asosyal günlük

Yeni birşeyler yok ,dünüm devamı.

Bugün hiçbir şey istediğim gibi gitmedi. Güne puanım 3/10. 3 bile çok da neysee

Acılar ve sancılar içinde kütüphanedeyim. İlaç içtim ama hala içimdeki dinlenme isteğine karşı koyamıyorum ama eve de gitmek istemiyorum. Açım geçti sayılır(bkz: regl) . Ama yatağımda olmalıydım şu an. Eve de gitsem bir iki saat dinleneceğim sonra eve gittiğime pişman olacağım. Burada da öylece oturuyorum.

yaşanamamış hayatın yorgunluğu ve erken gelen ihtiyarlıkla gün eskitmekten başka bir şey değil şu an yeryüzünde geçirdiğim vaktin anlamı. yalnızlık güzellemesi yapamayacak kadar yalnız, olası intiharıma intihar süsü veremeyecek kadar takatsizken; değil fecrde yeni bir umut aramak, aynada gördüğüm ölümlüye tahammül etmek bile yeterince kanımı çekiyor. çoğu gecelerin bir anlam ifade ettiği sanrısı çok vahim. başımı alıp gideli çok oluyor lakin eksikliğimin farkına varacak insanlar biriktirmedim. buralarda gece çökünce serinlik de çöküyor artık huzursuzluğun yanında. sana ve olası gelme ihtimaline çokça özlem, kendime ise defaatle sövgü.

beni kısıtlayan, yargılayan insanlardan hoşlanmıyorum.Arkadaş seçeneğim fazla olsa şutlayacağım insanlardan biri var hayatımda.Çok patavatsız, çok kırıyor beni. Karşılık nezdinde ben söyleyince de o da kırılıyor. Ben patavatsız insan sevmem,ince düşünceliyim ki karşımdaki de öyle olsun isterim. Ne olmuş yani gezmeyi sevmiyorsam, belki de sevdirecek insana denk gelmemişimdir arkadaş.belki ben de hesapsız hadi kalk gidelim diyip arabamıza atlayacağımız insanla gezmek istiyorumdur. Cidden işini eline almış insanların, her şeyi hallettim gezmek dışında kafasından yoruldum.Benle çalışmaya başlayan çoğu yaşıtım turla gezme peşinde, tamam ben de geziyorum arada ama tek amaç oymuş gibi de yaşamıyorum ya.Bıktım herkesin aynı sırada yaşamasından..

Seni arıyorum kendimi kaybettiğim her sokakta, ayak basıyorum çimenlere; her birinin kökünü kazımak öfkeyle öldürdüğün bir parçan varsa eğer toprağın altından ulaşırım diye. Caddeye geçiyor, topuklarımı zemine saplayarak duyurmaya çalışıyorum varlığımı ki her neredeysen çıkmalısın. Gözlerimi dikiyorum her bir köşe başından ta binaların tepelerine; bu şehrin alçağından yükseğine. Yürüyorum saatlerce… …beni duyuyor musun? Görüyor musun sen de? Gözlerinde gördüğünü aynada, bana baktığında? Duşta buluyorum kendimi en son sonunda, en çıplak ve en yalın halimle. Buradayım ama gerçekten neredeyim? Senin beni bulamayacağın her yerde seni aradıysam senden kaçtığım her yerdeyim. Gözlerimi sana diktiğim her an kuşların gözlerinde, gözyaşlarımın arasında, en dibinde banyonun tavanı izlediğim o yerde; gerçekten de yerde. Peki sen hangi odacıklarında beni arıyorsun öfkenin yaşattığın ama sevgini öldürdüğün kalbinde? Bulduğunda beni de gömecek misin o çimenlere, kalbinin içinde gizlenen benimle?

İyi geçeler sözlük , iyi uykular sözlük suserleri 😘

bugün uzuuun bir aradan sonra sevgilimi gördüm onu, indiği yerden almaya gidemediğim için elim boş gitmek istemedim ve yol üstü apar topar bir çiçek yaptırdım. mavi ve beyaz çiçekler. renkleri de çok hoşuma gitmişti. gün içersinde sürekli çiçeklere bakıp "çiçeklerim çok güzel yaaa" diye söyleniyordu eline alıp beni bir de böyle çeker misin diyordu. hayatında ilk kez çiçek aldığını söyledi. yalan. burnunu yaptırdığında da çiçek gönderdiğimde aynısını söylemişti djdj biraz şov yapıyor

ekim 8, 2023, 06.30 suları. adeta bir rus romanı sahnesiymişçesine, garda sabah ayazıyla buz tutmuş bankta oturmuş düşüncelerden düşüncelere gark olarak tren bekliyorum. bir de kar yağsa tam nbc filmi ortamı olacak amma ve lakin bu cümleyi yazarken garın sessizliğini sabahın köründe böğüre böğüre konuşan ergen arkadaş grubu bozup ortamı tr dizisine döndürdü amk. neyse, kısa tutup kulaklığımı takayım da kafamı dağıtayım çalma listemden birkaç parçayla skender kutuk, ama tomruk.

Çok fazla şey var anlatmak istediğim ama üzerimde inanılmaz derecede kime ne anlatacaksın yorgunluğu var.

yarın sabah büyük gün. en azından benim için. hastane ataması yapılacak. atama yerleri açıklanıp başvurduğumdan beri heyecanla bekliyorum. özellikle yüksek lisansa mani olmayacağını öğrendiğimden en çok bunun olmasını istiyorum. diğer türlü her şey biraz zorlaşacak. başka zorluklarla uğraşırken bir nebze de olsa rahatlamak istiyorum sadece. dualarınızda beni de eksik etmezseniz çok mutlu olurum. ^^ çok teşekkür ederim şimdiden. :))

Sevgili günlük, Bugün işlerimi bitirdim, sütümü içtim ve haneme zorla giren sokak kedisi Gülendam’ı benden önce yatağıma yattığı için kenara iteledim. Boomerang gibi geri geldi. Şimdi ona sarılıp uyuyorum. Sabah kalkıp dişlerimi fırçalama merasiminden devam ederim. Bb.

Sevgili günlük, Beni iyi dinle bugün. Çok garip hissediyorum niyeyse. Sanki hiçbir şey yaşamamışım bu zamana kadar. Bu zamana kadar yaşadıklarımı unutmak istiyorum, bu sefer sonunun aynı olacağına inanmak istemiyorum. Daha 1 ay önce (#4602166) bu entiri de yazdıklarımı görüyorum, ne kadar da salakça konuşmuşum diyorum. Döktüğüm onca gözyaşını, ağlamam duyulmasın diye musluğu sonuna kadar açtığımı hatırlıyorum. Sonra entiriyi okuyorum bir daha, ulan iskender kaç ay olduğunu bile yanlış yazmışsın diyorum. Sonra da diyorum ki, o çok mutlu, sen niye kendine acı çektiriyorsun? Ve artık bu saatten sonra, aylardır kitli olan kalbimin anahtarını tozlu raflar arasından buluyor ve açıyorum kalbimi. Sadede gelmek gerekirse sevgili günlük, bir kız var. Güldüğü zaman sanki güneş doğuyor gibi geliyor bana. Hayaller kurduruyor insana. Ben ise ne yapacağımı bile bilmiyorum. Ya yine üzülürsem diyorum, ya da onu çok üzersem diyorum. O ne hissediyor zaten bilmiyorum. Çok iyi anlaşıyoruz, inanılmaz iyi hep de. Zevklerimiz, hayatlarımız benzer. Her yerde dolanan şu "aşko kuşko" olarak nitelendirilen kızlardan değil. Böyle anlatıyorum ama gözlerine bakamıyorum şu an. Belki de biraz beklemeliyim. Her şeyi zaman gösterecek sanırsam.

Merhabalar, bugün eve vardığımda resmen ölü gibiydim. İlk günüm bitti... Çalıştığım zaman bile bu kadar yorulmuyordum. Evet okuldan bahsediyorum. İnsanın sevmedigi bir bölümü okuması, hiç ilgi alanı olmadığı bir dalı sırf belki gelecek planlamasında maddi gelir kazancı sağlarım diye mecbur kalıp devam ettirmesi çok zor bir durum. İşin bir diğer zor kısımları ise bu bölümden ilerleyip ilerlemeyecegimin muallakta olması, beyin yaşı gelişmemiş insanlarla aynı ortamda günün çoğu zamanini harcamak zorunda kalmak, maddi durumun/ gelirin çok iyi olmadığı halde harcanan paralar... geleceğini sağlama almak için "ay şunu da yapıyım, belki buradan ilerlerim bunu da deniyim" diye diye kendimi hiç olmadığım yerlere götürmüşüm. Hayatında hiç silah nedir bilmeyen bir insan silahlı özel güvenlik belgesi bile aldi (ben) düşünün artık. Ve bunu çok iyi bir başarı ile tamamlamistim ama sevinmemistim bu başarıma. Çünkü sevmediğim ve takdir görmek istemediğim bir alandi. Ne yapalım, neye baş kaldıralim. Bu düzene mi ? Neyse ya buralara gitmicem şimdi hic. Şu an ise sayisal bir bölüm okuyorum. Sayısal temelim bile çok düşük, maksat ne demiştik. Gelecek planlaması, belki bir iş kapisi çıkar falan filan. Ha bir de "bu yıl da bari boş geçmesin" diye kıytırık da olsa bir bölüm okuyalım dedik. Dememeliyiz, demememiz gerekiyor ama hayat şartları bize bunu zorunlu kılıyor. Hangimiz istediği bir işi yürekten yapıyor şu an ? Böyle de düşünüp kendimi avutuyorum işte en azından yalnız olmadigimi hissediyorum. Tabi illa ki de vardır istediği işi yapan insanlar ama buna az sayıda rastladım. Ekmek aslanın ağzında kolay değil çünkü. Sanatla iç içe bir kişiliğin var, istediğin hayaller var ve sen ait olmadığın, sıkıştığın bir yerde hayatını devam ettirmeye geleceğini riske atmamak icin her yolu denemeye calisiyorsun. Bu fedakarlık da olabilir belki de, hatta ne mi olur belki de daha iyi bir yere gelirim, istediğimden daha güzeli olur bu yaptığımın ekmeğini ilerde yerim bilemiyorum artık. Zaman neyi gösterir yaşayıp göreceğiz... Bu anlattiklarimin hepsini zor kılan şey sevmediğin ve zorunda kalmanın vermiş olduğu çaresizlik aslında. Neyse iyi geceler sözlük, sabah 06:00 da uyanıp saat 09:00 dersine yetisecegim. Yavaştan uyuyayım en iyisi, evet erken uyanmiyorum tam vaktinde uyanıyorum. Çünkü 07:00 otobüsune binmek için evden 06:30 da çıkmam gerekli ve bana en yakın durakta bu... Kampüsüm ilçede ve otobüs ancak yetişiyor (son 15 dk kala derse yetişiyorum :)). Velhasıl işkence benim için sabah uyanır uyanmaz başlıyor, hadi görüşürüz... (bkz: iç dökme seansı)

bugün o kadar ağlamama rağmen gittim makyajımı silmek zorunda kaldım. geçen de mavi maskaramla tam 1.5 gün geçirmiştim. keşke hayatım konusunda da böyle nokta atışları yapabilseydim

yan dairedekiler balkonumuzdan sandalyemizi çalmışlar. yemek yiyip keyif yapacaktık. çok sinirlendim ve bebeğime onları arayıp kapıdan getirmeleri gerektiğini söylemesini istedim. orospu çocuğu ne desin "biz yokuz siz balkondan geri alabilirsiniz" lanet mikrop pislik can alıcı herif

(#4611326) Güncelleme ile geldim hazır mısınız? Bu çocuk dün benden bıkıp arkadaşıma yürümeye başladı dhnsjdjdjdjdjdj

Selam, Bunları yazmak için doğru başlık mi emin değilim ancak bir yere dökülmem lazım. Biri var, varken çok güzel ama yokmuş gibi davranıyor. Aslında var ama kendi hayatından ödün veremiyor. Hayatındayım ama kıyıda köşede kendime yer bulmuş gibi hissettiriyor. Ne onla oluyor ne onsuz oluyor. Beni çok güzel anlıyor, çok güzel bakıyor, huzur veriyor; yeri geliyor anladıklarını anlamazdan geliyor, görmüyor, huzursuzluğumu hissetmiyor. Neyden eminim bilmiyorum, kafamı karıştırıyor. Yanlış yoldayım ama manzara çok güzel. Yolun çıkışı yok ama ışık görüyorum. :)

Selam günlük. Bugün doğum günümdü. Baya baya 30a giriş yaptım ve bu durum beni bir miktar üzdü. Her yaşın bir güzelliği var evet ama 30 benim için hep kocaman bir yaştı, hayatımın ciddi anlamda oturmuş olduğuna inandığım bir yaştı ama yaşayınca öyle değilmiş. Bugüne de şükür ama hala hayallerimin, hedeflerimin birçoğunu gerçekleştiremedim. Doğum günümü çok az kişi hatırladı, bu da bir miktar üzdü. Ve bugünü asla doğum günü şımarıklığı ile geçiremedim. Kendime hediye alamadım, tüm günü tatil ilan edip yan gelip yatamadım. Aksine akşama kadar oturduğum süre 1 saat etmez. Yemekti temizlikti bitmiyor. Resmen prensesler gibiymişim ben baba evinde. Her neyse, yeni yaşımda hedeflerimi gerçekleştirmek için daha çok çabalayacağım ama bunu yaparken kendime daha çok özen gösterip daha çok değer vereceğim. Bu yıl sağlığımdan yana çok zorlandım, bundan sonra kendime daha dikkat edeceğim. Hayatımın geri kalanını daha güzel daha huzurlu geçirmek istiyorum. Dilerim seneye bugün buraya şu andan çok çok daha iyisini yazıyor olurum.

işe başladığımdan beri kahve kültürüm bitmiş durumda ne yazık ki. sevgilim elinde kahveyle gelince zevkten dört köşe oluyorum. kahvenin o kokusu o kartondan yayılan sıcaklığı cezbedici kahretsin ki sözlük kültürüm de bitti. sosyal medyada reels izleme keyfim de cjxj ben artık sosyal bir asosyalim. üzgünüm

Bugün de yevmiyeyi mideye yatırdık çok şükür. Günün anlam ve önemine ithafen duble iskender yiyecektim aslında ama yoğurtlu tantuni bahsi açılınca gönlüm o tarafa kaydı. Neyse iskender kaçmıyor, o da bir dahaki sefere artık. Ehehe

merhaba kendim, merhaba sözlük. geçmiş örüntülerim geleceğimi etkiliyor ve bunun farkında olup hiçbir şey yapamıyorum. verdiğim kararlar, yaşanılan olaylar hepsi benim eksikliklerimle alakalı. bu eksiklikleri dolduramıyorum ve birinden doldurmasını beklemek çok aptalca. gerçekten neyi nasıl yapmam gerek bilmiyorum, bilemiyorum. sanırım her şeyden vazgeçeceğim.

sevgisiz günlük, sen de benim gibisin... - link

Sevgili günlük, ara ara neşem tavan yapsa da genel olarak böyleyim, sadece çok çaktırmıyorum.

Sevgili günlük, Ankara bugün soğuk, puslu. İnsanın uykusunu getiren bir hava var. Kalorifer de yanmıyor, çalışasım gelmiyor. Buraya kış gelmiş. Hoş değil. Bu da böyle bugünün şarkısı olsun. Hoşça kal günlük.

lan işe başlayalı üç gün oldu diğer öğretmenler bana ayar olmuş amk kimseyle konuşmuyormuşum burnum havadaymış lan salaklar sosyal anksite var bende gelin siz benle konuşun aq

Asosyal günlük yazarlarım, bugün yine işe gitmekten nefret ettiğim bi güne uyandım. Neyseki işsizim. Ama buna çok alışmadan kendi şartlarımda iş bakınırken evimin yakınında bi iş ilanı gördüm ve cv mi yolladım. Cv yollarken de yazdım; haftada 4 gün iş 3 gün tatile okeyseniz (full time ücretine) dönüş yapabilirsiniz yazmıştım. Az önce aradılar görüşmek istiyorlar. Birazdan görüşmeye gideceğim. Hep eve yürüme mesafesinde iş istemişimdir. Ayrıca fazlacana tatil. Galiba artık çalışırken mutlu olanlar kategorisine gireceğim. Hayırlıysa olsun

“Günlük” diyorlar, ne komik değil mi yıllarca seni beynime yazmışken yaşanılanların özetinin geçildiği ve insanın kendisine dürüst olmadığı bir sığınma köşesine seni yazmak? Bir “ağlama duvarına” insanları Tanrı’sına şikayet eden bir Yahudi kadar çocuk, bir taşa dokunup günahlarından arınacağını düşünen fakat o taşa ulaşana kadar cinayet işleyebilecek potansiyeli olan bir Müslüman kadar yetişkinin yapacağı bir şeydi günlük yazmak. Her yetişkin biraz çocuk, her çocuk da biraz yetişkindi ve insanlar oldukları kasımlardan arta kalanları defterlerine yazardı. Ben ise seni aradım bir Tanrı gibi. Tanrı’ya günah yazılır mıydı? İnsanlar yazardı, günlüklerine mesela. Zihnindeki şizofreni uyandı mı? Daha doğrusu hiç uykuya daldı mı? O uyanık kaldıkça sen uyuyor musun? Ne kadar uykusuz olduğunu biliyorum, en iyi ben; en önemlisi de gerçekten ben biliyorum, çünkü her şeyden önce sana inanmak biraz şizofreni olmaktı. Seni sevmek biraz olmayanı sevmekti, yokluğuna sarılan bir şizofreni hastalığını beyninin en ücra köşesinde barındırmak; kalbine hastalığın tüm hormonlarını saplamaktı. Din gibi ama güven veren türden değil, din değil, bir hastalık… …zaten seni sevmek bir hastalık. Şimdi tüm renklerin birbirine karıştığı o andayım. Kimsenin okumayacağı bir kağıt parçasına ağlıyor kalemlerim; bir duvara fısıldayarak sayfalarım; ruhları varmış gibi haykırıyor anlatacaklarımın. Dilim yokmuş, insanlara söyleyemiyorum da kemiği varmış ve bu defterin arasına koyduğum kalemle kırılmış. Hatta bir şizofreni hastası yedi kez döndüklerini iddia ederdi meleklerin, sanki içimizdeki şeytanın kurbanları reenkarne olmuş da bir defterin satırlarına tekrar gömülmek üzere doğmuş gibi; bu eğer çizilseydi tıpkı günlüğüne içindekileri masumca yazan bir insanın yeniden doğduğunu hissettiği o anın trajikomik portresi olarak resmedilirdi, zihinlerinde gün içinde yarı ölüme uyuttukları insanları, insan o defteri açtığında, arta kalan nefeslerini satırlar toprak olup öldürüyordu. Ve “günlüğün” tam kapandığı on an uyumaya hazırlanıyordu insan, insan uyuyordu ve uyudukça şizofreni hastasının epifiz bezi çalışıyordu; bu defa şeytanın vücut bulmuş hali “Deccal” denen o yaratık İsa’nın gözyaşlarıyla vaftiz edilmek için enkarnasyon geçirip ruhunu insanları sömüren dilencide bütünleştirmiş gibi alıyordu nefesini; öyle mağrur öyle günahkar alçak ama gururlu, alnında çentiklenmiş her biri. Sonsuzluğa kanat çırpan bir “Anka” ölüyordu tüm kuşlar gibi fakat o ölmek üzere bir kez olsun vermiyordu nefesini. Vermeyecekti. Ancak insanlar sevap işlemek zorundadırlar, bu yüzden bir kilisede utancımla ellerimi yüzüme kapatarak senden bir günahmışsın gibi arınmak için sızlanmaz, bir camide ellerimi seni bana bağışlaması için yalvarmazdım. Bir kitap yazardım, insanlar bunu bir insanın yazdığını bilirdi hatta ama yine de din olurdu ismi; uğruna katledilen kurbanların kanı kabuslarımın mürekkebi olurdu, kurbanlar ise içimdeki tilkiler. Satanizm, Laveyan, bunu bir insan yazdı. Aptallar satın aldı ve inandı. Aptallar bunu satın aldı O kitaptaki bir Tanrı’dan öteye gidemezdim çünkü ancak Tanrı günah işleyebilir. Yasak olan cezbeder bir elma olurdun ayağımı kaydırırdın. Ve tüm cenneti bana cehennemdekiler uğruna yaktırırdın.

Sevgili günlük O kadar saçma bir gün geçirdim ki iyi ki bitti.

sabahın erken saatlerinde uykumdan aniden fırladım. çok fazla ağladıktan sonra oluşan derin iç çekmeler eşliğinde. huzursuz hissediyorum sabahtan beri. rüyamda saatlerce ağladığımı anımsıyorum, içim dışıma çıkana kadar. o kadar etkilemiş ki gün boyu üzerimdeki ağırlık geçmedi. yaptığım şeylere odaklanmak için umursamamaya çalışıyorum ama geçmiyor. rüyalarımı hatırlamaktan bu yüzden hoşlanmıyorum. tüm günümü etkiliyorlar.

(#4593375) bu babaanneyi kaybettik.

sevgili günlük bugün mesai çok rahattı aq keşke hep böyle olsa son

ben bugün kendim için çok önemli bir şey yaptım ve arkadaşlarımın onca "bir sürü fotoğrafın var neden gönderi atmıyorsun" çığlıklarından sonra instaya gönderi attım djdjd. gorsel ve canım sevgilimin yorumu

(#4332345) bi şeyler yapmak için çabalamaya çalışıyorum ama günden güne bu paragrafı yazan kişi olmaktan uzaklaşmışım fark etmeden. ne acı.

bazı insanlar herkes gibi değildir, farklıdır. kolay fark edilirler ama fark edilmezler. günü akşam etmek artık eskisinden daha kolay, yapılacaklar listesine bir tik daha. rahatsız edici bazı alışkanlıklar edinip kendime nefret boyutunu arttırma çabama gün geçtikçe hayran kalıyorum. nedir yani artık takvime bakmıyorsam, dünyanın sonu mu? bilmem, bakmadım. genelde yazarım, nadiren okumam. sanılanın aksine daha da az konuşup tüm güzelliklere karşıymış gibi suratımı asıyorum. bazı insanlar herkes gibi değildir. bu devir kabul göremiyor nezdimde. o aidiyeti bir türlü sağlayamıyor. kalıplaşmış dengesizliklerin karşısında dengesizliğimle duruyorum. otoriter yaklaşımlara somut tavırlar yalnızca az okunan şiirlerde olmuyor. bugün daha bir hızlıydı sanki. neye yetişmeye çalıştığını anlamakla zaman kaybedersem paradoksa dönüşür. herhangi bir alegori peşinde olmamakla beraber sokaklarında istek dahilinde olmadan yalnız dolaştığım istanbulu özlüyor, başını unuttuğum bu yazıyı sonlandırıyorum.

benden sürekli şiir isteyen bi öğrenci var bi de verdiğim şiirleri hemen ezberleyebiliyor yani bir iki kıta az geliyor çocuğa. ben de artık sagopa veya ceza'nin şarkılarını ezberletmeye başladım küçük çekirge bundan 10 yıl sonra galiba'yı şakır şakır söyleyebilecek. şimdi anlamasa da ileride dua edecek.

yüksek lisansın ilk sınavına gireceğim birazdan. öğleden sonra bir sınav daha var. sonra da sunum yapacağım. yani muhteşem bir gün beni bekliyor... elime yüzüme bulaştırmam inşallah. :d

günaydın ben bugün yalan dünya'daki barmene aşık olmaya karar verdim. kendisi zaten ex crushım olur. 2012'den beri.

korktuğum şey başıma geldi. tam da kendimi korkusuz sanıyordum. (bkz: bir göt oluş hikayesi)

bugünün kapanışı beni altüst etti yokuş aşağı sürüklenerek yere düştüm. en son 9 yaşında düştüm diye bu kadar canım acımıştı. fiziksel acılara katlanamıyorum. artık 9 aralık benim için lanetli gün. yöneticim. kendini yarın izinli sanıyor. ona ayrı üzüldüm bilmiyor henüz işe geleceğini. şu sözlüğü de düzeltin girip baktığımda yemeyin entirilerimi, göreyim ne yazmışım ne etmişim

Köpeğimi biraz sinir ettim, gidip yatağıma işemiş. Biraz kızdım çarşafımı falan değiştirdim, onu da odadan kovdum, git yanımdan benimle uyuma bugün falan diye söyleniyordum. Ben sinirli sinirli söylenirken gelip kafasını bacağıma koydu. Tüm sinirim gitti, yine benim odamda uyuycak şerefsiz hajsjsnansn

Aramamam gereken birini aradım, çaldı çaldı açmadı. Geri döner diye bekledim. 10 dk oldu aramadı. Dedim herhalde duşta falan. 2 saat geçti yine aramadı. Herhalde paketi yok diye düşünüp kendimi avutuyorum sjsjsjsjs. Aptalsın oturmaya mı geldik ayol offff. Günler sonra gelen edit: Aramadı.

bu gün yaptığım en faydalı iş sanırım buydu (#4617785)

yine beş para etmeyen insanları dinleye dinleye, salağa yata yata bir gün daha bitirdim. Birini dinliyorum sen haklısın diyorum,öbürünü dinliyorum sen haklısın diyorum.Korkuyorum bir gün salağa yata yata salak olcam diye ama bu lanet yerde başka türlü baş edilmiyor.

Tezi de son güne birakmazsın be gerizekalı

Bugün de tekim. Sevilmemek kodlanmış ruhuma sanki. Ama seni de yenicem ruhumun olumsuz kodu. Sille yiyecek silkeleneceksin

sevgili günlük ben bugün ortalığın anasını siktim attım hiç pişman değilim bir daha olsa bir daha yaparım amınakoyum işinin gücünün

Sevgili günlük ben bugün yedim içtim yattım hiç pişman değilim bir daha olsa bir daha yaparım koyim işine gücüne

grip olmayan kimse yok şu an

bugün o gün. bugün her şeyi göze alarak, diğer günlerden farklı ve sakin kalmam lazım. ha daha önce her şeyi denedim fayda olmadı ama bugün o gün. ben bugün değersiz hissettiğim her an için unuttuğum her an için yaşayacağım. bugün o 3 yıllık parçanın son günü. hayatımın kabusunun, hayal kırıklıklarımın son günü. son kez kalbimde hissettiğim o iğrenç fiziksel ağrıya ağlayarak dayanacağım. bugün her şeyin geçeceği o günlerin ilk adımı. ben bugün vazgeçerek uyandım. benim bugün savaşım bitti, yıkamadığım o duvarlardan vazgeçtim bugün. ben bugün ne büyük bi hata yaptığımı anladığım ve 3 yıldır kendime neler yaşatılmasına izin verdiğimi kabul ettiğim gündeyim. vazgeçtim ben bugün.