bugün iki ay oldu toprağa vereli. çocukluğumdan beri hep gizli hayrandıyım ben onun. sürekli benle uğraşır ya ben evlatlığım ya sen derdi. küçüktüm yaşım en fazla 5-6, ortanca abimle ava çıkarlardı merak ya bende arkalarından ağlar zorla kendimi de aldırırdım yanıma. dağa çıkarken yoruldum ben ne bileyim bu kadar çok yerlerden geçtiklerini yoruldum ve ağladım, silahın arkasını göstererek seni bununla döverim demişti. balığa giderdi bende peşine takılırdım. sürekli herşeyi berbat eden bendim belki de, sinirlenir tehditler savurur ama yine de beni sevdiğine inanıyordum ve hala da inanıyorum ben. bir insanın, arkadaşlar içinde benim abim .... diyerek övmesi gelenekseldir ama ben övmeye gerek duymuyorum. çünkü sen gerçekten pelerinsiz kahramandın benim için abi. annem yurtdışında çalışan diğer abim için 'toprağın altında olacağına başka yerde olsun, rüzgar onun kokusunu bana getirir' demişti. bu çok özel bir cümle benim için. o yüzden kavgalı da olsanız, bir birinizi sevmiyor da olsanız kardeşinize veya abinize yanında olduğunu hissettirin. çünkü toprak aldığını geri vermiyor.