ağlamak

Genelde hemen ağlayan bir insanımdır. Sinirlendiğimde ya da kötü hissettiğim anda ağlarım.Etrafta birinin olması benim için sorun değildir. Ancak sevgilimden ayrıldığım da gözümden tek damla yaş akmadı ağlayamadım hissizleştim resmen.Ayrılıktan bir iki gün sonra müdürüm beni bi konu hakkında uyardı. O akşam ağlama krizine girdim ve arkadaşlarım beni zor sakinleştirdi. Onu unutamadım ona olan sevgim bitmedi. Onun için ağlayamıyorum bu durum çok tuhaf geliyor. Ama saçma bi çok şey saatlerce ağladım.

"Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak..."

Ağlamak çocukken sonuçları değiştiriyordu

Kıyamet alametidir yaklaşık iki haftadır ağlayamıyorum, bunda ne var diyeceksiniz belki ama sanırım on yıldır üst üste çok ağır şeyler yaşamış biri olarak düzenli aralıklarla canımdan geçme ve her gün istisnasız saatlerce ağlama atakları geçiren biri olduğum için, ağlayamamak bana çok tuhaf geliyor, he ağlayamamak diyince de güzel şeyler olduğu için değil de yıllarca direndiğim desteği artık kabul edip almam ve yoğun bir ilaç tedavisine başlamamdan kaynaklı... Bazen güzel şeyler gelmez tam geldi sanarsınız daha da beteri olur, daha ne olabilir ki dersiniz daha da kötüsü olur. Bu ne zaman biter ne zaman durur bilinmez ama kendinize lütfen hakettiğiniz değeri verin lütfen... Buarada ağlamak da çok güzel birşey ne kadını ne erkeği var, insan duygularını saklamamalı siz hiç sokak ortasında, otobüste, kafede, en kalabalık mekanlarda bağıra çağıra ağladınız mı? Bunu bile şimdiden özledim...