yirmi yaş eşiğini geride bırakmış bir erkekseniz eğer bunun bile adabı, bunun bile bir raconu var aslında.
ağlayamazsınız öyle her yerde, her istediğinizde...
kuytu köşe arar gözleriniz.
duygusal olarak çöküntüdeyim şu sıralar benzeri çakma psm yalanları da tutmuyor yaş ilerlediğinden mütevellit. ağlayacaksan eğer geçerli bir sebebin olmak zorunda.
babanın, kardeşin, arkadaşın, sevgilinin yanında falan da ağlayamazsın öyle... dedik ya raconu var diye, otoritenin de muhafaza edilmesi lazım nihayetinde.
hüngür hüngür ağlamak yakışmaz, sessiz sessiz ağlamak gerekir, kimsenin duymadığı, kimsenin görmediği bir yerde.
çocukken kar yağdığı zaman annem dışarı yollamazdı.
tüm kar tipi fırtına biter, öyle izin verirdi... bu sefer de benim hevesim kaçar oturur ağlardım salonun ortasında dakikalarca... şimdi ağlayacağım zaman duşa giriyorum... öyle koştur koştur değil ha, bir süre sonra tutmayı öğreniyor insan... hazırlığımı yapıyorum, suyumu ayarlıyorum, havlumu omzuma asıp sallana sallana giriyorum, üç beş dakika sonra kanalları bi açıyorum, hüngür hüngür vallaaa... banyo güzel yer yalnız. hem kimse görmüyor, hem de sus sesi çok güzel kamufle ediyor.
çıkmadan bide soğuk su çarpıyorum yüzüme... ohh mis, kimsecikler anlamıyor.
erkekler ağlamazmış...
has*ktirin oradan... siz görmüyor, anlamıyor, fark etmiyorsunuz sadece, yoksa çok pis çok çirkin ağlarız.
yalnız dediğim gibi
geçerli bir sebebi varsa ve racona uyuyorsa.