abi

insana "neden ben büyük olmadım ki allahım şunun ağzını burnunu kırardım" diye düşündürür fakat an gelir "iyi ki abim var be yoksa burnum boktan kurtulmazdı" dedirtir. abi denilen şey en güzel duyguları hayvani davranışları dökmek demek zannımca babuşlar.

bende 3 tane var bundan. yaklaşık 6-7 ay önce abilerimden biri aradı beni. utana sıkıla "ya abicim şeyy... ben bu ay telefon faturamı ödeyemedim de sende varsa ödeyebilir misin?" dedi. "tabi abi biz ne güne duruyoruz." dedim maksimum 100 lira bir şeydir düşüncesiyle. neyse teşekkürler görüşürüzler faslından sonra internete girdim faturayı ödemek için. numarayı yazdııımm.... o anda ağzımdan 5 dakika boyunca küfürden başka bir şey çıkmadı. neyse ki bir yerden yüklü para-öğrenci adam için 450 lira yüklü bir paradır evet- gelmişti de kalan 250 lirasının tamamını abimin telefon faturasına yatırabilirdim. abime yapmayacağım da kime yapacağım? neyse bu aradı "en kısa zamanda göndereceğim, borç olarak kabul ediyorum" falan filan dedi. dedim "abi benim şarj cihazım koptu, çakmalar telefona zarar vermesin. sen bana para gönderme, sizin avm'den bana orijinal bir şarj cihazı al, yolla; hesabı kapatırız". "tamam maaşım yatınca göndercem" dedi ve kapattı. not: şarj cihazını hala göndermedi. neyse aradan 1 ay falan geçti. kupa finali var antalya'da galatasaray-fenerbahçe maçı. bilet satışlarından bir gün önce aradım bunu hani o da gelirse bari bileti ona kitlerim diye düşünerek. "abi" dedim, "ben derbiye bilet alıcam evin müsaitse sende kalırım birkaç gün, derbiye de beraber gideriz" "oo tamam abicim ne kadar biletler" dedi. "kale arkası 75, maraton 150" dedim. "abicim bende hiç para yok sen bana da bilet alırsan gelirim, benim maaşım yatınca veririm sana" dedi. öyle diyince içim yandı ve cebimdeki son 150 lirayla abime de bilet aldım. not 2: o bilet parasını da hala vermedi. her ne kadar benden aldığı paraları geri vermese de-ki bu sadece 2 kez oldu yukarda bahsettiğim şekillerde- bir abinin olması çok güzel bir şey be. ben hiç bu duyguyu tadamayacağım ama en küçük velet olmak, abi olmanın değerini arttırıyor gözünde. not 3: bu abimin geri ödemediği paraları diğer 2 abimden fazlasıyla koparıyorum (bkz: swh)

milletin abisine bak birde benimkine bak diyorum sürekli. adamla kavga etmekten yoruldum o ayni boka devam etmekten hiç yorulmadı. bi insan yaptığım hicbir seye mi saygı duymaz aq. hep bi ustumde otorite kurmaya çalışır. benim harcadigim 30 liraya soylenir kendi 400 500 lira harcar. allah bunun eşine coluguna çocuguna sabir versin. ben düştüm eyi götü kurtuldum. lakin onun colugu var cocugu var ne bileyim cocugu var

akşam işten geliyor kanka hoşgeldin. yemekten sonra sigara istiyor. gece oluyor kanka iyi geceler. aramızdaki tek iletişim bu.

süslenip püslenip tam dışarı çıkacakken güzel olduğunda üzerini değiştir diye çok çirkin olmuşsun diyen kişidir

2 tane var allah razı olsun ne her zaman arkamdalar daha sabah 50 lira istedim dakikasına attı canım abim sksksk

(bkz: evet) (bkz: abi) (bkz: dos3)

gece yarısı "abi sokakta it kopuk çoktur sen gitsene" diyerek bakkala gitmesini istediğimde "esas it kopuk sensin, seni gören yolunu değiştiriyor git gel işte" diyen ve uyumaya devam eden varlıktır. sorunca da ben seni savaşçı yetiştirdim kızım ondan öyle dedim diyor. :d abilere can kurban allah eksik etmesin💕

evin tek çocuğu olup nasıl bir his olduğunu hiç bilememek.

geçen gün kardeşim "abi ben senin gibi olmak istiyorum" dedi. gözlerim doldu aq. nasıl bir histir ki bu beni mutlulukta nirvanaya ulaştırdı

her doğum günümde inadına gıcıklık olsun diye "doğum günün kutlu olsun büllüğü yamuk" mesajı atan kişi dkdkdkdndjdkdk

bende bir tane kardeşimde iki tane en küçüğümüzde üç tane var. valla bir tane olunca çok güzel de en küçük kardeşim ne der bilmiyorum.

yılbaşı gecesi hazırladığım pudinglerin içine sırf ben sevmiyorum diye gidip kaşık kaşık hindistan cevizi döken sonrasında üstten onları sıyırıp altta kalanı yemeyeyim diye kaşıkla karıştıran evdeki oyun konsolunu bozacağımı bildiğinden odasını kilitleyen gıcık ötesi bir varlık. olmasa da olur.

iki öz abim var. 3,5,8,10 tane de manevi abim. 26 da olabilir. bissürü abim var işte. abi güzel bişey. gerçekten çok güzel. git derdini anlat mesela. iki tavsiye verir sonra bi espri yapar derdin merdin kalmaz. canın yansa ilk abiye koşarsın. korur kollar. yeri geldi mi kızar ama kıyamaz. ulan abilerim canımı istese veririm o derece seviyorum hepsini.

abi. güzeldir bir abiye sahip olmak derler. iki tane abim vardı. biri ben daha 5 yaşındayken vefat etti. diğerini de ben gömdüm sayılır. büyük abim hakkın rahmetine kavuşunca diğer abimim psikolojisi bozuldu diyebiliriz. bizden iyice uzaklaştı abim. içine kapandı. kimseyle konuşmadı aylarca. hala da içine kapanıktır. ama aileye karşı içine kapanıktır. bir ara kavga ettiğimizde benim abim yok demiştim. umursamamıştı. ben abi sevgisini 5 yaşından sonra görmedim sözlük. göremedim yani. aile dışındaki insanlarla gördüğüm zaman çok kıskanırdım. onlarla çok güzel vakit geçirirdi. şu yaşıma kadar daha başımı okşamadı. nasılsın abim, iyi misin? diye sormadı. açıkçası abim var ama yok gibi be sözlük...

harika bir olay küçükken seni öyle bir eğitiyor ki dışarıdan gelen hiç bir darbe seni yıkamıyor

çocukken çok dayak yedim kendisinden, bayaa çok. insan insanı o kadar dövmez. asi bir tavrım ve sınırlı kas gücüm olduğu için boş geçen tek bir günü hatırlamıyorum.bir ara hatta tek hayalim büyümek ve abimi dövmekti. sonra yavaştan bir şeyler değişti. o büyüdü ben büyüdüm. önce bir sessizlik oldu sonra nefesini ensemde hissetmeye başladım. ne zaman zora düşsem, ne zaman ihtiyacım olsa abi dahi demeden yanımda belirdi. başka kimseye muhtaç olmadığını her saniye hissettirdi. abi sahibi olmak gerçekten büyük bir nimet.

yaklaşık iki saat önce acıkmış olduğumuzu ileri sürerek -ki haklı- mutfağa ikimize özel bir şeyler hazırlamaya gitti. tencere, tava sesleri yanık kokusu evi sardı yine de cesaret edip gidip bakamadım ne yapıp ettiğinden. az önce çağırdı beni "yas gel hazır" diyerek ben de gittim bir de ne göreyim arkada savaş alını yalnızca masada kesilmiş ekmek ve tavada hazırlanmış bir menemen. bir de sanki ben zorla göndermişim gibi "kızım ye işte menemenden daha iyisini mi bulcan" diyor bana. tam bir hırbo.

ne kadar beni delirtmek için her şeyi yapmış olsa da varlığı ile cidden mutlu eden biri. geçen hafta bir ameliyat geçirdi bir an bile artık bizimle olmayacağını düşünmek istemedim öylesine bir bağlılık içerisindeyiz abi kardeş. gerçekten başa bir bela bir sıkıntı gelmedikçe insan eldekilerin kıymetini bilemiyormuş. abimi seviyorum abime kalp. (bkz: yaşarken değer bilmek)

hele bir de kızkardeş abisi olmak kadar zor meslek yok.asla hayatında biri olamaz kafasından olacaksa da doğru düzgün olsun tanışmalıyım ben tartıcam önce nasıl biri sen anlamazsın sana rol keser "kafasına geçiş abinin evrimidir.kızkardeşim benim tüm dünyamdı sorunlu bir aile ilişkisinden çekip çıkardım uzak tuttum o kargaşadan tam düze çıktık artık rahatız derken tek bir kelime dahi etmeyip asla lafını etmediği birine bastı gitti.bu da benim yıkılışımın hikayesidir

hiç tadamadığım bir şey ablam var ama abim olsun isterdim abi farklı bence ya

abi candır. tabii ki abiden abiye çok değişmekle birlikte, kavga ettiğiniz-tartıştığınız da olur en zor günlerinizde birbirinizin yanında olduğunuz da. lakin belirtmek isterim ki arada aşırı az yaş farkı olursa da çok fazla yaş farkı olursa da iyi değil bence. ideali 3-6 yaş diyebilirim benim için.

daha iftara bir saatten fazla var, gel fırına yürüyerek gidelim zaman geçsin dedi. fırına giden yolun kaldırımı dar iki kişi zor yürüyor. karşımızdan yaşları yaklaşık 5 ve 10 yaşlarında iki kardeşş geliyor. büyük olan küçüğe el şakaları yapıyor, kızdırıyor ama küçük işte birşey yapamıyor abisine. tam karşılarında bizi görünce abisi kardeşinin elini sıkı sıkı kavrıyor. koruyor kardeşini yabancıların yanında geçerken. tam yanımızdan geçerken küçük olanın başını okşuyorum, geçip gidiyorlar. yanımızdan geçtikten sonra abisi kardeşinin ensesine patlatıyor. abim kaş göz yapıyor tam bizim çocukluğumuz diye. bak küçük olan tam sen diyor. bizde böyleydik çocukken, hiç anlaşamazdık. sürekli kavga ederdik. mızıkçılık yapıyor diye ev içinde ekmek  bıçağı ile kovalamışlıgim var abimi..allahtan hep benden hızlı koşuyorda yakalayamadım. hiç bir zaman ortamına almadı beni. hep istedim kahveye gideyim yanına oturayım yancı olayım, bi oraletini içeyim. arkadaşlarına kızardı alıştırmayın şunu, yüz vermeyin gönderin gitsin diye. her ne kadar anlaşamasak da hep koruyup kollardı. orta okulda dayak yediğim grubun içerisine dalışı halen hafızamda. tek başına 4 kişinin içinden çekip almıştı. anlaşamazdık orası ayrı. kılıma zarar gelse, yapanı yanına bırakmazdı. bugün doğum günü, kutlu olsun biricik abim.

belki sevgisini göstermiyor ama başıma bişey gelse ilk o koşar hiç karışmaz bana çok anlayışıdır bi kere

eksikliğini 20 senedir hissediyorum, bi 20 sene daha hissederim

baba yarısı amca değildir, abidir

en çok özendiğim şeylerden biridir değerini bilin, vee her ne kadar öz abim olmasa da özü aratmicak bi abim var iyi ki varsın canım abim <3

yarın kardeşimi bowling oynamaya götüreceğim. sadece sürpriz olduğunu söyledim. söyler söylemez tehditler başladı. "söylemezsen gelmem" nasıl bir tehdittir ya sürpriz diyoruz.. zor iş ya abi olmak. sadece kendimden değil çevrenden de biliyorum. bi abiye sahip olmanız çok şanslı bir durum bence..

bugün mezun oldu üniversiteden. mezuniyetteyken sanki ben mezun olmuşum gibi bi gururlandım bi heyecanlandım. çok saçma bence. ama işte belki her şeyi onla konuşmam ama en yakınlarımdan biridir. birlikte büyüdük sonuçta. hiç unutmam kavga ettiğimizde annem bizi odamıza tıkar kapıyı kitlerdi barışana kadar çıkmak yok diye. başta ikimiz de kendi yatağımıza yatar sessiz sessiz beklerdik. sonra tabii canımız sıkılırdı sohbet etmeye başlardık. sanki hiç kavga etmemişiz gibi özür bile dilemezdik genelde :d başım sıkıştığında, bir şeye ihtiyacım olduğunda genelde ilk ona sorarım ve çoğu zaman elinden geleni yapar benim için. gerektiğinde akıl hocası gerektiğinde sırdaştır ve her zaman abimdir. duygulandım lan durduk yere nedense

arkadaş benim ilk aşkım babam değildi abimdi. yeri geldi en yakın arkadaşım oldu, yeri geldi abim,babam oldu. bazen annem oldu. bazen ise beni sinir eden bir varlık oldu. ama bu hayattaki en büyük iki nimetim abilerim. düştüğümde kaldırdılar, ağladığımda gözyaşlarımı sildiler. bana zarar geldiğinde zarar verenin dünyasını başına yıktılar. ve biliyorum ki her zaman en büyük destekçilerim olacaklarını. allahım benim ömrümden alsın onların ömrüne versin. ve bugün bi abimin ilk babalar günü. mükemmel bi abilik yaptın ve yapıyosun eminimki kızınada mükemmel bi baba olacaksın. burdan sesleniyorum ilk babalar günün kutlu olsun benim bircik aşkım. not: darısı diğer abimin başına:))))

bazılarınız bilir, hatırlar belki. kanseri yenmiş bi kardeşinizim. bu süreçte doğal olarak abim de cok yanımda bulundu. maddi manevi destek oldu sağolsun. işte şimdi tam da eşiyle ayrıldığı günün gecesinde bana yazdıkları geldi aklıma; "benim için de yaşa olum artık. bişeyim kalmadı senden başka."

hayatım boyunca hep babammış gibi korudu kolladı sevdi babamın yıllarca yanımızda olmayışını hiç hissettirmedi çocuklar hep anne diye ağlarken ben abi diye ağlayacak kadar çok bağlıydım.. bağlıydım diyorum çünkü iki yıldır görüşmüyoruz konuşmuyoruz aramalarıma cevap vermez beni görünce bana yokmuşum muamelesi yapar oldu bi insan ailesinden kardeşinden annesinin nasıl böyle vazgeçer anlamıyorum ama yine de seni hala her gece eve dönmek için allah'a yalvaracak kadar çok seviyorum dev adam..

bugün beni baya bir şaşırttı. tüm coğrafya bilgimi konuşturdum, hangi dağda kurt öldüğünü düşünürken. ya da başka bir ihtimalle ciddili az ömrüm kaldı ve beni mutlu etmeye çalışıyorlar. ve başarıyorlar da. seviyorum bu kişiyi, çokça.

beni sinir ediyor bu çocuk. bugün aramış "bayramda insan abisini aramaz mı hayırsız" diyor. ahh diyemedim ki "akşama zaten geleceksin boşa niye dakikalarımı harcayayım." iyice ben büyüğüm triplerine girdi bu ara.

en büyük şansım

iki tane var biri babam ilk aşkım dediğim insan, diğeri asla affetmeyeceğim kalbimi kırmak için fırsat kollayan insan tanesi bu iki zıt insan nasıl böyle aynı konumda oluyor?

bulunduğum mevkidir. yeri gelir padişah gibi hissederim yeri gelir sadık bir hizmetçi gibi hissederim. benim de olsaydı diye kardeşimi tek kıskandığım şeydir.

keşke abim olsa

benim abim yok ama sözlükte abi olarak gordugum gercekten iyi insanlar tanidim

her istediğini yaptırıp, hiçbir istediğini yapmayan insan, varlık. bazen ağzını burnunu kırıp sokak köpeklerine yem edesim geliyor ama abi işte atsan atılmıyor satsan( satılır satılır letgo ile çok kolay satılır demek isterdim) satılmıyor :(

anında da kızdırıp anında sevdirme özelliği vardır benimkinin. az önce mesaj atmış, kendi tarzıyla -tarzanca bir şekilde- napıyosun ne var ne yok demek istemiş. neyse cevap verdim. sonra bende bir kaç bişey sordum. görüyor ama katiyyen cevap vermiyor. kendisi cevabını aldıktan sonra küsüyor bana. soruya da soruyla karşılık verir ayrıca, şöyle düz net cevap verdiği daha görülmemiştir. bunları ben yaparsam da kızar. gece gece delirtti gene. manyak mıdır nedir. edit: gariplikte sınır tanımazlar. (#1758586) edit2: arayıp aldı gönlümü şimdi denişik, anında kızdırdı anında sevdirdi yine :)

canım abim sevgisini hep belli eder böyle

dünyanın en güzel şeysi ama gelin görün ki tek çocuğum.

insafsızdır. kaç gün oldu yurda geleli insan bir arar sorar. pis herif!

i̇stediğim gibi olamadım. bu konu da pek başarılı olduğumda söylenemez. i̇nşallah hayal kırıklığına uğratmamışımdır kardeşlerimi.

doğum günlerimde hep farklı, bin yıl düşünsem aklıma gelmeyecek, çok güzel şeyler alıyor. dolma kalem almış şimdi, yanına da özel farklı renkte bir mürekkep. sonraki doğum gününe kadar abime alınacak muazzam bir hediye bulmam şart.

eksikliğini hep hissediyorum

i̇lkokulda hocam doğru yazımının/kullanımının ağabey olduğunu söyleyince büyük şoka uğramıştım. senelerce abi abi demişim, öyle öğrenmişim. ne demek abi değil de ağabey. kabullenemedim.