asosyal itiraf

ben ciddi anlamda ruh hastasıyım ve tedavi olmuyorum çünkü kimse ruh hastası olduğumu kabul etmek istemediği için doktora gidemiyorum

yalnız falan değilim. iç sesim hayallerim ve yaralarım var. kendi kendime yetiyorum işte. bir sigara dumanında kurduğum ülkeler var. adını sen koyduğum şiirlerim. susup izlediğim hayallerim var. sessizce damlayan gözyaşlarım var hayır ben yalnız değilim

7 yaşından sonrası beni hiç sarmadı sözlük

yakın bir arkadaşımla zabıta alımı için bilgi almaya il emniyet müdürlüğüne gittik. eğitim şubeyi ararken bi adamla karşılaştık. adam polis ama ne dediğini anlayamadık bir türlü. bir baktım arkadaşım ingilizce konusuyor anlatmaya çalışıyor bir şeyler. adam aslında türkmüs ama konuşmada sorunu varmış. o gün konuşmaya çalıştığı ingilizceyi arkadaşa hatırlatıp hatırlatıp gülerim allah affetsin

evden biriyle kavga ettiğimde gidip kıyafetlerini keserim dkdndlsmsl

bu gün doğum günüm. işin ilginç tarafı sözlükte de 1. yılımmış. nice senelere yazmak olsun o zaman.

2012 yılı mayıs ayı süper final macının olduğu gün babamla birlikte kahvedeyiz hayattaki en büyük hobilerimden birisidir babamla birlikte maç izlemek,neyse biz galatasaraylıyız tabi dededen toruna nesiliz maç kaçırmıyoruz.pederin o günler özel günleri gibi adeta sigarayı bırakalı bir yıl olmus -normalde bir macta bi paketin gömen adam- biz maçı izliyoruz ama peder resmen 100 tane falan peçete bitirdi macta terliyor yerinde duramıyor. o sırada nereden bulduysa birisinden bi sigara bulmus baktım elinde ceviriyor sigarayı hani golü yesek anında yakacak belli neyse mac bitti abi biz tabi cılgınlar gibi bir seviniyoruz o sırada ben pederin elindeki sigarayı kırdım. babam sevinmeyi bıraktı bana bir bağırdı. yankılanır hala kulağımda " essekoglu essek o benim zevk sigaramdı diye " pesinden bir baktım abi babam aşağıda 1 paket parliament almış millete dağıtıyor. bugün zevkten iciyorum karışmayın dedi. o gün bugündür hala icer 30 yıl eksi 2011-2012 mayis arasi. bu da böyle bir anımdır.

biraz önce eski sevgilim yazdı beni hiçbir sebep yokken terkeden eski sevgilim ... benden onu affetmemi istedi ama affetmedim. affedemem sözlük. o kadar üzdü ki beni. ben ona güvendiğim ona inandığım için kendimi affedemiyorum. benden sonra başına gelmeyen kalmamış. allah çok büyük ona sığının gerisi geliyor

geçen hafta zaten sınavımın olduğunu bilmediğim için sınav saati arkadaşlarla muhabbet edip sıcak çikolata içerken sınavımı kaçırdım. bugün de 12'de sınavım olmasına rağmen gitmeyeceğim. evet gitmeyeceğim. galiba gerizeklıyım. bütlerde görüşürüz. hadi ben uyuyorum. siz sakın böyle serserilikler yapmayın. günaydın dostlar.

içimizdeki boşluğun ağırlığı aşağı çekiyor bizi. hem söylesene boşluk nasıl bu kadar ağır olabiliyor ki ? içinde anılarımız olduğundan mı acılarımız olduğundan mı ? yoksa hiçbir şey olmaması mı bu ağırlığı yaratan şey ? 22 yıldır aynı boşluğun duvarlarına çarpıp duruyorum henüz bulabilmiş değilim.

içim sıkılıyor. kitap okumak, film izlemek, hareket etmek, ders çalışmak, herhangi bir şey yapmak istemiyorum. öyle boş boş otursam gönlüm razı değil.

itiraf mitiraf yok. bam bam bam bam.

lan olm yine hocam dedi ya. küfür etsen edemiyosun. ama moral bozuyor.

seri artı oy veren meleğimin kim olduğunu biliyorum. seni seviyorum koca yürekli insan. ❤

arada öyle bir zaman geliyorki o zamanda hiçbir şeyden zevk alamıyorum her şey bombokmuş gibi yaptığım hiçbir şey zevk vermiyormuş gibi geliyor böyle içime bir sıkıntı bir dert düşüyor böyle bir yerde kısılmışımda derin derin nefes alıyormuşum ama aldığım her nefes beni dahada boğuyormuş gibi oluyor iğrenç bir durum aslında tarifi pek de mümkün değil ama hiç iyi hissettirmiyor.

yıkılmadım fakat ayakta da sayılmam

neredeyse her hafta daha kaliteli yasayacağım, neyden veya kimden mutsuzsam hayatımdan cıkaracak ve yerine kendimi mutlu edebileceğim şeyler alacağım diye kendime söz verip hüngür hüngür ağlıyorum henüz sözümü tutamadım.

kücükken sınıf öğretmenime aşık olmustum ödevimi yaptiktan sonra sinifta kontrol etmeye basladi benim yaptiğimi goruncede beni öptü çok mutlu oldum sonra bi baktim ödevini yapan herkesi öpüyo sonra ağlamistim.

özel günlere fazla anlam yükleyen bi insanım arkadaşlarımında hatırlamasını yanımda olduklarını hissettirmelerini isterim çünkü ben aynısını yapmaya çalışıyorum. hiç unutmam en yakın arkadaşım dediklerim doğum günümü unutmuştu. o insanları hayatımdan çıkardım ama doğum günümü unuttuklarını hiç unutmiycam

ne yapacağımı bilemez haldeyim

heveslenmiştim ama kar topu savaşı yapacak arkadaşım yoktu. bende kar topunun icine taş koyup boşluğa fırlattım. öyle mal gibi durdum bi süre. sonra eve gittim.

sözlüğe ara verme sebebimi hatırladım. o günden bu yana değişen bir şey yok. aynı şekilde gidiyor. sol kanattaki başlıklar bile neredeyse aynı. kişiler değişmiş sadece. ki burası şu anda çok yabancı geliyor bana. biraz daha durup gideceğim gibi..

sınavlar bitmek üzere ve ben ders çalışmayı bıraktım. çünkü evimi özledim.

matematik sevmiyorum

ablamın akadaşı geldi bugün bize. oturuyoruz, muhabbet, gırgır şamata falan bir anda döndü bana 'senin seni özleyecek hiç arkadaşın yok demi ezik' demeye başladı. yapabildiğim tek şey gülmek oldu. oysa ki o an ağlamak istemiştim.

yarın memlekete dönüyorum. yaklaşık bir ay kalcam. tek istediğim onu bi kere bile görmeden, yolda bile karşılaşmadan tekrar dönmek. onunla karşılaşma ihtimalini düşününce bile canım çıkıyomuş gibi oluyor. çok korkuyorum. korktuğum şeyin başıma gelmesinde de çok korkuyorum.

sümüğümü yatağın altına yapıştırıyorum

az önce bin yıl önceki tivitini yanlışlıkla favladım uçurumdan mı atlasam baltayla boğazımı mı kaşısam

he bir de o gün keyifliysem dışarı çıkmadan önce aynaya bakarak kendi kendime kenan doğulu'nun ben güzelden anlarım şarkısını söylüyorum

internetten bi elbise sipariş etmiştim ama çok fazla fiyasko yaşadım en sonunda bana kargoya verildi dediği zamandan bir hafta sonra kargoya verildiğini gördüm ve bu tamamen çalışanın sorumsuzluğuydu çünkü mezuniyet çekimleri için o elbise bana şarttı. iptal ettim elbiseyi,o kadar bekledim bekledim gelmedi. tamam efendim dediler. bugün bi baktım dın dınn elbise gelmiş. dedim böyle böyle bu sefer hiç acımadım sıçtım ağızlarına yahu. kaç haftadır beni oyalıyorlardı. en son çalışan dedi ki efendim bu bizim ihmalkarlığımız özür dileriz çalışanımız bu elbisenin ucretini size ödeyip elbiseyi de hediye etmek istiyor dedi. ilk başta bi arizona kertenkelesi dansı yaptım aynalara kafa attım sözlük. ama sonra içim gitti onun kazandığı neydi ki bana hediye edecekti? eğer kabul edersem hayatımın sonuna kadar vicdanımın sesinin susmayacağını bildiğim için gerek yok kalabilir dedim. yine mağdur ben oldum,bir başka elbise daha almıştım ve çekimler çoktan geçmisti zaten. ama en azından başımı yastığa koyduğumda rahat uyuyacağım.

az önce bir karar aldım ve bu kararı yazabileceğim en uygun yerin burası olduğuna karar verdim. lise 2 den beri (aslında ömrümün geri kalanıda dahil) bir kıza aşıktım. omutlu olsun diye herşeyi yapmayı denedim kah yaptım saydım kah yaparmış gibi yaptım ama hep onun faydasını düşündüm. ona bir kere aşkımı söylemeyi denedim ve ters tepti. onun ağlayışını dinlemek zorunda kaldım ve 3 senedir sürekli onun ağlayışlarını geceleri dinleyerek uyanmak zorunda kaldım. beni affetmediğini beni unutmadığını bilerek yaşamak bana çok koydu ve onu üzdüğümü hatırladıkça ben daha çok acı çektim. ha amacım kendimi acındırmak değil bilakis onu ağlattığım için her cezaya razıyım. belki onu görürsem rahatlarım diye geçen gün onun okuluna gittim. ama onu göremedim görmek istemedim gidemedim yanına. onun beni görünce nasıl tepki vereceğini bilemedim. çekip gitseydi ömrün geri kalanının geçmesine gerek olmayacagını bilerek yaşamayı denemek zorunda kalacaktım belki bu riske giremedim. az önce yeni çekilmiş bir fotoğrafını gördüm ve ne kadar güzel olduğunu bir daha hatırladım ve artık o güzelliğe başkasının sahip olma ihtimali olabileceğini farkettim. ben olmayan şansımı bir kere kullanmayı denemiş ve başaramamıştım sonucta peki hala onu beklememin ne mantığı vardıki. bu sebeple söylüyorumki artık ömrüm boyunca sevdiğim tek kadını unutmamın vakti çoktan geçti ama artık bende kabul ediyorum. seni çok sevdim yine olsa yine severim belki hala sevicem bu laflarım havada kalıcak ama en azından seni benden daha fazla sevecek birini bulmazsan lütfen o kişinin değersizliği altında ezilme. biliyorum senin kriterlerin biraz değişik ama belki başkalarına şans verirsen gerçek aşkı sana yaşatabilecek biriyle karşılaşabilir ve belki bir gün o kahkahaları başka yerlerde atabilirsin. seni hep sevdim keske bitmeseydi..

çağla şıkel'i n soyadini 2 dakika oncesine kadar şikel olarak biliyordum kaç senedir. yazarken bile yanlis halini yazip sildim hatta az once

9. sınıfım süper final maçı zamanı izmit'e trekking yapmaya gitmiştik. şarjım da bitmiş zaten dağda da telefon çekmiyor du gece 12 de eve döndük arkadaşın babası evlere bıraktı falan bizi. kapıyı bir açtım ev boş, n'oluyor lan dedim kendi kendime sonra arkadaştan babamı aradım, bana dediki oğlum biz taşındık şuan sucuk partisi yapıyoruz yeni evin şerefine sen kendi başının çaresine bak.( iki evin arası 12 km) arkadaşın babası daha gitmemişti de allahtan bıraktı beni yeni eve

sürekli karşılaşmaya başladığım biri var okuldan. her sabah merdivenlerde oturur arkadaşlarıyla. hoşlanmaya başlamış olabilirim. bugün yanlarından geçip gittim. sırtımı dönüp ilerlerken bir an farkettim yüzümde garip bir gülümseme olduğunu. hemen kendimi düzeltip "kendine gel" dedim. böyle böyle engelliyorsun insanların seni kırmasını.

hayattan zevk almıyorum. gerçekten asosyallikte level atlayacağım nerdeyse. evden dışarı çıkmıyorum , okula gitmiyorum . bi ihtiyacım olduğunda ev arkadaşımdan gelirken al diye rica ediyorum. eskisi kadar kitap okumuyorum. bilmiyorum içimden gelmiyor . bilgisayar oyunları filmler müzikler arasında geçiyor bütün günüm. tek iyi tarafı kendimce mükemmel müzikler dinliyorum. uyandığımda ilk önce elim sigaraya gidiyor. annemi daha az özlüyorum ki bu benim için yaşamakla eşdeğer. düşünüyorum düşünüyorum düşünüyorum . boş bir insan olmayayım kendi kendimi geliştireyim dedikçe dünyanın en boş insanına dönüştüm resmen. öyle boş hayallere de kapilmiyorum. hani dersin ya birisi gelsin çıkarsin beni bu bok kuyudan diye. çünkü biri geldi ve çıkardı . sonra kendisi tekmeledi en dibine o kuyunun . hayat git gide daha boktan gidiyor . annem üzülmesini diye elimdeki jilete en sevdiği şarkıyı söyletmiyorum bileklerimin üstünde. kanım çekiliyor içten içe ama hiç bişey yokmus gibi nefes alıp veriyorum . tanrım güzel bişey olması için daha ne kadar üzülmem gerekiyor ? diyorum diyorum da neyse . işte bunları sadece böyle sozlukte yazabiliyorum yoksa paylasamiyorum

heves kiriyorsunuz cidden kiriyorsunuz. kime ne yaptım da iki gündür inanılmaz eksileniyorum bunu yazdim diye yine olacak biliyorum ama hevesim çok kırılıyor yazmaya. önyargılı olmasanız keşke bu kadar ama insanoğlu işte. üzülüyorum.

23 araliga hayır dedim ✌✌pişman değilim anlayanlar yoruma bıraksın

geçenlerde en yakın arkadaşım dediğim insanın uzun zamandır pek sevmediğim bir insana benim hakkımda tahammül edemediği şeyleri söylediğini öğrendim. ha birde kendisi söyledi bunu bana. her yanına gittiğimde içimde bir boşluk oluyo. artık eskisi kadar güvenmediğimi farkediyorum. ben hiç sevgilim olsun gerisi boş diyen bir kız olmadım. ben hep bir tane dostum olsun bir de ailem tamamım derdim de şimdi yalan olduğunu anlıyorum. gözlerimi kapatıp geçti demekten başka yapabildiğim bir şey de yok. her neyse sözlük güven zayıf noktaymış. kimseye güvenmemek lazımmış.

allah belamı verdi artık. hayırlı uğurlu olsun

bir insan için karar vermeden evvel çoğu kez fikir değiştiririm. o da iyi niyetimden. etraf o kadar çıkarcı, bencil, içten pazarlıklı insan dolu ki ben yine de bunu sonradan farkediyorum. o zamana iş işten geçmiş oluyor tabii. keşke insanlarla mesafeli bir başlangıç yapabilsem ve bunu sürdürebilsem.

her sabah üç beş kere ikisi de aynı mı diye ayakkabılarımı kontrol ediyorum

şimdi düşündüm de, ben ailemi acayip seviyorum. mesela amcam yanımda horluyor onu bile öpesim var. çok mükemmel bir ailem olduğu için bu kadar mutluyum sanırım. teşekkürler allah'ım. hele o babam! nasıl tatlı ya, gülüşünü öptüğüm, bakışını sevdiğim, yüreğine tek tek öpücükler yolladığım, sesine kurban olduğum.

unutulmayı seviyorum.

küçükken allah utanır beni burada göremez diye tuvalete saklanırmışım

kıvanç tatlıtuğ ile fotoğraf çekilip kıvanç'tan daha yakışıklı çıkan bir kankaya sahibim. (bundan sonrasını büyük harfle yazmışım gibi hayal edin.) işte sorun şu ki: adam benim kankam! kanka!

ben artık dinlemekten sıkıldım ben artık konuşan dinlenen olmak istiyorum

yıl 2011 ocak ayı itüdeki ilk finalime gircem nasıl heyecanlıyım kütüphanede sabahlamalar of of, etrafta sürekli itü nün meşhur finallerinin sivriliğinden oturdukça alışılacağından bahseden tipler, bütün soruları yalayıp yutmuş inekler, bide ben ve benim gibiler, neyse geceyarısı eve döndüm, sabah kalktım metrobüs otobüs derken okula geldim sınava girdim, amk bunlar ne aldığım gibi verdim kağıtları, vay amk vay amk bu okul bitmez bitmez diyerek otobüse yürüdüm o sırada üniversite hayatımda neler ile mutlu olmam gerektiğini anlayacağım bir şey geldi başıma "aktarma". akbili bastığımda ordaki 20-30 kuruşluk karla mutlu oldum final minal hak getire amk, ve o gece huzurlu ve mutlu uyudum.

tam 1569 gündür deli gibi aşığım hiç elini tutamadım hiç sarılamadım ama belkide böylesi daha iyidir diye düşündüm hep hem biz beraber olursak hayallerimde ki gibi güzel olamaz o yüzden hep hayallerimde benimle olması dileğiyle

yürek yemiş gibi dahiliye finaline çalışmadan gitmek istiyorum

sözlük tam randımanı artırıp şaha kalkacakken, sanki pusuda yatan bir çoğunluk sol tarafa sex ve ayrımcılık içeren yazılar düşürüyor. başka sözlükten gelip, burası neden böyle diye mi yapıyorlar, anlayamadım.