asosyal itiraf

sonunda söyledim; benden olmaz!

ulan bir süredir yokum. bir allah'ın kulu da dememiş ki "okumazdım ama yazardı. acaba bu yazar nerelerde" ben geri gidiyorum. puh lan

etrafımdaki onca insana rağmen çok yalnız hissediyorum sözlük resmen tek başımayım

14 yaşıma kadar altıma işedim :( galiba en büyük itiraf bu

karşısına yeni biri çıkmış. 8 aydır söylemeye cesaret edemediğim insanın karşısına yeni biri çıkmış ve hayata bağlamış onu.

ben seni severken nerde hata yaptım?

güzel bir rüyadan uyanınca çok üzülüyorum bu yüzden kabuslarla uyanmaya bayılıyorum.

seviyorum ve mutluyum.

az önce sevdiğim çocuga bi derdimi anlattim ölümden döndugumu basta dalga gecti sonra biraz umursadi. ygsye kadar beni engelleyecegini soyledi. istersen öl umrumda degil der gibiydi. canimin nasl yandığını anlatamam heralde. zaten haftada bi yarim saat konusuyodukki. o bile yük olmus. cok kiymatli derslerine çalışamamış sanırım. ona bisey diyemiyorum tabi. babamda birakip gitmişti baska bi kadın için onada bisey diyememistim. yine terk edildim geçmiş olsun

yalnız kalmaktan ve karıncadan deli gibi korkuyorum.

bir gün izmir-antalya seferi yapan uçaktayım. uçak ulaşması gereken yüksekliğe ulaşmış 750 800 km hızla gidiyor. o an sağ tarafımda kalan iki teyzs konuşmaya başladı. teyzelerden biri "uçak yavaş gidiyor sanki diğerleri daha hızlıydı" dedi. diğeri de onu onaylayarak "aynen, diğerleri daha erken varıyordu bu çok yavaş gidiyor" dedi. o an uçakta gülemedim ama allah affetsin indikten sonra bayağı gülmüştüm.

bugün bir tane sınava girdim hoca vize sorularının aynısını sormuş sorular test,herşey iyi güzel de ben zaten vizeden 35 almışım haliyle ha gayret didem dedim bu sefer güzel salla falan baktım herkes hemen veriyo kağıtları hocaya bişeyler soruyo işkilleniyorum bi durumlar var ama diyorum sorular aynı ya onu şey ediyolar.neyse ben salladım falan çıktım asıl bomba şimdi geliyo doğru cevaplar silik olarak yazılıymış ve ben bunu zerre fark etmemişim bu konuda da tekim sınıfta.hayatımda kendi kaleme attığım en büyük gol bu oldu galiba şimdi güleyim mi ağlayayım mı hahaha

itiraf ediyorum değerli yazarlar can kardeşlerim şimdiye kadar gördüğüm en iyi sosyal site ❤

bu bi itiraf mı bilemiyorum. belki bi içini dökmedir kimsenin umursamayacağı . bunun için burayı suçlayamam çünkü beni en umursaması gereken insanlar bile umursamıyor şu hayatta . ölüm belki kabullenilebilir ama terkedilmek bi kız çocuğunun başka bi kadına terk edilmesi bunu kabullenemiyorum sözlük . bu çok ağır bir yük . 15 inde de annemin nikahına gideceğim başkasının çocuklarıyla aynı soyismi paylaşmasına şahitlik edeceğim . baba dediğim insansa 4 yıldır arayıp sormazken zaten en dipte olduğum anda yaptığını savunmak için aradı bu gece . hayatım boyunca hiç kendi acılarımı çekmeye fırsatım olmadı . aşk acısı nedir bilmem çünkü annem aşık oldu onu teselli ettim , ağbi şefkati görmedim onun ihtıyacı vardı . babamsa 12 yaşındayken büyüdünüz artık bana ihtiyacınız yok diyerek çekti gitti . aslında haklıydı büyümenin yaşla bi ilgisi yoktu ben beş yaşında büyümüştüm annemin elindeki bıçağı mı alsam babamın elindekini mi tercihini yapmak zorunda olduğum gün büyümüştüm . sözlük bu nedir bilmiyorum ama boktan bir hayatın içinde hep umut aradım hep iyi şeyler olacağına inandım beş yaşımdan beri hemde ama olmadı sözlük olmuyor da

bir hafta önce çok hevesli bir şekilde işe girdim. ilk çalışma deneyimimdi, bayağı heyecanlıyım falan. her işe koşturuyorum, yerimde duramıyorum, ilk defa gerçekten bir işe yaradığımı hissetmiştim ta ki çalışmaya başladığım fırının eski elemanı gelene kadar... o daha deneyimli ben acemiyim diye patron akşamına hemen kıçının dibinden ayrılmayan bir veletle haber gönderdi "akşam gelsin parasını alsın gitsin." diye insan üzülüyor lan yemin ederim. "bir hafta çalıştım lan bi dur or*spu çocuğu" diyesi geliyor da adamlık biz de kalsın delikanlı gibi edebimizle çıkalım diyorsun. işte arkadaşlar harcıyorlar, bu her şey için geçerli...

entri eksileme tuşum bozulmuş hepinize bonus ulan

bu ara sınav haftası diye eve geç geliyorum 1 2 gibi falan. yakın bi market var orası açık oluyo. ibne 8 9 lira tutacak eşyayı 12 13e satıyor amk. gece tarifesi mi açıyorsun oç diyesim var diyemiyorum:(

"teşhisim bitti, yok senin rengin."

aldığım yedi (7) dersin altısından(6) kaldım. evdekilere bir (1) dersten kaldım dedim. sadece bir(1) dersten geçmiş olmama ragmen...

ağlayarak enginar yiyorum şu anda. okulda ağlamam ya da otobüste ağlamam bile bu kadar kötü değildi ancak yemek yerken ağlamak şu hayatta en sevdiğim eylemi bile mutlu yapamamak yani bambaşka acıtıyor. insanların cümlelerinde teselli nasıl bulabiliyorsunuz? ben çok ama çok daha kötü oluyorum. birilerinin gözünde zavallı bir konuma yerleşmek ve o birilerinin bu acı ekseninde benimle ilgilenmesi kendimi daha aşağıda hissetmeme yol açıyor. bak ne güzel susmuştum az önce seni ısıtırken enginar, birisi arayıp nasıl olduğumu sorana kadar sakinleşmiştim. nasılsın sorusu böyle anlarda göz yaşlarını harekete geçiren bir etkiye sahip sanırım. insanların benim için bir şeyler yapması ya da yapmaya çalışması, bu benim için başlı başına bir hüzün. özür dilerim enginar, seninle gerçekten ilgisi yok, bazen böyle olur ; ne kadar çok sevsek de geçmez.

güzelim memleketinden geliyordu gece saat 5 de otobusden inecekti bende onu otogardan alacaktım cebimde sadece 5 liram vardi o saattede ne tramvay nede otobusler calisiyordu ocak ayının o parmak kıran soguklari vardı tam 25 km yürüyerek otogara geldim bu saatte nasil geldin dediginde taksiye bindim demek zorunda kalmıştım her neyse suan da ayrılalı 2 hafta oldu 2 bucuk senelik iliskinin ardindano yaklasik 1 hafta once biriyle sevgili oldu çocuğun son model bir arabası var dun gece memleketine dönmüş otogara da cocuk arabayla bırakmış

evde böyle 4-5 yaşlarında bir çocuk olması çok güzel. çantamı getir, şarj aletini çıkar, annemi çağır, terlikleri götür gibi basit ve ayak işi olan kavramdaki şeyleri rahatça halledebiliyorlar. hem bu dönemde biraz daha tatlı oluyorlar bence, tuvalet eğitimi de varsa tamamdır. canım resmen çocuk çekti.

burnuma mangal kokuları geliyor. açım aç!

kendimi çok yetersiz ve çok belirsiz hissediyorum sözlük.sanki bir şeyleri anlatmam için,kendimi kanıtlamam için çok konuşmam gerekiyor ama hiç konuşasım yok.zor bir yaşamdan daha kötüsü o yaşamı zorlaştıranların bunu hiç düşünmemesi,hiç bilmemesi sanırım.aklımda belli bir düşünce yok ve zihnim çok karışık,ağlamak bile istemediğim bir konumdayım.aynada yansıyan yüzümden başka bakanım yok ve hala kendimi anlatmak için koşuyorum. böyle yaşamak,zor dünya.

delicesine asik olmak istiyorum belki bi hata olcak olmasina ragmen , bi inş inizi alirim

bugün görme engelli bi amcaya metroya kadar eşlik etmem gerekti. sohbet ederken bizim fakültenin yerini sordu ben de ''su tarafta'' diye elimle gösterdim.😔 üstelik pek kültürlü olduğunu tahmin ettiğim amcamız emekli bir öğretmenmiş ve saksafon çalıyormuş. bana kendini geliştirmek için hiç bir şeyin bahane olmayacağını söyledi. bense her şeyi erteliyorum. ingilizce öğrenmem lazım erteliyorum, bir müzik aleti çalmam, spora gitmem lazım okumam gereken kitaplar var öylece duruyor. hep bi bahane buluyorum ama hiç biri ertelememe sebep değil aslında. yürüme engelli bir arkadaşım var sınıfta. hukuk okuyoruz, dersler aşırı zor ve o hepimizden yüksek alıyor. bu da buna bi örnek işte. hayatta basarmamak için bi sebep yok; kendimiz dışında.

ben sevdim eller aldı aq. karşıma çıksa yüzüne tükürürüm ulan bile bile aramız o kadar iyiken nasıl 1 aylık adama verirsin gönlünün anahtarını ulan ben 4 sene bekledim o anahtarı vefasız nasıl yaptın bunu bana bunu bi insan nasıl yapar aq ya unutamıyorum da 1 yıl oldu hala kime baksam sen hâla ordasın kafayi yiyecem ulan sevseydin ya beni sende en mutlu insanı yapardim lan seni herseyi yapardim. lan ne diye oyaladin peki beni köprüden gecene kadardi yani neyse aq ya sen mutlu ol ben bi hal caresine bakarım. keşke beni sevseydin.

sözlükte bir kızla tanıştım. en baştan beri çok iyi anlaşıyorduk sonra wp grubumuz vardı oraya çağırdım. baya yakınlaşmıştık. ben hafiften hoşlanmaya başlamıştım meğer o da bana karşı boş değilmiş. sonra iyi kötü bir şekilde deneyelim dedik. ama kıza aşırı derecede bağlandım dedim finaller bitsin yanına gelicem. kız baya şaşırdı falan hatta bana çok heyecanlandım demişti. neyse ben aşırı kıskancım ve sözlükten piçin biri sürekli bu konuştuğum kıza nick6 giriyor üstüne üstlük kıza kaç defa dedim şuna yüz verme troll zaten diye ama yine nick altı girmiş. ve 3-4 gün önce sözlüğü bırakmıştım yeminle kız ne yapıyor diye değilde öylesine girdim çünkü kıza güveniyordum inanıyordum. benimle konuşurken başkasıyla konuşmayacağını biliyordum. her ne kadar o yazarın girdiği nick6na kızsam da biliyordum kızın aslında onunla dalga geçtiğini. bugün tekrar girdim ve baktım yine nick6 girmiş. üstüne kız yine cevap vermiş buna tamam kız kesinlikle dalga geçiyor onda şüphem yok ama bu sayın amına koduğum o kadar yüzsüz doğal olarak sinirim tepeme çıktı. gittim kıza söyledim ben buna ne yapayım sen söyle diye o da hemen hani sözlüğe girmiyordun dedi. konu sanki benim sözlüğe girip girmemem. neyse diyor işte dalgasına yazıyorum zaten sende biliyorsun o karakterde biri olmadığımı. bir de demez mi seninle daha o aşamaya gelmedik bana bir şey deme hakkın yok. yani diyor ki o aşamaya kadar sen bekle. iyi güzel neyse. ama şimdi bilin bakalım kim haksız oldu... (bunu alttaki olay yaşanmadan 1 saat önce yazdım) part2 konuştuk bitirdik herşeyi. ama meğer zaten amacı beni kendinden soğutmakmış. en başından beri olmaz gözüyle bakıp ümitlendirilmekte işin cabası. oysa telefonda ne güzel veda ettik. sonradan öğreniyorum aslında nasıl biri olduğunu. kullanılmak bu sanırım. hayatımda kimse için ağlamadım ama senin için ağlamıştım. ama boşmuş gerçekten. o kız şu anda bunları da okuyor. okusun canı yansın diye yazıyorum. benim de canım yandı lan vicdansız keşke en başında siktir git deseydin. keşke inandırmasaydın kendine. ben otobüs paramı bile ayırmıştım yanına gelebilmek için. ama boşmuş hepsi...

geçen gün rüyamda işiyorum zannediyorum, kardeşimin bağırma sesine uyandım, etraf sidik

imza listesinden isim öğrenmek gibi bonboş işler peşinde koşuyordum bunu bile beceremedim.

ya...bir fotoğrafla konuşmak çok acı. sürekli o foroğrafı öpmek, özleminden hüzünlenip durmak falan...

başlıyorum arkadaşlar. ben özgür olmak istiyorum artık. severek yaptığım bir işim olsa belki böyle esir hissetmezdim . şu an okulu bitmek üzere olan bir tıp fakültesi öğrencisiyim. severek ne yapabilirim, tutkum nedir bilseydim okulu bırakabilirdim. tutkum aslında basketboldu. ama imkansızlıklar vardı. bırakın eğitimini almayı sağlam pota bile çok yoktu büyüdüğüm şehirde. haliyle o iş yattı, yaş da geçti zaten. cesaretimi de kaybettim uzun zamandır. sevecek, güvenecek, dövüşecek cesareti bulamıyorum. böyle değildim ben. yıllar üstümüzden çok sert geçti. çok kırıldık, ihanete uğradık. kötü olucam bundan sonra dedim olamadım. kırdığım, korkuttuğum, ezdiğim insanlara gidip özür diledim her defasında. vicdanım rahat etmedi. zaman içinde arkadaşlarımı da kaybettim. yüksek düzeyde olan itibarımı, saygınlığımı da. bir şarapçının psikolojisinde gibi hissediyorum. kendime saygım ne kadar kaldı onu da bilmiyorum. şu an arayan soran en fazla iki üç kişi var. onlar da kıırk yılda bir. kocaman bir çöküş yaşadım. zamanında umutla bakardım geleceğe, artık korkuyla bakıyorum. iyi geceler.

mezar taşı özledim.

onun bir başkasını sevdiğini düşünmek, bir başkası olduğunu bilmeye nasıl dayanılır bilmiyorum. bunu ondan öğrenmek istemiyorum.

geleceğe dair tek isteğim istediğim üniversiteye gidip, şimdiki arkadaşlarımla gelecekte yine yan yana olabilmek. fazlası değil. umarım olur ama olmayacak gibi de. bilmiyorum o samimiyeti yakalarım ve umarım olur.

neden ben eksileyemiyorum anlatsana biraz.

bu saatte sevgilimle konuşup iyi geceler deyişini duymak yerine kütüphanede sabahlayıp, yorulup uyuyakalan öğrencilerin horlama seslerini duyuyorum.

yurtdışına çıktığımda çadırda kalıyoruz işte tualette uzakta baya uzakta ama karnım ağrıyo gevur yemekleri midemi bozdu mayonezle et yediriyolar felan neyse gece boyunca dedim neyse olacak aq, sabah 6-7 civarı kalkıp bir koşuşum var tualete yetişemedim ... milletin ne güzel şeyleri var ben neden yurtdışına çıkıp altıma sıçtım ?

haftaya başlıyor mu bu serüvenin ilk kıvılcımı? sahi gidiyor musun lan siktir olup? inanıyor musun lan kendine? yazık lan sana.

yarın gel dese yarın evlenirim sözlük.. hayatımda bu şekilde düşündüğüm tek kişidir o. olay şöyle oluyor: üniversite kazanmışım yeni, sene 2013. bi kızla tanıştık sanaldan ama muhabbetimiz 7/24 devam ediyor. ilk telefonla konuştuğumuzda sesine aşık olmuştum. sapyo olduğumu o zamanlar yeni yeni anlamaya başlamıştım. bu şekilde arkadaşlığımız 1 ay kadar sürdü. aramızda 2 saatlik mesafe vardı. neyse bu bi gün çık gel görüşelim haftasonu dedi. hiç tereddüt etmedim direk aldım biletimi haftasonu yanına gittim. dışardan bakıldığında vasatın ötesinde ama bana sorarsan müthiş vakit geçirmiştik. birinden gerçekten hoşlandığıma emin olmuştum. üstelik bakışları o kadar sıcaktı ki.. ama sözlük, biz onunla olamadık. sorunlar oldu onu çözdüm başkası başladı.. ama bu sorunlar keyfi sorunlar değildi, olmamasına işaret de denebilir. neyse biz en son çok sert bi şekilde tartıştık ve konuşmayı kestik. birbirimizin hayatlarından çıktık tamamen. aradan 2 yıl geçti. yıl 2015. skypetan birbirimizi silmemişiz sonradan farkına vardım. o an yazmak istedim. acaba 2 yıl sonra nasıl bir hayatı var onu bilmek istedim. yazdım ve aynı sıcaklık hala devam ediyordu bana. tek bir farkla, artık sevgilisi vardı.. biz arkadaş olarak birbirimizin hayatında yer alma kararı aldık. o karardan beri en geç ayda bir yokladık birbirimizi. numaralar alındı, takip edildi her yerden. napıyor? her şey yolunda mı? erkek arkadaşından bana hiç bahsetmezdi. bahsetmesi de saçma olurdu zaten. ama ben garip bi şekilde bazı şeyler bilmek istiyordum ilişkileri hakkında. ben sorsam da cevabını verip hemen konuyu değiştiriyordu. neyse.. 1 ay kadar önce, twitterda takılırken baktım güçsüz, kaybeden twitler atmaya başladı. bayağıdır da fotoğraflarını görmüyordum çocukla. instagrama girdim direk baktım fotoğraflar silinmiş. artık emin oldum ayrıldıklarına. "ben seni bu kadar güçsüz tanımadım" diye mesaj attım. amacım fırsatçılık değildi sadece onun üzülmesini gerçekten istemiyordum. zaten 2 yıllık bir ilişkiden yeni çıkan birine yanaşacak kadar da şerefsiz değilim. neyse, mesajım üzerine baktım benle konuşmak istiyor, konuşmayı sürdürdüm ben de. daha sonra bana her gün yazmaya başladı. ben de onunla konuşurken iyi hissediyordum. yeri geldi yarasını sardım yeri geldi bişeylere dakikalarca güldük.. az önce bana mesaj attı sözlük.. konuşmak istiyorum seninle diye. aradım hemen. ses tonu daha farklıydı artık eskisinden. yorulmuştu, hayat yormuştu onu. bana çok acıklı hikayeler anlattı. anlattıkça ağladı, ben ağlayamadım sözlük.. o an, ona sarılıp sabaha kadar ağlamak istedim ama yapamadım.. 2 saatin sonunda konuyu toparlama çabaları falan derken biraz iyi olduk ve telefonu kapattık. yanına çağırdı beni yeniden. acaba gitsem de aşık mı olsam yoksa hayatıma hiç yokmuş gibi devam mı etsem diye soruyorum kendime.. çünkü ya eğer ben kuruntu yapıyorsam? "seni arkadaş olarak görüyorum" demesini istemiyorum sözlük.. ben onu asla arkadaşım olarak görmedim çünkü. sevgilisi varken içim kan ağladı ama yine de o mutlu olsun diye tek kelime etmedim. bilerek mesaj bile atmıyordum. o attığında bile 3-5 mesaj sonra bitiriyordum konuşmayı. birlikte olduğu kişiye de her zaman saygm vardı hiçbir zaman kin tutmadım. konuya girerken söylediğim gibi, gel dese yarın evlenirim onunla.. edit: arkadaşlar bugün birlikteydik. bana okulunu gezdirdi yeni insanlarla tanıştırdı vs. müthiş vakit geçirmemizi sağladı. sıcaklığından tek bir derece azalmamıș, hala mükemmel biri. aşık olmak için tüm şartlar uygun. müsaadenizle ben bi aşık olup geleceğim.. edit2: öncelikle şu an melancholy man çaldığını belirtmek isterim. tabii ki o günün mutluluğuyla havalanmışım bulutlara. bulutlardayken güzel bir edit girmişim. ama asıl acı gerçekler şimdi geliyor. yarin aklında başka bir yar var arkadaşlar.. canım çok yanıyor. başım dönüyor, gözlerim kararıyor.. hayalimdeki kadının o olduğuna adım kadar eminim. hani olur ya; birini çok seversiniz ama o başkasını sever, gelir size anlatır.. bizim olayımız daha kötü. eğer twitter diye bi icat olmasa kendimi bol bol kandıracağım halbuki.. hatta az önce seni seviyorum bile dedi bana. saçmalamayın, tabi ki arkadaşı olarak.. buluştuğumuz gün belli bir samimiyetten sonra erkek arkadaşını sordum. bi süre duraksadı, kelimeler düğümlendi boğazında. sonra bahsetmeye başladı ucundan kıyısından. "4 ay oldu artık etkilenmiyorum" derken gözleri dolmuştu, haberi yok.. her şeye rağmen ona inanmak istedim. bana davrandığı kadar yakın olmak istedim. twitter profiline giriyorum, favladıkları bölümüne girmemle çıkmam bir oluyor. hep geçmişe özlem, bi laf sokmalı twitler beğenilmiş. edit3: bir önceki editi iyi hissetmediğim için yarıda kesip uyumuştum. şimdi aradan biraz vakit geçti ve yeniden yazıyorum. geçenlerde abimin yanına gidiyorum diye istanbula gitti. bana bol bol fotoğraf atacaktı, ikimiz için de eğlenecekti.. aradan 3 gün geçmesine rağmen telefonuma 1 tane bile mesaj gelmedi. neyse, ben yazdım falan işte bi baktım ki dövme yaptırıyor. neden haber vermedin dedim kimseye söylemedim diyor.. şimdilik tatil döneminde olduğu için çok fazla yazmıyorum güzelce gezsin eğlensin kafa dağıtsın. hem ben de çok gerginim bu sıralar onu darlamak istemiyorum. ankaraya döndüğünde işler yoluna girer diye düşünüyorum. her zaman benim yanımda olduğunu, beni sevdiğini söylüyor durmadan. yersen..

7 yaşından sonrası sarmadı. bu hayata itiraf edeceğim tek şey bu galiba

hiçbir zaman birinin hiç unutamadığı biri olmadım. olamadım. keşke olabilseydim. ben galiba çok kötü biriyim. ağzıma kadar öfke doluyum. herkesten, her şeyden nefret ederek büyüdüm bu yaşıma kadar. sevmek istedim, sevilmek istedim. sevmekte çok bir problemim yok belki, ama sevilmedim. aile içinde stres hiç eksik olmadı. kâh babam sinirlendi çekti kapıyı gitti, kâh ise kardeşlerimle aram kötüleşti. bunlara rağmen annem ve babamın beni yeterli miktarda sevdiğini biliyorum. kardeşlerimin de öyle. ama aile dışında ne okulda, ne mahallede, ne de başka herhangi bir yerde vazgeçilmez bir insan, o herkesin aradığı popüler bir tip olamadım. göz önünde bulunmayı çok sevmem belki ama, insan bazen kalabalık arkadaş gruplarını, el ele yürüyen sevgilileri, veya o herkesin sevdiği "kafa arkadaş"ı kıskanabiliyor. hayır bu saydıklarımın hiç biri olamadım. erkek adam ağlamaz denir ama ağladım ben çoğu zaman. gerçek duygularımı yansıttığımda "duygu sömürüsü" yapıyor oldum. hislerimi gizler oldum. sevmeyi çok istediğim insanlar yüzüme bile bakmadılar. elimde kaybetmekten korktuğum üç beş bir şey var ve beni mutlu eden o şeyleri de yavaş yavaş kaybetmeye başlıyorum. ben kendime bir söz vermiştim. kim bana ne yaşattıysa elimden geldiğince aynı kötülükte, hatta bazıları için kat ve kat daha fazlasını yaşatacaktım. üzüldüğüm kadar üzecektim.ama yapamıyorum. ben bu değilim. ben böyle bir insan olmadığımı anladım artık. sürekli kavga etmekten, işe yaramazlık, dışlanmışlık, öfke gibi iğrenç şeyler hissetmekten yoruldum artık. "ben kendime yeterim" diyordum, ama bir süre sonra artık o da olmuyor. "bitecek, bir gün bu kötü şeyler de bitecek, biraz daha sabır" demekten de çok yoruldum. çünkü bitmiyor. kötü duyguların üstüne her seferinde bir yenisi daha ekleniyor. biliyorum belki "allah başka dert vermesin kardeşim" diyebilirsiniz. ben de kendime böyle söylüyorum. elim ayağım tutuyor evelallah ama bu da yetersiz kalıyor. aklıma geldikçe hep şükrederim. birçok insandan daha şanslıyım belki, ama derdin büyüğü küçüğü olmaz. sabır çekeceğim sürekli. zaten hep yaptığım şey de bu değil mi zaten? bunlar da bitecek. allah'ın izniyle hepsi geçecek. hâlâ inancım sağlam. inancımın da yıkılmasına izin veremem. inancımı da kaybedersem artık kendimi kaybederim. biraz uzun bir yazı oldu. okuduysanız da okumadıysanız da teşekkür ederim. mutluluğunuz daim olsun.

pazar yerinde annesini kaybetmiş çocuk gibi kaybettim kendime olan inancımı. o beni bulana kadar onu aramak için yürüyecek cesaretim yok.

bu kış neredeyse hiç hasta olmadım. yani tabi arada böyle olur gibi oldu ama hemen toparladım. havalar biraz ısındı, en azından karlar eridi, sınavlarım yaklaştı ve ben hastayım. vurun beni.

daha yeni uyanıyorum. bugün çok keyifsiz. ama sizi seviyorum. günaydın.

yalnızken saçma sapan hareketler yaptığım doğrudur.

senden ayrılırsam bilki "gay"olmuşumdur demişti.ben ondan ayrıldım tamamda o bunu istedi demekki gay oldu sjsnsn

eksilemeyi bilmiyorum allah affetsin

bir kızın tavlandığı ince noktalar: -eğer kız sigara dumanından rahatsız oluyorsa ona gelen tüm sigara dumanlarını elinizle dağıtın. -onun dertlerini dinleyin, anlatmak istemiyorsa da tatlı zorbalıklarla anlattırın. -sarılırken saçlarını koklayın -onun aslında takıntılı biri olduğunu en başından beri bildiğinizi ve bile bile ilk günden beri sevdiğinizi söyleyin. -kahvehanede arkadaşlarınızla otururken yumruğunuzu masaya vurun ve tüm kahvehaneye onun size ait olduğunu söyleyin. -kızınız romantik olmayabilir ama yine de arada bir onu şaşırtacak süprizler yapın. -yılbaşında mum ışığında öğrenci evinde baş başa yemek yiyin. sizi bilmem kızlar ama ben bunlara tav oldum ve 8 aydır da mutluyum.

21.06.2016...