orta sona gidiyordum 8. sınıf. çocuk diyip geçmeyin aradan 3 yıl geçti 11. sınıfa gidiyorum ama hala anlam veremem. çok sevmiştim bir kızı gerçekten cehennemin dibindeyim dese yanına tereddütsüz gidecek kadar. güzel bi kız değildi ama inanın bana dünyanın en güzel kızı gibi geliyordu. kötü bir sesi vardı ama dünyanın en güzel sesi ondaymış gibi geliyordu. hala şaşırıyorum, şaşırmayada devam edicem nasıl sevebildim o kadar, nasıl bi insana o kadar aşık olabildim. kalbim nasıl öyle çarpabildi bilmiyorum. zamanla soğumuştum illaki bazı karakter eksikliklerini görmüştüm başka şehire gitmişti. 3 yıl sonra okuduğum okula geldi nakil istemiş. kilo almış filan çok önemli değil ama eskisi gibi çarptı kalbim ilk görüşümde. kızı değil ama anılarımı özlemişim. bana yaşattığı o hissi sanırım. şimdi yüzüne bile bakmıyorum, bakmak istemiyorum bile. nereden nereye, her şeye alışıyormuş demekki insan. çok tuhaf bi his