asosyal itiraf

oynadığım her oyunda hile yapmışımdır

işte gerçek bir itiraf . bugün okuldan dönerken zihnimde eskiyi yaşamama vesile olan birşey yaptım, yolda duran şişeyi yurda dek tekmeleyerek getirdim. bunu yaparken de aklımdan eski sevgilimin annesiyle konuştum ,kadının olmayan mezarına gidip çiçek bıraktım daha sonra sevgilimde yıllar yıllar sonra oldu ve onunda mezarına gidip çiçek bıraktım ve gerçekten onunla konuştum. eğer hala okuyan varsa şaka yapmıyorum daha sonra yurda gelince iyice depresif halim depreşti ve dedim ki sen numarasını bile unutmussundur mk dedim,baktım sonuca varamiycam yazdım numarayı kaydettim ve tabiki unutmamışım amk . unutmam zaten zayıf ihtimal ama asıl şaşırtan engelimi kaldırmış heralde yoksa resmi gözükür müydü? neyse sonra dedim bi de instagrama bakiyim eskiden yazınca çıkan kişi şimdi çıkmadı galiba ordan da bi kez daha engellemiş veya eskiden engelli değilken şimdi engellemiş. ne biliyim ya hani şaka bi yana onun gitmesi gerekliydi ve gitti ama ben o gidince yarım kalacağımı tahmin etmiyordum veya edip kendime itiraf edemiyordum ,ondan beri içime sinen kimse yok galiba herkeste onu arıyorum ve o da sadece ondan var.

ilk entry'mi bu başlığa girmek istedim. çok uzun zaman önce ortaokul son sınıftayken kızın birine aşık olmuştum. ama baya baya aşıktım. işin garip yani o zamana kadar aşk nedir bilmezdim. hiç yaşamadım ki ben o duyguyu. neyse dedim ki içimden ben bu kızı bir şekilde kendime yapmalıyım. ilk zamanlar arkadaşça yanına yaklaştım. onu yakından tanımak istiyordum. ve aradan baya zaman geçti yaklaşık 3-4 ay. biz baya yakın arkadaş olmuştuk. sürekli ona içimi dökmek istedim ama beceremedim. korktum. onu kaybederim diye. ama bir gün tüm cesaretimi topladım saçı başı yaptım gittim çiçekçiye hiç unutmam 30 tl'lik buket yaptırmıştım. o gün okula gitmedim. saat 12 gibi okulun orada 'park sitesi' var. çiçeği orada bir yere sakladım. okulun önüne gittim çıkış zilini beklemeye başladım. zil çaldıktan 10 dakika sonra onu gördüm. hemen koştum kolundan çektim gel konuşmamız gerek dedim ve onu çiçeğin olduğu yere götürdüm. kız çiçekleri görünce baya şaşırdı. beklemiyordu galiba. sonuçta çok yakışıklı değiliz biz aşık olamayız. neyse olaya dönelim. kıza verdim buketi dedim ki : '' bak ben sana uzun zamandır açılmak istiyordum ama başaramıyordum hep benden soğursun diye korkuyordum ama şimdi tüm cesaretimi toplayarak karşına geçtim. benimle çıkar mısın ?''. kız bi şey demedi. düşünmem gerek diyip gitti. açıkçası hayal kırıklığım tavan yapmıştı. kızı takip ettim sokağı döner dönmez aldığım o buketi çöpe atışına şahit oldum. o an ne yapacağımı bilemedim. tüm hayat enerjim bitmişti. ergenliğin vermiş olduğu asilikle intiharı bile düşündüm. neyse aradan yıllar geçti ve şu an bu anıyı hatırladıkça gülüp geçiyorum. çok şükür beni kalpten seven bir kızla sevgiliyim şu anda ve nasipse yazın düğünümüze bekleriz.

üniversitede sunum yaparken oturduğum sandalye kırıldı resmen sandalyenin içine göçtüm. hiç bşy olmamış gibi kalktım sunuma devam ettim ama halime iki hafta güldüm

aramızda kalsın onu seviyorum

babamla kavga etmiştim bir sürü şey söylemişti tabi yediremiyorum söylediği şeyleri ilk kez bana böyle konuşmuştu o gün dolapta ne kadar ilaç varsa içmiştim ama ölmedim ve hiç kimsenin bundan haberi olmadı

bıktım sözlük insanların 2 yüzlü sahtekar pislik olmalarından bıktım. ben öyle alengirli işlerden de anlamam safım da biraz insanların dediklerine inanırım. çünkü niye kötülük düşünsün ki diye düşünürüm. bu yüzden mi her seferinde kullanilmayi hakediyorum bilmiyorum.

en temizinden nasıl ölünür ? daha fazla kaldıramayacağım çünkü.

son 5 aydır sürekli 10 yıl ileriye gidip evlenmiş ve çoluk çocuğa karışmış olmayı hayal ediyorum oh kafam rahat.kalbim mi kırıldı gider kocama sarılırım

babam öldükten sonra bi kere arayıp bi ihtiyacınız var mı diye sormayan amcam bi tanıdıklarının düğünü var diye gelip bizde kalacakmış. lan adamlık değil ya bu. bide bu adam diyanetin fetva kurulunda. allah sorsun be. gerçekten sorsun ben hakkımı helal etmiyorum. hiçbi destek sağlamayan adam gelecek evimizde kalacak. bide babama saygımdan saygı duymak zorunda kalıcam. zoruma gidiyo. duygularımı anlatamıyorum yeter be yeter. bu insanlar iğrenç insanlar hepsinden nefret ediyorum.

6-7 yaşındayken ailecek köye gitmiştik yaz tatilinde. kardeşimle aynı döşekte yatıyorduk. bir gece altıma işemişim. uyandığımda annem döver korkusuyla üzerimi değiştirdim. kardeşimi benim yattığım tarafa iteledim. bende diğer tarafa yattım. sabah annem kardeşimi altına işedi diye döverken ben de onları izleyerek domates yemiştim.

bugün okul merdivenlerinden inerken arkamda benden bir yaş büyük iki kişi vardı. aralarında fısıldaşarak "tipe bak" diyorlardı. aklımdan geçen şuydu "o kadar çirkin miyim ben?".

itiraf ediyorum 7 dakikadır jeyminin ilk entiriyi girmesini bekledim ama girmedi:(

sozluk biz asosyal değiliz insanlar tutarsiz

komşu kızını dikizliyorum

allahım ; senin değer verip yoktan var ettiğin bu kulunun kalbi bir takım dış mihraklar tarafından düzenli olarak kırılıyor. gerek kilom gerek konuşma şeklim gerekse edebimden susuşumdan mütevellit üzerimde psikolojik baskı kurulmaya çalışılıyor. bu garip kulunun senden başka kimsesi yok mevzu zaten sana ayan beyan açık konuyu biliyorsun fazla söze gerek yok. bu dış mihraklara hadlerini bildirmen (mesela belalarını vermek gibi) senden naçizane ricamdır. belalarını nasıl vereceğin sana kalmış zira her konuda olduğu gibi bu konuda da senden daha yaratıcı olanı yok. yedirtme sahip çık bu kuluna allahım. not : arkadaşlar amin der misiniz şöyle toplu dilekçe gibi olsun

eşcinselim.

sevgi patlaması yaşıyorum gelin bi sarılayım.

karma puanı düşünce birden sinirleniyorum hangi şerefsiz eksiledi ya diyip tribe giriyorum. olum yapmayın ya

yarın saat sekizde ders var ve ben asıcam leş fiziği yapamıyom ama onu vermeden uni nasil biter aklima sıciyim sen hayatinda hic fizik gormemeis insansin ne isin var muhendislikte la hoca slayttan lazerle anlatiyo zati bi bok anlamiyomda bak sinirden uykum kacti yine gitmiyom la gitmiyom aq dersini veremedim zati ilk donem :( :(

küçüklükten beri ne zaman kussam ağlıyorum(25 yaşındayım hala devam ediyorum)

işaret dili öğrenmeye başladım ve her gün aynanın karşısına geçip kendi kendime yapmaya çalışıyorum

dünya mı zor biz mi küçüğüz?

ishalken ossurabiliyorum

biri olsun hayatımda sadece biri ama doğru kişi olsun . inan savaşmayı bıraktım artık . kimin için varım ben dediğim oluyor bazen . kimin için burdayım kimin içi iyi yerlere geliyorum . gelsem nolucak ki ? ulan ne vericekler bize huzur mu vericekler ne vericekler ? mutlu olmak için birini sevmek gerekiyor . kimseyi sevmemek güzel değil . çevremde çok insan var ama biri mutlu etmiyor beni . bir şansım olsa şu dünyaya tekrar gelsem bu kadar çok insan tanımak istemezdim. biri gelsin ve gitmesin aga onu istiyorum gitmesin . üzülecek yanacak tarafım kalmadı .

olum bugün pisuvarda işerken pisuvara tüküren bi insan daha gördüm yalnız değilmişim mutlu oldum lan

sanırım obsesif kompulsif bozukluğu var bende .

7 yaşındayken bizim evin ordaki arsada mahalledeki çocuklarla oynadığımız bilyelerden güzel bir bilye kaybolmuştu herkes aradı bulamadı benim ayağımın altındaydı çaktırmadım evet ben çaldım özür dilerim hakan

değiştiğimi hissediyorum şu sıralar. ya da bazı şeylerin beni değiştirmesine izin veriyorum. kafamı toparlayamıyorum. böyle bazen utanmasam her dakika, hiç kimseyi umursamadan, hep ağlayacağım. az önce gönlümün botanik bahçesini öpeyim dedim, gittim yamacına yanaştım öptü beni, 'geçmiş olsun kızım.' dedi. aslında ortada hiç bir şey yok ama zoruma gitti. annem zaten yorgun, bir de ben hastayım, ev işi ona kaldı, zoruma gitti. bilmiyorum, ne saçmalıyorum, ne diyorum hiç bir şey bilemiyorum artık. sadece susmak istiyorum, susturmak istiyorum kendimi. yorulduğumu hissediyorum sadece, çok yorgun hissediyorum kendimi.

ekmek almaya bile üşenip kahvaltı yapmadığım günler. odamda bilgisayarın başındayken üşengeçlikten tuvalete gitmemem. sadece gün geçsin diye bütün gün uyumam, bulaşık çıkmasın tabak, çatal, kaşık kirlenmesin diye plastik tabak, çatal, kaşık kullanmam rahat oluyor kullan at. her geceye bir sözüm olucak. bir op atasözü derki; "dün sahip olmak istediğim şeylerden bugün hemen vazgeçmek gibi huylarım var."

küçükken annemi uyandırmak için hep odasına dalardım. bir gün yarım saat annemi dürttüm uyanmadı, tepki vermedi. öldü sanmıştım teyzemleri aradım ne yapacağımı bilemedim. neyse sonra uyandı.

bugüne kadar bu başıma geleni hep yazılardan okudum ben ünideyim afyonda, alanyada sevdiğim bir kız var dün bana mesaj atmış saat gece 2 civarı ben uyuyorum ara acilen ara filan diye bende kötü bişey olmuştur diye düşündüm arama hakkım yok arkadasta uyuyordu ondan gizli telefonunu aldım yani uyandiramazdim neyse aradım bu ağlıyor ve konuşmalar söyle + o - noldu +sana çok güzel bir haber vericem -ne niye ağlıyorsun +eski sevgilim mesaj attı bide napıyorsun torbacı yazmış olm hala beni seviyor lan torbacı demiş -hadi ya gerçekten çok güzel bir haber(içim kan ağlıyor ayq ) böyle böyle devam etti hep yazılarda okurdum başıma geldi ayq sonuç sabaha kadar uyuyamadım kesin oda uyumamistir o mutluluktan bense onun mutluluğunu paylaşamamaktan

genelde en çok yaptığım eylem düşünmektir hatta çoğu zaman düşünürken bi yandan birşeylerin hayalini filan kurarım. fakat sorun şu ki mesela düşünmeye evrensel bi sorun ile başlıyorsam 3 4 dakika içinde yazın arkadaşımın düğününde ne giysem gibi saçma şeylere dönüşüyor. sonra ilk düşünmeye başladığım konuyu unuttuğumu farkedince içimden bir ses "dur, ne diyoduk yaa. ha tamam.." deyip ortalığı toplamaya çalışıyor. hatta bazen düşünceler aşırı karışınca "herkes tek tek konuşsun" gibi uyarılarda bulunuyor. şükür ki henüz o sese karşı çıkan ya da cevap veren sesler oluşmadı.

1 sene once ayrıldıgım sevgilimi hala stalklıyorum

huzuru hissedemiyorum.

sözlük kimseyi sevemedim bu zamana kadar onun gibi kimseye değer veremedim o hep içimde kaldi soyleyemedim gidipte seni seviyorum diye canim yaniyo diyemedim uzak kaldı bana yaklasamadim. aci çekiyorum sözlük koca şehirde bu başıma kalmış gıbı hissediyorum ben ölüyorum sözlük ölüyorum

geçenlerde,mutlu olmak için onlıne oyunu bırak karı kız kes,okey felan oyna diyen arkadasa teşekkür ediyorum,oyunu bırakacam diye silaha efsun salladım tek efsunda sağlam şey geldi durduk yere 2bin kar ettim,tüm hesapları sattım sağlam para kaldırdım.allah razı olsun reis.şuan araba almayı düşünüyorum.mutlu olmaya basladım :))

hepiniz duymuşsunuzdur geçenlerde bekçi alım ilanı açıklandı. bende kendime güvenerek başvuruda bulundum. sözlü ve yazılı mülakat tarihlerini bekliyorum. ailede torpille ve kayırmaya karşı olduğumu herkes bilir. annem geçen akşam şunları söyledi; - oğlum kıracaksın ama mahallenin alt tarafında bi kadın var kocası ak parti ilçe başkanıymış dedi ki onlardan olan daha kolay girebilirmis göreve. istersen git üye ol dedi. kızdım ettim ama ona değil. şimdi o ana evladının elbet iyi bi işte çalışıp güzel bi maaş almasını ister. onu bu hale getirenler utansın. ama ben her zaman kayirmaciligin ve torpilin karşısında oldum. hak etmediğim bi işi hiç istemedim.mülakatlar başarılı olamaz isem almasınlar problem değil. ama birileri torpille bu işi alır ise o zaman maraz çıkartırım.

bizim sezo var kardeşim olur. 1 sene flört ettiği 1 seneye yakında çıktığı kız ardağı vardı x. neyse biz bunlara imreniyoruz falan aramızda tek mutlu çift sonuçta. neyse bunlar ağustos ortası gibi ayrıldılar. sezo dedi başka biri var. lan yok dedik ısrarla. kızıda tanıyoruz köpek gibi seviyor çocuğu ara sıra kavgaları oluyordu ama onlar tadı tuzu işin. var da var deyip durdu lan yok dedikçe var dedi herif. geçen gün bir resim attı benim nutkum tutuldu. belli yaz ortası şuan ki sevgilisiyle galata kulesinde fotoğraf atmış. ulan bir nutkum tutuldu benim rakı içesim geldi çocuk şişeyi yutsa kesmez amk. bizans böyle kahpeliği siksen yapamaz. ulan en güzel duygları aldatılır mı diye iç geçirdim içimden. ben böyle dünyanın basiretini sikeyim sözlük. sevmek bu değildi ne ara bu kadar boka battı anlamadım. kahpelik din olsa kitabını da böyle insanlar yazar eminim

bedava konser biletim var ama gidemeyeceğim sanırım. yine yeni yeniden ailenin yanında okumak pişmanlıktır.

az önce bir yazar katili oldum. pişmanım.

bugün ygs denemesinde uzun zaman sonra net sayımı yükselttim. kimseyle konuşmuyorum eğer sınav kolaydı derlerse diye. inşallah sınav zordur da herkes aynı yapmıştır.

geçen gün dershanenin bi duvarına ceyhun yılmazın şiirini yazmıştım. '' şiir birine yazılmaz. o yüzden herkesindir… ama biri mutlaka şiir yazdırır. sebebi olurlar, sahibi asla '' yanına gelip bir dörtlük kondurmuş sığırın biri. en son mısrada sende mi şair oldu eşşekoğlueşek gibi gibi söz vardı galiba. o sınıftan osurup çıktım. kimin yazdığını tahmin edebiliyorum ama işte insan göt olmasın abi içinde ki nefret kibir yüzüne sıçramış insanlardan arkanıza bakmadan kaçın gerekirse yalnız olun ama o sığırlardan uzak durun. ya ne bileyim gelip adam akıllı bi şiir yazsa gidip ben yazsam bir başkası gelse duygularını yazsa fena olmaz mı ? ya çok duygusal düşünüyorum olayı ya da millete saçma geliyor şiirdir edebiyattır. diğer hayvanlardan farklı bir yaratık olarak yaşamamızı sağlayan şey yanlızca sanat. attan eşekten köpekten ayıran şey. hepsi yiyiyor hepsi sıçıyor hepsi ürüyor. ama hiç biri sanat yapamıyor.

benim beyle aram azcık limoni dersten geldim biraz uzanayım dedim ama aklımdan çıkmıyor tabi annem geldi uyandırdı söylendi biraz ama hala aklımda kendisi sonra telefon çaldı bir baktım benimki halay çeksem yeridir uykulu uykulu konuştum tabi buda böyle güzel anımdır hep kötü şeyler mi olacak

az önce babamın cebinden 20 lira indirdim

annemle içip sarılıp ağlamayı hiç kimseye değişmem tek dayanağım

hiç yoktan kafesimizdeki kuşumuzu vurdular.

uyurken yüzündeki benleri saydım sonra kirpiklerine geçtim sayılar yetmedi

namaza durdum, o gün de birkaç kız canımı sıkmıştı. namazda istemsiz onları düşünüyorum. ne kadar sinirlendiysem artık selam verecegime sağ omzuma dönüp 'gerizekalılar' demiştim

mazoşistim.