abi

kulağımda yalından olamsada olur şarkısı çalıyo şuan

ağzına da etse kanından canından kalan bi avuç insandan biri olunca insan kıyamıyor sağlıkta olmasa da hastalıkta beraberiz çünkü abim

gps li saat alıp nereye gittigimi gormek istemesi dısında hayatımın en muhtesem detayı

morali bozuk olunca moralimin bozulduğu canımın en içi kişi.

ikisi de hanımcı. salla gitsin.

keşke her şeyi paylaşabileceğim bi abim olsaydı. her şeyden koruyan. hayatın tüm pisliklerine beni önceden hazırlayan. güç aldığım falan. neyse teşekkürler hayat

kendime bakınca diyorum pü senin amk sen olmamışsın. ama yine de ne yapabiliyorsam yaparım kardeşlerim için. belki içimi rahatlatma eylemi bu bilmiyorum.

ne aptal bir insandır kendisi anlatamam bir gün yumruk yumruğa girmemize az kaldı hep mi beni bulur anlamıyorum ki amk

öylesine yazılmış, boş beleş bir entry. sadece yazmak istedim yoksa ölecektim. okuması gereken kişi okumayacağı gibi siz de okumayın bence. şu hayattaki en büyük pişmanlığım oldun ve olacaksın abi. kalbimin şu anki acısına sebep oluşun gibi. önceden çok takmazdım ama şu son yıllarda yüreğimin acısını hissediyorum ve bazı şeyleri düşündükçe de kalbim ağrıyor. keşke ile başlayan cümleler kurmama sebep insan ve köpek gibi pişman olarak öldürecek olan. abi. abi yani. canını feda edeceğin kişi. abi, 3 harf. can da öyle. i̇kisi de eş. klasik bir abi kardeş değiliz. aramızda dağlar yollar yıllar var. ama yine de ben sana sımsıkı sarılıyorum sen fark etmesen de. tıpkı çocukluk fotoğrafımız ve geçen seneki fotoğrafımızda senin bana sarılışın gibi. çocukluk fotoğrafımız. çocukluk. ben 5-6 yaşlarındayım, sen 10-11. eski evimizdeyiz ve merdivenlere oturmuşuz. sen oturmuşsun yani ve ben de kucağındayım. sımsıkı sarılmışsın bana ve çok mutluyuz. 32 diş gülüyoruz ve gözlerimiz parlıyor. en samimi ve tek samimi fotoğrafımız. geçen sene çekilen fotonun da hakkını yemeyeyim şimdi. ben 32 diş gülüyorum yine ve sen "o benim kardeşim" der gibi sarılmışsın. sahiplenirken sevmişsin. sende de ufak bir tebessüm ve sahildeyiz. yıllar sonra çekilen ve çocukluktaki gibi mutlu eden fotoğraf. aslında seni böylesine severken senden bunca yıldır uzak olduğum için mutsuzum. uzak tuttuğun için bu simaya yerleşen hüzün. şu hayatta çoğu şeye alıştım, bir tek senin varken yok oluşuna alışamadım. bilemiyorum ya, sana ulaşamadığım için sen oldum ben. her huyun ve hareketinle sen oldum. olmalıydım çünkü. sigaradan nefret eden ben senin içtiğin sigaraya bile hayranlıkla baktım. abi seni çok seviyorum ama sana kırgın gideceğim ben. 20 yıldır sana seni seviyorum diyemediğim, doya doya sarılamadığım ve öpemediğim için. bu konuda sana benzemiyorum abi, ben sevgimi sarılarak belli ederim ama sana sarılmam, sarılamam. sevmezsin çünkü. canın sağ olsun. i̇nsanların abileri ile olan ilişkilerine imrenerek baktığım için dargın öleceğim abi. öleceğime, cehenneme gideceğime takılmam ama keşke sana doya doya seni seviyorum diyebilsem. buna yanıyorum. abi kardeş ilişkimizin çıkar ilişkisine dönüşüne de üzülüyorum ayrıca. ayda yılda bir işimiz düştükçe araştığımız, seni aramaya çekindiğim ve 30 sn süren konuşmalar için sızlıyor -seni görünce heyecandan atan- kalbim, sen bir yerlerde gülerken. bir yerlerde gülerken diyorum çünkü sen benim abimsin ve nerede olduğunu bile bilmiyorum. ama keşke hep işimiz düşse birbirimize ve daha çok duysam sesini. olsun, kırgınım ve dargınım dediğime bakma. kumdan kale misali bunlar hep. seni 5 dakika görsem yine dünyanın en mutlu insanı olurum, bunu da biliyorum. 2 ay görmeyip, 2 dk da olsa seni görünce o fotoğraftaki çocuğun sevinci kaplıyor içimi. belli etmiyorum çünkü senin kardeşinim. ne olursa olsun ve ne olursan ol, adım dudaklarında şiir oluyor ve sen bunu fark etmesen de birileri seni çok seviyor. son olarak, seneler önce defterine yazdığın o özeleştiri cümlelerin cüzdanımda abi. i̇çindeki yarayı ben bileyim sadece ve en iyi ben anlayayım seni diye aldım o sayfayı. boğazımdaki yumru ile yazarken bunları, seni kendimden bile çok seviyorum abi. fark et beni.

benim, tırnağı kırılsa dünyayı yıkabilirim onun için ama çok büyük bir zeka problemi var kardeşimin 100 defa söylediğimiz halde hala burnunun dikine gidiyor boka batınca da abi burası çok pis diyor

bugün iki ay oldu toprağa vereli. çocukluğumdan beri hep gizli hayrandıyım ben onun. sürekli benle uğraşır ya ben evlatlığım ya sen derdi. küçüktüm yaşım en fazla 5-6, ortanca abimle ava çıkarlardı merak ya bende arkalarından ağlar zorla kendimi de aldırırdım yanıma. dağa çıkarken yoruldum ben ne bileyim bu kadar çok yerlerden geçtiklerini yoruldum ve ağladım, silahın arkasını göstererek seni bununla döverim demişti. balığa giderdi bende peşine takılırdım. sürekli herşeyi berbat eden bendim belki de, sinirlenir tehditler savurur ama yine de beni sevdiğine inanıyordum ve hala da inanıyorum ben. bir insanın, arkadaşlar içinde benim abim .... diyerek övmesi gelenekseldir ama ben övmeye gerek duymuyorum. çünkü sen gerçekten pelerinsiz kahramandın benim için abi. annem yurtdışında çalışan diğer abim için 'toprağın altında olacağına başka yerde olsun, rüzgar onun kokusunu bana getirir' demişti. bu çok özel bir cümle benim için. o yüzden kavgalı da olsanız, bir birinizi sevmiyor da olsanız kardeşinize veya abinize yanında olduğunu hissettirin. çünkü toprak aldığını geri vermiyor.

çocukluğuma dalınca abimi buldum orada. i̇lk defa gökkuşağını ve ateş böceğini o gösterdi bana. evdeki merdivenlerden yuvarlanınca ben en çok o dalga geçti benimle. o merdivenlerde en içten abim sarıldı bana ve o an ölümsüzleşti. en çok ben sevdim onu. neyse ya. abi seninle uçurtma uçurmayı çok özledim.

yanında en çok güldüğüm insanlardan biri olur kendileri. hatta yanyana gelince gülmekten iş yapamayız biz. yemek yerken dahi ya annem aramıza oturur ya da babam beni yanına alır. mesela az önce yanından geldim. yine sokaklarda aylak aylak gezmekten gülmekten iki kelam edemeden geldik. bu çocukla biz yanyanayken bırakın iki insanı yarım bile etmeyiz.

var mı bu başlık up’landığında şöyle acı bi şekilde yutkunup yazacak bir şey bulamayan? heh işte belki o benim halimden anlar.

annem geçen abime bak oğlum kızıl senin nişanın için çok uğraşıyor sen de o evlenirken koşturacaksın destek olacaksın diyor abim: yüüoo önce evlenen kazanır. haklı yani bence..

2 sene oldu, hala kendimi inandıramıyorum ama kabullendim artık gelmeyeceğini. 2 sene önce birini toprağa verdim diğeriyle günden güne mesafelenen bir ilişkimiz var ve bunun zorluğuna alışamıyorum, keşke diyorum keşke ben dururken neden abim? ben 2 sene önce hayatımın kahramanını verdim toprağa, sevdiklerinizle zaman geçirmeyi ihmal etmeyin.

sahip olmaktan gurur duyduğum tek etiket. edit: sahip olduğum, kayda değer tek etiketmiş zaten. neyse, oyna devam.

hem abim var hem abiyim muazzam bir şey bence

Sürekli savaş halindeyiz o en son çayıma bi dolu çekirdek çöpü atmıştı intikamımı yüzüne aloe vera cilde iyi geliyor diye yeşil soğan sürerek aldım gün benim günümdür dostlar yarın Allah kerim shhshs

Klasik film sahnesi yaşamama sebep olan, candan öte sevilen, senden önce iyi ki doğmuş erkek kardeş. Evin içinde deli gibi beni arıyordu. "Çabuk giyin üstünü" dedi. Nereye dedim, bir şeyler geveledi. "Bilmiyorum, çabuk bizi bekliyorlar" dedi aceleyle. Hayatımda en hızlı hazırlandığım anlardan biri olabilir. Aceleyle çantama ne bulduysam attım, belirsiz bir durum. Cüzdan falan arıyorum. Ne bulduysam giydim. Evden acilen çıktım. Elimde siyah çantam bile vardı. Kapıda beni siyah, simsiyah bir minibüs bekliyordu. Hemen bindim ve minibüs hareket etti. Güzel yemyeşil bir yoldan gittik, ucunda deniz ve gülümseme vardı.

senden 2 yaş büyük erkek kardeşine abi demekten daha garip bir şey varsa o da 1 yaş büyük olana da abi demektir, saygılar

Bir ablam var ama keşke bir abim de olsaydı. Evet abiler yeri gelince hunharca şakalaşır yani en azından öyle duydum ama abi anıları okuyunca, duyunca anlıyorum ki abladan daha farklı bir şekilde senin yanında oluyorlar. Tam anlamıyla anlayamayacağım merak ettiğim bir duygu abinin olması.

Hep ihtiyaç duyarım. Ama olmamasında da vardır bi hayır diyorum.

Bana her şeyi öğreten, hep arkamda olan, babamdan daha çok babalık yapan kişidir kendisi. Ponçik abiler seviliyorsunuz.

her zaman yanımda olan, çok uzaklarda olsa bile alo dediğimde hemen işini gücünü bırakıp derdime sorunuma koşan mükemmel insandır.. aynı zamanda da babamın parasını bitiren kişiidr askkskaksjsa

Ben de 2 tane var. Eğer lazımsa birini çekilişle bir kişiye verebilirim.

Bende 1 tane var. Eğer lazımsa ilk isteyene çekilişsiz verebilirim.

az önce şakalaşırken benden 7 yaş küçük kardeşim bana tokat attı ama dozunu ayarlayamadığı için sert kaçtı o an ben de sinirlendim bir bakış attım gözünde bi' anlık büyük korku gördüm ve art arda özür dilemeye başladı o korkuyu görmek canımı çok yaktı kendimden utandım resmen. ben o tip bir abi olmak istemiyorum, kardeşlerim benimle arkadaş, sırdaş olsun istiyorum. ne zaman öleceğimiz belli değil ve bu olduğunda akıllarda korkulan anlar değil de eğlenceli anlarımız kalsın istiyorum.

bütün nefret ettiğim insan tiplerinin vücud bulmuş hali. ırkçılık desen var, korumayı kısıtlamak sanmak desen var, dedikodu desen var, kendisine bakmayıp başkalarının ayıbını sorgulamak desen var, kızları hor görme desen var, var da var... evde sürekli tartıştığım tek insan kendisi, sürekli kavga ettiğimizden küs oluyoruz genel olarak. ama yine de bir şey olsa ilk koşan kişilerden olurum. genelde çok nefret ediyorum ama bazı zamanlarda da çok seviyorum. garip bir şey yani ne biliyim. ha bu arada aranızda abisi olmayıp keşke benim de abim olsa diyen biri varsa duyurulur: abimi satıyorum. iyi insandır kendileri. paraya falan gerek yok, gönlümden koptu alın sizin olsun:)

Canımdan çok sevdiğim bir abim vardı. Evlendi kendisi artık bir abim yok. Gavurun gavura yapmayacağı şeyi benim abim olacak olan adam kız kardeşine yaptı. Arkadaşlar abi iseniz kardeşlerinizin kıymetini bilin, kardeşiniz ile karınız arasında denge kurun. Eş bulursunuz ama kardeş bulamazsınız.

Bende olmayan olmasını çok istediğim bir şey Evlatlık abi alınıyor mu bir yerden

gorsel mütüş manzaralı tatlış bi yol attım bi kafama topak yapılmış çorap atmadığı kaldı YETO ABİLER YETOO

efendim abim

Daha herhangi bir faydasını göremediğim sıfat. Hep zarar, hep ziyan. Abi 200 ateşlesene, abi faturamı ödesene, abi gömleğini giyebilir miyim, abi tişört, abi ayakkabı, abi, abi, abi… uzar gider liste.

olmak zor iş. 2 tane kız bacım var. birisi şehir dışında okuduğu için banka muamelesi yapıyor bana. diğeri ise yaşı gereği şu an sadece oyuncak ve türevi şeylerle kullanıyor beni.

Bundan 3-4 yıl öncesine kadar anlaşamadığım büyüdükçe daha iyi anlaştığımız,kibar,yanımda olduğunu gösteren ve beni seven kişi:abim. sevgiler.

Bir abi olarak söylüyorum her zaman bir abim olsun isterdim. Nasıl bir duygu olduğunu hiç anlayamadım. Beni sadece abiler anlar :)))

2 tane var bende. Aramızda yaş farkı da var baya. Onlar evlenene kadar her şey güzeldi ama evlenip çoluk çocuğa karışınca ilgileri bölündü tabiki. Küçükken kıskanıyordum doğal olarak ama büyüdük anlıyorum artık onları. Bir de ablam olsa çok daha güzel olurdu gibime geliyor bazen. Abi koruyup kolluyor illa ama paylaşım konusunda bir yere kadar.

Onca gencin hayatını siktin abi n’aptın abi?

bu kelime türk toplumundaki hemen hemen her insanın birey olamamasının önündeki en büyük engellerden biridir. gece gece çok pis tutuldum bu tabire. ingilizce hariç (o da tarzanca) başka dil bilmiyorum ama mesela ingilizcede bu tabir yok. haliyle, o toplumun dinamikleri "abi" unvanı üzerinden değil de daha çok birey üzerinden işliyor. bu da özellikle küçük çocukların ileri vadede sırf yaşı büyük diye bir insana hem dilde hem de direkt toplum içerisinde manasız ve zorlama bir saygı duymasını engelliyor. haliyle, o küçük çocuklar büyürken daha özgüvenli ve prensip sahibi oluyor. bizse her türlü insani ilişkiyi bu kavram üzerinden şekillendiriyoruz. tabii, kan bağı durumu değil bahsettiğim. toplumsal işleyiş açısından bakıyorum ben bu duruma. en basitinden, mahallemizdeki bizden yaşça büyük bakkalla iletişimde (kan bağı olmadığı halde dillendirilen amca veya dayı tabirlerini unutmadan) veya daha birçok yerde hep bu üslup var. oysa çok ciddi işletmelerde veya kurumlarda direkt bey veya hanımefendi diye hitap edilir nsanlara. tamam, koca toplum bir resmi kurum hüviyetinde takılsın demiyorum ancak bu tabir cidden sıkıntılı. hele özgün kullanımı olan ağabey tamamen saçmalık. hem ağa hem de bey. ayrıca, abla tabiri de yine bu tabirle aynı perspektiften değerlendirilmeli. ki o da aynı kapıya çıkıyor.

küçükken abimin dişi düşmüştü. anneannemlerdeydik. herkes uyumadan önce yastığın altına koyarsan sabah yastığın altından para çıkar falan demişti. öyle bir şey olmayacağını biliyorduk tabi ki. ama yine de eğlencesine abim dişini bir peçeteye sarıp yastığının altına koydu, öyle uyudu gece. ben de sabah o uyanmadan yastığı sessizce kaldırıp dişini çıkarıp aşağı atmıştım. yastığın altına da 1 tl koymuştum. diş perisi benmisim