ilk entry'mi bu başlığa girmek istedim.
çok uzun zaman önce ortaokul son sınıftayken kızın birine aşık olmuştum. ama baya baya aşıktım. işin garip yani o zamana kadar aşk nedir bilmezdim. hiç yaşamadım ki ben o duyguyu. neyse dedim ki içimden ben bu kızı bir şekilde kendime yapmalıyım. ilk zamanlar arkadaşça yanına yaklaştım. onu yakından tanımak istiyordum. ve aradan baya zaman geçti yaklaşık 3-4 ay. biz baya yakın arkadaş olmuştuk. sürekli ona içimi dökmek istedim ama beceremedim. korktum. onu kaybederim diye. ama bir gün tüm cesaretimi topladım saçı başı yaptım gittim çiçekçiye hiç unutmam 30 tl'lik buket yaptırmıştım. o gün okula gitmedim. saat 12 gibi okulun orada 'park sitesi' var. çiçeği orada bir yere sakladım. okulun önüne gittim çıkış zilini beklemeye başladım. zil çaldıktan 10 dakika sonra onu gördüm. hemen koştum kolundan çektim gel konuşmamız gerek dedim ve onu çiçeğin olduğu yere götürdüm. kız çiçekleri görünce baya şaşırdı. beklemiyordu galiba. sonuçta çok yakışıklı değiliz biz aşık olamayız. neyse olaya dönelim. kıza verdim buketi dedim ki : '' bak ben sana uzun zamandır açılmak istiyordum ama başaramıyordum hep benden soğursun diye korkuyordum ama şimdi tüm cesaretimi toplayarak karşına geçtim. benimle çıkar mısın ?''. kız bi şey demedi. düşünmem gerek diyip gitti. açıkçası hayal kırıklığım tavan yapmıştı. kızı takip ettim sokağı döner dönmez aldığım o buketi çöpe atışına şahit oldum. o an ne yapacağımı bilemedim. tüm hayat enerjim bitmişti. ergenliğin vermiş olduğu asilikle intiharı bile düşündüm. neyse aradan yıllar geçti ve şu an bu anıyı hatırladıkça gülüp geçiyorum. çok şükür beni kalpten seven bir kızla sevgiliyim şu anda ve nasipse yazın düğünümüze bekleriz.