bugün
yenile

    asosyal itiraf

    0
    +
    -entiri.verilen_downvote
    duygularını belli edebilen bir insan olmadım hiçbir zaman. küçüklüğümden beri hep soğukkanlıydım. etrafa neşe saçardım. neyse. birine sevgimi göstermemin güçsüzlük olduğunu düşünürdüm çünkü herkes herkesin sevgisini kullanıyodu. liseye geçene kadar her gece anne ve babama iyi geceler dileyip öpmeden uyuyamazdım. liseye geçince sanki sevgi göstermek ayıpmış gibi mal gibi bu alışkablığımı terkettim. bugün, uzun aradan sonra babamın göğsüne başımı yasladım. kalp atışlarını, nefes alışverişini dinledim. kendi kendimekızdım hatta. ulan tamam çok şey kaybetmiş olabilir şu hayatta. ama hala beni koşulsuz şartsız seven insanlar yanımda. binlerce kez af diledim allahimdan. ne bileyim iste anlatmak istedim.
    ... diğer entiriler ...