insanlarla konuşmak istemiyorum yüzlerini dahi görmek istemiyorum kafayı yeme noktasına gelmiş durumdayım

oğlum çok berbat hissediyorum lan.

herkes onunla samimi olurken, muhabbettin eğlencenin dibine vururken uzaktan izliyor olmak çok koyuyor. gidip konuşmak kolay ama haddime değil anlıyor musun sözlük.

lisedeyken arkadaşlarımın gazına gelip hiç tanımadıgım bi kıza okul cıkısında tek yakalayıp senden hoşlanıyorum demiştim arkadaş olabiliriz demişti oldu o zaman ben gideyim . okulda arkadaşları ne zaman görseler bi taraflarıyla gülerlerdi .ah ulan ne zamanlardı

gidişine dur diyemediğin insanların, gidişini izledin ya. bu da senin mağlubiyetin olsun. elbet bir gün her şey yoluna girecektir. elbet.

eskiden her gün konuşurduk. her günden kastım cidden her gün yani illaki konuşacak bir şeyimiz olurdu. 4 gündür konuşmuyoruz. engeli bastı gitti.

amcam beni sigara içerken yakalamıştı. 2 yıl falan olur. bizimkiler bilmiyor bende amcam gelirde söyler diye korluyorum. ondan 4 ay geçti. benim sigara içtiğimi annemler falan öğrendi. amcamda paketi apartmanda bulmuştu gitmiş yengeme vermiş. annemde işte bizim oğlanda sigara içiyomuş diyince şalterler attı. yengem demiş işte amcası verdi faln filan neyse amcam geldi bi gün babam "neden söylemedin bana" dedi. amcam aynen şu şekil. " abi bizde babamizdan gizli içmiyormuyduk ya" dedi. ikiside duygulandı istemsizce anladım gözleri parladı ikisininde.

orta sona gidiyordum 8. sınıf. çocuk diyip geçmeyin aradan 3 yıl geçti 11. sınıfa gidiyorum ama hala anlam veremem. çok sevmiştim bir kızı gerçekten cehennemin dibindeyim dese yanına tereddütsüz gidecek kadar. güzel bi kız değildi ama inanın bana dünyanın en güzel kızı gibi geliyordu. kötü bir sesi vardı ama dünyanın en güzel sesi ondaymış gibi geliyordu. hala şaşırıyorum, şaşırmayada devam edicem nasıl sevebildim o kadar, nasıl bi insana o kadar aşık olabildim. kalbim nasıl öyle çarpabildi bilmiyorum. zamanla soğumuştum illaki bazı karakter eksikliklerini görmüştüm başka şehire gitmişti. 3 yıl sonra okuduğum okula geldi nakil istemiş. kilo almış filan çok önemli değil ama eskisi gibi çarptı kalbim ilk görüşümde. kızı değil ama anılarımı özlemişim. bana yaşattığı o hissi sanırım. şimdi yüzüne bile bakmıyorum, bakmak istemiyorum bile. nereden nereye, her şeye alışıyormuş demekki insan. çok tuhaf bi his

-"bağzı kadınlar var mesela kardeş çok güzeller..." -"ne kadar güzeller ki abi?" -"ölüm kadar kardeş ölüm kadar..."

bu gün matamatikçinin bilene yemek ısmarlıcam dediği soruyu aslında önceden de çözmüştüm yani aslında o yemeği hak etmedim

sözlüğün ilk zamanlarından kalma format tanımayan entry ve başlıklar gördüğümde silmeye kıyamıyorum bu yüzden onlara denk gelmemeye çalışıyorum. tabi denk gelince mecburen siliyorum.

gecenin bu saatinde acı olduğu için evdeki kimsenin yiyemediği menemeni ekmeğin 3/2siyle beraber yedim. bazen nasıl kızım diye düşünüyorum mahallenin hamdi abisi olasım geliyo sözlük

behzat ç.'ye 6. kez başladım. replikleri daha gelmeden kafamda kuruyorum ama olsun, her sahnesi ayrı ayrı kazınsın istiyorum hafızama.

bugün okula gitmek için dolmuşa bindim şu dörtlü karşılıklı koltuklar var. hiç sevmem ama oraya oturdum mecburen. sonra karşıma biri oturmuş hiç farkında değilim yanlışlıkla ayağıma çarptı pardon kusura bakma diye seslendi kafamı bi kaldırdım. kalbim çıkacak. lan bi insan bi insana ancak bu kadar benzer. dudaklarının kıvrımlığı gözünün çevresi kaş yapısııı yaa çaktırmadan izledim onu öyle. abi çok özledim bee ama söyleyemiyorum bi türlü. özledim yazamıyorum korkuyorum be yine gidecek diye.

ozledim be sözlük olmayacağını bile bile onu özledim.

hoşlandığım çocuğun üç yıldır şehir dışından bir kızla konuştuğunu öğrendim sanırım dünyam bir süre tersten dönecek

twitter da kendimi stalkladım..çok güzel tweetler atmışım kendimle gurur duyuyorum.

bir çok kez aşkımı ilan edip red yedikten sonra üstelik sevgilisi de varken "ne yaşadıysan geçmişinle geleceğinle kabul, ben seninle beraber gülmak, ağlamak istiyorum" dedim sözlük. sonuç yine değişmedi. hala içimden atamadım be sözlük çok sevdim.

platonik aşık olan bir kiza, platonik aşık olma arefesindeyim, böyle paradoks olmaz olsun.

bazen ''ha s*ktir ordan!'' diyesim geliyor. sırf bu kibarlıklar yüzünden kem küm etmekle yetiniyorum. beni bu kibarlıklar, ''aman kırılır kalp kapakçığı'' dertleri bitirdi.

duygularını belli edebilen bir insan olmadım hiçbir zaman. küçüklüğümden beri hep soğukkanlıydım. etrafa neşe saçardım. neyse. birine sevgimi göstermemin güçsüzlük olduğunu düşünürdüm çünkü herkes herkesin sevgisini kullanıyodu. liseye geçene kadar her gece anne ve babama iyi geceler dileyip öpmeden uyuyamazdım. liseye geçince sanki sevgi göstermek ayıpmış gibi mal gibi bu alışkablığımı terkettim. bugün, uzun aradan sonra babamın göğsüne başımı yasladım. kalp atışlarını, nefes alışverişini dinledim. kendi kendimekızdım hatta. ulan tamam çok şey kaybetmiş olabilir şu hayatta. ama hala beni koşulsuz şartsız seven insanlar yanımda. binlerce kez af diledim allahimdan. ne bileyim iste anlatmak istedim.

naber sorusuna genelde yaşıyorum diyerek cevap veririm en büyük korkumsa yaşıyorum yerine yalıyorum yazmak (bkz: üst baş yalama gecelik 350 )

lise2 de kendimi kankama aşık sanırdım aşık olduğum adam için her şeyi yaparım deyip fizik sınavında kağıtları değiştirdik ben onun kağıdıyla 32 aldım o benimkiyle 87 sınavların açıklandığı gün bıraktım gereksiz fedakarlık yapmayı hayır bari aşık olsam aq hormonlarım beni yanılttı

bugun uzun zaman sonra cok özeneıp gıyındım saclar yapıldı küpe vs bıde dık sekılde havalı yuruyorum carsıda kızlar dönüp bakıyo fan ondan sonra öğrencılık halı gırdım bıme aksam yemegı ıcın bı seyler aldım cıktım bımden elımde bim posetlerı o havalı ben yerımı aıle babasına bıraktı kızlar bakmamaya basladı

ikimizin hayatına birileri girdiği halde, ben hala geceleri senin "iyi geceler" mesajını bekliyorum bir gün bir yerden çıkıp gelsen sadece (gel) desen her şeyi bırakırım peşinden giderim. sana olan sevgim nefretim den daha fazla..