beni bu kadar düşünen bu kadar hırslı bir insan yapan sensin. senin yüzünden hiçbir notumdan tatmin olamıyorum. zamanında ettiğin hiçbir lafı unutamıyorum ve hiçbir şeye yetinemiyorum. başarı başarı başarı... bıktım. beni yetinmeyen biri yaptın. geceleri uyuyamayan, deli takıntılı, hatta öyle takıntılı ki otobüsten çıkınca her yerimi silkeler oldum. sizin yüzünüzden hissiz oldum. seneler önce ettiğin bütün beddualar karşılığını buluyor. al övün şimdi notlarımla. şimdi kötü aldım desem canın sağolsun diyeceksin. geç kaldın anne. sen bana geç kaldın. canın sağolsun demek için geç kaldın. şimdi dediğin hiçbir teselli benim duvarlarımdan bana gelmiyor. övün şimdi duygusuz makine yarattın.
somurtuk, suratsız diyorsun şimdi. yarattığın kişi bu ışte. yarattığınız sıfat ve ruh bu sizin. şimdi benden gülmemi mi bekliyorsun. ittiğin çukura iyi bak anne. çıkaramazsın artık beni ordan. bitti anne, artık çok geç. ben her saniye kalınlaştırıyorum o duvarları. geçemezsin anne , şu an nasıl bana laf söylemeye korkuyorsan , geçemeyeceksin anne! geceleri her uyuyamadığım her dakikada unutamadığım her saniyede geçemeyeceksin anne!
ve bütün bunları sana da söylemeyeceğim. çünkü gerek yok be anne, gerek yok.