günümüzde doğru o kadar yanlış ki. bir taraftan olmadığın takdirde her hâlükarda yanlış bir yerde sayılıyor insan. ince nüansları görmezden gelebilerek bir taraf belirlemeli kendine, bir idol, bir kahraman tayin etmeli ki, yolundan yürüyoruz başgan diyebilmeli ki dediğine 'doğru' diyebilsin içine. kendine uygun bir sınır çizmeli ki yaptığı her şey, konuştuğu söz, yaptığı espri, okuduğu kitap başarısı, mücadelesi olsun. oysa günümüze kadar da aynı şeyler yapılmadı mı? aynı şekilde çatışılmadı mı? aynı fikirler için ölmedi mi insanlar? insan ölmedi mi? dünya berbat zamanlardan geçmedi mi? öyleyse nasıl olur da bir kalıba girerek 'haklı olabilir insan?
artık öyle bir durumdayım ki ettiğim şikayetler dahi basitleşti gözümde. basit bir insan olarak görüyorum kendimi. nitekim öyleyim de. kendimi ifade ederken basitleşiyorum. belli bir kalıba girmek istemiyorum ve aynı zamanda düşüncelerim anlatılmak istiyor. basit gözüküyor hal böyle olunca. öyle de nitekim.
iki hafta öncesine kadar bir şeylerin değişebileceğine inanıyordum. şimdiyse basit, salak bir kızım.