asosyal itiraf

evliyim ve balayından geldiğim hafta işten çıkarıldım.sonra şehir şehir gezilmesi gereken bir işe girdim sürekli gezip evimden,eşimden uzak kaldım ve sonra buradan da bu sebeple çıktım.2 ay işsiz kaldım bulamadım annemden babamdan para almak zorunda kaldım çok gururuma dokundu sözlük zor biliyor musun? hele ki evliysen ve herşey üst üste gelmişse daha da zor..sonra iyi bir firmadan iş teklifi aldım sakaryaya geldim şimdi 1 aydır yine evimden,eşimden ve ailemden ayrıyım firmanın misafirhanesinde kalıyorum ve oradan yazıyorum.gerçekten herşey berbat gidiyor sözlük,ben mi beceriksizim yoksa hayatın kendisi mi böyle birşey anlayamıyorum.yalnızlıktan ölmek üzereyim,düşündükçe kötü oluyorum,buzdolabı çok ses çıkarıyor ve televizyon siyah beyaz gösteriyor...

geçen gün kardeşim buzdolabının önüne geçmiş bir şey arıyor. dedik ne yiyeceksin ne arıyorsun. cevap vermiyor. baktık bulamıyor tekrar sorduk, söylesin de verelim diye. bu sefer dedi "ek yicem". diyoruz ek ne? ek işte bildiğin diyor ısrarla, bir yandan da sinirleniyor. sonra buldu çıkardı. aha bakın bu dedi. meğersem bu saftirik ekler çoğul ek tekil sanıyormuş. bir tane yiyecekmiş bu yüzden ek diyormuş. millet deliye hasret biz akıllıya.

geçen hafta başıma gelen olay. 3 günlük bir kurs içinde tanıştığım bir kadın. kısa zamanda o kadar iyi anlaştık ki, hayran bıraktı kendisine beni. ilk gün sanki benimle yaşıtmış gibi gayet hoş sohbet etti, gündemi çokça takip ettiği ve eğlenmeyi sevdiği gayet ortadaydı. ikinci gün sanırım birbirimize az da olsa ısınmamız dolayısı ile hayatta yaşadığı zorlukları anlattı, kendi başına gelenler ve ailesi ile yaşadığı sorunlar. bu durumda kendimi az da olsa özel hissetmedim dersem yalan olur, çünkü yeni tanıştığım birine ailemdeki kişilerin neden intihara kalkıştığını anlatmam ben açıkçası. bir yandan bu kadar şeyi bu kısa hayatına nasıl sığdırdı derken üçüncü ve son gün oldu. en sevdiğim şarkıcının müziklerini dinleyerek, kahkahalı, eğlenceli, güzel bir sohbet ettik. bu sohbette hayatında kimsenin olmadığından, uzun süredir herkesten kaçtığından falan bahsetti. sonra,tam ayrılmak üzereyken bir an gözlerine baktım ve yaşını sordum. benden büyük olduğunu zaten tahmin ediyordum ancak, benden on dört yaş büyük olduğunu ve bir kaç yıl içinde kırk yaşını aşacağını hiç tahmin etmiyordum. bozuntuya vermeden, sevecenlik içinde ayrıldım yanından. bir haftadır ondan ne kadar hoşlandığımı, yaşının küçük olmasını istediğimi düşünürken, aslında bambaşka bir şeyi, hayatımda olmasını istediğim kadında ne aradığımı fark ettim. eeh ne demiş şair, 'adını söylemeyeceğim, sende bilme'. o yüzden lavinia güzel gider burada sanki; teşekkür ederim lavinia, iyi ki çıktın karşıma. umarım yolun ve bahtın açık olur, gönlünden geçen hayatı yaşamayı başarırsın.

seviyorum be sözlük, çok seviyorum ve çok mutsuzum. o mu? o mutlu ya sevgilisiyle hergün snap atıp aşk dolu ortak instagram hesaplarından paylaşım yapıyolar. ölüyorum be sözlük, ölüyorum....

ya sözlük bazı şeyler çok zoruma gidiyor. ankara askeri mevki hastanesi vardı şu an yıldırım beyazıt eğitim ve araştırma hastanesine dahil olmuş. her gün birkaç defa önünden geçtiğim bir hastane. önceki senelerde bahçesi hep temiz olurdu, bir tane bile çöp göremezdiniz. her gün temizlerlerdi askerler orayı. ama şimdi bakıyorum bahçesini resmen çöp götürüyor, her önünden geçerken zoruma gidiyor. bazılarınıza saçma gelebilir ama böyle olması koyuyor be adama.

bi insanı bi dönem sevmemiz ömür boyu seveceğimiz anlamına gelmiyomuş nası tespit ama daha yeni eski mesajları silerken yaptım

yaklaşık 3 ay önce sevgilimden ayrılmıştım ama onu sevdiğimi zannetmiştim ta ki onu görene kadar o kadar iyi güzel kişiliği harika bir insan ki resmen her haline hayranım. belki aşk hiç geçmedi hayatımdan belki de geçti bilemem ama ona olan onun kişliğine duruşuna bakışlarına olan hayranlığım devam edicektir. arkadaşları o kadar kötü başarısız ve kişiliksiz insanlar ki erkek olmasına rğmen onlarla asla ve asla aynı şeyleri yapma gibi bir eğilimi yok ve buna rağmen çok seviliyor ve çok iyi bir arkadaş. keşke o da benim hakkımda aynı şeyleri düşünse dedim bugün ama sanırım en yakın arkadaşımdan hoşlanıyormuş elbet birileriyle karşılaşıcam fakat onun gibi birisi yeryüzünde yoktur. sözlük keşke yarın yanıma gelip benimle yakın olsa bir şeyler başlaması için adım atsa beni mutlu etse birisi ilk kez şans yüzüme gülse ama ben şanssız insanım...

hacılar 2,5senedir birini seviyorum 7ay boyunca ayrıydık gene barıştık 1 ay oldu ama yine ilişkimiz kötüye gidiyo onu bırakmak istiyorum ama olmuyo ilerde gelir biri öper diye çok korkuyorum ya seviyorum ama olmuyo hacı ya biri gelir öper sarılır diye çok koruyorum sindiremem başkasının öpmesini günahım çok büyük çok napıcam ben ya :(

kırıldığım zaman konuşamamaktan nefret ediyorum. ne olursa olsun bir laf edemeyip köşeme çekilmekten başka bir şey yapamam.

sözlüğün gece modu olduğunu yeni fark ettim ve efsaneymiş

benden küçük kuzenime niye ağzımızdan duman çıktığını biliyo musun dedim bilmiyormuş bana sordu içimiz yanıyor dedim. çocuğun ileriki yaşamını etkilemiş olur muyum? edit: hay abv neden ben ilk oldum yav

geçenlerde en yakın arkadaşım ve annesiyle ahmet şerif izgörenin seminerine gittik. kendimize bir yer bulup oturduk, o sırada yanımıza izgören geldi ve arkadaşımın annesinin yanındaki koltuğu işaret ederek 'oturabilir miyim?' dedi . annesi de izgöreni gerçekte hiç görmemiş, tanımadı ve 'hayır' dedi ben bi yandan arkadaşı dürtüyorum olaya el atsın diye bi yandan gülüyorum ama ikimizde gülmekten bişey diyemiyoruz duruma. izgören, kendisinin konuşmacı olduğunu söyleyince de annesi döndü ve 'hadi len ordan' dedi adamcağıza. tam o sırada teyzenin biri geldi, tam durumu düzelticek derken arkadaşın annesine dönüp 'kız bu mehmet şerif izgören' diyiverdi. annesi de 'kız o daha beyaz değil miymiş bu çok esmer' dedi. sonunda izgören oturmaktan vazgeçti, kısa bi süre sonra sahneye çıktı. annesi izgöreni sahnede görünce harbiden oymuş diyerek hayretler içinde bakakaldı. annesinin tepkileri aklıma geldikçe hatırlayıp gülüyorum

bugün ders çıkışı merdivenlerden çıkarken medeni hukuk hocası(sert mizaçlı bir insandır) bana hafifçe bir omuz attı. hoca bana pardon dedi. ben de o heyecanla, hocam asıl ben pardon dedim.

6-0 büyük bir yenilgi. 4. golden sonra evdekiler izlemeyi bıraktı, babam başından beri izlemiyordu çünkü biliyordu yenileceğimizi. 4.yü yedik, fabri ile beraber ağlamaya başladım. normalde asla ağlamayan ben, boğazım düğümlendi, göz yaşlarım süzüldü, daha da bi şey yapamadım zaten. maç sonu babaannem su içmeye mutfağa geldi, karşılaştık. "ne oldu?" dedi, sesim titreyerek "yenildik" dedim. sonra da 4e kadar uyuyamadım zaten, çok koydu. gece boyu 7 kişiyi engelledim. ertesi gün yarım saat geç gittim okula. gözler şiş ve mosmor. sanki yakınım vefat etmiş amk ama sorsan yenildik sadece. arkadaşlarım moral vermeye çalışıyor, ders boyu komiklikler şakalar falan. her boka gülen nilay, mimikleri dahi oynamıyor, çok şaşırtıcı. okul müdürü, tarih öğretmeni, dil anlatım öğretmeni, geometrici ve 5-6 densiz tarafından dalga konusu oldu, bol "altı"lı cümleler duydu. ama biri var ki o güldürdü. tarih öğretmenimden çıkan çok saçma ama bol "altı"lı: "ne oldu nilay, altın gününde 6 tane altınını kaybetmiş altıncı teyze gibi bakıyorsun?" bi cümle bu kadar saçma olabilirdi amk. sonra "ciddi ciddi söyle, ağladın di mi?" dedi. sesim çıkmadı zaten anladı o da. sonra da dalga geçmeye başladı tabii sjsksjfksjh. (bkz: çok sevdik be abi) ps: çocuğumu asla pis beşiktaşlı yapmayacağım. ben çektim bari o çekmesin amk.

az önce muhalif twitter adresimden çağrı taner ve cezmi kalorifer zibidilerine laf soktum. aha böyle yüzleri bile kızarmadı adilerin. insanlık bitmiş kardeşim.

çok edepli gitti ruhum bile duymadı. oysa çıt çıkarsa duyar uyanırdım. . ne yazık sonu sana çıkmıyor bu tünelin . dünya açık bir cezaevi, çitleri tenin.

sana çekirdeğe bağlanır kimi bağlandım.' dedi 'tuzluyum, dudakların yara olur.' dedim. gitti. gel demem ki artık ben sana bir kere gittin sen benden... diyorum tam, hangi mekanizma hatırlatıp hangi çark canlandırıyorsa bu anıları ve hangi hormon ortaya çıkıp da midemi gıdıklayıp bu kalbin ritmini bozuyorsa amına koyayım böyle tıp dünyasının da insan içgüdüsünün de

sözlükte spor temalı entryler alt alta girildiğinde telefonu kenara bırakıp uzaklara bakıyorum.. (bkz: keşke biraz anlasaydım)

bazi entirileri okurken bir iki cümleden sonra ne diyonuz amk deyip hemen baska entiriye geciyorum

babam kalbimi çok kırıyo bunu ona anlatmaya çalıştıkça daha çok kırıyo

annem paketini benden saklıyor sözlük. dipnot: 3 paket borcum var

hayatımda ilk defa sevdiğim insanı kendim kaybetmek istedim. ve kaybettim sanırım. 1 haftada sevip 1 günde vazgeçtik. allah belamı verseydi önceden tanısaydım. içim parçalanıyor "inan" ama haklı işte yapmak zorundayız. sonuç olarak allah belamı versin benim...

ciğerim çürüdü sabretmekten valla çürüdü

az önce burnumu karıştırıp sümüğü top halinde koltuğun altına attım. artık ideal bir aile babasıyım kızlar iletişime geçsin.

28 yaşındayım ve her gece istisnasız bilgisayarda mario oynuyorum.. atari bulursan alıp televizyonda oynayacağım..

çok yoruldum ama fiziksel bi yorgunluk değil bu psikolojik bi yorgunluk ne yapicam bilmiyorum

ulan aşık mı oldum ne bok oldu anlamadım ki. renkler falan bir farklı geliyor. sanki hayatım boyunca varmış gibi geliyor. galiba sıçtım ya.

sanırım ben seni sevmiyorum ya galiba takıntılıyım sana ama elde etmekte istiyorum seni , acaba elde ettiğimde güzel mi gider herşey hayallerimde ki şeyleri yaşar mıyız yoksa seni elde etmem bir hedef ve hedefi gerçekleştirdiğim de standart sevgisiz yaşantıma geri mi dönecem seni üzücem mi

eskiden sahip olduğum her şeyi kaybediyorum. en yakın dostun , beni haddinden fazla seven bir sevgili . güzel bir arkadaş ortamı eskiden insanlarla ilişkilerimde iyidi. şimdi bambaşka bir insan oldum sanki yeniden doğdum hiç bir şey eskisi gibi değil kendimi tanımlıyamıyorum kızlarla konuşmak istemiyorum ilgimi çekmiyorlar her hareketleri bana kusurlu geliyor, erkeklerle arkadaş ortamı olduğu sıra sadece ilgilendiğim kısımla ilgili yorum yapıp susup kendimi dinliyorum içimden bu halden kurtulmak istiyorum ama kendimden kurtulamiyorum.

tam şuan ölmeliymişim gibi hissediyorum.. hani böyle an olur sadece yok olmak istersin. uzay boşluğunda yavas yavas durağan öylece salınıp gitmek yok olmak istersin ya hani. işte tam da. o noktadayim şimdi.. ruhum sanki içi birkac çürümüş ıvır zıvır olan takır bir buz dolabı gibi. soğuk çürümüş öylesine orada duran. içim acıyo. .ne kadar kötü duygu varsa hepsi şuan tam teşekkürlü bir şekilde nüfus etmekte.. sanki benim için ölüme çeyrek kala.. bu acı geçiyomu?...

sakaryadan gitmek istiyorum ve beni bu şehre bağlayacak kimse olmamalı. sakaryada birine aşık olmaktan ya da biriyle bi ilişki yaşayıp buraya tek bi insan için bağlı kalmak istemiyorum. sene sonuna kadar aşık olmaktan ya da birinden hoşlanmaktan çok korkuyorum

yurtta kalıyorum 3 gecedir karnım ağrıyor ve bu felaket gaz yapıyor. geceleri sürekli oda dışına çıkmaya üşeniyorum yorganı iyice sarıp yapacağımı yapıyorum. zaten herkesten sonra uyuyorum sabah uyanınca da 4 erkeğin kaldığı odada o koku normal oluyor dkdkdkdkdkdllf

şuan zangır zangır titriyorum aylarca konuşmayıp ilk mesajı aldığınızda sizde de böyle oluyor mu

itiraf değil de içimi döküp güvenip konuşabileceğim kimse yok o yüzden buraya yazmak istedim. beni hiç sevmediler. anne baba sevgisinden bahsetmiyorum. sevilmedim sevmiyorlar. çok çirkin biri olduğumu düşünmüyorum ama sevmiyorlar işte. insanları çok düşünüyorum dertlerini dert edınıyorum böyle yaptıkca insanlar benden soğuyor galiba, bilmiyorum. birini çok sevmiştim 17 yaşında. ilk aşkımdi ilk defa biriyle buluştum elini tuttum filan neyse 10 gün geçti tekrar buluştuk bir saat 37 dakika sonra başkasını severken olmuyor diye mesaj attı, terketti. 2 yıl kendime gelemedim sadece okula gıdıyodum. tek sosyallığım oydu. 2 yıl sonra tekrar birine güvenmeyi denedim. sevdim. sevdiğimi hoşlandığımı söyledim. kaçtı abi bildiğin benden. bir ay sonra sevgilisiyle beraber sarıldığı fotoğrafı attı bana. içim acıdı canım acıdı sözlük. hâlâ acıyor. hani yazıyorum ya buraya yüreğim dağlanıyor. hayatıma giren insanlara gönüllerinde olmadığımı bildiğim halde allah gönlüne göre versin dedim. büyümüşüm be sözlük.

cok sıkildim suan ya

evin dış kapısının camını ben kırmıştım. söyleyemedim de o zamanlar. yanlışlıkla olmuştu yoksa nasıl kırılsın kocaman kapının camı? abimin duvarlara kazınık ismi vardı ya, he onu da ben yapmıştım. ona kızın diye. baba senin yeşil dürbünü de ben kırdım. televizyonun içine metal para attığımı iddia ediyorsunuz ama ben öyle birşey yaptığımı hatırlamıyorum,atmadım. atmadım diyorum yok inandıramıyorum. ben atmadım. anne senin mayaladığın ve sarıp köşeye koyduğun yoğurdu ben döktüm. yastık sanıp yuvarlandım, her yer süt oldu. kış günü halı ile uğraştınız özür diliyorum :( ... ilkokuldayken gerçekleşmiş birkaç hınzırlıktı, söyleyemedim yıllarca.

küçükken ben gecekonduda oturuyorduk tahta camlıydı bizimkisi arabalarımı oraya dizerek oynardım kar yağarken. ben çok özledim ya çocukluğumu. yaşayamadan büyüdüm.

zorla okula götürülüyorum gün aymadı sözlük..

bu sabah tekrar fark ettim ki bu sözlükteki herkes ne kadar güzel. güzellikten kastım herkesin kalbinde öyle bir nokta var ki o nokta her şeyden daha değerli. tek tek keşfetmek istiyorum o noktaları. günaydın pamuk şekerlerim. günaydın gönlü güzel insanlar. sizi çok seviyorum ❤

sana da günaydın kimseye anlatamağımız dertlerimizi dinleyen, kahrımızı çeken, goygoyumuza ortak olan adam gibi sözlük..

son zamanlarda bir tek babamın yanında mutluyum. genel olarak sevilen biriyim ama beni seven insanlara çok çabuk zarar verebiliyorum. kalplerini kırıyorum mesela. bir anlık sinirle bağırıp çağırıyorum kapıları çarpıp çıkıp gidiyorum evden. bunu bir tek babama yapamıyorum belki küçüklükten gelen bir korkudur yada babaya saygı içindir bilemiyorum. babamı görünce içimde başka bir nisyan oluşuyor. bambaşka bir nisyan. hayatı sevmeye başlıyorum bir anda. gidiyorum babama sarılıyorum. öpüyorum sonra kokluyorum yeni traş olmuşsa. traş olmamışsa sakallarını batırıyor yüzüme gülüyor. evet hafif canım yanıyor ama çok mutlu oluyorum tekrar öpüyorum. bazen boynunu kokluyorum. sanırım dünyanın en güzel kokusu. sonra öpüveriyorum boynunu bazen ellerini. yetmiyor kucağına oturuyorum yüzümü gömüyorum boynuna. bacakların ağrıdı mı diye soruyorum da kıyamıyorum babama. ağrımadı diyip daha çok sarılıyor bana. rahat olmam için rahatından vazgeçiyor belki de. o işte böyle zamanlarda sevgiyi iliklerimi kadar hissediyorum. he bir de meyve aşığı olan babamın meyvesini benle paylaşınca mutlu oluyorum böyle. kimseye vermez meyvelerini. babama çekmişim bende çok severim meyve. koskoca bir poşet alır eve gelir gözümün içine bakar bırakır kapıya. canım babam. allah yokluğunu göstermesin. ben 18 yaşındayım babam 58. arada öleceğini belirtiyor. canımı çok yakıyor be. hemen allah korusun babacım allah geçinden versin diyip kızıyorum. gülüyor e ölmeyecek miyiz diyip. sen gülüyorsun da baba o gülüşlerin içimi yakıyor. allah babalarımızı başımızdan eksik etmesin. korkularımızı bizlere yaşatmasın.

kalbim kırıldı sanırım sözlük. çok mu şey istedik be. bir yol düşünün , yolun sonunda en sevdiğim dediğiniz şey. yol belki zorlu belki uzun ama o yolun uzunluğu zorluğu en sevdiğinize ulaşırken koyar mı insana ? herşeye rağmen ben hiç o yolu aşıp aşamayacağından şüphe etmedim sözlük. güvendim hep. o bana ne dese beğenirsiniz ? -güvenme bana kolay mı be şunu demek ? ben sana hep güvendim hala daha güveniyorum sevgilim. vesselam , kalbim kırıldı be sözlük

insanın hiç beklemediği yerden çok çabuk kırılabildiğini yakın zamanda tekrar hatırladım. unutmuştum ama hatırlattılar sağ olsunlar. olabildiğince içimde çözmeye çalışıyorum ama öyle de olmuyor ki işte. canım yanıyor. kafam, kalbim bununla meşgulken de ben, "ben" olamıyorum işte. kendimden uzaklaşıyorum sanki. başkaları olsa umursamam da. insanın sevdiği kırınca insan afallıyor. arafta kalıyor. ne konuşasım var ne de susasım. çünkü konuşuyorsun karşı taraf seni anlamıyor ya da daha kırıcı konuşuyor. belki kırmak istemiyor ama kırıyor işte. susuyorsun, bu seferde için içine sığmıyor. şimdi biraz durgunum, biraz yorgun. ama kırgınım. düzelecek her şey. zaten bu umudum da olmasa bu kadar dirayetli olamazdım..

arkadaşlar her entrynize eksi veren kişi moderatörler. az önce uyarı aldım ve anında 20 eksi yedim. bunun bi açıklaması yok. tepkimizi ortaya koyalım. gerekirse sözlüğü bırajalım. piyasada bir sürü sözlük var ve daha kalabalıklar ve daha aktifler.

öncelikle belirteyim küçüktüm ama çok küçük 1.sınıf. sonra bi gün nöbetçi oldum sınıfta bir arkadaşla e haliyle sınıfı terk etmemem lazım, aslında arkadaş var ben giderim ama öğretmene yarancam yaa :/ acayip karnım ağırıyor tuvalete gitmem lazım. az daha dayan az daha diye diye en son dedim gazdır bu sal gitsin. sen misin salan meğersem ishal olmuşum. lavaboya gittim sonra hemen orada fark ettim bende. sonra da utana sıkıla öğretmeni kapıda bekleyip derse girmeden altıma kaçırmışım biraz demiştim. itiraf edin en iyisi buydu . gdjajx

az önce birini stalklarken yanlışlıkla 5 gün önceki fotoğrafını beğendim. anlaşılır diye beğeniyi geri de çekemiyorum, müthiş

durup duruken 'ya sen şapşal mısın?' deyip, birilerine sımsıkı sarılasım geliyor. ne zaman sevimli bir şey görsem, bu sandalye bile olsa, yanaklarını sıkıp mıncırasım geliyor. ay ben delirdim galiba. edit: bunu yazar yazmaz ruh halimi dibe çektiler. yemin ediyorum, sadece problem yaratıp beni üzmek için hayatımda olan insanlar var. kafamı duvarlara vura vura ağlamak istiyorum. bir kere olsun dışımdan haykırmak istiyorum. bu kadar hızlı duygu değişimleri normal değil sanırım.

onunla ilgili hiç bişey düşünmezken ortak bir arkadaşımınız profilinde gelinlikli fotoğrafını gördüm, bugün düğünü olmuş ve o gelin olup gitmiş. sırf çenemi tutamadığım için o gitmeyi tercih etmiş, bu kadar basit bir sebepten gittiği içinde umursamamıştım ve bizim hikayemiz yarım kalmıştı, şimdi o kendine yeni bir hayat çizdi. umarım mutlu bir ömür yaşar. (evlenen 4.eski sevgilim fakat ilk defa birini gelinlikle gördüm ve gerçekten içim yandı)

ulan amına koyim be. düşünün ki bir ülkenin vatandaşı gerçekleşen bir patlamanın sesinden şiddetinden mevkisinden yaralı/ölü sayısını tahmin edebiliyor. düşünün ki bir ülkenin vatandaşı yaygdığı kokudan patlayıcının ne oldugunu, eger gaz ise neyin işe yarayacağını artık rahatlıkla biliyor üstüne bir de yayın yasağının ne zaman geleceğini de söylüyor. işin daha kötüsü artık bunları rahatlıkla, yadırgamadan yapıyoruz. sorsanıza kendinize arkadaşlar; biz neden bu konularda tecrübe kazandık, neden sadece canımızın yandığını düşünmeyip "acaba kimin kafasında kaç tilki döndü de yaptı bunu" diye düşünüyoruz. duygularımız alınıyor yavaş yavaş. hadi kendinizi muhsasebe edin biraz, ben kafayı yemek üzereyim çünkü. canımızın yanmaması dileğiyle...

bu hükümet yüzünden gelecek planlarimi yurt dışında planlıyorum