asosyal itiraf

(#769302) sonra dedim ki ; tamam ulan bu kızla olur.beni tamamlar içimdeki boşluğu doldurur.ama olmadı sözlük.o boşluk büyüdü uçurum oldu.şimdi dünyayla aramda bi uçurum var.ne o uçurumdan kendimi salmaya cesaretim var ne de geri dönüp devam etmeye. hoş,zaten sevmek sevilmek bizim neyimize anam.

kardesım dedıgım insanla unı ıcın ayrılacaktık dedık kı gıtmeden bı içelim neyse içiyoruz biraları ben bi an gaza geldık birazda işler güçlerin bi sahnesınden esınlenıp bırayı kaldırıp lise anılarıma,ilk aşklarımıza , ilk reddedılıslerımıze gizli gizli köşelerde içtiğimiz sigaralara kurduğumuz hayallere ilk aglayışlarımıza ortak girilen sarmaya cebimizde ki parayı birleştırmeye fakirlikten yürüdüğümüz yollara 2 çay parasını zorla cıkarttıgımız günlere hadi eyvallah dedım

bir keresinde sevdiğim beyle evde kavga etmiştik evden çıkmama izin vermediği için o an ki sinirle kendimi yatak odasına kitlemiştim. havalar da sıcak o zamanlar yatağın olduğu yerde böyle azıcık azıcık esiyor. sıkıntıdan uyuya kalmışım bu da kapıyı kıracak neredeyse sese uyandım açtım kapıyı ne var be dedim bi uyutmadın. sonra bi baktım ki nasıl korkmuş bana bir şey oldu sanmış kıyamam. sonrasında mı ne oldu iyi olduğumu görünce salona gidip maç izlemeye devam etti.

ulaann bee yaşım 20 olmuş hala hic birseyi yoluna koymuş degilim, ne bir is ne bir arkadas ne bir aşk. neye elimi atsam o elimde kaldı bee. sevelim dedim rezil olduk, is dedik destekci bulamadik biride cikip arkandayim demedi dertlerini dinledigim kisilere dertlerimi anlatamaz oldumm bakiyorum cevremde belki 100lerce arkadasim var ama hic birine tek kelime edemiyorum anlamiyorlar lan beni amk. ne eşimiz ne dostumuz var bakiyorum benden baska herkes iyi herkes mutlu bi ben ikilemdeyim sunu yapsam digeri kalacak onu yapsam o kalacak hangisine yetisecegimi bulamiyorum yetemiyorum ben kendime dahi yetemiyorum. ne istesem olmuyor iste hayat diyorum bak olacak bu sefer iyi gidiyor hersey bakiyorsun olmasi imkansiz olan bütün olaylar oluyor hersey derdest oluyor. biliyorum belki benim yasadigim hayatti yasamak icin dua edenler var sükür sükür sabir sabir bir yere kadar olmuyor lan olmuyor amk cekilmiyor hic biri arkadas desen o yok ask desen o yok is desen o yok. dogdugum da bahtsizlik mi üflendi kulağıma.. bir bilinmezlik icinde kaskaranlik bir yolda kaybettim yolumu gidiyorum gidiyorum ne bir cikar yol ne bir yön var yok nereye kadar nasil gidecek bilmiyorum. olmak istemedigim insan olmaya başlamak ve buna engel olamamak anlamiyorum anlam veremiyorum elimden brsey gelmiyor ben böyle gidisatin evveliyatinin amk.

iyilik yaparak dünyayı değiştirme şansımız var bir kişyi bile gülümsetsek büyük birşey başarmış oluruz çünkü gülümsemekte mutlulukta bulaşıcıdır sözlük üstünüz başınız mutluluğa bulansın

az önce eski sevgilimin evlendiğini öğrendim.

günaydın aşırı uykum var

canım limonlu popkek istiyo çıvdıvcam

berbat bir gün, günaydın.

şuan dershaneye gidiyorum,allahım gözüm kapanıyor dayanamıyorum

şöyle ki ; ailem ve bir kaç akraba arkadaş dışında kimse bilmez henüz 4 5 yaşlarındayım cumartesi günü saat 10:00 gibi kahvaltı yapıyoruz annem kardeşim ben. annemin bana bitirmeden kalkmak yok diyerek uzattığı ekmeği yemeyeceğim diyerek önüne attım. annem "hiii allah taş yapar oğlum ekmek atılır mı hiç" dedi tabi ki de çocuk aklıyla inandık. öğlenin sıcağı saat 12 1 falan sitenin arka bahçesinde oynuyorum irice bir taşı aldım betonun üstüne koydum diğer elime de sağlam bir taş altım başladım birbirine vurmaya velhasıl annem balkona çıktı efsane muhabbet başladı "oğlum şapka vereyim başına güneş geçmesin. -yok anne yeeaaa + peki ne yapıyorsun elinde taşlarla - hani sen bana sabah dedin ya allah taş yapar diye bende allahın taş ettiği çocukları kurtarıyorum belki arkadaş oluruz bu anımı da kimseye anlatamam halbuki ki ultra komik ama rezillik be 😂

hiç bir yerde anlatamıyosan burda da anlatamazsın kardeşim

1 haftadır dershaneye gidiyorum bir tane bile arkadaşım yok tuvaletin yerini bile bilmiyorum kimseye de sormuyorum

haftada en az 2 gün dışarda ve 4 gün alkol kullanan birisi olarak tamı tamına 9 aydır hiç içmiyorum. geçen gece saat 1 de arkadaş aradı hacı biz içioz da araba sıkıntı gelsene bizi almaya diye. normalde her içen arkım beni arardı kanki akşama içelim diye şimdi içtikten sonra arar oldular. gerçi pek umursamıyorum gayet de mutluyum ama disco, bar vs ortamlar alkolsüz harbi çekilmiyormuş bunu anlamış oldum. nasipse sigarayı da bırakıcam sözlük ama o biraz zor gözüküyor.

bir tane küçüklükten kalma bir oyuncağım var bazen onu karşıma alıp saatlerce konuşuyorum dertleşiyorum kendi kendime bir yere kalmaya gidersem falan onu özlüyorum çok garip bir bağ oluştu aramızda

cidden asosyalim yani baya baya

7 senemi yedi be sözlük. tamam fener 7 atınca atılan fotomaç başlıklarına benzedi ama cidden 7 senemin amına koydu. bir kez ayrılık konuşması bile geçmemişken aramızda öğretmen olup atandıktan sonra ayrıldı benden. hayır anlamıyorum siktiğim devrinde mesajla ayrılmak nedir lan? ha bir de facebooktan ilişki durumunu düzenlemek nedir anında ergenmisin anuğa goyum. he bir de 14 şubatta yazdı bana bu mesajı ben ona şiir yazarken. ne itiraf etmeye çalışıyorum biliyormusun? hala seviyorum demeyeceğim beni aldatmış çünkü. o kadar sevmeyin de demeyeceğim başkan, çok sevin amk. sizi sevenleri de üzmeyin demeyeceğim o kadar iyi olmaya gerek yok bu dünyada. annenizi ağlatmayın gençler, itiraf ediyorum ben ağlattım.

(#906878) bugun esimle yıldönümümüz. eşime süpriz yapmak istedim ama asıl süprizi o yaptı. dayısı ölmüş bugün

iki gün önce arkadaşım babasını kaybetti ve ben şuan bu gülümseyebiliyorum allah kahretsin beni

eski sevgilim dün nişanlanmış. bir arkadaşım bugün söyledi nişanlandı diye. önce bir durdum, sonra sigara yaktım. açtı fotoğrafları gösterdi. yanında nişanlısı üzerinde benim aldığım gömlek. işte sadakat bu kadardı.

manu will return in the future.(didn't return) take care of yourself.

bu aralar çok beleşçi oldum. mesela twitter'da son 3 retweet'im çekiliş için.

kabullenilmeyecek şeyleri sadece sevdiğimden dolayı kabul ettiğim için kendimden nefret ediyorum.

herşeyi kaybettim ailemin sevgisi de dahil tutunabilicek miyim bilmiyorum

bu aralar kendimi çok kötü hissediyorum, yaklaşan kpss sınavı mı dersiniz yoksa kendimi çok yalnız hissetmem mi dersiniz, bilemem. ama kötü hissediyorum işte. böyle çok uzun bir şeyler yazmak istiyorum fakat yazamıyorum....

günde 3 kez sıçıyorum

havuza işiyorum

artık sosyal mesajlı film izlemeyi bırakıyorum. yüksek imdb'li filmler izlicem diye dünyanın bütün dertleri omuzlarıma çöktü.

üniversite 3. sınıf öğrencisiyim ailemden gizli eve çıktım öğrenirlerse herhalde artık dünyalı olmam ama evet bunu yaptım aynen yaptım eve çıktım 😂

11 yaşında değilim.

uzun zaman sonra ilk kez birine ait olmak istedim sözlük. daha fazla yazmak istemiyorum.

bir buçuk saat önce bir bahane bulup sevdiğimi aradım. iki gündür aramak istiyordum cesaretimi ancak topladım. öncesinde heyecanı mı durdurmak için film izledim. ve inanır mısınız yarım saatte 3 kere lavobaya gittim. sesim titrer diye çok korktum neyse aradım ilk alo deyişinde gözümden yaş geldi sessizce sildim toparlamaya çalıştım yaklaşık beş dakika kadar konuştuk ve ben o beş dakikada sesine eridim öyle özlemişim ki ama tabi anlamasın diye çaktırmamak için elimden geleni yaptım. telefonu kapatalı bir buçuk saat oldu hala ağlıyorum durduramıyorum kendimi. burda yanına oturmak gözlerine bakmak varken aramak için bahaneler üretmek ağır geliyor. evet sevdiğim bugün rüyamda seni gördüm sana söyleyemedim özür dilerim.

hergün pompa not: manitamla

thetisy benim. yani bendim.

sevmedim bugün buraları. iyi geceler olsun..

mantığımı kaybediyorum. beynimin, kendi yarattığı kişiliğin duygusuzlukla çevrelediği hudutları aşıp militanca saldırılarına direnememesinden korkuyorum. bastırdığım kişiliğin ortaya çıkmasından, güç kaybetmekten.. savaşın ortasında kalmaktan silahsız ve tarafsız. her iki taraf da benden bi parça olsa bile. barış için kaldıracak bi beyaz bayrağımın bile olmadığı bi yerde, arada, sıkışıp kaldım. dünyanın her yerinde savaş gören çocukları anlıyorum 20 metrekare odada. masumiyetin en saf halini hayatın en acımasız yanıyla karşılaşırken görüyorum. elimden de bir bok gelmiyor, onların da gelmedi ya zaten. her neyse. her neyse demek de ne basit değil mi? iki kelime milyonlarca canı, hem de ufacık, yoksaydı. yoksaydık, vesselam. istemediğimiz halde varoluşumuzun üstüne bir de bu sancılar giriyor aklıma. anlamıyorum. bazen burjuvaya küfrediyorum, bazen insan anatomisinde hata arıyorum. metronun son durağında kazı çalışması yapıyorum. binlerce insan önümden geçiyor hayatın akışında, yanıma yoldaş arıyorum. ya da diğer bi cikar yol olarak rol yapıyorum oscarlık hem de. en iyi dram filminin başroluyum. tanrının varlığını sorgularken aklım, kalbim güçlü kalmak için dua ediyor . bazen de sokak çocukları için. ve hatta dünyanın her yerindeki bilim adamları için. kendi karanlığımda, içimde, lavlar fışkırıyor yıllardır biriktirdiğim. bi kez daha anlamıyorum. nasıl eriyip gitmedim bunca zaman. kendimi güçlü olduğuma inandırarak avutuyorum. herkes böyle yapmıyor mu zaten? kendimi buna da inandırıyorum. ve bu inanç özgürlüğü zarar veriyor herkese.

liseye ilk başlayana kadar kendimi çocuk gibi hissediyordum başladım hala hareketlerim çocuk gibiydi bir gün bi erkek arkadaşımla konuşuyoruzdaha rahat etmek adına sıranın üstüne kuruduydum millet bizi sevgili sanmış ben bunu 2 sene sonra fark ettim yani ben son 2 yılda çokça büyümüşüm ki hala çocukluk belirtileri var üstümde bunların hepside küçükken çok şımartılmaktan sevgili büyük yazarlar siz siz olun çocuklarınızı düşünüyorsanız onlara yeteri kadar ilgi gösterip fazlaya kaçırmayın terbiyesini iyi verin her konuda iletişim halinde olun sonradan hissedilen pişmanlıklar fayda etmiyor.

bugün ve yarın telefonu elime almayacağım. bakalım dayanabilecek miyim? pazar akşamı buraya editlerim. edit: of çok zordu ama basardim.

resmen il dışına okumaya gidiyorum sözlük. hayattaki en berbat şey bişeyleri arkada bırakmak zorunda olmak.

accccayip heyecanlı olduğum gün bugün, kocccaman günaydın!

ah o kadar dram dolu bir gün ki! umarım sizinki iyidir dostlar.

hayatımda tek sevdiğim insan dün bana mesaj attı bilmiyorum yeniden başlasam mı başlamasam mı

bugün sözlükte 200. günüm uğurlu olsun (#668008)

kariyer peşinde koşan,yalnız,hissiz,ucube bir makineye dönüşüyorum. belki de dönüştüm.

bugün yollarımızın ayrılışının 1.ayı. dinlediğimiz şarkıların eşliğinde küle dönüşmek üzereyim.

baska bir sey yazacaktim ama belki de onun zamani olmadigi icin sildim bilmiyorum. sanirim ben ondan tamamen koptum her anlamiyla. her ne kadar surmus olsa bile onu dusunmeyi birakabildigimi fark ettim hatta bu sure zarfinda hayat karsima yeni insanlar cikardi.. belki de uzun suren mutsuzluk bitecektir. oyle olmasini da umuyorum

iyi değilim lan. kaybettiklerime yaşadıklarıma, kimseye anlatamadıklarıma bakıyorum da ben bunca şeyi nasıl atlatmışım diyorum. sonra atlatamadığımı anlıyorum.

önemli şeylerimi anılarımı yaşadıklarımı anlatabileceğim hiçbir arkadaşım yok

millet sevdiği kişiyle konuşmaya utanıyor mu diyim,korkuyor mu diyim ne diyim aq. reddedileceğinden korkuyorsan içinde yaşa. ama konuşamamak nedir aq, sol kanatta gördüm sinirlendim. sadece basit bi günaydın, merhaba cümlesi lan zor olamaz. zaten göstermelikte olsa karşılık vermiyosa onunda,onu yetiştireninde,bugunlere getirenin de aq. utanmayın olum, konuşun ama edebinizle konuşun. yavşamayın, efendi gibi arkadaş olun.

sigara içmeden tuvalete gidemiyorum