asosyal itiraf

eski sevdiğim çocuk çok saçma bir tesadüfle beni aradı. belki beni bilmiyordur bile, çünkü onu sevdiğimden haberi yoktu. delirmek üzereyim yahu, iki yıl geçti üzerinden hala etkilenmem fotoğrafını görünce heyecanlanmam neden?

sözlük benim bazen olmuyor ya diyip kaldırıma çökesim geliyo

son zamanlarda kendimi tamamen kapattım telefonum artık çalmıyor önemli değil çalmasın boşa çalacağına boş muhabbetler olacağına çalmasın hayatımda olacak insanlarla edebiyat film yönetmen muhabbeti yapabilmek istiyorum sürekli dedikodu şu bu çok sıkıldım arkadaşlarıma bakıyorum ben yanlış tercihler mi yaptım diyorum sürekli istediğim şey kaliteli muhabbet ruhumun tatmin olması iyi niyet anlamıyorum neden bulamıyorum sorunum ne kendini kapattım diyorum ya bulma inancım kalmadı sürekli boş beleş geçecel gibi geliyor kendimi odama kapatıp filmimi dizimi izliyorum kitabımı okuyorum açıyorum müziğimi kedilerimi seviyorum telefonumdan nefret ediyorum sanki dünyada yapayalnız kalmış gibi hissediyorum ama bıraktım umut etmeyi aramayı herkes kalabalık olacak diye birşey yok sahtelikten maskelerden sıkıldım sizin olsun hepsi sorunun bende olduğunu da kabullendim siz haklısınız sorun tamamen bende eeee ne demişler yalnız içen yalnız ölür.

bu aralar bunalımdayım. herseye isyan edesim var. dağa taşa sövesim var birilerine sataşasım var. degisik bi ruh hali icindeyim.

geceleri sevmiyorum. çok sessiz karanlık ve yalnız. bu yüzden gece lambası bile kullanmam az aydınlatıyo diye ışık açık uyuyorum

öyle özledim ki dostlarımı. öylesine çok, öylesine can yakıcı. birlikte üniversite okuyacağız dediklerimi öyle özledim ki. böyle içim çekilir gibi.

geçenlerde üniversiteden bir arkadaş sergen diye seslendi. ben de hiç itiraz etmedim cevap verdim. soyleyemiyorum da adım şu diye, çocuk beni hala sergen sanıyor.

yaklaşık 2 ay önce aldığım telefon 2 saat önce asansörün boşluğundan 8.kattan kuyuya fırladı, allahtan kılıfı takılıydı ve kırılmaz camı vardı kenarları gitti birazcık ama olsun o kadar da yani

beyler bayanlar zamanında buraya yazmıştım yazmıştım aşık oldum flan diye sevgilisinden ayrılmış kuzenimle de aynı bölüm aynı sınıf diye bugun onlarla buluştuk sonra sürekli bana bakıp güldü ben böyle heyecanda hebele hübele yapıyorum resmen sonra kız bana saçların çok güzel sakın kestirme dedi ben ise felç geçirdim bakakaldım gülümseyemedm bile kız niye öyle bakıyosun kötü bi şey demedim dedi içimden yüzünde ki hatı ezberlemek istiyorum dedim ama dışımdan sadece aptalca bi sırıtış çıktı. ama ciddi ciddi çayı nasıl içiyor sigarayı nasıl tutyor saçlarını nasıl savuruyor nasıl gülümsüyor zihnime kazıdım resmen. onun bana gülümsemesi aynı masada oturmak bile her şeyden çok güzeldi. direk buraya yazdım bunu çünkü o zaman bana destek verdiniz herkese eyvallah daha güzel şeyler umuduyla :ddddd

hayatımda birçok şeyi değiştirmek istiyorum, mesela en başta hayatımı.

uyumak istiyorum ama uyutmuyor gece

arkadaşlarımla alışverişe gittiğimde almaya niyetlendikleri kıyafet, ayakkabı vs. hoşuma giderse olum bu sana yakışmadı,senin üzerine hiç gitmedi diyip allah affetsin ertesi gün ben alıyorum. hastalık oldu bu ara bende, virüs gibi üzerime yapıştı. ama pişman mısın diye sorarsan değilim ben sözlük..

yıllar önce dinlediğim çok sevdiğim bir şarkıyı unutmuştum dinlemeyi kesmiştim,izlediğim bir filmde tekrar kulağıma çalındı ve acayip mutlu oldum.sende böyle gelsen ya

güneş batarken, o turuncu ışıklar yüzüme vururken o farkında olmadan saniyelerce izlemiştim sevdiğim hanımı. tabii bana sonsuzluk gibi gelmişti. eve döndüğümde ise hiç ağlamadığım kadar ağlamıştım. neden bilmiyorum. belki de sırf çok güzel güldüğü için o turuncu ışıklar ile..

insanları daha fazla üzmemek için ölmek istiyorum.

benimle aynı bölümden olan bir çocuğun benden hoşlandığını anladığım hafta , 2 yıldır bana adımla seslenen çocuk bana kanka demeye başladı... pis utangaç platonikler. bu kaçıncı yaa

dün arkadaşımla olta aldık bugünde daha hava bile aydınlanmadan tutmaya gittik ve sadece bir tane balık tutabildik. bizimle aynı yerde balık tutan amca kovamızı doldurdu sorarlar şimdi mahçup olmayın dedi. herkese biz tuttuk dedik tabii ki. hayatımın sırrı bu kadar basit olmamalıydı.

bugün, gelecekteki çoluğumun çocuğumu rızkını gratis'te harcadım. evlatlarım affedin beni

bir cocuktan asiri hoşlanıyorum. her gece konusuyorduk. ve ben gece olmasini iple cekiyordum. sonra kpss ye rahat calisabilmem icin benimle konusmayi kesti. vay be dedim benim icin benden vazgecti ne de guzel seviyir dedim daha cok baglandim. sinavim bitti biz hala konuşmuyoruz. whattsap son gorulmesine bakiyorum sabahlari. gece kacta uyudugunu anlamak icin. instadan hikaye ya da foto atmasini bekliyorum. takinti mi yaptım ki?

tüm ömrümü, onunla hayata çevirebilmek için yaşamışım gibi hissediyorum. çok seviyorum be. not: ömür: yaşanmışlıklar olmadan geçen zaman. hayat: yaşanmışlıklarla geçen zaman.

dün gece arkadaşlarla sabaha kadar oturup konuştuk hayat görüşü açısından hepsinin benimsediği görüşler var oturmuş kararlar yani .ancak kendime bakınca taşlar hâlâ yerine oturmamış gibi.bir konu ya da olay karşısında kesin doğrularım veya yanlışlarım yok açıkçası görüşüm bile yok hep ortada kalıyorum.artık kendimi bulup ne istediğimi öğrenmeye çalışacağım derken aklımda şu soru beliriyor.öyle olmak zorunda mıyım?yani taraf tutmak zorunda mıyım sonuç olarak ben bir bireyim ve kendimden sorumluyum hareket tarzım yaşam biçimim beni ilgilendirir.allah tarafından bana emanet edilen bu bedende sonuçta onun istediği doğruları uygulayarak yaşadığım sürece kendi doğrularımı belirlemek zorunda değilim.şunu da farkettim insanlar bir doğruya inandığı sürece diğerine yanlış oluyor örneğin toplumsal ahlaka uymayan şey aşk duygusuyla örtüşmüyor ya da dinimizle herneyse iste.belki de ben düşüncelerim tüm bu kavramlarla ortak olmasını ve hepsine uygun ve doğru olmasını istiyorum.ya insanoğlunun beyin kapasitesini aşıyor bu olay ya da ben o yolu bulamıyorum. özetle boşluktayım ne düşündüğümü bilmiyorum iki dakika öncesi mantıklı gelirken şimdi saçma geliyor.dengesizleştim bu düşüncelerden dolayı son 1-2 yıldır. 20 yaşıma geldim hâlâ bulamadım benliğimi ergen gibi hissediyorum o konu açısından kendimi.büyümek çok boktan birşeymiş ona eminim ama

ne yastık anladı halden ne de yorgan ağladım geceleri aklıma geldiğin an bak yine ağardı seni düşlerken tan ben sensiz yaşayamam ne olur inan gel gökyüzüm ol aydınlansın dünyam gel tut elimden gerçek olsun rüyam gel yeter ikimize de benim sevdam gel sensiz yaşamaz ölür bu adam ona bu şiiri yazmıştım o gelmedi ben öldüm...

birinci sınıfta okumayı öğrenememiştim

hani bir çiçek alındığında içi su dolu bir vazoya koyulur ya, bozulup solmaması için. vazodaki su değiştirilmez öylece kalırsa su kokar, çiçeği bozar. ben alınıp bir köşeye bırakılmış, suyu değiştirilmeyen, solmaya yüz tutmuş bir çiçeğim...

sezen aksu albümü gibiyim. bazen mutlu, bazen hüzünlü, çokca aşık.

beni en çok üzenler beni sevdiğini söyleyenlerdi, sanırım bu nedendendir ki artık sevilmek istemiyorum. en çok güvendiğim insanlar beni en çok hayal kırıklığına uğratanlar oldu. ve bu aralar kafam çok karışık, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. nasıl hissettiğimi bile bilmiyorum artık. ne kadar mutlu olmaya çalışsamda olamıyorum. çok doluyum lakin bi damla göz yaşı bile dökemiyorum, acılarıma üzüldüğüm şeylere ağlayamıyorum. sadece çok yorgunum ve bu fiziksel bir şey değil.

ruhsal çöküntü içerisindeyim

sevgili asosyal sözlük yine uzaktan izledim ve çok güzel gülüyordu. yine cesaret edip konuşamadım.

dün galiba en güzel şiirlerimden birini yazdım hemde kendimden soğutmak , uzaklaştırmak için . ve sonra yakmayı düşünüyordum ama aldı , cebine koydu .

bundan tam 9 sene önce bir tacize uğradım. ayrıntıları anlatmak istemiyorum,bilmenize de gerek yok zaten. üzerimdeki o kirlenmişlik hisse geçmedi,geçmiyor. hatırladığım tek şey deri eldivenler. hala nerde görsem sinir krizi geçiririm. tedaviler,ilaçlar bir çok yöntemi denedim geçmiyor. şimdi bunları niye anlatıyorum, gecenin bu saatinde? ulan ben düzenli olarak kabus görüyorum. o pisliğin kendime olan özsaygımı elimden aldığı yetmezmiş gibi uykularımı da elimden almasını artık kaldıramıyorum. insan uykusundan yorgun uyanır mı? ben yorgun uyanıyorum, her gece lanet olası her gece koşuyorum. neden ya neden? neden ben ya? bu sorunun cevabını asla bulamayacağım biliyorum. ama bu yarada hep burada kalacak onuda biliyorum. baharlar ne zaman gelecek? baharlar gelecek mi? ne olur söz verin baharlar gelsin.

sınavda uyuyakalmaktan çok korkuyorum inşallah sınavda uyuyakalmam.

güne şehirler arası otobüste uyandım. hala yolum bitmedi geceden beri yoldayım, işe gideceklere allah kolaylıklar versin, sınavı olanlara allah zihin açıklığı versin, benim gibi yolda olanlara da allah sabır versin.

bugün vizem vardı çok konu var diye sabahladım. bütün konuları anlat desen şakır şakır anlatırım. ama gel gör ki yanlışlıkla final konularınada çalışmışım. yani kısaca belə vəziyyətin içinə soxum .

sözlüğe her girdiğimde için daralıyor. her zaman kasvetli bir ortam var burada. bu yüzden düşündüm ve bur süre yazmamaya karar verdim girmiyecem uzun bir süre sözlüğe. seviliyorsunuz, hoşçakalın. not: üçyüzüncü günün şafağında bütün mohikanları toplayıp gelebilirim. bekleyin beni :-)

sadece karanlık ve boşluk var kendimi bir yere ait hissetmiuorum . mutsuzum mk

gözüm aciyodu bugun ogleden sonra falan iste. babanneme gosterdim dedim ki babanne gozum aciyo bak bi. bakti ve o sihirli cümleyi kurdu; gözünde it dirseği çıkmış dedi. lan it dirsegi cikmasina mi üzüleyim yoksa onun tedavisinin kopegin ictigi su da olduguna mi üzüleyim ben simdi

ömrümün geri kalanında çok fazla plan yaptım. her planımın sonunda, kendi sonumu tasarladım. ''böyle olursa güzel ölürüm'', ''şöyle olursa iyi acı çekerek ölürüm'' bırakın ölümü düşünmeyi, plan kurmak bile istemediğim zamanlar yaşıyorum. değişmek zor bir şey değil ama değişmeye alışmak gerçekten zor şey

rüzgara karşı yürümeyi severim. bana güçlü olduğumu hissettirir ve bu hoşuma gider her zaman. belki de yaşadığım karadeniz'in en güzel yanı sert esen rüzgarlardır. geçenlerde hava yine rüzgarlıydı ve rüzgarı karşıma alıp yürümeye devam ediyordum. o kadar zayıf düşmüşüm ki, rüzgar beni bir anda savurdu ve az kalsın araba çarpıyordu. daha önce hiç böyle olmamıştı. her rüzgara karşı yürüdüğümde etkilenmeden yürürdüm. şimdilerde sağa sola savrula savrula yürüyorum.

o kadar iyimserdim ki pollyanna benim yanımda uyuşturucu bağımlısı bir fahişe kalırdı.

arkadaşım sınava çalıştın mı dedi daha başlamadım dedim oh iyiymiş bende başlamadım dedi ama ben baya konuları bitirmiştim neden böyle yaptım bilmiyorum kendisini iyi hissetsin diye yaptım aslında ama şimdi çalışmazsa düşük alacak lan iyilik mi yaptım kötülük mü daha çözemedim ama hayırlısı bakalım sınav yarın

günümüzde doğru o kadar yanlış ki. bir taraftan olmadığın takdirde her hâlükarda yanlış bir yerde sayılıyor insan. ince nüansları görmezden gelebilerek bir taraf belirlemeli kendine, bir idol, bir kahraman tayin etmeli ki, yolundan yürüyoruz başgan diyebilmeli ki dediğine 'doğru' diyebilsin içine. kendine uygun bir sınır çizmeli ki yaptığı her şey, konuştuğu söz, yaptığı espri, okuduğu kitap başarısı, mücadelesi olsun. oysa günümüze kadar da aynı şeyler yapılmadı mı? aynı şekilde çatışılmadı mı? aynı fikirler için ölmedi mi insanlar? insan ölmedi mi? dünya berbat zamanlardan geçmedi mi? öyleyse nasıl olur da bir kalıba girerek 'haklı olabilir insan? artık öyle bir durumdayım ki ettiğim şikayetler dahi basitleşti gözümde. basit bir insan olarak görüyorum kendimi. nitekim öyleyim de. kendimi ifade ederken basitleşiyorum. belli bir kalıba girmek istemiyorum ve aynı zamanda düşüncelerim anlatılmak istiyor. basit gözüküyor hal böyle olunca. öyle de nitekim. iki hafta öncesine kadar bir şeylerin değişebileceğine inanıyordum. şimdiyse basit, salak bir kızım.

dağ 2 filmini hala izlemedim

iise hayatım boyunca bir kere takdir alacaktım onda da düz geçtim. pek sevgili kimya hocam bırakmıştı. üstelik yaptığı kurtarma yazılısı daha da zordu. ondan daha düşük not almıştım...

sapık mıyım bilmiyorum ama şu cikolatalarin paketleri varya hani cikotalayi ilk cikardigimda o pakedi koklamak cok hoşuma gidiyo yabxbsbsbbzba

bu bölüm beylerbeyine ayrılmıştır (bkz: gel güzel kardeşim )

hiç aşık olmadım.

uyumayı unuttum

bana en son anneni mi çok seviyorsun babanı mı diye soran bi akrabama herkesin gözü önünde sik beni demiştim. sonra bu soru bizim için tarihe karıştı.

küçükken filmlerde tebeşir tozunu suya katarak içip hemen hasta oluyorlardı okula gitmemek için pazar gününün birinde denedim hemen hasta olmadım diye bir daha içtim akşama ise ölüyodum 40 derece ateşten ve o gün bugündür aşırı ateşten ortaya çıkan bir bademcik rahatsızlığım var ve hala ailem bilmiyor

bugün ilginç bir gün yaşadım sözlük. şöyleki yine iki saatlik uykumla okula gidip matematikten 0 aldığımı öğrendim. zaten 15 dakika kalmıştım sınavda. 15 puanlık bir soru çözmüştüm ama ayıp olmasın diye. doğru çözmüşüm lakin grafiği çizerken düz çizeceğime parabol eğrisi çizmişim. tüm soruyu çizmiş adam. itiraz edeyim diye gözümün içine baktı adam. edesim gelmedi. okul bitti iyi güzel sınıftan bi kız arkadaş okey oynamaya gidelim dedi. wtf? bari 101'e gideydik okey ne lan. iki arkadaş daha bulduk gittik. sohbet muhabbet açıldı. şimdi bizimle gelen kız hakkında sınıfın erkek grubunda dönen muhabbetlerden haberim var. klasik erkek muhabbeti benim yavşaklığıma yaraşır cinsten. vatzap kullanmadığım için hiç müdahil olmadım ama. kızla ilgili tek görüşüm vardı o da saçları yüzünden biraz önyargılıydım. yani o kadar doğal değil ki siz de görseniz benzer şeyler düşünürsünüz. velhasıl sohbet muhabbet giderken kız hepimizin eline verdi. tek el açamadım aq. diğer iki arkadaş toplamda kıza yetişemedi. iyi güzel utandığım kısım bu değil. konu hastalıklara geldi işte aldım sazı elime pata küte anlatıyorum her zaman olduğu gibi. bol malzeme var işte anlattım. kız anlatmaya başladı sonra. 4 sene önce depresyon ve stresin tetiklediği latince ismi aklımda kalmayan bir hastalık yüzünden saçları dökülmüş. hiç yokmuş. saç perukmuş. üstüne çıkardı bir de gerçek saçının olduğu bir fotoğraf gösterdi. kıvırcık falan saçı o kadar güzelmiş ki. aklımdaki her düşünce öyle bi utanç öyle bir acı verdi ki lan o dört ıstakayı bana soksalar öyle acımazdı. dedim batu kardeşim senin ben önyargılarını sikeyim. bi dört beş saat okeydi tabuydu yemekti falan geldi geçti ardından telefon geldi evden. gayet klasik. yine annem hasta yine uçarak eve gitmem lazım. görüşürüz arkadaşlar dedim yüzlerine bile bakmadan uçtum metrobüse. metrobüse binerken belime bir şey oldu hala anlamlandıramıyorum ama inanılmaz bir ağrı. geçmiyor kaç saattir. geldim bu halde eve. oğlum 19 yaşındayım lan ben. şu an belimde ütü var. ruhum ölü zaten, yüzümde gençliğe dair bir şey yok. saçımda beyaz var sakalımda da çıktı. sağlık problemlerim de olsa en azından gerekliliklerini yerine getiriyordu fiziksel olarak vücut. o da sorun veriyor artık. belimde ütü var. 85 yaşındaki anneannem o ağrılarına karşı koyar artık dayanamaz hale gelene kadar beline sıcak tuğla koydurmazdı. 19 yaşında ondan beter haldeyim. 21-22 gibi öleceğim heralde orantılarsak. derdim sıkıntım artık liseli siyasetini ya da sözlük kaosunu falan aştı. bildiğin yarına çıkacak mıyım ruh haline büründüm. sıkıntı da şurada kendimden çok emindim, şimdi benliğimin varolma mücadelesini izliyorum. bi de çok boş seviyorum. hiçbir şey yok ortada ama o olmayan şeyi seviyorum. onun da getirdiği bi çöküntü var tabii. şampiyon olmazsak ölürüm oran 1.60 falan.