anneye söylemek istenen şeyler

o çerçeveyi ben kırmıştım anne seni seviyorum

haksızlık olmasın adı altında oğlunu daha üstün tutuyorsun bunun farkına var

annem, benim sefkate ihtiyacim var saclarimi tarar misin??

beni bu kadar düşünen bu kadar hırslı bir insan yapan sensin. senin yüzünden hiçbir notumdan tatmin olamıyorum. zamanında ettiğin hiçbir lafı unutamıyorum ve hiçbir şeye yetinemiyorum. başarı başarı başarı... bıktım. beni yetinmeyen biri yaptın. geceleri uyuyamayan, deli takıntılı, hatta öyle takıntılı ki otobüsten çıkınca her yerimi silkeler oldum. sizin yüzünüzden hissiz oldum. seneler önce ettiğin bütün beddualar karşılığını buluyor. al övün şimdi notlarımla. şimdi kötü aldım desem canın sağolsun diyeceksin. geç kaldın anne. sen bana geç kaldın. canın sağolsun demek için geç kaldın. şimdi dediğin hiçbir teselli benim duvarlarımdan bana gelmiyor. övün şimdi duygusuz makine yarattın. somurtuk, suratsız diyorsun şimdi. yarattığın kişi bu ışte. yarattığınız sıfat ve ruh bu sizin. şimdi benden gülmemi mi bekliyorsun. ittiğin çukura iyi bak anne. çıkaramazsın artık beni ordan. bitti anne, artık çok geç. ben her saniye kalınlaştırıyorum o duvarları. geçemezsin anne , şu an nasıl bana laf söylemeye korkuyorsan , geçemeyeceksin anne! geceleri her uyuyamadığım her dakikada unutamadığım her saniyede geçemeyeceksin anne! ve bütün bunları sana da söylemeyeceğim. çünkü gerek yok be anne, gerek yok.

oğlun eskisi kadar masum değil anne ayıqs

anneeaağ bittiii

anne smiley piercing yaptırdım burdan duy istemezdim ama oldu bi kere naapalım artık

sen olmasaydın ben ne yapardım bilmiyorum. hiç bilmiyorum.

anne lütfen odama narkotik ihbarı almış polis gibi girme bişey yapmıyom kimseyle konşmuyom yeter artk sorma

sınıf rehber öğretmenime beni niye şikayet ediyorsun yahu. kadının dövmediği kaldı neredeyse (bkz: yks öğrencisi olmak)

sana daha iyi bir hayat sunmak isterdim ve hala çabalaman da kısmen ona ama ben kendime yaranamıyorum. yaklaşık 20 yıllık bir birikimi olan karpal tünel sendromuvar annemde. son 3 yıldır 4. ameliyatına girecek v evet kısmen basit bir ameliyat ama tahribatı büyük. şartlar beni üzüyor ve tekrarlama oranı yüksek. keşke diyorum bazen daha olgun olsaydım o zman seni savunabilirdim. ama olamadım hala da değilim. özür dilerim.

anneciğim özür dilerim. biliyorum çok fazla hoşlanmıyorsun benden ama ne olursun nefretinle boğma beni.

i̇yi ki benim validemsiiinn ^^

özledim

kalk annem kalk, orası soğuktur. üşürsün orada, kalk hadi yerine yat. salonda uyuma, alt komşu orayı boş oda yapmış.

olsaydın belki de şimdi çok pişman olduğum şeylerin yanına bile yaklaşmazdım

anne nolur başkasının çocuğunu kınama sonra aynısını ben yapıyorum.

hatalar olsa da sana ne kadar bazı konularda kızsam kirsamda seni asla sevmemezlik yapmadim seni hep sevdim anne sen nasil beni hatalarımla sevdiysen bende seni hatalarinla yanlışların ile sevdim ve hep sevicem anne iyi ki varsın meleğim

psikoloji eğitimi alıyorum diye benden dört dörtlük bir davranış bekleme artık. her seferinde “bir de psikoloji okuyorsun, şu davranışlarına bak hele” deme lütfen, yoruldum. ben de insanım, hatalarım var.

Seni özledim, umarım mutlusundur gittiğin yerde

Sakin ol anne kadın ben zannettiğin kadar iyi bir evlat değilim Her koşulda, herkese karşı beni savunmana çok şaşırıyorum. Üstelik senin istediğin gibi bir evlat olamamışken.

Ne kadar kızarsam kızıyim ne kadar kavga edersek edelim seni canımdan çok seviyorum. Bu evin neşesi senmişsin 3 gündür hastasın gülmüyosun sen gülmeyince kimse gülmek istemiyo evde ordan anladım. Seni seviyorum lütfen hemen iyileş

(bkz: bu benim hayatım ) ..

Neden?

Lütfen beni böyle kabul et. Değiştirmeye çalışma.

Seni seviyorum annem benim

Yeter artık anne kadın aç değilim.

kadın beni bir sal. allah aşkına bir kere de "sen onu nasıl yapacaksın?" , "sen onu yapabilcen mi?" diye sorma. yapamadığım bi şey olduğunda da "ben biliyordum sen yapamazsın." deme. ömrümü yediniz lan. yapamaz, beceremez, yapamazsın diye diye beni yediniz. bir kere de yapar benim kızım de be. çocukluğumdan beridir başarısızlık algısıyla yetiştirmekten beni bir bıkmadın. sırf mağdur edebiyatına devam edebilmek için bizleri sık boğaz ettin. bizi bir sal aga..

Ne sen beni anlayabiliyorsun anne ne de ben seni.maalesefki ne sen beni anlayabileceksin ne de ben seni.cook isterdim oturup seninle dertleşmeyi.ya anne benim de şu derdim var diyip anlatabilmeyi.kimseye anlatamadığım içime ata ata biriktirdiğim onca olayı gelip sana gönül rahatlığıyla anlatabilmeyi ne çok isterdim.ama başta da dediğim gibi ne sen beni anlayabilirsin ne de ben seni.

sen sahip olduğum en güzel şeysin. seni çok seviyorum minik kelebeğim

böyle olmaz anne, böyle olmaz. ne yaşadığını, nasıl hissettiğini hiçbir zaman tam olarak bilemeyeceğim, anlayamayacağım ama babama böyle davranma. lütfen anne. ne yapılmalı bilmiyorum ama doğrusunun bu olmadığına eminim. sana iyi bir çocukluk, gençlik, evlilik borçlular. sana bir hayat borçlular. böyle yazınca, gözüme iyice çarpınca ne yapsan haklıymışsın gibi geldi :) ama anne, babamı biliyorsun, her şey onun suçu değil. ve anne, ben o kadar büyümedim. ablam gibi “büyüme”ye zorlamayın beni. onu yıprattığınız gibi beni yıpratmaya çalışmayın. ben o değilim ki. ben size o barış ortamını veremem, kaosunuzu daha beter hâle getiririm. beni buna zorlamayın anne, lütfen. biliyorum anne, anlıyorum seni. babamın hangi davranışlarından tiksindiğini biliyorum. kardeşime değerli biri olduğunu hissettirmiyor, fark ediyorum. kardeşimi bu hâle biraz biz getirdik farkındayım. babam sadece maddiyat odaklı düşünüyor, görüyorum. sana istediğin ilgiyi gösteremedi hiç. ama ne yapabilirim bilmiyorum ki anne. ben o kadar büyümedim. yine de özür dilerim anne. bana en çok ihtiyacın olduğu zamanlar buz gibi bi’ acımazlık çöküyor üstüme. yemin ederim böyle olsun istemiyorum ama yapamıyorum anne. niye böyleyim anne? niye sarılamıyorum sana sadece? ya da neden o içtenliği hissedemiyorum, hissettiremiyorum? neden böyle kötü biriyim senin gibi birine karşı? ben yoksa babama mı benziyorum bu konuda? yazarken insanın yüzüne bu kadar çok gerçek çarpabilir miymiş anne? affet beni, anne. senin bana gösterdiğin sevgiye layık bir evlat olmayı hiç başaramadığım için, bunu sana gösteremediğim için bile. affet. -emin olduğum bir şey var ama anne. babam seni seviyor. seni bilmiyorum.-

Annecim seni çok seviyorum. Senin yaralarını sarabilmek en büyük çabam hayattaki. Anne ve babanı kaybettiğinde benim de içim çok yandı ama herkes seni bana emanet etti, senin toparlanabilmen için emanet ettiler. Kalbimde sızlayan acıya rağmen güçlü durmam gerekirdi artık. Çünkü benim teselli etmem gereken bir annem vardı. Ben sen ne anlatsan saçma bile olsa dinlerim. Senin her sözün kıymetlidir. Ama bir gün sen de beni dinlesen... Neden sürekli sezen dinliyorsun diye sormuştun. Ama bilirim anlatacaklarımdan korktuğun için üstelemedin hiçbir zaman. Aşık oldum anne diyemedim ben sana. Oturup şöyle dedi böyle yaptı diye heyecanımı paylaşamam. Yargılarsın. Hem bu kadar yakın hem de bu kadar uzak olmak seninle... Her şeyi içimde yaşamama, balkonda oturup tek başıma yine kendimle dertleşmeme sebep oldun bilemeden. Hayat dolu kızın için için ölüyor, ama kimse duymuyor farketmiyor. En çok sen farket isterdim. Beni en çok sen anla isterdim. En çok sana konuşup en çok sen dinle isterdim. Sen bile susarsan bana, kime konuşayım ben anne...

Bimdeki istediğin düdüklü takımını aldım mor saplı çok güzel.

Olmasaydın napardım bilmiyorum anne. Sen benim her şeyimsin. Hayatımda tanıdığım en güçlü ve en sabırlı insansın. İyi ki iyikimsin...

Anne artık diyalize girmeni istemiyorum. Bağış listesinde sıra beklemene gerek yok. Biliyor musun bugün öğrendim. Benim böbreğim sana uyuyormuş.

neden kendi korkularını ve sorunlarını bana aktarmaya çalışıyorsun neden çözümü olan olaylara çözümü yok gibi bakıp kafamı şişirip keşke kurtulsam dedirtiyorsun neden bilerek mutlu huzurlu bir ilişkimiz olabilirken içine ediyorsun