asosyal itiraf

birkaç sene önce aile dostlarımızla günübirlik sapanca'ya gitmiştik. o doğal güzelliği görünce, akşam istanbul'a mı dönülür diyerek bir gece kalmaya karar verdik. otel ayarladık booking'den bakıp iyi hoş güzel her şey, ancak benim ve arkadaşımın altında kot pantolon var. anneler, babalar, kardeşler sanki önceden düşünmüş gibi giymişler eşofmanlarını. böyle rahat uyunmaz ki bir yerlerden bir şey alalım dedik. akşam saati nerden ne bulalım zaten konum olarak öyle çok merkezi bir yerde de değiliz. migros gördük bir tane ve sevinçle içeri girdik. öyle ya pijama altı, tayt gibi bir şey olur heralde. yok. vallahi yok. bari abur cubur alayım düşüncesiyle yan reyona girdim. bir anda arkadaşım bak şortlar var burada dedi, hem de desenlerine bak ne kadar güzel şu çiçekli derken kızın ses düştü. gittim yanına, meğer o çiçekli desenlere sahip şortlar boxermış. ne olacak kim görecek bu aramızda bir sır diyerek seçtik en cicili bicili olanlardan iki tane. kasadaki adam gördü tabi, ellerinde rengarenk erkek donları akşamın bir vakti iki genç kız. o gece pijamamız bu oldu. aradan kaç sene geçti hala çekmecemde duruyor ve yazları pijama altı olarak kullanıyorum.

şu hayatta kendime ettiğim kötülüğü kimse bana etmedi ya bana da helal olsun.

ozan manasın bir hüzün çöküyor ansızın dünyama dediği gibi oldu bugün zaman geçmiyor güzel birşey olmuyor

az önce osurdum.

aşık olmak istiyorum birinin bana çok içten sarılmasını istiyorum güzel bir gelecekte çocuklarımın mutlu mesut yaşamasını istiyorum iyilik istiyorum inan sadece iyilik eskinin anısını yaşatmak istiyorum mutlu olup mutluluğu yaymak istiyorum kimse beni önemsemesin ama benim insanları önemsediğimi bilsinler istiyorum konuşmam duyulsun istiyorum sesim tüm anlayanlara ulaşsın istiyorum hep hata yaptım hata/yaşam süresi oranı en büyük olan insan benimdir çevremde ama her zaman olumlu düşünmeye çalıştım şimdi öyle değilim işte ters gitmiş olmalı bişeyler kardeşim iyi hissetmiyorum ağlıyorum her zaman birileri aklıma gelince kötülükler özlediğim kişiler internette birinin muhtaç resimlerini görünce kötü bir hikaye okuyunca fenerbahçe aklıma gelince bile hüzünleniyorum sanırım ben sevince çok seviyorum ya  sarı diyince laciverti getiriyorum  "o" diyince "seviyorum abi ya" diyorum anne diyince önce özlüyorum sonra üzülüyorum annesi olmayanlara hayat zor  yaşam çirkin  bizler güzel kalmazsak ne olur elde bilmiyorum güzel olmaya çalışıyorum insanlar izin vermiyor sana yemin ederim ben iyi bir insanım sana yemin ederim samimiyim

''bildik bir ses olmuştun ya, sonunda bir ben duyan kaçırdım orada bakarken hayaline...''

temiz baksırım kalmamış. yarın okula donsuz gidicem

bi kızı çok sevdim, komşumuzdu, 12 yıl aynı sırada oturduk, sevgili olduk 4 sene. birlikte mezuna kaldık, neredeyse aynı puanı aldık, küsüratla o sivasagitti, ben yalova'ya geldim. okullar açıldı ve 4 senelik sevgilim, çocukluk arkadaşım, her şeyim hiç bir neden sunmadan beni terketti. 1 senem hebam oldu, yemeden içmeden kesildim insanlarla konuşmadım ve kimseye güvenmeme kararı aldım. sonra bi kızı daha sevdim baya sevdim, ilkini unutturacak dedim, onla da sevgili oldum, 1,5 sene sonra gece saat 3te nabu ben artık üniversite hayatımı yaşamak istiyorum diye terk etti beni. orospu mu olacaksın dedim, tepki vermedi, eyvallah dedim. ondan sonra yine söz verdim kendime kimse olmayacak diye. sonra biriyle tanıştım, benim için dünya ve üzerindeki her şeyden kıymetli biri. kaybetmekten korkarken hiç kazanamayacağımı anladığım biri. veda ettim sadece. yani diyeceğim o ki sanırım kaybediyoruz be abi.

8 ay boyunca çalan telefonlara korkuyla baktık. tam 8 ay boyunca her sabah uyandığımızda kötü bir haber olmasın diye dua ettik. o ertelenen gün geldi tabii sonunda. bazı şeyleri ne kadar düşünmek istemesen de o şey başına gelmeden gitmiyorsun bu alemden. annem uyandırdı sabah 8 gibi. 'ablanın durumu kötüymüş, ankara'ya gidiyoruz. ' dedi. içimden 'bir sabah da huzurlu uyanalım artık' diye geçirdim. yalan değil.ayaklarım gitmek istemedi. ama tıpış tıpış gittik o sona. 1 yıl öncede olmayı istedim. deli gibi. her şey yolundayken, eksiğimiz yokken. bencilce istedim bunu. losemi bitirmiş akciğerlerini. kan kusuyormuş artık. nefes alamıyordu. kendi ellerimle hava yaptım ona bir kaç dakika daha yaşasın diye. hali yoktu konuşmaya ama biliyordu korktuğumu. hissediyordu işte. o da düşünmemişti öleceğini. espriler yapıyordu her zamanki gibi beni güldürmek için. bense yüzüne bakamadım. onu öyle hatırlamamak için miydi yoksa yaşanmamışlıkların utancı mıydı bilmiyorum. kaçamak bakışlar atıyordum sadece. son nefesinde yanındaydım. kollarından tutuyordum. sığ aldığı nefesler yerini sessizliğe bıraktı. özür dilerim abla. o sabah uyanıp artık huzurlu uyanmak istediğimi söylediğim için özür dilerim. senin gibi mükemmel bir ablaya layık olamadığım için özür dilerim... sabahları artık eksik, pişman uyanıyorum. inan bu huzursuzluktan beter... sana yazdığım mektup hala benimle. kenarına bulaşmış çikolata lekesi de... o mektupta yazan hayalleri yaşayamadığımız için özür dilerim... günümün çoğunda unutuyorum ama içimdeki boşluk hep orada. böyle şeyleri anlatmayı pek sevmem bilirsin. çoğu arkadaşım bilmez son nefesinde yanında olduğumu. ama bazen özlem arsızlaşıyor çaresiz. keşke yanımda olsaydın da her güne huzursuz uyansaydım be

19 yaşındayım.bu güne kadar ne birine aşık olabildim,ne de nefret edebildim.kimseyle dövüşmedim bu güne kadar. çocuklugumdan beri ağlayamıyorum biliyorum bi ağlasam çok rahatlayacağım ama ağlayamıyorum.çok az anımı hatırlıyorum belki de az olduğundandır.rüya görmem hemde hiç.uyumamak için kendimi zorlar dururum.en çok sevdiğim ...... cümlelerin sonunu bir türlü getiremem diş hekimliği 3. sınıftayım ne istediğimi hiç bilmedim hiç hedefim yoktu ailemin tercihiyle yazdım bu bölümü.işin kötü yanı hala ne istediğimi bilmiyorum.bu yüzden kızamıyorum onlara.kendimi bildim bileli işe yaramaz hissediyorum.günde 6 saat film izliyorum belkide yaşamadığım şeylerin yerini izleyerek doldurmaya çalışıyorum.korkuyorum ya bir gün hissetmezsem. . .

kafama sıkasım geldi biraz evvel bildiğin kafama sıkıp gidesim geldi ama götüm yemedi işte öbür tarafta açıklamam olmadığı için götüm yemedi bir de silahım yok zaten. bu da geçer deyip susuyorum şimdi.

bugün izlediğim bi filmde kadın "yine mi kandırıldım" diyip ağlayarak eline ne gelirse fırlatıp attı, ortalığı yıktı. o kadında kendimi görmüş olmak zoruma gitti. hayli üzgünüm.

ben bir şey farkettim ve yaraladı beni..yan yana etkilesim ıcınde oldugum cogu ınsan boyle gercekten nedenını hıc ama hıc anlayamasam da birden ben bır sey dememden veya yapmamdan sonra birbirlerine bakıyor böyle ınanılmaz bir sekılde yadırgarmıs gıbı bırbırlerıne bakıyorlar bazen ortam kalabalıksa kulaklarına fısıldıyorlar degılse anlamıyım dıye sadece bakısıyorlar ama cok anlasılıyor be sozluk o anki ezme anı hiçbir sey demeden sadece gözlerle bir bakış yetıyor bazen be sözlük nedenını cok merak edıyorum ogrenırsem kafaya da takarım baya bılıyorum..

sene 2006 8.sınıfa gidiyorum o zamanlar,sınıfa yeni bir kız gelmiş.kızda güzel tabi bende ona masum bi şekilde aşk oldum.sonra ben daima bu kızı keser oldum tabi, sınıfta ki arkadaşlarımda benimle aynı şekil kıza nasıl yürürüz falan ayakları yapıyorlar.ama şimdi itiraf edeyim o zaman boy yok bi şey yok kızlarla da konuşmaya utanıyorum benimle alay ederler diye(şimdi de kızlar benimle konuşmak istiyor hayat işte) arkadaşlarım tabi rahat rahat kızlara çıkma teklifleri falan ediyorlar.bende onlara imrenek bakıyorum.sonuçta o zaman hiç bir kız benim gibi bir özgüvensiz birisiyle konuşmak istemezdi.neyse ben baya düşündüm belki kızla konuşursam o da benden hoşlanır dedim.bir tane hediye aldım böyle kalpli malpli üstüne seni seviyorum yazıyor.ertesi gün geldi ben nasıl heyecanlıyım ilk defa bir kıza açılcam.teneffüs oldu sınıfta bir kaç kişi kaldı ben de aldığım hediye kıza vermek için yanına gittim.kıza hediyeyi vermek için uzattım.hediyeyi aldı gözümüm önünde çöpe atıp "sen benimle dalga mı geçiyosun" dedi. ben tabi donakaldım biraz ağlamaklı oldum.galiba o gün içimdeki o masum aşk duygusu öldü ve bir daha canlanmadı. en son öğrendiğime göre de bir adamı baya sevmiş o da ona yüz vermeyince intihara falan kalkışmış.bu arada ona burdan sesleniyorum.iyi ki o hediyeyi çöpe atmışsın sayende kadınlara karşı olan özgüvensizliğimi yendim.ve her kadına güvenmemeyi öğrendim.

dün konyaspor kayserispor maçı vardı. bende stadyumda çalışıyorum konya adına. dün saha temsilcisi geldi 'ya çağrı maskotumuz bugün gelmedi akşam sen giyermisin' dedi ( maskot: konyasporun kartal maskotu var. maçtan önce devre arası ve maç sonrası sahaya çıkıp insanlara el sallıyor. eglenceli tarafı kartal maskotunun icinde seni kimse görmüyor. instagramda bakabilirsiniz maskot resimlerine : @cagrisevgili ) neyse maç başlamadan önce giyindim bi güzel bide sehitlerimiz için bayrak verdiler elime. sallaya sallaya yürüyorum. tam dogu tribünü bitti kuzeye doğru yürürken bir de ne göreyim. eski sevgilim , ilk aşkım , geçmişim , uğruna yillarimi heba ettiğim kız sevgilisiyle maça gelmis. ellerinde telefon el ele.. dünyam yıkıldı. adimlarim yavaşladı. sonra dikkatlice 2 dakika izledim. birileri yanıma gelip selfie cekiniyor gidiyor. ben onları izliyorum. sonra birkaç damla gözyaşı. adaletini sikeyim dünya arası biseyler yasadiktan sonra. hizlica geçip gitmeye karar verdim. sonra dayanamadm. az daha bakayım dedim. bunlar beni görünce ( maskotu ) resim cekinmek için önüme geldiler. ulan solumda eski sevgilim sagimda onun tipsizi ortada ben. hayatımın en acı resmini cekindim. bunlar belki 4-5resim cekindiler. ben içinde ağlaya ağlaya bitmesini bekledim. sonra da siktigimin maskotunu çıkarıp uzun uzun oturdum. mac bitti. herkes gitti. koca statta tek basima 2 ye kadar oturdum.

bu nasıl sınav amk. formülün içinde değişken formül var. adamlar formülception yapıp bize sormuşlar. böyle sorcaksanız kitap defter açık olmasının bi anlamı yok zaten mna koyim. sikeyim ısı transferi kere belanı ya. muhtemelen kaldım amk. yine. (bkz: elimize verdiler)

yarın doğum günüm ama içimden gram iyi bir duygu geçmiyor, bombalar patlıyor, insanlar ölüyor, aşık olduğumun umrunda değilim doğum günümü de kutlamayacak . niye hâlâ yaşıyorum hayata geliş amacım ne bilmiyorum. hiçbir şey yapmıyorum yaptığımdan da zevk almıyorum. yeni birilerini de sevemiyorum. ülkeye bir katkım da olmuyor gereksiz biriyim galiba.

az önce annemi iş yerinden almaya geldim. biraz erken gelmişim galiba, daha on-on beş dakika vardı gelmesine. bende arabayı caddeye çekip beklemeye başladım. o ara canım sıkıldı, bir sürü selfie çekindim kendi kendime. sonra da düşündüm. bir önceki gün şehitlik mertebesine ulaşan insanlar aklıma geldi,onların da son selfieleri, son fotoğrafları vardı. sadece o polislerimizin değil, şehit olan sivil vatandaşların da öyle... hayat aslında o kadar kısa ki. ölümün bizi nerede ve nasıl bulacağı hiç belli olmuyor. değerini bilerek yaşamak lazım bazı şeylerin ama her ölüm erken aslında, her ölümde yapılacak daha çok şey var. sanırım diyecek sözün bulunmadığı anlardan biri bu da.

içim öfkeyle dolu sözlük. dünya kadar şehit haberi aldım kalbim sıkışıyor lakin ağlamamak için çok zorluyorum kendimi. bugün henüz 4 aylık yeğenim yoğun bakıma alındı, yaşamaz diyorlar. küçücük beden bütün o yükü nasıl kaldırsın ki zaten. boğazım düğüm düğüm. yemek yemek gelmiyor içimden, çünkü biliyorum ki güzel ülkemin her yerinde anneler evlatlarını kaybettikleri için üzülüyorlar biliyorum ki acıdan gözleri yemek falan görmüyor. dünya bir cehennem. her yer kan ve gözyaşı ile dolu birde aralara serpiştirilmiş hırslarla. para, güç bunlar için mahvettiler insanlığı, çocukları öldürdüler anneleri ağlattılar. hiçbirşey yapamıyor olmak çok zor kanıma dokunuyor. kötü hissediyorum sözlük. gözümü kulağımı kapatsam diner mi ki dünyadaki bu tüm acılar?

bademcik aldırır gibi hislerim alındı sanki. hissizliğime hissetmeyi öğretmek gerek.

sosyal fobi yüzünden bazen telaffuzumda kaymalar oluyor. nefret ediyorum neffrettt. yine rezil oldum. dünyalılardan tiskiniyorum.

autocad icin hangi bilgisayarları önerirsiniz?

herkesin derdi var şu canına yandığımın dünyasında. mutluluklarımızı paylaşacak yere dertlerimizi yarıştırır olduk. korkuyorum ilerde paylaşılacak en ufak mutluluğumuz kalmayacak diye. gerçi şimdi de pek var sayılmaz da neyse

biri geldi.yüzümü güldüren biri.dualarımda aradığım o mu bilmiyorum ama galiba o olmasını istiyorum.

çok yalnızım be saat ilerliyor gece 12 olucak gidiyor yavaş yavaş kimse yok suan ya ah sözlük de olmasa :) ev arkadasım var anlatasım yok limoniyiz zaten, sevgilim var uyudu yattı oyle ben mutsuzum harbi ,kız mutlu diye bir şey demiyorum onun keyfı kacmasın barı dıye ama yalnızım ya valla dusundum napsam dıye aklıma gelebılecek en ıyı sey cs go da tanıstıgım arkadasla oyuna gırmek oldu valla yalnızım ya , var da etrafımda insanlar ama gece olunca yine yapayalnız ...böyle nasıl anlatsam içim böyle karardı ya boğuluyorum . aklıma konusacak kımse gelmıyor be

biliyorum sadece moralim bozukken giriyorum sözlüğe ama iyi geliyor burası iyi geliyorsunuz siz bilin istedim.

1.5 senelik sevgilimin en yakın arkadaşımla önceden çıktığını öğrendim ve sevgilimin ayrıldığımız gibi ona koştuğunu birine sevgilim diğerine kardeşim demişim bilmeden aylardır.

çok özledim onu. evini barkını biliyorum. gidip çalsam kapısını. sarılsam sıkı sıkı, uzun uzun. belki sağlam bir tokadını yerim ama değer.

yurtta hastalıktan geberiyorum, bi kişide neyin var demedi, insan bu zaman evi özlüyor. anne çorbasını, ateşinin ölçülmesini falan velhasıl kelam gurbet zor

bi gün olymposdayız. üniversite ortamı işte karılar felan neyse. saat gece 2. tak etti kafama. sevdiğim kızı arayım dedim. neyse bu kız hep cepte tutuyo beni orası ayrı konu. aradım abi, baban ne iş yapıyo dedim. n'alaka dedi. sonra bebenin biri aldı telefonu hayırdır dedi. sonrası biraz gürültü patırtı işte. öğrendim ki bebe, nefret ettiği eski sevgilisiymiş. ve evli. çocuğu var allah bağışlasın. bizde malız ya hala döner diye bi umut bekliyoruz.

senle olmadığı gibi, sensiz de olmaması

arkadaslar benim ki itiraf degil ama sizden yorum almak istiyorum. tam 1sene once sevgilim benden ayrilmisti beni tum sosyal hesaplardan engellemisti. nerdeyse hergun profiline bakip hala engel var mi diye bakiyodum. bugun tum engelleri kaldirmis. sizce tekrar takip etmeli miyim? ben seviyodum ama o benden ayrilmisti. sizce sansimi denemeli miyim?

vizesinde 49 soru sorup 'benim sınavımdan 100 alamazsınız' diyen genel turizmci senin ben amına koyim amığna

saat 04.24 dışarda 3,5 manyak bağırıyo. yan komşum yine hunharca sevişiyo, peki ya ben? biraz önce heri potırın 3. filmini izledim hedefim 3 gün içinde bütün seriyi tekrar izlemek. üniversite hayatında yapılmaması gereken ne varsa yapıyorum. itiraf etmeliyim, ben bir eziğim.

üç saat uyuyup kalkmak zorunda kaldım. iyi hissetmiyordum. okula gitmemek için anneme fiziksel sorunlarımı söylüyordum. ağlamaya başlamışım. o da ağrıdan ağladığımı sanıp korkmuş. bunu fark ettiğimde daha kötü ağlamaya başladım. sonrası ufak çaplı bir kriz... ben bu adamı ne zaman hatırlasam bu mu olacak? sadece bana acı verişini düşünüyorum. ne zaman ağlasam aklıma geliyor. kalbimde bitireli çok oldu ama aklımdan bana çektirdikleri gitmiyor. kalbimi çıkartmış, yerine saman doldurup kalbimi yeme kararı almış gibi hissediyorum. zaten sabah sabah fiziksel ağrıdan iki ağrı kesici, bir kas gevşetici yuttum. bir de uykusuzum. ruhsal olarak toparlanma şansım sıfır. bir yerde bayılıp kalırsam o adama ulaşıp küfredin.

en çok yarım kalmak yorar insanı.gidişin bile yarım

küçükken kuzenime aşıktım

hep tercih ediliyorum. babam yengemi tercih ediyor hep bana karşı sanki ben değilim de o evladı. annem oğlunu tercih ediyor hep sanki beni de o dogurmadı. sevgilim ise başka bir kızı tercih ediyor şimdi sanki 1 yıldır o lanet kahrını o çekti..

daha geçen hafta müdür yardımcısı ygs denemesinde bizim sınıfın derece yapamayacağını söyledi. 6800 kişi içinde birinci oldum zaten ilk 10 kişi içinden 4ü bizim sınıftandı müdür yardımcısının sınıfa gelip sonuçları açıklarkenki o yüz ifadesini görmek kafamda şampiyonlar ligi müziği çalmasına neden oldu. ya çok güzel bir gündü okul çıkışı derece yapan arkadaşlar olarak bir kafeye gidip bunu kutladık. güzel gündü şimdi önümüzde büyük ygs var yine derece yapacağız allah'ın izniyle. edit: imlâ

kalkıp burda kürt ayrımı felan yapmayın diyorsunuz.ben yaparım abi ben ırkçıyım benim vatanıma kast eden millete ırkçıyım tamam kürt soyundan gelmen senin elinde olan birşey değil eyvallah da türk gibi yaşamak daha doğrusu yaşadığın toprağa saygı duymak çok mu zor neymiş kürt olmak benim elimde değil , biz ne kürtler gördük türk bayrağı yere düşmesin diye meydan dayağı yiyenbiz ırkçılığı kürtlere değil kürtçülerr yapıyoruz , senin karnını bu vatan doyuruyorsa rahat yaşam olanağı sağlıyorsa saygı duyacaksın şehit cenazeleri geçtiği zaman ıslıklamayacaksın , o yanında ıslıklayanları barındırmayacaksın mesele. mustafa kemal atatürk ne güzel diyor: ne mutlu türküm diyene!

insanların başkasına sinirlenip sinirini benden çıkarmasına uyuz oluyorum. ve bunu annem yapıyor. annesin sen kendine gel. tamam fazla küçük olabilirim gücünüz bir bana yetebilir ama yeter! bıktım sözlük.

bugün benim doğum günüm sözlük. evde sadece babamla ben varken babam bana küçük bir sürpriz parti hazırlamış. mutluyum sözlük. ben bu adamın gölgesine kurban olurum. canım babam, iyi ki varsın.

zenci mahallesin de solaryumcu değilim

sınavın birine 3 gün çalıştım uykusuz kaldım 22 aldım. ikinci vizesine çalışmadım seneye bıraktım dedim ama sınava girdim 50 aldım. daha sonra baktım ki ilk vizeden 29 almışım. şimdi finaline çalışma isteği geldi ama ne dersi dinledim ne çalıştım. saçma sapan bir şey oldu sonuç olarak. ilk sınava çalışıp 29 aldığıma mı yanayım, çalışmadan 50 aldığıma mı bilemedim...

allah başka dert vermesin herkese ben uyuyorum bu ne lan böyle 4 sayfa okudum yetti bana

tutunacak bir dal arıyordum.gittim onun ellerini tuttum. hemde senelerdir..insan böyle bazen dibe vuruyor.cıldırasıya parlıyor kendine..ama bir insana tutununca beraber dibe vuruyorsunuz.veya beraber tutunamıyorsunuz hayata.

bi milyon kişiye her türlü sorunu için destek verdim. tanımadığım binlerce kişinin ya aşkını ya da aşkından kurtardım ama gel gelelim ki kendim mal gibi. resmen gta'da helikopter bölümünü herkesin bilgisayarında geçip kendi bilgisayarımda takıldım...

dün geceyle tam iki ay bir gün oldu... anlatamıyorum sözlük derdimi kimseye anlatamıyorum. beşiktaştaki patlama sonrasında mesaj attım herkes iyi mi diye, sonra böyle zamanlarda istanbulda olmadığın için şükrediyorum dedim. derdimi yine anlatamadım...

bana hep duygusuz diyorlar ve ben çok üzülüyorum. illa duygularımı belli mi etmek zorundayım? etmezsem duygum yok manasına mı geliyor bu? anlayamıyorum.

önceden yalan söylerken kızaran ben son zamanlarda yalan söylemeye başladım. bilmiyorum gerçekçi oluyor mu ama inanıyorlar. belki de inanmış numarası yaparak beni kandırıyorlar. güzel rol kesmeye başladım. mutluymuşum imajı veriyorum herkese. sabahın 7 sinde mutlu görünüyorum. herkes "bu enerji ne" diyor. enerji yok aslında sadece ruhum bayram etsin istiyorum. mutluyken bile rol yapıyorum aslında. çevremde ki insanlar gidince rol yapma gereği kalmıyor artık. eski nisyan dönüyor geri. çekiliyorum kabuğuma. az önce insanlar gamzemi görüp kahkahalarımı dinlerken şimdi çatık kaşlarımı izliyorlar. ruhumun yalnızlık kokması çok üzüyor. büyük ikilemdeyim. bir aileme karışmak mutlu olmak istiyorum bir de sadece ben olmak istiyorum. ikincisi cazip geliyor. bugün ilk defa saatlerce ailemle vakit geçirdim. en son başım şişti diyerek ayrıldım evden. ne mutlu (!) bana. şimdi koskoca evde tek başıma oturuyorum. yalnızlığımın selamı var. iyi geceler diliyormuş.