abi

öylesine yazılmış, boş beleş bir entry. sadece yazmak istedim yoksa ölecektim. okuması gereken kişi okumayacağı gibi siz de okumayın bence. şu hayattaki en büyük pişmanlığım oldun ve olacaksın abi. kalbimin şu anki acısına sebep oluşun gibi. önceden çok takmazdım ama şu son yıllarda yüreğimin acısını hissediyorum ve bazı şeyleri düşündükçe de kalbim ağrıyor. keşke ile başlayan cümleler kurmama sebep insan ve köpek gibi pişman olarak öldürecek olan. abi. abi yani. canını feda edeceğin kişi. abi, 3 harf. can da öyle. i̇kisi de eş. klasik bir abi kardeş değiliz. aramızda dağlar yollar yıllar var. ama yine de ben sana sımsıkı sarılıyorum sen fark etmesen de. tıpkı çocukluk fotoğrafımız ve geçen seneki fotoğrafımızda senin bana sarılışın gibi. çocukluk fotoğrafımız. çocukluk. ben 5-6 yaşlarındayım, sen 10-11. eski evimizdeyiz ve merdivenlere oturmuşuz. sen oturmuşsun yani ve ben de kucağındayım. sımsıkı sarılmışsın bana ve çok mutluyuz. 32 diş gülüyoruz ve gözlerimiz parlıyor. en samimi ve tek samimi fotoğrafımız. geçen sene çekilen fotonun da hakkını yemeyeyim şimdi. ben 32 diş gülüyorum yine ve sen "o benim kardeşim" der gibi sarılmışsın. sahiplenirken sevmişsin. sende de ufak bir tebessüm ve sahildeyiz. yıllar sonra çekilen ve çocukluktaki gibi mutlu eden fotoğraf. aslında seni böylesine severken senden bunca yıldır uzak olduğum için mutsuzum. uzak tuttuğun için bu simaya yerleşen hüzün. şu hayatta çoğu şeye alıştım, bir tek senin varken yok oluşuna alışamadım. bilemiyorum ya, sana ulaşamadığım için sen oldum ben. her huyun ve hareketinle sen oldum. olmalıydım çünkü. sigaradan nefret eden ben senin içtiğin sigaraya bile hayranlıkla baktım. abi seni çok seviyorum ama sana kırgın gideceğim ben. 20 yıldır sana seni seviyorum diyemediğim, doya doya sarılamadığım ve öpemediğim için. bu konuda sana benzemiyorum abi, ben sevgimi sarılarak belli ederim ama sana sarılmam, sarılamam. sevmezsin çünkü. canın sağ olsun. i̇nsanların abileri ile olan ilişkilerine imrenerek baktığım için dargın öleceğim abi. öleceğime, cehenneme gideceğime takılmam ama keşke sana doya doya seni seviyorum diyebilsem. buna yanıyorum. abi kardeş ilişkimizin çıkar ilişkisine dönüşüne de üzülüyorum ayrıca. ayda yılda bir işimiz düştükçe araştığımız, seni aramaya çekindiğim ve 30 sn süren konuşmalar için sızlıyor -seni görünce heyecandan atan- kalbim, sen bir yerlerde gülerken. bir yerlerde gülerken diyorum çünkü sen benim abimsin ve nerede olduğunu bile bilmiyorum. ama keşke hep işimiz düşse birbirimize ve daha çok duysam sesini. olsun, kırgınım ve dargınım dediğime bakma. kumdan kale misali bunlar hep. seni 5 dakika görsem yine dünyanın en mutlu insanı olurum, bunu da biliyorum. 2 ay görmeyip, 2 dk da olsa seni görünce o fotoğraftaki çocuğun sevinci kaplıyor içimi. belli etmiyorum çünkü senin kardeşinim. ne olursa olsun ve ne olursan ol, adım dudaklarında şiir oluyor ve sen bunu fark etmesen de birileri seni çok seviyor. son olarak, seneler önce defterine yazdığın o özeleştiri cümlelerin cüzdanımda abi. i̇çindeki yarayı ben bileyim sadece ve en iyi ben anlayayım seni diye aldım o sayfayı. boğazımdaki yumru ile yazarken bunları, seni kendimden bile çok seviyorum abi. fark et beni.