anne olmak

bir ömür tadamayacağım duygu. çok merak ettim ha

6-7 yaşıma kadar hep annemin koynunda uyudum. uzun zamandır da sarılıp yatmamıştık geçen gün babamda evde değil yanında yatiyim dedim. sarıldık tam uyuyacaz "kokun hiç değişmemiş hala ilk doğduğun gibi" dedi. bak yine duygulandım anlatırken.

allah nasip etsin amin

cennetin ayaklarının altında olması muazzam bir şey

(#90105) aslında için özü bu.

hayatımda en çok istediğim şey sanırım. bu duygunun kutsiyeti eminim ki tartışılmazdır. allah yaşamayı nasip etsin. amin

umarım bir gün bu duyguyu ben de tadacağım allah nasip ederse.

ne kadar müthiş bir duyguysa artık, birkaç saat önce anne olmuş olan arkadaşımın eşini kucağında oğluyla gördüm. ben kızcağıza gözün aydın, nasılsın diyorum. o da bana kar topu nasıl diyor. bırak kar topunu dedim. sen nasılsın. ameliyat nasıl geçti. zira kendisi sezaryenle anne oldu ikinci kez. olur mu öyle şey diyor, o da benim çocuğum. ki haklı. kar topu, yani kedim, onun kedisinin yavrusuydu. bir kadın için hayatta en baskın duygu sanırım bu. ameliyattan yeni çıkmışken, kucağında dünyaya yeni gelen oğlun varken sana bu soruları sordurtuyor bu duygu. tarifi imkansız.

az önce öğrendim. bu duyguyu hiç tadamayacak mışım. baba olabilir mişim ama

ben çok defa yeniden anne oldum. kedilerim ve köpeklerim sayesinde.. annem az önce aradı. pamuk doğurmuş. kedim. biz onu hep evde besledik ve zamanı geldiğinde de kısırlaştırıcaktık. ama kendisi evden bir defa kaçtı ve hamile kalmış. yapacak bir şey yok heyecanlı bir bekleyişe girmiştik. üç tane küçücük pamuğumuz oldu. yeni pamuklar.. umarım annelerine benziyorlardır. anneleri yeşil gözleri ve beyaz tüyleriyle mahalledeki en güzel kızdır. ben olsam ben de pamuk'a yürüdüm. neyse mutluluğumu paylaşmak istedim.

Maşallah ya Allah hepimize nasip etsin ☺️

allah isteyen herkese nasip etsin

çocuğunu yanında çanta gibi, çok seviyorsan mücevher gibi taşıman gereken bir şey değildir. ey anneler, çocuklarınız tarladaki domates değildir. yemini suyunu verince susmaz, ilacını verince korunmaz. sizin başlıca göreviniz onu korumak değil, kişisel gelişimine destek olmaktır..... biraz okuyun da öyle ana olun be, içgüdülerinizle analık yapmaya çalışıyosunuz ama yavrunuz bir hayvan değil. aklınız da lazım.

kendimden 20 yaş küçük kardeşim sayesinde anneliğin stajını yapmaktayım. kendimi her geçen gün anne olmaya daha da hazır hale geldiğimi hissediyorum. tabi daha çoook zamanı var. saatlerce vakit geçiriyorum ve bundan hiç şikayetçi değilim. bazen beni çıldırtacak duruma getiriyor ama sonrasında uyuyunca onu özlediğimi hissediyorum. yaptığı yaramazlıkları, huysuzlukları da seviyorum. gözlerinin içine bakınca, o abla deyişini duyunca içim eriyor. bunları yazarken de salıncağında sallayıp uyutuyorum. bugün ilk defa aldım onu teravih namazına götürdüm. daha 1.5 yaşında tabi. huysuzluk yapacak, bağıracak, ağlayacak diye kabullendim. o yapmayacakta ben mi yapacağım zaten. hem zaten camide çocuk sesleri olmalı. sonrasında geldik eve yemeğini yedirdim, rahat uyusun diye duş aldırdım. şimdi beraber çizgi film izliyoruz. bunlar bile muhteşemken anneliği düşünemiyorum. (bkz: 20 yaşında kardeşiniz olduysa hayat gerçekten çok güzel)

ağır sorumluluk, kendimi hayal edebildiğim bir konu da değil. ama mükemmel olsa gerek

olmayı çok istediğim ama bir yandan olmaktan en çok korktuğum şey çünkü bir çocuğun ruhuna dokunabilmektir annelik herkese nasip olmaz

çok muazzam bişey olsa gerek benden 14 yaş küçük kardeşimi kendimle dışarı cikardigimda en ince ayrıntısına kadar ilgileniyorum ve bunu sadece bi kaç saatliğine bile zor yapabiliyirken bizim annelerimiz bir ömür boyu bizimle hiç sıkılmadan ilgileniyo ve bu çok güzel bişey anne olmak bunu gerektiriyor olsa gerek

müthiş bir duygudur diye düşünüyorum. duygu dedim çünkü kesinlikle anneliğin eylem olduğunu düşünmüyorum. fıtratta var olan bir duygu. öğrenilen bir şey değil her kadının içinde doğuştan var olan bir duygu. tabi ki önemli olan doğurduktan sonraki süreçtir ama beni mest eden kısım da hamilelik dönemi. yani ne bileyim içinde oluşan bir "insancık" var. elleri, ayakları.. yavaş yavaş senin için de oluşuyor. her geçen saat, her geçen gün biraz daha büyüyor. artık iki candan mesulsun. i̇çinde bir can taşıyorsun. ve senden besleniyor, sen ne yersen o da onu yiyor. ne bileyim bana muazzam geliyor. ve bence en can alıcı kısım ise içindeki "insancık" senden ve hayatındaki insandan bir parça. sizin bebeğiniz. belki o güne kadar birçok bebek sevmişsinizdir ama bu başka, bu sizin bebeğiniz.

başka bir bedende bir kalp daha taşımaktır.

muhteşem bir şey. yani öyledir herhalde dmdkdmslöeöc. altı tane miniğe bakma hayalim var södldpsöfş

(bkz: anne olunca anlarsın) kullanmayı istediğim fakat kullanmayacağım bu kutsal cümleyi üzerimize püskürtme kutsal insan olmak. terlik derslerini ihmal etmeyin:)

anne olmak çocuğununun başına gelebilecek her kötülükten korumaktır 40 yaşına bile gelse bu böyledir ama daha insanlaşamamış varlıklar küçücük bebeğe işkence yapıyor(!) hayır ben buna dayak demem düpedüz işkence derim. annelik bu değil

beraber çalıştığımız bir öğretmen arkadasim var. ama biz öğrenciyken de beraberdik evlendi kurumun yanında oturdu şimdi beraber çalışıyoruz. bekarken de falan beraber çalıştık yani. neyse bugün bi öğrenciyi yanıma getirdi. çocukla ben ilgileniyorum acayip yaramaz ve hırçın bütün çocukları dövmeye kalkıyor. gene vurmus birine öğretmeni odama getirdi. (bu bahs ettigim ogretmen benden daha duygususuzdur:) neyse anlatiyor:(öğrenciye ali diyelim) -öğretmenimin ali bir arkadaşının canını bilerek yanlışlık olmadan yakmış. _ doğru mu ali? o anda onunla gözgöze geldik ogretmeni de ellerini boynundan atmış avuç ici de cocugunkalbinin olduğu yere gelmiş. biz gozgoze gelince çocuğun kalbi hizli atmaya başlamış. hemen çocuğu çıkardı biz senin yanina sonra geliriz dedi. sonra tek geldi "noldu?" dedim. minicik bi kalp elimde çırpınıyordu kiyamadim dedi. bakin bu kiz boyle değildi. anne olduktan sonra bi.merhamet geldi. kutsal duygu... insaallah bende anne olup bu merhameti tatmak istiyorum. oyle ki çocuğun egitimi bile olsa kiyamadi.... bunu senelerini cocuklara vermis biri olarak diyorum; eğitimden once de çocuk ve duyguları gelir;)

az önce kardeşim ( 4 ) annemi bitaneeem diye çağırdı. bu dünyadaki en güzel hediye bir kızımın olması olabilir...

mükemmel bir şeydir bence ya

anne olmak isterdim ama olmayınca olmuyor be. naparsin kader.

anne olmak çok zor bence ya bir kere çocuğu dünyaya getirirken başlıyor zorluklar,karnında taşıyosun, acılı veya acısız çocuğu doğuruyorsun. çocuğuna sabah akşam demeden bakıp emziriyorsun. sonra o çocuğun karşısında güçlü durmak zorundasın çünkü sen annesin. davranışlarına dikkat etmelisin çünkü çocuk senden gördüklerini uyguluyor. en önemlisi de evi sen çeviriyorsun. gerek çocuklara bakmak gerek yemek gerek temizlik. dünyanın en zor şeylerinden biri bence anne olmak. hele çalışan anne isen çok daha zor. sabah erken kalkıp çocuğuna kahvaltı hazırlıyorsun, işte bir sürü şeyle uğraşıyorsun, geri gelip eve yemek yapıyorsun, o yorgunlukla çocukla ilgileniyorsun tekrar. belki çocuğunun çamaşırlarını yıkanmasını beklemek için gece geçlere kadar uyumayıp bekliyorsun o kıyafetleri asıp sabaha kurumasını beklemek için. sırf çocuğun sabah o kıyafeti giyebilsin diye. uzun lafın kısası. anne olmak zor ve güç bir iş.

eminim ki çok zordur anlayamam fakat kendimi bazen kardeşimin annesi gibi hissediyorum. her şeyiyle ilgileniyorum.her şeyine koşuyorum. bazen elimi kolumu bağlıyor. ben bile kardeşime o kadar yoruluyorsam bir sürü çocuğu olan anneler nasıl zorlanıyordur. allah tüm annelerimize kolaylık versin.

dünyanın en muhteşem hissettiren eylemi olmalı. derdi çok dermanı yok fakat en bırakılmayası sorumluluğun yanında koca bir dünya dolusu sevgi ve huzur getirisi olan eylem. gece uykusuzluklarını saymayalım çünkü onlar bu gülün dikenleri fakat onun kahrı da lütfu gibi hoş geliyor olmalı. düşünsene sadece sana, senin sevgine ihtiyacı olan ve seni evrendeki her şeyden çok seven bir canlı. nasıl sevmezsin ? ölürüm sanırım. neyse fazla duygusala bağlamadan bitirelim.

teyzem kuzenimin konuştuğu çocuğu facebookta bulmuş bi baksana serseriye benziyo bu diyo çocuğun bi tane fotoğrafından başka hiçbir şeyi yok nerden anladın diyorum ben anneyim anlarım diyorskdkflslal

daha o duyguyu tatmadım ama teyze olmak bukadar güzelse kim bilir anne olmak nekadar güzeldir. bak yine evlenme hissi geldi ben evlenmeye gidiyorum.:)

annem olmadığı zaman kardeşime dönemlik annelik yapıyorum.tabi gerçek anneliğin yanından bile geçemez. ve gerçekten zor. her şeyine koşuyorsun. o yemek yemedi mi sen daha çok üzülüyorsun. bir yere gittin mi aklın hemen onda kalıyor. kısacası annelerimizin kıymetini bilelim.

bir gün tadamazsam beni eksiltecek eylem.

kardeşim az çok tattırıyor sağ olsun. bazı anlar oluyor, utanmasa bana anne diyecek. bende de alışkanlık olmuş, onu çocuğum diye seviyorum hep. bu his bile bu kadar güzelse anne olmanın ütopik bir duygu olduğunu düşünüyorum.

hayattaki en büyük korkularımdan biri. hiç anaç bir yapım olmadı şu ana kadar, çocukları çok fazla sevdiğimi söyleyemem. bir canlıyı dünyaya getirmek, büyütmek, eğitmek, yetiştirmek ve hayatını bir tek bir canlıya adamak beni korkutuyor. hata yapma lüksüm yok, belki ufacık sandığım bir hatam onda yıllarca sürecek bir travma bırakacak. çocuğu büyütmek var, büyütmek var. bilinçsizce büyütülen çocukları görüyoruz etrafta. ben bu denli korkarken 20-23 yaş aralığında olup çatır çatır birer ikişer doğuran yaşıtlarımı cesaretinden dolayı tebrik ediyorum, gerçi bir çoğununki cahil cesareti ama olsun.

"charlotte'un bu hayattaki en büyük isteği nedir?" sorusunun cevabını ilgili başlıkta görüyorsunuz efendim. anne olmak... bu mucizevi güzellikte bir his olsa gerek.

Şu geçici dünyada yaşanabilecek en güzel şey. Oğlum dünyaya geleli bir hafta oldu. Tüm ağrılarıma, yorgunluğuma rağmen hayatımın en güzel haftasını geçirdim diyebilirim. Ona olan sevgimi tarif edecek kelimeleri bulamıyorum. Bu zamana kadar nasıl onsuz yaşamışım diye kendime hayret ediyorum. Hz. Allah isteyen herkese hayırlısıyla nasip etsin inşallah.

Bilmiyorum nasip olur mu ama çok güzel bi duygu olduğuna adım gibi eminim teyzelik bile çok başka annelik kim bilir nasıl güzeldir

Hazal Kaya bu röportajında çok güzel anlatmıştı. YouTube

Akşam 5 te girdik doğuma. Sabah 5 te doğdu oğlum. 12 saat O ağrıları çekti. Ben göz yaşımı içime akıttım. Ne zaman ki doğdu sıpa o anda kesildi ağrıları eşimin. O anda sanki hiç ağrı acı çekmemiş gibiydi... Allah kolaylık versin...

Evlenmek,mutlu bir yuva kurmak vs güzeldir eminim ama benim gibi yalnızlığı seven ya da fazla kaygılı biri için biraz zahmetli. Anne olmayı en çok istediğim bir anı yazacağım. Annesinin bir işi olduğu için 7-8 aylık kuzenimi bize bırakmıştı. Sabah saatleri, hava yeni aydınlanmak üzere..Kuzenim uykusundan uyanmış ağlıyordu annem susturmaya çalışıyordu. O sırada ben girdim kapıdan karanlıkta beni annesi sandı, bana baktı, kollarını uzattı.Kucağıma alır almaz sustu. Göğüsüme yatırdım, uyuttum onu..O an o kadar huzurla doldum ki.Bir kızım olsun hep isterdim ama o an ki kadar hiç istememiştim.Sanırım çocuk sevgim çok fazla o yüzden de çok etkilenmiş olabilirim.

dehşet verici. açık konuşayım doğumdan sonra kızımı bana verdiklerinde dehşete uğradım. evlat sahibi olmanın büyük bir sorumluluk olduğunu dehşetle fark ettim ve benim bu sorumluluğu alacak kadar ruhsal olgunluğumun olup olmadığını sorguladım. onunla yeni tanıştığım halde, onsuz olamayacak kadar bağlandığımı ise dört günlükken yoğun bakıma kaldırdıkları zaman anladım. çünkü emzirememiştim. kilo verip sarılık olmuştu. onu yoğun bakımın kapısında gösterdiklerinde başaramadım dedim kendi kendime. annelik mükemmel olmaktı ve ben onu da elime yüzüme bulaştırmıştım her zamanki gibi. sonra neden emziremediğim ortaya çıktı. gerizekalı doktorum, normal doğum yaptığım halde içimde gazlı bez unutmuş, dört gün boyunca zehirlendiğim için bebeğe de bakamamışım haliyle. öyle bir sorumluluk ki ebeveyn olmak, baba için de geçerli bu ama anne her zaman daha ön plandadır, bu sorumluluk altında ezilir insan. bebek durmaz ağlar, herkes gözünün içine bakar bi bebeği bile susturamıyor diye. kaç kadın aç bu bebek, sütün yok, memelerin küçük benim memelerim füze gibiydi diye suçluluk duygusana boğmaya çalıştı beni. çocuk kolik, gaz sancısı var vs asla dinlemezler. lan senin vücutla benim vücut bir mi, o gövdeye o meme olur, benim 75lik memelerim en fazla ne kadar büyüyebilir diyemezsin, bebeğini doyuramayan, yetersiz, sütü olmayan bir anne olarak küçük görülürsün. bunun pek çok örneği var. o öyle olmaz, öyle yapılmaz, o yedirilmez, o giydirilmez, yazık çocuğa, daha öğretemedin mi uzar gider bunlar. yetişkinlik hayatına kadar. sonsuz bir döngü. anne olmak benim için, ne yaparsa yapsın evladının yanında olmak ve onu sevmeye devam etmek demek. mükemmel bir anne değilim, kusursuz hiç değilim, becerikli olduğum da tartışmalı ama elimden geldiğince seviyorum ve korumaya çalışıyorum.

söylenen bir şeyi zamanı olmasına rağmen yapana kadar yüzbin defa söylemektir.

sürekli bunu istemeliymişim gibi geliyor. Ama ne kadar uzun uzadıya düşünsem de hiç anne olmayı "gerçekten" istemediğimin farkına varıyorum. Anne olmanın çok gereksiz kutsallaştırıldığı yetmiyormuş gibi bir de -çoğunlukla- gizli ve yüksek bir egoyla "benim genlerim devam etmeli" düşüncesiyle insanların ebeveyn olduğunu düşünüyorum İyi insan olmak kutsaldır. Üreyebiliyor olmanın kutsallaştırılacak bir şeyi yok.

Çok ama çok farklı bir duygu. Tüm dünya bir yana evladın bir yana. Kendini bile es geçiyorsun onu düşünüyorsun. Ben bu duyguyu tadmadım ama annemden çok iyi biliyorum. Üniversitesiye ilk gittiğim zamanlarda annemin aldatıldığını ablamdan öğrendim. 20yıllık eşi tarafından aldatılmış kadın. Beni arıyor ve diyor ki "sakın üzülme biz kendi aramızda hallettik, burda aklın kalmasın" bir de ablama kızmış neden söylüyorsun orda üzülür diye. Ya kadın aldatılmış aldatılmış ama hala evladını düşünüyor. Canım annem..

ben henüz anne olmadım, bu konuda pek bi bilgi sahibi de değilim. hiç kimsenin anneliğini yargılamak benim haddime de değil, sadece merak ediyorum. nasıl yapabiliyor insanlar anlamıyorum, şöyle bir durumda çocuğunu sokağa çıkardın tamam. tabii ki çıkarsın çıkarmasın demiyorum ama kendine maske takıp çocuğa takmadan nasıl yapabiliyorsun? belki maske yok o da tamam, hayır düşünüyorum benim bir tane maskem olsa ben onu çocuğuma takarım. nasıl bu kadar vurdumduymaz olabiliyorlar anlamıyorum, sanal bebek değil bu çocuk çocuk. insan bildiğin. bunları geçtim, çocuğunu nasıl vızır vızır araba geçen bir caddede bisikletle bırakabiliyorsun ya? aklım almıyor, hayır çocuk sonuçta di mi arkasına bakmaz önüne bakmaz. olur mu olur ama yine de bırakıyorsun. helal olsun valla. yürürken çocuğu yol kenarından yürütüp kendi kaldırımın diğer tarafında yürüyenler var bi de. hayır ben mi abartıyorum acaba ya ama düşünüyorum, benim kardeşim var. anne olmaya en yakın olduğum şey ablalık ki öyle bir durum ki en yakın şey bile çok uzak aslında. sanki sanal bebekmiş gibi davranmazdım herhalde, kendi canımdan bin kat daha dikkat ederdim. ulan doğurup daha yürüyemeyen çocukları sokağa salacaksanız doğurmayın amk. sinirlendim.

(#2323052) ek olarak; dizide kadının çocuğunun kolunu keseceklerdi, kadın çocuğununkinin yerine kendi kolunun kesilmesini istedi hatta yalvardı. böyle bir şeyi bir saniye dahi düşünmeden yaptıracak bu duyguyu çok merak ediyorum. umarım bir gün hissedebilirim.

komşunun duvarına kumrular yuva yapmış. arada bakardım. Bunlardan bir tanesi klima motorunun oraya yapmış yuvasını. Komşu yuvasını bozmuş. kumru yuvayı tekrar yapmış ve bu sefer yumurtlamış. komşu tekrar bozmuş yuvasını. yumurtalarını yuvadan düşürüp kırmış. Hiç mi vicdanı yok dedim anneme. Çocuğu olmayanın vicdanı olmaz dedi. anne olmak öyle bir şeymiş demek.