anlatamamak

nasıl hissettiğimi bi türlü anlatamıyorum. yalnızlık desen değil sevgisizlik desen değil sıkıntı desen değil değişik bi şey bu sanki hiçkimse beni anlamıyormuş gibi. sanki truman show'dayım gibi hissediyorum kendimi. her şey yapmacık tek fark olaylar iyiye gitmiyor..

anlatsan da anlamayacaklar nasıl olsa

anlatamadığın için yorgunsundur, hangi kelimeleri seçersen sen onları açıklamak için birkaç kat daha çaba sarf edeceksin çünkü anlamayacaklar bu kez iş anlatamamak değil anlatmamak olacak çünkü sen anlattıkça daha çok yorulacaksın.

hislerin anlatılamayanının daha gerçek ve samimi olduğuna inanırım.

anlatsan da fayda etmez, birşey bildiğini sanam cahile laf anlatmaya çalışmak boşa kürek çekmek demek

anlat onlara hiç tamamlanmamış öykülerimizi anlat yarısı şarkı yarısı çocuk insanları anlat örselenmek ne demek yumruk sıkmak ne anlat onlara yeniden yapmak için yıkmak ne

iki varyasyonu vardır bu olayın:anlatılacak şeyin çok yönlü olması ve anlatacak kelimelerin bolluğu.bu kişiyi ne söyleyecegini bilememeye iter. ikincisi konusabilecek durumda olamamak.

i̇çimde bir sıkıntı var kimseyle paylaşamıyorum. anlatsam anlamayacaklar ama anladıklarını üzüldüklerini söyleyecekler. hepsi yalan 5 bilemedim 10 dakika sonra akıllarına bile gelmeyecek anlattıklarım. kağıda dökmeyi deneyeceğim bakarsın tutar biraz avutur rahatlatabilirim kendimi.

"ne kadar anlatmak istersen anlat, karşındakinin anlayabileceği kadardır anlattığın"

hep anlattım , hiç anlamadılar .

mesajda anlatamıyorum hiçbir şeyi doğru kelimeyi bile bulamıyorum. telefonda anlatamıyorum çünkü kimle konuşursam konuşayım bi heyecan basıyor sesim titriyor anlatamıyorum. yüzyüzeyken de kendimi ifade edemeyince sinirleniyorum ve anında kızarıyorum. yani kısaca kendimi hiçbir türlü anlatamıyorum.

bi süre sonra istememek.

bir kanser türü

o kadar yoruldum ki anlatmaktan. yorgunluktan anlatamıyorum artık. i̇çimden gelmiyor artık paylasmak

anlatamamayı bile anlatamamak (bkz: byyarali)

tam da ortasında bulunduğum bir durum. hiçkimseye anlatamadığım onlarca şey var ve bunun yükü ağır geliyor. ki anlatmak istiyor muyum onu bile bilmiyorum.

ben konuşamam sadece yazabiliyorum..

sonu yorgunluk sonu suskunluk sonu tükenmişlik en sonu çaresizlik

anlatamamak , anlatmaya çalışıp yanlış anlaşılmak (bkz: sıvamak)

aklıma hem orhan veli kanık'ın 'anlatamıyorum' şiiri, hem de mor ve ötesi'nin bu şiirden alıntı yaptığı 'anlatamıyorum' şarkısı geldi nedense. neyse, en sevmediğim huyumdan biri. yani tıkanıp kalma eylemini hep bir şeyleri anlatmaya çalışır iken başarıyorum. tabii haliyle de anlatamıyorum. ne kadar zor bir şeydir bu. allah'ım yardımcısı olsun bu konuda muzdarip olanlara.

"anlatsam da anlamazlar" düşüncesini bi kenara bırakıp anlatmaya çalıştım dün. belki ben tam beceremem ama karşımdaki beni biraz da olsa anlar diye. anlamadı. başka birine gittim. o da anlamadı. beni her şeyimle tanıyan en yakın arkadaşım bile, anlamadı. sanırım anlatabilme kabiliyetimi kaybettim...

konuyla pek alakalı olmayabilir ama arkadaşa 1 saat aralıksız ders anlattım bana dönüp kanka anlatamıyorsun zaten bende bu dersi geçemem dedi ve bunu demek için 1 saat anlatmamı bekledi

sen anlat ama insanlar anlamak istediklerini anlarlar senin anlatmak istediğin kimin umrunda ki ya da sen kimin umrundasın

anlatamamak değil.. anlatmamak. kaygım anlamayacak olmanız değil. ki muhakkak anlamayacaksınız. cenaze namazı kılmak gibi bi şey.. biri kılar ve sorumluluk tüm ahaliden kalkar. bi kişi dinledi beni bi kişi duydu. sonra patlattım tokadı kulağına sağır oldu. anlamadıklarınızdan sorumlu değilsiniz artık. bende dilimi kedilere meze yaptım zaten. hem susunca nasıl kuğul oluyorum bi görseniz..

anlatınca herkes anlıyor. gözlerine bakınca her şeyi gören lazım. en çok ona ihtiyaç oluyor çünkü.

anlatamayın efendim. hatta anlatmayın. bırakın anlamasınlar. zamanında hayko cepkinin de söylediği gibi : ''yeterince anlaşılır dilde konuşan insan var , birazcık anlaması için düşünen insan lazım''.

anlatamıyorum. geceleri uyumak için girdiğim yatakta sabaha kadar düşündüklerimi anlatamıyorum. hayatı sorgularken aklıma gelen intihar hissini anlatamıyorum. elimi kolumu bağlayıp "hadi bakalım" diyerek kör kuyulara atmalarını anlatamıyorum. ve ben, sana bu denli yanıp tutuşurken başkasına kül olmanı kimseye anlatamıyorum. seni seviyorum ama anlatamıyorum.

herkes kendi derdiyle bu kadar meşgulken kime neyi anlatacaksın? en iyisi sürenin dolmasının beklemek ve herkesin yaptığı gibi maskelerin arkasına saklanmak

anlatmak için önce kendini anlamalı insan kendini anlamıyorsan başkası zaten seni anlamaz. tabi bunun dışında istisna olarak bazı şeyler vardır ki istesen de anlatamazsın. haykırmak istersin haykırmazsın. ona bir çare yok. (bkz: yaşam)

anlatamam derin tuhaf mevzular. vukuat benim. bu kuantum fiziği gibi zaman içinde erir büker saatleri takvimleri gerçek olanı verir büyük kaygılarım var geçmişin aynalarından izledim bu ben miyim diğerlerinin aynılarından ey hayat ayrılalım başka yerde karşılaşırsak bu defa yüzünü çevir, fatih uslu saygılarımla.

Çok zor durum. Canınız sıkkın, kafanızı delen şeyler var ama siz susuyorsunuz. Soruları geçiştriyorsunuz. Dışarısı panayırken içerisi zindan oluyor. Olabildiğince biraz içimi dökeyim. Kendimi fazlaca sorguluyorum. Yaptığım her hareketin sorumluluğu bende haliyle. Ki ben sorumluluk almayı hiç sevmem. Ama öyle böyle değil. Yapacağım bir işin zaruriyrt derecesine bakar ona göre mümkün olduğunca sallarım normalde. Ama gel gör artık öyle değil. Her şey anında olmalı. Bazen kaçmak istemiyor değilim. Ama işte yine bu amına koduğumun kelimesi çıkıyor karşıma. Ama ama ama ananın ama. Anlatamadığım şeyler var haliyle. Yanlış anlaşılmaktan korkuyorum. Uzun zaman oldu. Çok uzun zaman hemde. Neden böyle oldu peki. Kimseye bir şey anlatamıyorum. Zaten sen ne anlatırsan anlat anlattığın şey karşıdakinin anladığı kadardır değil mi? Ben çok sıkıldım bu işten müsait bir yerde bıraksanız beni. Ben sizi yavaşlatır diyebilsem devam edin desem. Koşmasanız bile yürüyün devam edin desem. Desem de desem işte. Bir gün ansızın noktayı koysak. Ama üç noktalı bitireceğim ben bu işi. Sonrası tamamen şahit olanın hayal gücüne kalacak. Öyle bir ölmeliyim ki kimse bilmemeli sebebini. :)

anlatamıyorsanız anlatmayın. nasılsa anlamayacaklar. harcadığınız efora yazık. ben uzun zaman önce vazgeçtim anlatmaktan. tek becerebildiğim yazmak.

Zaman zaman yaşadığım durum. Sinirlenince falan hakkımı arayacağım yerde baze ağlama tutabiliyor. Ne derdimi anlatabiliyorum ne konuşabiliyorum. Hayat benim gibilere çok zor evet.

Çok konuşup anlatıyordum eskiden. Artık neyi, nasıl, neden ve kime anlatacağımı bilmiyorum. Anlatamayacak kadar bıkkınım bu dünyadan sanırım.

Kendime dahi anlatamadığım kabul ettiremediğim şeyleri bir çırpıda anlatmamı istiyorlar. Ne olurdu ben sussaydım siz anlasaydiniz...

ulvi, belirsiz bir konu hakkında değilse, duyuların girift bir şekilde işlendiği bir rüya gibi bir örnekten bahsedilmiyorsa vb. burada 'anlatamamak' kişinin kendini ifade etme 'beceri'sine sahip olmadığını gösterir. beceri diyoruz şuna ya. bir sunum yapmaktan bahsetmiyoruz, basitçe anlatmaya değiniyoruz ve buna beceri diyoruz. aslanlar kükreme ve ısırma becerilerine sahiptir... küfür gibi bir şey bu, öyle anlayın. mesela duygularınızı anlatamıyorsanız malsınızdır, anlamamışsınızdır bile; yaşayarak onu ya da kendinizi manipüle etmişsinizdir. duygularınızın mükemmel olmasından falan kaynaklanmıyor anlatamamak. kimin duygusu mükemmel değil? kimin davası haksız ya da aşağılık? herkes sadece sapıklara mı sövüyor memlekette? bir de herkes özgün memlekette. benim de bir anlatılamazım olsun baba diyor, bu çocuğun anlatılamazı olmasın mı? verin bir anlatılamaz isteyene marjinal bir elem bir hoparlör, karışsın topluma. içeriğini umursamadığınız iyilere/kötülere sahip olmak bu, herkes olmanın kendince adımlaması bu. 'felsefe tarihi okumamış hemen her kimse her düşünceyi kendi icat etti zanneder'. gerçi anlatamamak iyi, güya anlatan da retorik yapıyor. karsın sarp dağlarından gelmiş de zurnayla halay çekiyormuş da sevdiceği için. insan duygusunun, düşüncesinin, yaşantısının yaveri olamaz; bireydir o! kendine sadakati olmayanın kendim diye bahsettiği şey 105 milyarda 1 görülebilir bir maskedir, hepsinin kumaşı aynıdır.

bu aralar tam olarak bu eylemi gerçekleştiriyorum, herşeye ve herkese

çok güzel anlatırım aslında. kelimelerimi de çok dikkatli seçerim yeterince iyi anlaşılsın diye. fakat bazı zamanlar geliyor ki, uzun bir süre anlatmamış oluyorsun bir şeyleri. susmaya alıştırmış oluyorsun ya kendini, heh işte o sıra biri gelip de anlat dese yapamayacağım eylemdir bu. o yetiyi kısa bir süreliğine de olsa kaybetmişimdir çünkü.

Hislerime tercüman olan bir alıntıyı paylaşayım. "İçimde söylemek istediğim çok şey var sanki. Çok büyük şeyler. Bunları ifade etmenin yolunu bulamıyorum. Bazen bana öyle geliyor ki bütün dünya, bütün hayat, her şey içimde duruyor ve sözcüsü olmam için feryat ediyor. Hissediyorum... ama anlatamıyorum... "

bazen anlatabilsen de anlatamıyorsun. anlamayacaklar çünkü biliyorsun, efor harcamaya gerek yok.

"Bir derdim var artık tutamam içimde ".. "Hiç anlatamadım hiç anlamadılar" ...

Zor geliyor mutlu olmak. Durmuyor üzerimde işte,bilerek engel oluyorum. Ben bıraktığımda (her şey için kötü hissetmeye yer arıyorum zaten) güzel bir şey daha olmuyor ki. Ben bana iyi gelmiyorum. Öyle çok kötü de değilim, büyük bir sorunum yok Allah kahretsin ki yok... Ve ben yine iyi değilim. Sanki tüm normallikler alışılmadık bir sıradanlığa bıraktı kendini. Sıkıldım şu ruh hallerini çözememekten,kendine yer bulamamaktan, kendinden emin olmamaktan, sokaklarda insanların arasında yer bulamamaktan, kendimle başa çıkamamaktan,anlamdıramamaktan, kandırmaktan; kendimi kandırmaktan, alışmaktan... Beyninizde dönen düşünceler yolunu biliyor mu sizde,peki normalinin ne olduğunun farkında mısınız? Ben anlamıyorum. Yabancılığa alışır mıyım? Kendime duyduğum bu yabancılığa da alışır mıyım? Zaman geçiriyorum şuan sadece, kim bilir net olarak ne için. Saçma ve zorlama bir bağlama gibi görünebilir ama bu anlatamamak değil mi? Çünkü anlatabileceğim pek biri yok, zaten önce kendime anlatmalıyım değil mi? Kendime anlatamadığımda yetişecek birine de rastlamadığıma göre... böyle.

Sebebi benden mi, karşımdan mı bilmiyorum ama nihayeti bu oluyor son zamanlarda yaşadıklarımın. Bir dönem oversharing illetinden muzdariptim, çok şükür kurtuldum. Yakın arkadaşlarımla konuşur oldum pek çok şeyi, neyse ki yalnız onlarla. Fakat bir süredir bundan da çektim kendimi. Ya karşıya geçiremediğimi düşünüyorum ve yoruluyorum ya da gelen tepki canımı sıkıyor ve inciniyorum. Her türlü insanı içine kapatan bir şekilde seyrediyor işte süreç. Gerçi geçenlerde "balık burcu kafasında bin senaryo kurup sonra da insanlar beni anlamıyor diye sızlanır" benzeri bir tweet görünce kafama bir taş gelmiş gibi hissettim ama ben yaşadıklarımı burçlarla izah eden biri değilim ki diye toparlandım sonra.

O kadar mutsuzum ki ifade edemiyorum. Anlatmak istiyorum, anlatmaya nerden başlasam onu da bilmiyorum. Anlatsam anlayan olur mu onu da bilmiyorum.

Bir şeyi çok derinden hissedip de anlatamamak diye bir dert vardı ve o derde düşen herkes gibi nefes almakta güçlük çekiyordu. Anlattığı vakit, ‘neyin eksik, ne istiyorsun ki,’ diye yadırganacağını, ayıplanacağını bildiğinden anlatmaya tevessül etmiyordu. Tarık Tufan

Bazen tanıdığım insanlara hiçbir şey anlatamıyorum, ya hafife alıyorlar, ya boşver salla takma diyorlar, ya da kendi dertlerini anlatmaya başlıyorlar… bazen sadece bir yabancıya içimi dökmek istiyorum

Çok arkadaşım var,değer verdiğim çok güzel insanlar var biliyorum anlatsam dinlerler de.Ancak anlatamıyorum çünkü biliyorum ki ne kadar çabalasalarda anlamayacaklar.Çünkü aynı yolları yürümedik,aynı taşlarda ayağımız takılmadı.Bazen anlatmak istiyorum da gizlim saklım olduğundan değil ancak o hisleri ben yaşadım,benim canım yandı.Aynı yerden yanmadıkça anlamayacaklar da.Tarifi yok kendimle yaşıyorum en zoru da bu başetmeye çalışıyorum elimi tutmak isteyenlerin eline uzanamıyorum.O yüzden her daim yalnızız arkadaşlar kendinizle iyi geçinmeyi bilin ve kendinizle barışıp olduğunuz gibi kabul edin.Yaranızı sarmaya ancak sizin gücünüz yeter.

bazen ne yaparsan yap anlatamıyorsun ya tam ordayım bende şuan , ne yapsam ne desem anlatamıyorum , kırmadan dökmeden anlatayım diyorsun ama yine kırılan sen oluyorsun