Çok eskiden günlük tutardım. Bugün de kendimi çok çaresiz hissederken birilerine anlatamıyorken belki burayı bu geceliğine dertleşme günlüğü olarak kullanabilirim. Günüm tam olarak b.k gibi geçti. Sadece günüm değil günlerim, aylarım hatta yılım. Hatta bunu biraz daha arttirabilirim ama yazmaya elim varmadı diyeyim. Son zamanlarda yapabildiğim tek şey ağlamak ve isyan noktasına gelmek. Eski halimi gösterip bak böyle düşüneceksin deseler hadi oradan der geçerdim muhtemelen. Şimdi ise neler düşünüyorum sözlük.. Yıllar önce yaşama sıkı sıkıya tutanacağım diye söz veren ben bugün hangi ilacı alırsam direkt ölebilirim diye düşünen ve hatta bir tık ilerisine gidip sadece düşüncede bırakan değil araştıran biri oldum. İnancımı kaybediyor gibiyim. Kendimi zaten kaybettim mi ne durumdayım bilmiyorum. Dışarıdan bakılınca senin enerjin ne kadar yüksek ya denilen o kızı çoktan kaybettim. Çok yoruldum ben günlük. Hayatımda ilk kez bu kadar çaresiz hissediyorum kendimi. Ölmeyi çok isterken ölüm hissi de korkutuyor henüz o kadar cesaret edemiyorum. Ama artık ya bir mucize olsun şu sorunlar düzelsin ya da o cesaret bir anlığına gelsin. Umudum artık azalıyor ama umarım düzelir günlük. Çünkü ben artık dayanamıyorum.