alışmak

Alışmak sevmekten daha zor geliyor.Çok doğru bir söz.Alışkanlıklar bırakılmıyor,unutulmuyor.

olum aşkla baktığın gençliğimi yoluna feda ederim dediğin birinin yokluğuna alışmak çok kötü be keşke ölseydim de alışmasaydım

bağımlılıktır.

herkesin hayatı boyunca istemese de yaşamak zorunda kaldığı bir olay.

zaruridir. öyle acılar vardır ki alışamazsan kafayı yersin. alışırsan yaşarsın. eksik de olsa...

vazgeçememeyi tetikler. böyle de bir handikapı vardır bazen.

alışmak kimi zaman güzel de alışkanlıklardan vazgeçmek zorunda kalmak asıl berbat olan. içinizden bir şey sökülüp alınıyormuş gibi olur. zor.

(bkz: alışmış kudurmuştan beterdir)

sevmekten daha zor geliyor deyip arabesk bir giriş yapmak doğru değildir.

alışmak - almak fiilinin karşılıklı yapımı durumunda kullanılan bir fiilimsi zamir tümleci

bence insanın doğasında var bu. tek ihtiyaç olan şey zaman. okuduğum yere geleli 3 yıl oldu sadece ama buradaki insanlarla ömür boyu birlikteymişim gibi hissediyorum.

kötüdür. alışılan şey hayatta büyük yer kaplar ve alışılan şey ortadan kaybolduğundaysa bu yeni duruma alışmak her şeyden daha zordur.

zorluklara karşı elimizden gelen tek şey alışmak

hayatımda herkesten sakladığım tek bir sırrım var ve bunu kimseye söylememeye alıştım galiba sanırım diyorum fakat hiç bir zaman alışamıyorum sürekli aklıma gelip gözlerimin dolmasından çok sıkıldım benim yaşamımda alışmak diye bir şey yok çünkü olmuyor .

korkutucu bir eylem. özellikle alıştığınız şeyler hayatınızdaki hayal kırıklıklarının sebebiyse uzak durulması gereken.. bunu hissettiğinizde acilen koşmanız gereken durum.. eninde sonunda alışkanlıkları bile terkediyo insanı çünkü.

alışırsın tamam ama vazgeçemezsen sıkıntı büyük

alışmaktan korktuğun için dokunmaktan vazgeçtiğin insanlar vardır -la fille surle pont

"gözlerim aynadaki kahverengi gözlere değince bakışlarımı kaçırdım. o gözler de yorgun görünüyordu. bir şeyleri kabullenememişti sanki. üzerine gitmedim. ona bu gözlerindeki kırgınlığın sebebini soramadım. kendisi miydi? yoksa bir başkası mı? bilmiyor gibiydi ama alışıyordu. alışmak o gözleri huzursuz ediyordu. bu hisle yaşamaya alışmak göğsüne saplanan bıçağı çekip çıkartmak yerine her seferinde daha derine bastırmak gibiydi. ya da asla uyanamadığınız bir kabusa sıkışıp kalmak gibi. bir nevi arafta sonsuz işkenceye maruz bırakılmıştım. ne cennetin huzur dolu görkemi, ne de cehennemin saf ateşi beni sarmak istemiyordu."

gün gelir neye niçin alıştığını hatırlamazsın, öyle bir şey.

aylar öncesine kadar sofraya 6 tabak koyardık. şimdi ise 5 tabak koyuyoruz. ananem artık yok. şimdi ona daha güzel tabaklar, daha güzel yemekler sunuyorlar. ilk zamanlar sofraya 6 tabak koyduk hep dedim ya. ama artık 5 koyuyoruz. 6'dan 5'e düşmekti benim için alışmak. sevmem ben alışmayı, ama alışmadan da yaşanmıyor.

alıştık be alıştık işte herşeye. bu gamsızlık değil her gün aynı acıyla yoğrulunca ve elinden de bir şey gelmeyince mecbur alışmak zorunda kalıyorsun herşeye. ne kadar uğraşırsan uğraş, elinden bir şey gelmeyince için parçalasan da alışmak zorunda kalıyorsun. lanet olsun ki durum bundan ibaret işte. (bkz: alıştıranlar utansın)

bu kadar çabuk uyum sağlayan biri olmamalıydım. kendimi duygusuz hissediyorum. bütün duygularım anlık. zaman ilerleyince geriye dönüp baktığımda geçmişte her ne kadar mutlu veya mutsuz olsam da hiçbir şey hissetmiyorum. ne kimseden nefret ediyorum ne de kimseyi sonsuza kadar sevebileceğimi düşünüyorum. sanırım alışmışlığın vücut bulmuş haliyim.

kesinlikle hayatın en acı anıdır.onsuzluğa alışmak,o olmadan yaşamak.bunlar aklına her geldiğinde daha da zor gelir insana,yorulur bazen ama buna da alışmak zorundadır ya hani bu daha bi zor işte.insana alışmaya mecbur kalan varlıktır bana göre.

sorun olan aslında alışmak değilde neye alıştığımız sanki alışkanlıklarımızın bizi ne hale getirdiği aslında bi keresinde çok sevdim teninin kokusuna öyle bir alıştım ki portakal çiçeği gibi geliyordu bana kokusu sonra gitti bende bütün çiçeklere küstüm şimdi sadece kaktüs var evde arada bir su veriyorum zaten pek ihtiyacı olmuyor neyse alışmak kötü ama siz gene de sevin

kudurmaktan beterdir

yokluğuna alıştırdı ulan beni o olmadan nasıl yaparım derken gelirse naparım diyorum bi insanı bu hale getirmek büyük kötülük

sen ısıtıyormuşsun bedenimi sensizik eksi bilmem kaç derecede kalmak gibi oysa donarak ölen bir insan bile bir süreden sonra hisetmez alışırmış sonu elbet derin bir uyku bende alışıyorum sensizlik mi alışmak mı daha kötü bilmiyorum.

içime sinmeyen hayır bu böyle olmaz dediğim ne varsa şuan hepsi artık normal geliyor,alışmak iyi mi kötü mü bilemiyorum

aynı anda hem çok kolay hem de çok zor olan bir eylem

bazen o kadar saçma düşünceleri bile bir süre sonra olağan karşıladığımı fark ediyorum, sıradanlaşıyor her şey hatta kanıksıyorum. daha önce hayatıma dahil olmuş bir sesi sanki bir daha duymazsam kulaklarım kanarmışcasına arıyorum. görene kadar ihtiyacım olduğunu düşünmediğim, yokluğunu hiç yaşamadığım hatta adını dahi bilmediğim ama eminim ki görünce kendimi eksik hissedeceğim koca bir dünya var dışarıda. yaşadıklarımı anlatıyorum hep birilerine, o birilerini hiç görmediğimden beri. beklenmeden ortaya çıkan varlığıma, hiçbir sebebi olmayan varoluşuma günden güne daha da çok zaman tanımak gibi.

en kötü yanı alışmanın boyutunu kaybetmeye başladıktan sonra anlamamızdır tehlikeli bi duygudur kendisi.

alışmak hem güzel hem kötü bir durum güzel çünkü: eğer bu olmasaydı başımıza gelen her kötü olayı kafaya takar yaşayamazdık, gülemezdik, eğlenmezdik . . .ve daha bunun gibi binlerce şey bize zehir olurdu. kötü çünkü: bazen alışmak durumunu abartıp unutmaya başlıyoruz ve boş vermişlik başlıyor. aslında kötü olan mesele alışmak değil kötü olan şey boş vermek. bir kere 'boş ver' dediğimiz zaman aynı hataya tekrar düşme ihtimali doğuyor. i̇nsanın başına kötü bir şey geldiği zaman 'boş ver' dediği için aynı durum tekrar tekrar başına geliyor ve bu insanı yine üzüyor​. alışmak güzeldir ama unutmamak lazım. bence mesele budur.

ben alışmak istemiyorum ki. ben beni sev istiyorum, benim seni sevdiğim gibi. kaynağı sevgi olan bi ateşe nasıl alışırsın zaten. yada siktir et takma kafana sen. ben nasıl olsa bulurum bi çare demi.

alışmak sevmekten daha zor geliiyooooorrrr alışmak bir yara bağrımda kanıyooorrrr

zaman çoğu şeyin olduğu gibi bunun da çaresi. kimi insan için bu zaman kısa olabilir, kimisi için uzun. ama ne olursa olsun zaman çare oluyor. belki acıyı veya sevinci yok etmiyor ama azalttığı kesin. mecbur da kalıyor insan alışmaya. varlığına veya yokluğuna. aslında varlığına alışırken yokluğuna da kendisini hazırlaması gerekiyor. çünkü her var olan bir müddet sonra yok oluyor.

yavaş yavaş kaybedişimizi ilan edişimiz

bazı acıların geçmesi icin yapılması gerekli eylem. ha geçiyor mu orası muallak ; bir şarkı sözü , bir koku , bir gülüş yetebiliyor kendini kandırdığın dünyanın çatırdamasına

alışmak zorunda olmadığınız sürece alışmayın. neden alışıyorsunuz ki çıkış kapısı mı yok? hayır var ama az daha açık gözlülük gerekiyor :)

hiç kimse unutmaz, alışmaz, sadece hatırlamadan yaşar. hatırlamadan yaşamaya alışmaktır asıl alışmak. lakin yalnız anlarınızda, mutsuz anlarınızda, hatta çoğu anlarınızda aklınıza gelir. sırtında kamburu olan birinin kamburuyla yaşamaya alıştığı gibi düşünün. bizimde kamburumuz bu. onunla yaşamaya alışmak zorundayız. hayatta kimse ama kimse asla alıştım diyemez, unutamaz hiçbirşeyi.herkesin sırtında kamburu vardır, kimisine ağır gelir ,kimisi sabır çeker yakıla yakıla. kurtulmakta var kamburdan kurtulmamakta. lakin önemli olan kamburlu olmak değil, önemli olan kamburumuzun olduğunu bilmek ve kendimizi kandırmamak. yaşananlar, yaşanmışlıklar hiçbir zaman unutmaya alışılmaz, sadece öyle sanarsın ama son ana kadar hep oradadır. bunu anımsarsın ama kabul etmezsin. alışsaydı insanoğlu; 70 yaşına geldiğinde 20 yaşlarında gençken sevgili olan bir çiftin birbirini 50 civarı sene sonra gördükten sonra eşlerinden boşanıp birbiriyle evlenmesini hangi şiir hangi şair açıklayabilirdi? hangi bilim,sendrom, psikoloji dalı açıklayabilir? genel-geçer insanoğlu tavırları, dünyanın bize sunduğu hayat tarzı özentileri, psikolojik televizyon kuşakları derken benliğinden uzaklaşan insanoğlu alıştığını sanar. lakin kimse alışmaz arkadaş, seven,özleyen kimse alışmaz. hiçbir şeye alışmaz hem de. bunlar moda değildir insanoğlunun genetiğinde, bunlar gelenektir. geleneklerinizi unutursanız, haftalık moda ikonu gibi olursunuz. velhasıl hayatın başlarında aslında alıştım ve mutluyum yalanlarıyla ömür geçerken, sonlarına doğru gerçeği aramamanız dileğiyle... duygular ufak şeylerden incitilecek kadar ucuz değil, sevin birbirinizi, kopmasın ilmek ilmek ördüğünüz bağ inceldiği yerden...

bir sevgiliden ya da aşktan bahsetmeyeceğim. sadece 25 gundur birlikte oldugum bir insan vardı.o 25 gunun her gunu birlikte olduğum. her seyi birlikte yaptigimiz. bugun gitti. bu kadar alisacagimi dusunmemistim. simdi onunla yaptigimiz seyleri tek basima yapiyorum ve çok üzüyor. sevgi,aliskanlik,kendine yakın bir arkadaş bulmak ama sadece 25 gunlugune ve bir daha gorememek üzere. vedalaşırken bile konusamamak. cok garip,9 senelik tanidiginiz insanlar var ama hicbirini bu kadar yakin hissetmiyorsunuz. alışkanlık çok bencil.

alışmış olmamız, üzülmediğimiz anlamına gelmiyor.

insanoğlu yeni şeylere alışmaya programlı. şartlar ne olursa olsun, iyiye de kötüye de bir şekilde alışıyor. hayatı idame ettirmek için alışmak elbette şart. ama alışkanlıklardan vazgeçmek bazen tam bir işkence oluyor. varlığına alıştığın birinden uzak kalmak, alıştığın bir mekandan ayrılmak, sırf alışkanlık olarak izlediğin ve alıştığın için sevdiğin dizinin bitmesi. hepsinin sonu aynı; koca bir boşluk... sonrası ise başka şeylere alışmaya başlamak. işte hayatımızın özeti.

--- alıntı --- kurbağaları kaynar suyun içine atarsanız zıplayarak kaçmaya çalışırlar ama soğuk suyun içerisine koyup yavaş yavaş ısıtıp kaynatırsanız kaçmaya çalışmaz kaynar suyun içinde haşlanıp ölürler.. --- alıntı ---

şimdi öylece kal orada kıpırdamasın ellerin titreme hayır korku kaplamasın ruhunu sessizliğe alışırsın birazdan tıpkı sensizliğe alıştığım gibi en baştan

sevmekten daha zor geliyor

i̇nsanoğlu elbette vakti gelince her şeye alışıyor

kudurmaktan beter olan mefhum.