ağlamak

güçlü olduğunun kanıtı

garip birşey değil. erkeklere de yakışıyor. bence en çok onlarda güzel duruyor bu terapi yöntemi..

herkes uyusa da ağlasam. (bkz: kalabalık ailede yaşamanın dezavantajları) (bkz: annenin neyin var sorusundan kaçmanın yolları)

ne demiş sezen aksu: ağlamak şu gelip geçici dünyada  her şeye rağmen var olmak demek  ağlamak yaşanan binlerce duygu  insanca coşkunun güzel bir şeyidir... bu kadar güzel özetlenirdi.

gözden akan yaşla birlikte insanın içindeki sorunlarda akıp gidermiş derler.

cinsiyete göre üzerindeki anlam ve ağırlık değişen eylem. bu gayet normal ve herkesin yapabileceği daha doğru ifade ile yeri geldiğinde yapması gereken şeydir. ne yazık ki toplumda oluşan erkekler ağlamaz olgusu bunu çok dik zirvelere çıkarmıştır. daha söylenecek çok sözüm var fakat bu gece için yeterli.

ağlamak acizlik değildir. ağlamak utanılacak bişey de değil. ağlamanın cinsiyeti yalı yoktur. ağlamak rahatlamaktır. eğer acınız varsa tutmayın kendinizi ve ağlayın.

sevinçten ve gülmekten ağlamak gibisi yok be

ulaa uzun zaman olmuş.

bir zamanlar ota boka gözleri dolup gelen ben artık ağlayamıyorum ve ağlayamamak bazen ürkütüyor beni acaba hissizleşiyor muyum diyorum. belki de bir zamanlar ağlamamak için kendimi çok tuttuğum içindir artık ağlayamayışım. ama bazense öyle bir an geliyor ki haykırarak ağlamak istiyorum ama sonra diyorum ki yapma eğer bırakırsan kendini toparlayamazsın ağlama. yalnız ağladıktan sonra o uykuya dalış yok mu muhteşem bir his böyle ağlamaktan yorgun düşmüşcesine gözleri bir kapatıyorsun hemen uykuya dalış oh mis. böyle çok uykuya dalmışlığım vardır.

bayağıdır şöyle içli içli ağlayamadım, sigara ağlatmıyor arkadaşlar gerçekten tutuyor insanı

yirmi yaş eşiğini geride bırakmış bir erkekseniz eğer bunun bile adabı, bunun bile bir raconu var aslında. ağlayamazsınız öyle her yerde, her istediğinizde... kuytu köşe arar gözleriniz. duygusal olarak çöküntüdeyim şu sıralar benzeri çakma psm yalanları da tutmuyor yaş ilerlediğinden mütevellit. ağlayacaksan eğer geçerli bir sebebin olmak zorunda. babanın, kardeşin, arkadaşın, sevgilinin yanında falan da ağlayamazsın öyle... dedik ya raconu var diye, otoritenin de muhafaza edilmesi lazım nihayetinde. hüngür hüngür ağlamak yakışmaz, sessiz sessiz ağlamak gerekir, kimsenin duymadığı, kimsenin görmediği bir yerde. çocukken kar yağdığı zaman annem dışarı yollamazdı. tüm kar tipi fırtına biter, öyle izin verirdi... bu sefer de benim hevesim kaçar oturur ağlardım salonun ortasında dakikalarca... şimdi ağlayacağım zaman duşa giriyorum... öyle koştur koştur değil ha, bir süre sonra tutmayı öğreniyor insan... hazırlığımı yapıyorum, suyumu ayarlıyorum, havlumu omzuma asıp sallana sallana giriyorum, üç beş dakika sonra kanalları bi açıyorum, hüngür hüngür vallaaa... banyo güzel yer yalnız. hem kimse görmüyor, hem de sus sesi çok güzel kamufle ediyor. çıkmadan bide soğuk su çarpıyorum yüzüme... ohh mis, kimsecikler anlamıyor. erkekler ağlamazmış... has*ktirin oradan... siz görmüyor, anlamıyor, fark etmiyorsunuz sadece, yoksa çok pis çok çirkin ağlarız. yalnız dediğim gibi geçerli bir sebebi varsa ve racona uyuyorsa.

bugun son yılın en ağlamalı gününü geçiyorum. sabah 7den beri herşeye ağlıyorum. niye ağlıyorum bilmiyorum cok duygusalim iyi birsey degil. bi cocugun annesi ölmüş ona ağladım. bi kadının çocuğu camdan asagi düşmüş ona daha cok agladim. ben oyle herseye aglayan biri degilim. sadece bugun hersey o kadar üst uste geldiki anlatamam. evde kimse yoktu bugun zaten biri oraya gitti biri suraya. tektim evde bende hep agladim.

allah beni yaratırken ağlama skilli eklememiş sanırım. en son anaokuluna giderken salıncaktan balıklama kafamın üstüne düştüğümde ağlamıştım

aga kadınlar ne güzel la ota boka ağlayıp rahatlatıyorlar kendilerini ben en son 4 yıl önce kuzenimin cenazesinde ağlamıştım..

bir erkek evladı olarak küçüklükten beri baskı uygulanır düşerim erkek adam ağlamaz çok üzülürüm erkek adam ağlamaz. ne bu cinsiyetcilik orosbu çocukları demezler mi? şu yaşıma kadar gittiğim çoğu filmin hüzünlü sahnesinde oturur ağlarım canım mı sıkıldı ağlamak mı istiyorum toplum içinde olsam dahi umrumda olmaz. herşeyden önce unutmamamız gereken bir şey var ki biz insanız. ağlamak bizim donanımızda olan birşey olduğu için de ağlayan insanlara anormal gözlerle bakan herkesin amına koyayım.

siz bunu yapıp da nasıl rahatlıyorsunuz? bir boka yaramıyor bende. tam aksine kendime acıyıp öfkeleniyorum. ağlamak elbette acizlik değil. asla böyle görmüyorum aksine büyük başarı. ben ağladığım şeylere öfke duyuyorum. sonra baş ağrıma, boğaz acıma, göz ağrıma kızıyorum. uyuyan ve ağlayıp rahatlayan insanlara hayranım. gerçi ağız tadıyla ağlayamıyorum bile. az önce oda kapısı çalındı kız internet şifresini soruyor. bana baktı iyi misin dedi hayır dedim. moralin bozuk galiba dedi evet arkadaşımla tartıştık da dedim. karşı odadayım, gelebilirsin istediğin zaman dedi. teşekkürler elbette sen de gelebilirsin dedim. gitti. kız kapıyı çaldığına pişman oldu galiba. (bkz: vay be insanlık daha tam ölmemiş)

muhtemelen yarın yapacağım eylem,sinirden.

i̇çimde birikenleri atamıyorum. bi şekilde çıkması lazım. milletin ortasında geliyor aniden tutuyorum. hayır laf etmelerine takacağım dan değilde bakışlara dayanamıyorum. neyse işte tetikleyici bir film lazım bana. varsa şöyle ağır duygusal melankoli dram filmi şöyle şurama doğru atın.

i̇çimde kabarıyor dalgalar. ama bir türlü dışarı vuramıyorum. yükseliyor yükseliyor ama taşmıyor. bilemiyorum, anlatamıyorum. neyse bana dram türünde film şarkı önerinde inceldiği yerden kopsun.

sigarayı da alkolü de denemelik dışında hiç kullanmadım,kullanmayı da düşünmüyorum ama ara sıra böyle içim de fırtınalar koparken bir gözyaşı bile dökemediğim günlerde sarhoş olup içim dışıma çıkana kadar ağlamak istiyorum.

boş boş otururken gözlerim doluyor, bazen bir iki damla yaş akıyor. diyeceksiniz ki geçmişte ne yaşadın? hiçbir şey. aklıma ağlayacağım kadar kötü bir olay gelmiyor. zamanında ağlayamadıklarıma ağlıyor olabilir miyim? bilmiyorum. bu aralar her şeyden sıkılıyorum. kimseyle konuşmak istemiyorum ama tek başıma da sıkılıyorum. psikolojim iyice bozuldu. artık bi psikoloğa görünmeliyim sanırım.

laaann oğlum yaa buffon lan gidemiyor laaaan dünya kupasına laan ağlıyacağım şimdi amkk.

Ağlamak deyimce aklıma hep hababam sınıfında kemal sunal'ın söylediği "yarınlar bizim" geliyor "ağlamak yoooook gülmek var"

son zamanlarda, ayla filmine gidenlerin yaptığı, bence gereksiz ve biraz da şov olan eylem. (bkz: o kadar bilet parası verdik bir yerlerden çıkartalım aq)

ben çok uzun zamandır ağlamıyormuşum. nerden baksan 6 yıl olmuştur. hatta daha da fazla. gözyaşı dökmek ağlamak demek değilmiş. ağlamak gözyaşlarının derya deniz olup akıp gitmesiymiş. kendini sakinleştirememekmiş. elin ayağın titremesiymiş. i̇lk defa bugün onu düşünürken nefes alamadığımı hissettim. havayı burnumdan çekiyorum ama yok bir terslik var. i̇lk defa kalbim sıkıştı resmen. gün geçtikçe iyi olmak yerine daha da batağa sürükleniyorum.

öldükten iki buçuk hafta sonraydı. yazmalıyım ama nereye. tabii o zaman sözlük yok. ask.fm i vardı. yazayım oraya nasılsa görmeyecek dedim. uzun zamandır kapalı olan ask.fm hesabımı açtım. tam yazacaktım bildirim geldi bir yeni sorunuz var diye. şaşırdım açar açmaz ne sorusu lan bu diye. bi baktım soru soran o. delirdim sandım yemin ederim delirdim dedim. iki saniyede aklımdan o kadar fazla şey geçti ki. yaşıyor lan dedim evet evet kesin yaşıyor yoksa ne alaka kim girecek de bana yazacak dedim. ama tabii ki yazan o değildi. dayısı şifrelerini biliyor musun falan filan gibisinden bir paragraf yazmış. kapatacak mıymış ne öyle bir şeyler. hıçkıra hıçkıra ağladım ben o gece. canım çıkana kadar ağladım. ellerim titredi nefesim kesildi. ama öyle böyle yanmadı canım kül oldum.

3 sene öncesine kadar ağlayabiliyordum. şimdi çok nadir. i̇stiyorum, zorluyorum, içimdekiler aksın diye, olmuyor.

genelde rahatlatır beni kendime getirirdi dünki ağlamamdan sonra duygularımda gram değişme olmadı hala gülümsemelerim gözüme ulaşmıyor yüzümde eğreti duruyor. sanırım önceden dostlarım vardı beni kendime getiriyordu ama artık kimsemin olmadığının farkına vardım. herkes işi düştüğü kadar yanımdaymış

ben korkarım ağlamaktan çünkü her ağladığımda bana kucağını açan o adam yok artık güçsüz kalıp yenilmekten ona muhtaç hissetmekten korkuyorum kırıldığımda üzüldüğümde gidebileceğim tek kapımda sonsuza dek kapalı bana ve bu onun suçu ona özlediğimi söyleyememem onun suçu sana hala aşığım diyememem onun suçu yanından geçerken bakamayıp arkandan dönene kadar izlemem senin suçun sana sarılamamam senin suçun öyle ağlamaktan korkarım ben

en son dolu dolu eski sevgilimin yanında ağladım çok darlanmıştım felan o sadece baktı bana şaşkındı geldi öptü ağlama dedi şimdi bu anı hatırladım oturdum tekrar ağlıyorum

kimsenin göremediği yerlerde ağlamaktan çok yoruldum ama elimden bir sey de gelmiyor

ağlayana değil alatana bak. ağlatan utansın

bazıları yaşadıklarının ardından ağlıyor, ben yaşayamadıklarımın ardından ağlıyorum.

özgürlük belki de.

geçen gece odanın boş oluşu dan istifade genel af ile bıraktım göz yaşlarımı. hıçkıra hıçkıra ağladım. i̇çimi döktüm resmen. adeta ağladıkça açıldım. şimdi yine ay ı haldeyim ama en azından çıkış yolunu buldum. tüm bunların en iyi yanıysa nasıl uyuduğumu hatırlamıyorum.

şu anda yapmak istediğim şey ama yanımda insanlar var neyse başka zamana

en son 17 ağustos 2017de ağladım ondan sonra bir iki damla gözyaşı firar etse bile gerisi hep mahkûm (gözyaşı böyle mi yazılıyordu)

son ağlamamdan 30 dakika geçti. ''sen erkeksin neden bu kadar ağlıyorsun?'' ne yapayım abi,ne yapayım. dayanamıyorum ki.ağlamasam kendime zarar vereceğim oraya buraya vuracağım,patlayacağım..

...şu gelip geçici dünyada her şeye rağmen var olmak demek.

nefret ettiğim eylem. dolu bir göz gördüğüm anda da benim ağlamam hayatın güzel bir oyunu sanırım.

aslında rahatlatır ama ağladığımda burnumun tıkanmasından nefret ederim

yalandan aglayabiliyorum çok gerçekçi oluyor

daha yola başlarken kendimizi ispat etmek, ben de buradayım demek için tek yolumuz olduğundan hayatımız boyunca da bizimledir. (#1859504)

bir yapabilsem bir şeylerin yoluna gireceğini düşündüğüm şey. ama böyle hönküre hönküre, yerleri yumruklayarak, küfürler saçarak. öyle sessizce bir köşede oturmalı değil yani.

işler yoluna girmese de şiddetli bi şekilde ağlayasım var. ama böyle yapayalnız dağda bayırda kırda, bağıra çağıra ciğerim solana kadar. belki biraz rahatlama gelir. bu şekilde bayılana kadar ağlasam güzel olur belki biraz mesela.

“güzeldir. dökülürken yaşlar gözünden sakın utanma” der (bkz: sezen aksu) ve benim ona inancım tam. utanmayın, asla. i̇çiniz temizleniyor, ruhunuz arınıyor daha ne olsun.

baş ağrısına sebep olabilir.