asosyal günlük

grip olmayan kimse yok şu an

bugün o gün. bugün her şeyi göze alarak, diğer günlerden farklı ve sakin kalmam lazım. ha daha önce her şeyi denedim fayda olmadı ama bugün o gün. ben bugün değersiz hissettiğim her an için unuttuğum her an için yaşayacağım. bugün o 3 yıllık parçanın son günü. hayatımın kabusunun, hayal kırıklıklarımın son günü. son kez kalbimde hissettiğim o iğrenç fiziksel ağrıya ağlayarak dayanacağım. bugün her şeyin geçeceği o günlerin ilk adımı. ben bugün vazgeçerek uyandım. benim bugün savaşım bitti, yıkamadığım o duvarlardan vazgeçtim bugün. ben bugün ne büyük bi hata yaptığımı anladığım ve 3 yıldır kendime neler yaşatılmasına izin verdiğimi kabul ettiğim gündeyim. vazgeçtim ben bugün.

bugün nadiren devam sağladığım transkriptte son kalan seçmeli derse geldim. sınıfta bi kız var, melisa sözen’in aynısı. keşke size gösterebilsem kendisini.

Yıllık izinden döndüğümden beri, yetti sana bu kadar huzur der gibi talihsizlikler peşimi bırakmıyor. Bütün saçma sapan işler, saçma sapan insanlar beni buluyor. Canım da aşırı derecede kaos çekmeye başladı. Geçenlerde ufak çaplı bi tane yarattım ama rakip çabuk havlu attı, hevesimi alamadım. Herkese gider modundayım yine bu aralar. Başıma bi gelecek var gibi görünüyor ama hayırlısı bakalım.

13 Aralık 2023 Sevgili asosyal günlük, Bugün kendimle başbaşa kalmak istedim uzun zaman sonra. Sadece ben ve yatağım. Tam buraya ne kadar güzel kendimle vakit geçirdiğimi yazacakken telefonum çaldı. Arkadaşım görüşmek istedi. Kendimi zorlayarak -asla hayır diyemem- 'Ben bugün evde durmak istiyorum.' dedim. (bkz: Şimdi bana geliyor. Kahve içecez.)

Birbiri ardına kırılan bardaklar vardı yere yığılan tabaklar, kaşıklar ve çatallar; öylece saçıldılar yere beyaz bir örtünün çekilmesiyle birlikte. Bu yemek artıkları her zaman kusmukları andırmıştır bana, sofrada bıçaklarını ellerine aceleyle tutuşturmuş insanlar, birbirlerinin ağızlarından dökülen iğrenç kelimelere aç bir şekilde baktıklarında. Kustukları kin, nefret, tüm sebze ve meyveleri çürüttü. Şu cezbedici yasak, kırmızı elmadan ısırık almak isteseydiniz zehirlenirdiniz. Yer yerinden oynayacaktı ağızlarındaki pis nefes havaya dağıldığında fakat kendilerince öyle güçlü çakıldılar ki yere sanki bacaklarını kilitlemişlerdi öyle, görünürde şereflilerdi zira sahip olduklarını zannettikleri onurları, kendi gözlerine aynadan baksalardı onları yere sererdi. Birbiri ardına saydırılan, küflü ciğerlerinden bir anda fırlayan laflar; karşı karşıya dizilen içi boş göz kontakları ve aç ağızları, bıçağa kenetlenmiş elleri… Bana: “Tanrım neredesin?” dedirtti. Aç gibi öpüşmeyi yeğlerdim ağzından çıkacak pis kelimelere muhtaç bırakılmaktansa. Bir ödülü bir ceza gibi sunabilirdi insan kendisine, aç olduğu sevgi devreye girdiğinde.

bugün..bugün napıyon barışalım mı yazmamak için kendime on bin adım atma cezası verdim böyle böyle zayıflıcam sayende buradan kendisine teşekkürler

İsterim uyuyamam istemem uyanamam yordun hayat

Canım çok sıkıldı. Birkaç haftaya sınav var ama ben hiçbir not okumak dahi istemiyorum ki okuyamıyorum zaten. Son zamanlarda her fırsatta uykuyu kaçış olarak görüyorum. Ama şu an onu bile yapamıyorum. Depresifliğin dibindeyim. Çok bunaldım ya. Puf.

bir yıl önce sigaraya zam gelmiş 26 tl olmuş ve ben demişim ki "yuh çok pahalı" şu an en ucuzu 50 tl olmuş vay aq ekonomi cidden kötü ge fiyat algımı tamamen yitirdim imdat!

Çok eskiden günlük tutardım. Bugün de kendimi çok çaresiz hissederken birilerine anlatamıyorken belki burayı bu geceliğine dertleşme günlüğü olarak kullanabilirim. Günüm tam olarak b.k gibi geçti. Sadece günüm değil günlerim, aylarım hatta yılım. Hatta bunu biraz daha arttirabilirim ama yazmaya elim varmadı diyeyim. Son zamanlarda yapabildiğim tek şey ağlamak ve isyan noktasına gelmek. Eski halimi gösterip bak böyle düşüneceksin deseler hadi oradan der geçerdim muhtemelen. Şimdi ise neler düşünüyorum sözlük.. Yıllar önce yaşama sıkı sıkıya tutanacağım diye söz veren ben bugün hangi ilacı alırsam direkt ölebilirim diye düşünen ve hatta bir tık ilerisine gidip sadece düşüncede bırakan değil araştıran biri oldum. İnancımı kaybediyor gibiyim. Kendimi zaten kaybettim mi ne durumdayım bilmiyorum. Dışarıdan bakılınca senin enerjin ne kadar yüksek ya denilen o kızı çoktan kaybettim. Çok yoruldum ben günlük. Hayatımda ilk kez bu kadar çaresiz hissediyorum kendimi. Ölmeyi çok isterken ölüm hissi de korkutuyor henüz o kadar cesaret edemiyorum. Ama artık ya bir mucize olsun şu sorunlar düzelsin ya da o cesaret bir anlığına gelsin. Umudum artık azalıyor ama umarım düzelir günlük. Çünkü ben artık dayanamıyorum.

Yine durup dururken bir zamanlar hayatımın sonuna kadar ayrılmam dediğim dostumu hatırladım gecenin bu saatinde. İnanın dost acısı aşk acısından daha zor. Hiçbir şey olmadı, hiçbir küslük, kavga olmadı. Ama bir şekilde ayrıldı yollarımız. Belki iki seneye yakındır da böyle. Ama hala aklıma geldiğinde kalbime sanki iğne batırıyorlar gibi hissediyorum. Kalbim bazen o kadar acıyor ki. Keşke her şey daha farklı olsaydı diyorum. Yine iyisiyle kötüsüyle koşa koşa gidip her şeyi anlatabilseydim Edit: Dayanamayıp mesaj attım (mood:efkarlı)

abi ben yalnız olmayı sevmiyorum tamam tek başıma takılmayı seviyorum ama kapıdan bakınca birilerinin de sesini duymak istiyorum full ıssız sessiz ev bana göre değil darlanıyorum boğuluyorum sanki aq duvarları sorularıma cevap verseniz ne vardı sanki

şu sikik sektöre girdiğim günden bu zamana o kadar şeyle karşılaştım geçtim ama sanırsam bugünü hiç unutamayacağım. çoğu şeye alışıyor insan ama nadiren bazı şeyler çok derinden etkileyip geçiyor öyle.

Sevgili günlük, yarın 7.kez hakimlik sınavına gireceğim. Artık fanteziye döndü zaten bu sınav işi. Mülakata kalacağıma da asla inanmıyorum ama giriyorum işte.

bugün de minibüs çarpmasıyla ölmediğime göre yola devam ediyoruz. bakalım ileride ne boktan senaryolar dönecek. amk her gün yollarda ağlamaktan helak oldum. bir günüm normal geçmeyecek mi

Bugün öyle güzel şeyler oldu ki yolda yürürken salak salak sırıtmama engel olamadım. Ama umrumda da olmadı. Her gün artarak devam etsin bu güzellikler.

Hissediyorum. Hissetmediğim tek şeyin hissizlik olmadığının bilincinde kalp hücrelerim. Bilinçleri dışında her bir hücresi yanıyor hücreleri kalbimin. Fakat düşünemiyorlar. Yalnızca hissediyorlar, bilinçleri farkında; bu kalbin sahibinin her yerinin nasıl yandığının. Çıtırtılarını duyuyorum hatta, düşünemedikleri şeyin nasıl olur da bilincinde oluruz biz?, diye sayıklıyorlar. Canımın nasıl yandığını hissediyorum, nasıl aptallaştığını kalbimin. Bir özlem ateşiyle yaktığın, bin parçaya ayrılan bir mektuptu bedenim. Şimdi bir şehvet ateşiyle öpüşecek kadar yandığını hissettirebilir sana, buz tutmuş kalbim… …ah, seni kalbimin odacıklarına hapsedebilseydim, her birinde sana ayrı bir cenneti yaşatırdım o alevler içerisinde bile. Cennetin hiçbir önemi yoktu, biliyordum; aradığının sadece bir yuva olduğunu çünkü gözlerinin bebeklerinin kaybolduğu o sokakların çıkmaza açılan duvarlarında, dinsiz bir Yahudi’nin Tanrı’sına yakarması gibi, annesizlikten nasıl ağladıklarını anımsıyorum. Kalbim buz, fakat yanan yuvalarımızdan daha sıcak, sırf bu yüzden nasıl yakılırmış cayır cayır bir ev; seni öperek göstermek istedim. Yanan bir evde doğduğunda tüm dünya yanar zannedersin, derler. Bunu diyen herkese, asıl ateşin biz olduğunu kanıtlamak istedim. Seni öldürmek istercesine bakmak istedim gözlerine, tıpkı benden doğmuşsun gibi öyle anaç, böylelikle bir anne ilk defa doğurmak istemediği bir çocuğun gerçekten annesi olurdu. Baktığım her an bir an plan çizilirdi kafanda, hiç inşa edilmemiş; insanlara satmayı akıllarından geçirmemiş olurlardı sahtekarlar. Böylelikle ilk defa cennetten arsa satan biri dürüst olurdu. Öyle dürüst olurdum ki, zevki gözlerinle kalbine enjekte etmek yerine o arsaları kalbinde inşa edilmiş bilirdin. Zevkten dört köşe… …tüm bu klişelerden uzaktık işte. Çünkü odaların hepsi birbirine karışmış, parçalara ayrılmış kalbinin camları parıldıyor hatta tıpkı bir gözyaşı kadar berrak, yalın. Saf. Malzemesi saf sevgi olan o cennet odalarına, umut ekmek isterdim. Bir evin bahçesindeki çiçekler gibi, papatyaları saydıkça her birinin sonu seviyor, olarak çıkıyor. Berrak bir nehir akardı oradan oraya, hiç günah işlememişsin gibi. Her anı öyle berrak olurdu ki, Adem hiç o yasak elmayı yememiş gibi. Senin için, günahsız bir Havva olmak istedim. Bazen Şeytan olup, kimsenin ayağını kaydırmamak için kendi bacağını kendisi kıran bir Şeytan. Ve Tanrı, canını yakan herkesin ruhunu sonsuza dek dünya denen bu evde, kendi evleriyle birlikte yakmalarına sebep olmak için.

Teşhisi ve tedavisi mümkün olmayan bir hastalığa yakalandım. Yaklaşık yedi buçuk saat evvel -kahve yapmak sebebiyle- kalktığım bilgisayar başına, hala geçemiyor, çalışamıyorum. Bravo yumurta kapıya gelmeden çalışamayan kadına

bugün kendimi bir garip hissediyorum. bir şey yapıyorum, ama ne yaptığımı sonradan fark ediyorum. leyla gibi davranıyorum ama değilim de. kafam dağınık ama toplayamıyorum.bi uyusam geçecek bence. ben bi uyuyim dimi, evet uyiyim.

bugün random arkadaşlar edindim hiç gereği yoktu öyle durup dururken oldu ve birazdan kahve içecez beraber henim anksite iran'a gitti amk herhalde noluyo noluyo

Bugün çok gerginim çünkü yarın hiç istemediğim bir yere gitmek zorundayım. Biraz yüzleşme, biraz toplantı, biraz tartışma olcağından çok eminim. Masadan ağlamadan kalkabilmeyi umuyorum sadece. Eskiden olsa bu insanlarla görüşmek için çeşit çeşit planlar hazırlardım. Şimdi görüşcek olmak midemin bulanmasına sebep oluyor. Nasıl geldik biz bu hale? Nasıl yaptık bunu kendimize? Aklım almıyor.

Çok mutsuzum be günlük hem de çook.

heyecan ve paniğim olmadan hayat nasıl olurdu diye düşünmeden edemiyorum. bir başkasına ihtiyacım yok ki, bu iki sebepten sürekli kendimi aşağı çekiyorum ben zaten

Bu doktorların insanı sabah dokuzda güne başlatma arzusuna anlam veremiyorum. Bu benim mutsuzsluğumun düpedüz en temel sebebi. Gece insanıyım diyorum anlasana. Psikolojimi üzdün mutlu musun Hüseyin

ben böyle günün lanetini sikeyim. amına kodumunun 2023'ü giderayak yine yapıyor şovunu. bu kadar da olmaz ya, bu nasıl hayat amk? yalan ihtiyaç

İş yerime bazen küçük çocuklar ebeveynleriyle birlikte geliyorlar. Onlara vermek için değişik oyuncaklar almıştım. Bugün Ağzında emzik annesiyle birlikte bi çocuk geldi. Ona oyuncak takım çantası verdim. Verir vermez annesinin yanına gidip ayaklarının dibine oturup oyuncakla ilgilenmeye başladı. İş yerinden çıkarken bi elinde annesinin eli bi elinde takım çantası ağzında emzik Allah'ım nası tatlıydı. Aklıma geldikçe gülümsüyorum.

Her şeyi zamana bıraktık, zamanın da bize bırakabileceğini düşünemeden.

selamlar herkese. aşkı hayatıma 4 yıllık aradan sonra aldım. büyük tutuldum ben arkadaşlar.

24 yaşındayım bugün bana kimlik sordular sen mi içeceksin bunu dediler. evet amk. ayrıca size ne abi tövbe tövbeee zorla küfür ettiriyorlar

yine allak bullak olup ağladığım bir gün. kimse görmesin diye kendi kendime ağladım, sonra yaşlarımı silip güne devam ettim. bazen o kadar berbat hissediyorum ki, birisi sımsıkı sarılıp geçecek diye teselli etse keşke.

Geçen gece seni gene rüyamda gördüm..İnsan benim gibi severse , aynı şekilde sevilebilmeyi hayal eder. Bunu bir umut olarak yaşar.. Bunu bir onur olarak yaşar..

Bilgisayarım donduğu için entry girebiliyorum sözlük :) sonuçta elden bi şey gelmez mecbur beklicem :) bari beklerken kendi kendime sohbet edeyim burada Hadi öptüm

Selam günlük bugün herşeyi kırıp dökmek istiyorum duvarları yumruklamak öfkemi dindirmiyor öyle bir gün bugün. az önce şöyle bişey yaşandı; Ben seçenek değil önceliğin olmalıydım, öncelik değilsen sevilmiyorsundur. "Ben seçenek değilim "deyip... engelledim onu

7 aydır konuşmadığım arkadaşım iş yerime geldi hiçbir şey olmamış ve dün görüşmüşüz gibi sohbete başladı. ben silmiştim onu hayatımdan (insan silmek için hiçbir zaman bahane aramadım) bana bu denli yakın olunca ben de soğuk yapmadım ve kahve içmeye davet ettim sevgilim de diyor ki sen de dünden hazırsın bıraksaydın o davet etseydi, kahve olsun da kimle olursa olsun diyorsun sanki dedi. hata mı ettim amk ya. ama yani hiç böyle düşünen biri olmadığım için. anlam veremedim. ilk kim kimi çağırmış kim çağırmalıymış kim çağırmışmış. banane amk

Kendi zihnimin seviyesinde biriyle henüz karşılaşmadığım için yalnız hissediyorum. Oysa insanı insan yapan sevdikleri değil midir? Beni ben yapan şeyler yeteneklerim, çalışmam gibi şeyler. Beş kişinin ortalamasından ziyade beş işin toplamı gibiyim, o denli aşırı. Bir süre sonra kendiniz gibi biriyle karşılaşsanız da en az sizin kadar kalpsiz olması gerekir bu şekilde yaşamaya devam ederseniz. Sadece… …sadece kalbimi kaybetmemeye gayret gösteriyorum.

ayyy bugün süperr insanlarla karşılaştım. "iyi akşamlar, hayırlı cumalar, yeni yılınız kutlu olsun" temennilerini hep bi arada duydum ve bu şehirdeki insanları düşününce şaşırttı.

Uzun zaman sonra karşıma çıkan doğru düzgün kişiydi. O kadar iyi gelmişti ki. Keşke gitmek zorunda olmasaydı, bu kadar erken veda etmemeliydi. Çok üzülüyorum sözlük çok :(

(kendime karşı) İyi ki erteleyip durmayı bırakıp psikoloğa başladın kız. Kısacık sürede bile aldığın yol ve kendin için başardıklarınla gurur duyuyorum. Az önce arkadaşına dediğin gibi "yaşamayı yeniden öğreniyor gibi"sin. Kendin için iyi olan yerde olmayı alışkanlık edinmeni ve başardıklarını geri kaybetmemeni temenni ediyorum. Hayat bu ya olur da kaybeder ya da başka türlü kötü bir ruh haline düşersen bu günleri hatırla ve tekrar ayağa kalk. Kendine en çok sen iyi geleceksin. Ömrünün sonu kadar sana güvenim tam.

yediğim tokatın acısına değil. yaptığım bakımın boşa gitmesine. oturup ağladım.

Seni yenicem İstanbul

Günlük çalışmam gerekirken odaklanamıyorum. Çok da sıkıldım ya. Zamanı ileriye sarsak şöyle huzurlu, mutlu olabileceğim zamanlar varsa ufukta oralara gitsem. Yoruldum artık yeter.

çok kötü boynum tutulmuş aq tüm gün nursemagibi gezdim.(bkz: kızılcık şerbo etkisi) aajajaj

bugün biri beni durdurup "cep no ile nasıl para gönderebilirim" diye sordu. ben iptal.. geçenlerde de biri gratiste beni çevirip "hangi çorabı alsam" diye sormuştu. şeey, banane amk.

youtube'da takip ettiğim bir psikolog var. bugün yüklediği videosunu izledim az önce. dinledikçe beni anlatıyor dedim. ilkokuldayken liseye kadar hep sınıf birinciliğine oynadım. rakiplerim hep erkekti ve hep de onlardan hoşlanırdım ama dışarıdan bakan biri rakip değil düşman derdi, öyle bir ilişki. ilkokulda hoşlandığı kızın saçını çeken erkek misali sonrasında da ilgimi çeken her erkeğe sanki onlardan nefret ediyormuşum gibi davrandım. arkadaşlarım hep uyarırdı sen böyle biri değilsin, niye kötü davranıyorsun diye. sebebi, yakın ilişki kurma korkum varmış. sürpriz bir bilgi değil benim için ama nasıl yenerim bilmiyorum.

Sosyal medya platformlarında gerekmedikçe küfürlü konuşmak adetim değildir ama bugün harbiden yarrağım gibiydi.

bugün ffjdj sevgili günlük cmxncn neyse bugün airfryer indirimi teklifi aldım. ben şok djsj çeyizine istersen gel lütfen dediler. noluyo noluyo mecbur evlenicez

Bir müzik, susturuyor seni. Durduruyor… sahi mi? Sahiden durduruyor mu? Durmayı biliyor musun ki sen? Biliyorum. Sesim kısılana dek şarkı söylemeyi bıraktığımdan biliyorum. Biliyorum, kafamı uyuşturana dek çalışmaktan biliyorum. Biliyorum, iki katıma yakın ağırlıkları kaldırmaya çalışmaktan biliyorum. Bayılacağım anı iple çekerken bir demire ipe sarılır gibi sarılmaktan biliyorum… …ve gülüyorum, o demirde balçıktan; çamurdan bir mayaymışçasına tutunduğum o saniyelerde, güçlü hissetmek pahasına zihnimi nasıl da zayıflaştırdığıma bir kahkaha patlatıyorum. Ağzımda kan tadını hissetmek istediğim o anlar duruyorum, farkındayım. Demirin kokusuyla yetiniyorum; yetinmezsem paramparça ederim dudaklarımı, oradan biliyorum. Korkuyorum! Çocukluğumdan beri… …hiç çocuk olmadım ben! Oradan biliyorum! Bildiklerimden, gördüklerimden; duyduklarımdan beri bilmediklerimi, korkuyla sınırlıyorum! Duyduklarım… …duyduklarımdan biliyorum. Ama asla yetmeyecekler biliyorum, içimdeki veleti de susturamıyorum! Annesinin göğsüne muhtaç bırakılmış; şimdi senin sol tarafında saçlarımı sarkıtmak istiyorum. Ben… …ben yetim doğmuşum. Şimdi de senden mahrum kalıyorum, annesinin sütünden mahrum kalan bir bebek gibi; senin o sıvına susuyorum! Susuyorum. Sussam da haykırıyorum. Hırıltılar çekiyorum, bir köpek gibi… …bir köpek gibi saldırmak isterken titreyerek kuyruğumu sana sallıyorum. Tırsıyorum fakat ne kadar güzel olduğumu… …yo yo! Senin için ne kadar kıvırabileceğimi gör istiyorum. Dibini düşürmek istiyorum. Zevkten söz etmiyorum. Gözlerim alev alev yanarken susmak zorunda kalıyorum. Çünkü ancak böyle avlayabiliyorum. Ancak böyle girebiliyorum kanına; bir alkol kadar uçuyorum bilmiyorsun. Seni uçuracağım diye kendim havaya karışıyorum buharlaşıp; sessizleşiyorum. Suskunluğumun ederiydi kalbimin kırıkları; avuçlarına bırakmak için kaburgalarımın un ufak olmasından korkmamaktan biliyorum. Kessinler bileklerini dikinden, tüm kırıklarım tek tek batsın sana istiyorum. Toplasan da, yapıştırsan ve hatta yeniden yaratsan da; en sağlam halimde kendim kendimi parçalar yine kanatma isteğimden biliyorum. Çünkü milattan öncesinden seni tanıyorum; miladım olacağını zaten biliyorum. Her an seninle yeniden doğduğumu, leğen kemiğinden yaratıldığımı hissediyorum. Sıfırım yoktur benim, sonsuza dek sıfırlanıyorum. Her sıfırlanışımda ne Tanrı ne de senden medet ummuyorum. Çünkü seni arzularken, alaşağı edebilmeyi diliyorum. Ben… …ben durmayı bilmiyorum.

boşu boşuna 3 litre mazot. evden çok çıkmıyorum bu ara. hem soğuk hem dışarıda işim yok. kimseyi aramıyorum. aramalara geç dönüyorum. akü de eski 5-6 yıllık. yaza kadar götürsün diye uğraşıyorum. o yüzden bi çalıştırayım diye atladım arabaya kampüse gittim. yakınında otomat olan otoparka çektim. şemsiyemle gidip şekeri fulledim. bi sütlü kahve aldım. otomatın yanında da bi bank vardı geçtim bi sigara yaktım, afiyetle içtim. az içiyorum bu aralar, günde 4'ü geçmiyor. kahve bitince kalktım. bi iki tur dolandım. dedim birilerini arayayım böyle olmadı. ulan 10 kişi aradık herkes meşgul amına koyim. yani hakiki meşgul orda burda değiller alıp kaçıralım. telefonla uğraşırken az daha da öndekine geçiriyodum. frenler tutuyomuş öğrenmiş olduk. tecrübe oldu. neyse bari yüksek yere çıkayım dedim. gittim orda da bi sigara içtim. yine elde şemsiye. sonra yine turlamaya başladım. tam eve dönecem bi baktım aramadığım bi arkadaş tek başına kafede oturuyo. hemen ileri çekip gittim yanına. bi sigara da orda içtim. sonra kalktım, istikamet ev. binadan içeri girdim. ben geğiremem. geğirmesini de bilmem. ama bazen ağzımı açıp baaağğrr yaparım. tam onu yapıyordum karşıma çıktı sarışın bir karı. güzel mi güzel. ters ters baktı. rezil olduk kıza da. ama siklemedim. zaten ilk defa görüyom. kim bilir kaçıncı katta oturuyo. sapıklığın alemi yok. boşu boşuna 3 litre mazot.

Belki de bugün son kez okulda derse girdim. Bunu eve dönerken fark ettim çünkü harıl harıl bi şeyler yetiştirme telaşı içindeydim ders boyunca. Belki de diyorum çünkü final jürim bunu belirleyecek ve ona iki hafta var. Umarım sondur çünkü diğer türlüsünü kimseye açıklayamam, yoruldum.