asosyal itiraf

evet sevdiği kişinin ilgisini çekmek için hiç bi bok yapmayıp sonra neden beni sevmiyo diye böğüre böğüre ağlamak en büyük hobilerim arasındadır. (bkz: bu tam bir mallıktır zaten bende katıksız bir malım)

hepinizin yakından tanığı ünlü bir dizi oyuncusuyum.

fakirliğin dibindeyim

bazen attığım twitleri yalnıca en yakın arkadaşlarım anlıyor. gerisi ne yazdığımı, neden yazdığımı bile bilmiyor. bu da böyle bir saçmalık. ornek veriyim tekila ve dingil diye twit attım. en yakın arkadaşım ne zaman olacak o iş hem ne ara ayarladin diye mention attı. diğer uzak bir arkadaşımsa kaba saba insanlarla içmeyi birakmalisin dedi. burada ki dingilin bir kadın olduğunu bilmiyor zavallı...

burçlara inanmam ama 12 kasım civarı sap olan başak burçlarina sevgili geliyomuş. eger olursa jüpiter'e adak adayabilirim.

yaklaşık iki gün önce kupon tutturup 7.5 milyar para kazandık ve şuan metelige kurşun sıkıyoruz amina koyim, live fast die young hesaaabii

içimde titrer eller, son vedalar hep akşam üstü geldiler.

yarım saattir "heem annemiiğ heeem babaamıığ ben köyüümü özleediiim" diye mırıldanıyorum. insan memleket hasreti çekince fotoğraf bakar, ne bileyim nazım hikmet falan okur. ben kafamda kına gecesi yapıyorum. (bkz: ya beni sararsa memleket hasreti)

kendime bile katlanamıyorum.

özlüyorum sanırım

4-5 yaşlarındayken allahın görüntüsünü minare olarak hayal ederdim öyle düşünürdüm jfkslşf

çarşamba akşamı vizeden çıkıp gece 12-1 gibi ünifeb organizasyonu için anıtkabir'e doğru yola çıkacağım. cuma günü de 2 vizem var. sonumuz hayrolsun..

eskiden benim sevmedigim ve beni seven biri vardı bilin bakalım şimdi ne oldu

pek bir itiraf mı bilemedim ama yazmak istedim: ailem okuduğum şehire ziyarete geldiler ve ben de onları terminalden karşılamak için yola çıktım. ordan karşılayıp kuzen bizi alacak ve amcamlara geçecektik. ben yoldayken kuzen aradı ve ailemin erken geldiğini ve beni de farklı bir yerden alacağını söyledi ve oraya gelmemi istedi. ben de o tarafa ilk defa gidecektim ve metroya binmek için bekliyordum. beklerken önümden 3 yıldır sevdiğim ama gidip daha bir kelime edemediğim kız geçti ve ben bir kelime bile edemedim. metroya bindik ve yol boyunca konuşmaya çabaladım ama o özgüven ben de yoktu. belki diyorsunuzdur keşke konuşsaydin fakat o anlar benim için çok güzel anlardı çünkü yol boyunca camdan onu izleyebilmiştim ve bu belkide ona bakabileceğim en uzun süreydi. bu arada okuyan varsa teşekkürler çünkü gerçek hislerimi bir yere dökmek çok güzel

saatler doğru, zaman yanlış.

eski ev arkadaşıma yaptığım şerefsizliği anlatıyorum. ismi mücahit. üniversitenin ilk aylarında birlikte yemek hazırlarken annem aramıştı. ben de konuşmanın sonuna doğru itlik olsun diye bir anda ona giydirmeye başladım. işte anne gerçekten tanısan öyle biri tam bir şerefsiz falan diye. hatta istersen vereyim telefonu anında anlarsın dedim. bu arada telefon kapalı.bizimki atladı hemen ver lan diye. 'alo teyzecim merhabalar. alo... şerefsiz!' uzun uzun güldük. yarım saat sonra yine annemle konuşuyoruz yine aynısını yaptım. bu kez annem de çocukla uğraşma diyerek bana kızıp kapattı telefonu. mücahite ben uzattım al annem seni istiyor diye. yüzüme bakıp iki kere üst üste yapmazsın diye aldı. 'alo... şerefsiz. ' aynı gün üçüncü kez konuşurken annemle yine aynı şeyleri yapmaya başladım. bu kez annem ver şu çocuğu lan dedi. tamam dedim uzamasın diye. uzattım telefonu almadı. israr ettim kadın bekliyor diye yine kabul etmedi. sonra anneme gördün bak böyle saygısız bir pislik dedim. tabii bizimki o zaman anladı hatasını. aylarca anneme ayıp etmiş olmanın pişmanlığını yaşadı.

bir yanım 'uğraşmaktan sıkılmadın mı? insanların senin önceden gördüğün gibi olmadıklarını anlaman için illa ruhunu paramparça etmeleri mi gerekiyor? eskiden olduğun kişinin öldüğünü anlaman için cesedi görmen şart mı? zaten aynada kendine bakarken hissedemiyor musun?' diyor. etrafa duvarlar örüyor, beni yanına çekiyor. bir yanım 'belki sana ihtiyacı olan birine zarar verecek bu. vicdanını susturabilecek misin? dışarıda gülümsemenin, konuşmanın yardım ettiği bir insan bile olsa vazgeçemezsin.' diyerek yanımıza geliyor ve beni dışarıya itiyor. çocukluğumsa tam ortada, ikisinin kavgasını izliyor. kanıyor. çok kanıyor ama benliklerim üstün çıkmak için kavga etmekle o kadar meşguller ki, fark etmiyorlar bile. çocukluğum ölüyor, benliklerim bile fark etmiyor. mezarını gençliğim kazıyor. benliklerim birbirini öldürüyor, mezarlarını gençliğim kazıyor. bunlar olurken sık sık kahkaha atan boş bedenime bakan herkes, üzülebileceğim hiçbir şey olmadığını düşünüyor. benim hakkımda konuşmaktan vazgeçmiyorlar. kırılamazmışım gibi, incinemezmişim gibi. ölünceye kadar kendi cehennemimde yanacağımı bilmeden konuşuyorlar. sonumu bilmiyorum ama şu anda elimde olan tek şey gençliğim. onun da ne olacağı belirsiz. çok mezar kazdı, çok yoruldu. dinlenemeden devam etmek zorunda. onun yerini alacak kimse yok çünkü.

bir şey farkettim ki ben liseli aşıklar gibi olamadığımdan nedense hep bir imrenme var bilmiyorum aslında hic sevmem vıcık vıcık olmayı sen kapat triplerini falan ama içimde mi kalmış nedir liseli aşıklar gibi sevmek istiyorum.

sevilmiyoruz.takmıyolar bile bizi.mesaj atarsan cevap gelir ama yazmassan hatırlanmazsın bile.sadece egosunu beslersin.bilirsin bunu ama bişi de yapamazsın ağlamaktan başka

bugün ablamla oturup 7 yıl önce kaybettiğimiz babamla alakalı anılarımızı anlattık birbirimize.pek güzel anımız yokmuş onu farkettik 1-2 güzel anımız varsa onlarca kötü anımız var.hiç beraber ailecek vakit geçirememişiz adam gibi en kötüsünden beraber bir pikniğe bile gitmemişiz, bir kere başımız okşanıp sevilmemişiz, halimiz hatrımız sorulmamışız.sonra farkettim ki o da babasını benim gibi 13 yaşında kaybetmişti.baba sevgisi görmemiş bizden daha kötü vaziyette bir aile ile ortada kalmış küçük yaşta aileyi geçindirme görevini üstüne kalmıştı.yıllar sonra okudu memur oldu gelebileceği en üst noktaya gelebildi elinden geleni yapmıştı.sırf bize daha iyi bakabilmek için babamın 45 yaşında sınavlara hazırlanıp terfi aldığını hatırladım.demirci iken azmedip açıktan okulu bitirmiş ve memur olmuştu.bir kere bile haram lokma geçirmedi boğazımızdan.elinden geldiğince 5 çocuğu memur maaşıyla geçindirdi.her zaman okuyun okulunuzu bitirin dedi.kalbimden inanıyorum ki bizim için elinden geleni yaptı.varsın başımı okşayıp sevmemiş ailesi ile zaman geçirmemiş olsun.hep sevdi bizi sevgisini gösteremezdi bilirdim ama.küçükken onun gibi biri olmayacağım derdim hep hatta bir ara ona karakter olarak çok benzediğimi farkedip korkmuştum.ama şimdi inşallah onun gibi olurum ona layık bir evlat olurum diye düşünüyorum.eyvallah küçük yaşta babasını kaybettiği için baba sevgisi aile kavramı oturmamış olsun ama bence yine de dünyanın en iyi babasıydı.keşke şu an hayatta olsaydı babam diyebilseydim herşeyine razıydım.arkamda birinin olduğunu bilsem herşeye razıyım bu dünya da.onun rolü şu an bana geçti ayni yaşta babalarımızı kaybettik ve evin erkeği durumuna geldik.babalarınızı sevin olum ciddiyim gidin sarılın arada bir. değeri bilin onların.

normal arkadaşım olsun istemiyorum beraber saçmalayabileceğim benim gibi anormal arkadaşım olsun istiyorum ama yok amk koskoca şehir de sanki hiç anormal insan yok

arkamda kalacak insanlar olmasa, yaşamımı sonlandırmak isterdim. tek kelime ile çok içten bi şekilde ölmek istiyorum.

erkeklerrr size deger veren sizi onemseyen kizlarla biseyler yasadiktan sonra kendilerini bok cuvaliymis gibi hissettirmeyin. eger tek amaciniz ihtiyac gidermekse valla cok var istediginiz tarzda. yaptiginiz serefsizlik. cocuga kopek gibi deger veriyorum. hep yaninda olmak istiyorum kendimden odun veriyorum bak bak karekterimden her atismada alttan almaya calisiyorum ama o napiyor benimle birlikte olmak istiyor. tamam olabilir isteyebilir ama sizce de zamani yok mudur. bakireyim deyince hadi ya bu yasa geldin yapmissindir diye dusundum. bu nasil algi ? bu yasa geldin bakar misiniz? demek artik bakire almak ayiplaniyor helal valla amma cağ atlamisiz. ya iliski oturur adam gibi dersin seni istiyorum arzuluyorum beklentiler neyse konusulur. erkekler icin kiz bulmak zor kizlar icin erkek bulmak sizce ne kadar zor olabilir hele ki alimli ve ilgi cekiciyseniz. ama lutfen bi baskasinin inanclarini zedelemeyin saci sari makyaji var bide topuklu giyiyor bu kesin veriyordur demeyin. bi taniyin zaten hemen belli olur niyetler. yapmayin be gerek yok.

36 saatte 74 dal sigara içtim.

günaydın mesajı almayanlara, bunun üzüntüsünü yaşayan herkese günaydın diyorum. mutluyum sözlük, bugün 700 km uzaklıktaki evime gideceğim, sıla hasreti inanın bir başka. mutlu uyandım, inşallah gününüz güzel geçer.

son birkaç zamandır bir şeyler eksik sanki, ya da sadece birkaç şey tam. ikisinden biri işte.

yıllar önce okuduğum kitapları yakardım içindeki karakterleri özgürleştirmek için. son bir yılda aldığım tüm kitapları hediye ettim yakmaya kıyamadığım için. son 3-4 aydır kül tablası yakıyorum. bir şeyleri yakmaya meyilim var.

herkesin yanında sarılabilecek biri var. benim yok.

kalbimi sıkıştıran bu şey fiziksel mi yoksa kafamın içinde mi bilmiyorum. yaşadığım ve hissettiğim şeye bir tanı koyamıyorum . hastalık mı ? belki. peki ya boşluk, eksiklik, yorgunluk, bıkkınlık.. belki de yalnızlık ? yada hiçbiri değil, kalbim beni bırakıyo da olabilir. ben onu bırakmadan önce.

arkadaşım mutfaktan okulun sistemine giremiyorum diye mesaj attı,ben denedim bende girdi. cevap olarak "şimdi denedim" yazdım,gönderdim. ama whatsappta arkadaşımda değil sınıftan başka birinin sohbeti açıkmış. yazmış olduk bir kere ne yazsam diye düşündüm,denedim kelimesini farkettim anlamında kullanarak "hoca derste bir fotoğraf göstermişti,galeriye kaydetmişim şimdi farkettim" yazdım. ama ne fotoğraf var ne başka birşey. girdim google yazdım ders ile ilgili birşey. biraz baktım en mantıklı fotoğrafı arıyorum,kızda bana atar mısın diyor. neyse attım bir resim bulup,aaa bunun benzeri var bende diye fotoğraf attı,geçen sene sormuş diye iliştirdi. benim dünyadan haberim yok,attığı fotoğrafa bakmadım bile... sınav zamanı geldi oturuyorum,canım sıkıldı. dedim gruptan gelen notları okuyayım,fotoğraf denk geldi. göz ucuyla inceledim hemen. sınav bi başladı 45 puan... kızın attığı fotoğrafın aynısı. hepsini yazdım. en önde oturuyorum,isyan etti sınıf bu zor diye. hoca beni gösterdi "zorsa bu kız nasıl yazmış,doldurmuş hepsini" dedi. bende bir kabardım ama sanki makale yazdım öyle. halbuki birşey bildiğimden değil, çirkin şansımdan hep...

bugün eski dostlardan biri ziyaret etti beni baya bir konuştuk.(- ben +arkadaşım) + en son nerede vazgeçtin böyle benim hatırlamadığım bi olay mı var? -cidden bu soruyu sorabiliyor musun? +ya oğlum 1 senedir hayatındayım bilmediğim birşey vardır illa ki. -doldur bakalım o zaman başlıyorum.en son ben yoğun bakıma yattığımda vazgeçtim. +bir saniye ne yoğun bakımı anlat bakalım. -bir gün sol göğsüme bir ağrı saplandı ve ben bunu umursamdım baya bir süre bunu çektim öksürük krizleri başladı bahar ayıydı pekte umursamadım bu acıya dayanarak 4 ay geçirdim sonra bir gün ben öksürmeye başladım ve nefes alamamaya başladım sonrasını hatırlamıyorum gözümü açtığımda çalıştığım hastanede değildim bir oksijen maskesi ve sol göğüsüm de tren vardı yanıma baktım kimse yok hemşire geldi bir yakınınız yok mu hiç dedi yok şu an için dedim işte ben o laftan sonra vazgeçtim herşeyden sonra 2 günüm yoğun bakımda geçti ertesi gün babam geldi doktorla filan konuşmuş sonra doktor yanıma geldi bana ameliyat olmayıp kendimi kurtarmak için 5 gün verdi ben bunun için elimden geleni yaptım kurtuldum ama sol tarafımı kaybettim bıçak acısını tattım ölümle yüz yüze geldim ve en çok yalnızlığı hissettim ama sonrada vazgeçtim işte herşeyden o günden sonra hep böyleydi işte saçma sapan.

staj bende bi bağımlılık yaptı anlatamam bugün rüyamda izmirdeyim ama elimde dosya kaşe çılgınca dosyaları kaşeliyorum

geçen gün kuzenimi evlerine gelen misafirlerin ayakkabılarına tuz dökerken enseledim. fuhuş yaparken yakalansa bu kadar korkardı herhalde. neden böyle bir şey yapıyorsun diye sordum. evimize gelmelerini istemiyorum, araştırdım tek çare buymuş dedi. direkt yüzlerine söylemek yerine kızın bulaştığı şeye bak. kafalar pırıl pırıl.

yıllar yıllar önce (when i was a child) burun deliğime beyaz tespih boncuğu sokup çıkartamamıştım. hastanede çıkarttılar. doktor niye böyle bişey yaptın deyince de "bi burun deliğim siyah diğeri beyaz görününce beşiktaşın renkleri oluyor" demiştim. (bkz: fenerbahçeliyim)

bazen canım sıkılıyor sevgilime durup dururken ''aşkım ne zaman yüzük alıyosun'' diyorum. korku filmi gibiyim. deneyin kızlar o yüz ifadesi çok güzel dkfmkfmd

türkiye'yi değiştirmek istiyorum. ama öyle böyle bir değişiklik değil. bilimde,sanatta,eğitimde geliştirmek göklere çıkarmak istiyorum. bayburt üniversitesinde de odtü'de de aynı eğitim verilsin ikisnde de yeni icatlar çıkması için uğraşmak istiyorum. atatürk'ün bize bıraktığı mirası ilelebet korumak istiyorum. bu mirası daha üst seviyelere çıkarmak istiyorum. yeni şeyler üreten bir türkiye yaratmak istiyorum. nereden çıktığı önemli değil. ister imam hatipli ister fen liseli. yeni şeyler çıkartıp ülkenin adını yükseklere çıkarsınlar istiyorum. daha 2 yıl öncesine kadar sikerim ülkesini lan ben amerikaya gidicem derken şimdilerde bu ülkeden vazgeçemem diyorum. haklıyım da. çünkü minnet borcumuz var atatürk'e. bu borcu ülkeden kaçarak ödeyemeyiz. bu ülke bizim ve bu ülkeyi geliştireceğiz. iyi geceler.

eski sevgilimin nişanlısıyla evlilik kararı aldığını duydum ve saat 3:27 ben metin2de vadide metin kesiyorum. iyi geceler sözlük.

iyiden iyiye kontrolü yitirmeye başladım. mesela bugün elimdeki telefon şarj bitiyor diye bagirmasina rağmen sol elimin altında olan şarja takmadim. kapandi telefon. telefonun kapanacağını düşünememiştim o ana kadar. neyse taktım geri açtım. pin kodu istedi. girdim yanlış dedi bidaha girdim yine yanlış dedi. telefon benim olmadığından sim kartı falan değişti heralde dedim babamı aramayı denedim ev telefonundan. ilkinde aradım çalmadı bile bekledim o kadar. annem aradı sordum bu telefonun pin kodu ne diye söyledi. açtım telefonu. şimdi böyle anlatınca iyi de benim telefona pin kodu diye girdiğim şey bende duran kredi kartının sifresiymis. babamı ararken calmamasi da babamın telefon numarası diye telefonun pin kodunu yazıp beklemem. mala döndüm iyice. yolda gören oğlum bi şeyin mi var diyor. tipim zaten cokukdu de hal ve tavırdan yirtiyordum şimdi o da gitti. eskiden altı değil gözlerim karaydi aq. uyku duzenim de uçtu gitti iyice onun da etkisi var tabii. geçenlerde sınıftan bi kiz tanışmak için adını söyleyip elini uzatmış okulda. tam karşımda duran kızın ne elini uzattığını gördüm ne de adını söylediğini duydum. iyice hayalete döndüm lan. biri beni benden kurtarsın lan yok edeceğim kendimi.

mutlu olabildiğim her şey özlediğim şeylerden ibaret ve geleceğin gelmemesine dua ediyorum

aldatıldım,kandırıldım ve inandım arkadaşlar.

bu gece özlemim uçsuz bucaksız be sevdiğim.

nedenlerce mutlu olamıyorum. mahkumum.

bakın ciğerim yanıyor ve o bunu bilmiyor,kaçıncı dalı yaktığımı saymadım ama özledim,büyük özledim.

insanları sevemiyorum.

ilk sarkiyi kim yazdi ya neden yazdi kime yazdi?insanligin buldugu en muazzam sey muzik. hele oyle sarkilar var ki her duyguyu yasatan cosku huzun ofke sevinc..

eğer günün birinde intihara kalkışırsam arka fonda queen - show must go on açacağım.

gençler gecen haftasonu kursta bi kızla kestim kendime imza kağıdından kızın ismini buldum bi şekilde instadan konusmaya başladık haftasonu kursa gelicenmi dedi bana yani bugüne bende sen geliyosan gelirim dedim kızda yanıma gel erkekler habire bakıyo falann dedi bende tamam dedim simdi sınıfa girdim bana bakmiyo bile :(

birinin uyuduğu göğsünde bir başkasını uyutamıyorsun işte. orada onun uykusuzluğu baki kalıyor ama bir başkası uyumuyor orada.

perşembe günü gül vericektim ona çok seviyo diye bembeyaz bi gül bulmuştum . sonra veremedim işte hata ettim mk . şimdi sahte şekillerle dallamanın biri aşık etmiş kendine ben kendimden bile sakınırken gitmiş aşık olmuş lan iki paketim vardı geceden bitti uykum yok yine gidip alacağım galiba ...

eğer bir başlıkta en fazla +yı ben almışsam bana en yakın olan entry'i eskilerim yetişmesin diye. üzgün degilim gururluyum.