anne olmak

biraz da gerçeklerden bahsedelim. anne olmak, kaka temizlemektir arkadaşlar. günlerce kaka temizler ve bunu yadırgamazsınız. babalar da temizler elbet ama anne kadar değil.

Çok korktuğum ve acaba becerebilir miyim diye çok düşündüğüm konu. Sanırım kendi annemden gelen bir korku bu. Annem genç yaşta,eğitim hayatı devam ederken evlenmiş.Şimdi ki aklım olsa yapmazdım diyor ama işte geçmiş zaman çözüm yok. Ben doğmuşum üniversitesi bittikten bi sene sonra. Annem bu hayatta gördüğüm en hırslı ve elde etmek istediği her şeyi elde edebilen tek kadın. İyi bir eğitimci olmakmış istediği ben doğmuşum işte o ara. İşte keşke tam o anda doğmasaymışım diyorum. Annem kendini öğretmenlik konusunda geliştirmeye çalışırken ben dünyaya gelince annemin bütün düzeni şaşmış. Hem ben hem de bulunduğu yerdeki en iyi öğretmen olma isteği çok yormuş onu. O arada da ben büyümüşüm işte :) Bir insan annesini matematikten kıskanır mı ? Kıskanabiliyormuş işte :) Hala 5-6 yaşlarından bulanık hatıralarım arasında annemin masada soru çözerken başında beklediğim günler geliyor aklıma. Annemin soruları aşkla çözmesi o kadar keyifli geliyordu ki bana. E ama ben ? Bana noluyordu ? Ben hep arkadaşlarımı kıskanıyordum .d Arkadaşlarımın annesi çalışmıyordu çünkü anasınıfındayız saçma salak yemek günleri olurdu herkesin annesi çok güzel şeyler yapardı benim annemin vakti olmazdı bir şekilde hallederdi de kendi değil .d Arkadaşlarımın anneleri çocuklarının saçlarını hep örerdi, uğraşırdı benim saçlarım hep tek tipti. Sırf arkadaşlarımın yanında saçlarım örgülü olsun diye kendi kendime saçlarımı örmeyi öğrendim. (Şu an bir profesyonel kadar iyi örüyorum bu arada ) Belki de anneme haksızlık yapıyorum. Belki de çok çocukça düşünüyorum ama o yaşta bunlar o kadar önemliydi ki. Kendi kendime matematike kızıyordum annemi benden çalıyor diye. Sonra ben tam anlamıyla büyüdüm kafamda bu düşüncelerle. Annem yaşadığımız yerde hatrı sayılır matematik öğretmenleri arasında girdi ama bizim ilişkimiz yıllarca düzelmedi. İçten içe belki de aramızı her zaman düzeltmek isteyen anneme karşı bir duvar ördüm. Düzeltmeye o kadar uğraştık ki. Hallettik sayılır. Annem kardeşlerimde daha çok fedakarlık yapmaya başladı. Onların kafasında böyle aptalca bir düşünce oluşmadı. Onlar adına o kadar mutluyum ki. Zaten ikisi de aynı zamanda benim evladım gibi ben de elimden geldiğince annelik yapmaya çalışıyorum. Anne olmak konusu açılınca hep kafamda bu düşünceler dönüyor ve kendi çocuğuma da aynı şeyleri ben yaşatırsam diye düşünüyorum. Ya ona vermem gereken ilgiyi tam olarak veremezsem ya onun kafasında da böyle düşünceler kalırsa diye ödüm kopuyor. Okuduğum bölüm, yapacağım meslek cidden çok kutsal ve bütün vaktimi ayırmam gereken bölüm, meslek ve ben annemin kopyasıyım. “Sen çok iyi anne olursun” diyen arkadaşlarım oluyor bazen diyorum ki “hayırlısı” çünkü çocuğumun böyle şeyler hissetmesini hiç istemiyorum. Belki de bu aptal düşünceler yüzünden bir çocuğum bile olmaz .d bakalım sözlük görüciğiz zaman neler gösterecek :)

kedim doğurdu ben de bir nevi anne sayılır mıyım a dostlar :D

Dünyada doğmuş ve sahipsiz birsürü çocuk varken yoktan birini var edip ona bakmak bencilliktir.Doğurmayı düşünmüyorum,herhangi birinin annesi olmak da.Bu hayata bazı şeyleri tamamlamak için gelmedim,kendimden fedakarlık yapmak hiç mi hiç istemiyorum üstelik dünyada okadar çok acı varken onun da acı çekeceğini bile bile doğurmak hiç istemiyorum

En çok merak ettiğim duygulardan bir tanesi. Yeni anne olan arkadaşımdan aldığım cevapla içim şimdiden kocaman sevgiyle doldu ve iyice arttı merakım :) gorsel

Biyolojik olarak olmasa da manevi olarak kendimi en küçük kardeşimin annesi gibi hissediyorum bazen.aramızda 20 yaş fark var.o doğduğunda ben uzaktaydım eve o bir aylık olunca geldim.annem benim odama koymuş beşiği ben gelince geceleri benim yanıma gönderirdi kardeşimi.geceleri uyanıp mamasını yedirir,en küçük kıpırtısında uyanırdım.tekrar okula gidip döndüğümde aradan aylar geçmiş olurdu ama beni hiç unutmazdı.bir yabancıya gitmezdi beni aylarca görmemesine rağmen bende yabancılık çekmezdi.suan pandemi sebebiyle her gün evde olunca daha çok vakit geçirdik daha çok tanıdı beni.benim odayı çok sever,sarılarak uyumayı.geceleri annemin yanında uyuyamayınca gelir hemen benim yanıma,sabah çok erken uyanırsa tekrar uyuma için gelir bu sefer yanıma.hatta bana anne der dbsbs sadece tek söyleyebildiği kelime anne olmasının bu durumla alakası yok tabi. Çoğu huyu bana benzer.yemeyi çok sever mesela hele kek,kurabiye gördüğünde dayanamaz.onun için ona sürekli bir şeyler yapmaya çalışırım.beklemeyi hiç sevmez, sabırsızdır.fırının başında kekin pişmesini beklerken çok ağlar.canı çok tatlıdır mesela,kan görmeye dayanamaz.düşüp bir yeri kanadığında yarasını sürekli öptürür.evdeki herkese de gösterir.annem ona kızdığı zaman annemi bana şikayet eder.abileri onu sinirlendirdiği zaman da gelip bana onları döv der. Bir de çok güzel öper inanamazsınız. Demem o ki ben bu duyguları kardeşimde böylesine hissediyorsam kim bilir benim çocuğum olursa nasıl bir duygu seline kapılırım.

geçtiğimiz günlerde küçük kuzenimin yanında bir gece refakatçi kaldım. Bizimle aynı bölümde kalan bir çocuk hasta vardı. Annesi başından hiç ayrılmadı. Elinden hiçbir şey gelmemesine rağmen oğlunun ne elini bıraktı ne gözlerini üzerinden ayırdı. Biz sadece bir gece için üç kişi nöbetleşe kaldık. O anne tek başına oğlunun inlemelerini dinledi, yemeğiyle temizliğiyle ilgilendi. Arada göz göze geliyorduk öyle mahzundu ki o çaresizliğin içine gömülmek istedim. İkisini de oradan kurtarabilsem keşke diye düşündüm. Aklımdan onlarca şey geçti. Anne olmak, fedakarlık, can, merhamet, sabır, dua, tevekkül… hepsinin tek bedende birleşmesi bir mucize Başımı eğip onlar ve diğer aileler için dua edebildim sadece, çok zor. Anneliğin kutsallığını bu şekilde anlamak acı oldu

Bugün hayatımda ilk defa normal doğuma şahit oldum. Saatlerdir ağrıyla kıvranan annenin bebeğini göğsüne aldığı an gülümsemeye başladığını gördüm. Bu hissi ne zaman deneyimleyeceğimi bilmiyorum ama o zamana kadar paylaşabildiğim kadar insanla bu süreci paylaşmaya niyetliyim. Böyle bir sevgiyi bulmak kolay değil.

hem korkutucu hem de şaşırtıcı bir olay. bedeninden bir beden çıkartıyorsun ve o bedene bir ömür sahip çıkmak zorundasın, senin himayen altında. kocaman ve korkutucu bir sorumluluk. yetişkin bir birey olduğunda senden ve çevresinden ne öğrendiyse ona göre bir birey olacak, şunun ağırlığına bakın. hem bedenen hem de zihnen hazır olunmadan kesinlikle kalkışılmaması gerekildiğini düşünüyorum.

dün sabaha doğru rüyama küçük kızım girdi, anne çok üşüdüm, bak kollarım mus (buz) gibi dedi. bunu gördüğüm gibi gözlerimi araladım hafiften bi baktım yattığı yere, üstünü açmış uykusunda, tortop olmuş üşüdüğünden, kolları da dediği gibi mus gibi olmuş. üzerini örtüp geri uyudum. böyle tuhaf alarm anları oluyor. ilginç bir bağ kuruyor anne, çocukla. her haltını hissediyorsunuz. garip.

Her abla fazlasıyla annedir. Önceden uykum inanılmaz ağırdı yani biri beni sarsmadan falan uyanamazdım. Erkek kardeşim bir kaza geçirdi ve 7 hafta beyin kanaması riski vardı. Uykusunda dahi kontrol etmemiz gerekiyordu. Hiçbir şeye uyanmayan ben, o süreçte kardeşimin nefes alışına, hafif dönmelerine uyandım.

Hamileyken canım yandığında “anneee” diye tepki vermiştim sonra da oturup ağlamıştım bir güzel daha ben anne diye ağlıyorum nasıl anne olucam diye çok korkmuştum. Sonra büyük an yani doğumum gerçekleşip oğlumu göğsüme koyduklarında annemmm diye can havliyle sarıldığımda anladım ki sadece oğlum doğmamıştı, ben de anne olarak yeniden doğmuştum🥹 Bambaşka bir delilikmiş anne olmak. Yaşamım boyunca böylesini asla hissetmediğim bir sevgiyle sevilmekmiş evlat tarafından sevilmek. Çok zor ama bir o kadar da çok güzel bir duyguymuş. Umarım isteyen herkes tadar bu duyguyu bunu tüm kalbimle diliyorum🫶

Anne olduktan sonra anladım annemi

Kadın için bir lütuf olduğu kadar lanettir de. Anneliğin kutsal olduğu düşünülmesi sebebiyle ahlaki sorumluluklar kadına yüklenir, ondan iffetli olması beklenir, dinlerde onun kapanması emrolunur. Küfrederken de kadınlar küfrün öznesi olur bu nedenle. Kimse demez mesela "senin baban vurduruyor" diye. O da rencide edici ama söylenmiyor; çünkü kutsala yönelik tahrik edici saldırı kadar etkili değil. Tartışmanın tarafı olmayan üçüncü kişilerin boşluğuna gelip kahkaha bile atabilirler. Belki bu kahkahadan sonra hakaret edilen, "küçük düşürüldüğü" gerekçesiyle hakaret edene saldırabilir. Babalığın bu kutsiyeti haiz olmaması aslında iyi bir olay değil ancak toplum sayesinde bu durum erkekler için avantajlı hale geliyor. Zira ahlaki sorumluluğu kadınınki kadar çok değil; hatta flörtöz oluşu hakaretle cezalandırılmak yerine, "çapkın" sıfatıyla ödüllendirilmekte.

kedim var, sayılmaz mı ya?

İçimde gittikçe büyüyen bir canlı var ve bu durum her geçen gün daha duygusal oluyor

Annelerin de insan olduğunu unutmamak lazım. Normal insanlara göre çok daha fazla stres yaşıyoruz ve bazen bunalabiliyoruz. Durduk yere ağlarsak ya da sinirlenirsek sarılın bize. Bazen nefes almak isteyebiliyoruz.

Anne olmak istiyorum ama hem gebelik sürecindeki hormonal değişimler hem toplumun sürekli bana söyleyecekleri yükleyecekleri bana bi tık stres sebebi gibi geliyo.

Çok güzel kız bebek kıyafetleri var. Ayakkabıları çorapları tokaları çok tatlı. İnsanın içine bir arzu geliyor.

ileride illa ki istiyorum. kızlar arasında geçen gün şey muhabbeti döndü, işte sende kız annesi sende erkek annesi havası var. bana da sende net erkek annesi havası var dediler. Bu arada nedense bende erkek çocuğum olsun istiyorum. o sırada kocamdan anneci olmamasını isterken doğmamış erkek çocuğumu nasıl anneci yaparım diye düşünüyorum ahahahahah

mlsf asla olamayacağım..

Neredeyse hiç hayalini kurmadığım mefhum. Ne bileyim benden olmaz gibi. Herkes sanki her kadın anne olmak zorunda, her insan evlenmek zorunda, çocuk yapmazsa suçlu olurmuş gibi davranıyor. Böyle davranılınca sanki istemem gerekiyor gibi hafiften bir rahatsızlık hissediyorum.

yavrum yurtdışında yaşamadığım sürece doğman mümkün değil gibi.

Şey böyle başlıklara yazı yazmasaniz, bir arkadaşım üzülüyormus da...

bazen bir oevladı çıkar karşına, bu duyguyu bile elinden alıp gider.

şuradaki gibi bir kızım olacaksa olabilir...(#4621589)

Her zaman bir kızım olsun istedim, oldu da çok şükür. Çok zor bir şey annelik. Günlerce gecelerce ağladığım oldu. Hala çok zorlanırım bazen ama o kadar güzel bir şey ki annelik. Yüzüme bakıp bir gülüyor kalbim eriyor

ben tam anne olamamışım galiba ya. patates kızartırken beş metre öteden tavaya fırlatıp kaçıyorum mutfaktan hala. anneler böyle yapmıyodu bunu.

Bence kutsal olması da patriarka dayatması ; aile kur çocuk yap ki sistem seni bir yerden vurabilsin , sisteme açık ver de tehdit zemini oluşsun… evet annelerimiz çok özel ama kutsallaştırınca hizmet ediyoruz gibime geliyor. Ayrıca kadının misyonu anne olmak falan değildir ya da anne olmaktır gibi direktif ve net yorumlarda bulunmak da kadının alanını işgal edecektir.