bugün
yenile
    1. 1
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Travma (tıp): Bir çoğu ciddi olan ve bir uzvun kopması gibi vücutta hasar oluşturan fiziksel yaralanma ya da ruhsal hasar. Patlama travması Patlama sonucunda oluşan fiziksel yaralanma Künt travma Künt bir nesneden veya uygulanan diğer saldırıların neden olduğu fiziksel hasar Penetran travma Bir nesne tarafından delinmiş deri veya dokularda olan fiziksel travma Psikolojik travma, genellikle çok stresli ya da yaşamı tehdit eden bir durumda gelişen duygusal veya psikolojik hasar Geriatrik travma, Yaşlılarda görülen travma Pediatrik travma, Çocuklarda görülen travma Ayrıca bkz. Yüzyılın travması
    2. -3
      +
      -entiri.verilen_downvote
      birçok beyin yoksunu kardeşimizin içinde bulunduğu halet-i ruhiye.
    3. 0
      +
      -entiri.verilen_downvote
      2011 edgar ödüllü steve hamilton romanı. küçüklüğünde geçirdiği bir travma sonucu konuşamayan bir kilit açma ustasının, hayatını, aşkını anlatır. kendinizden bir şeyler bulacağınıza eminim.
    4. 0
      +
      -entiri.verilen_downvote
      ''...tut ki ben kendime ızdırabı zor göreyim tut ki bir rüyada medet buldum uyut beni tut ki dilim susmuyor pusuyor cümlelerim bi anlam için tükendi tüm benliğim toparla beni Bi mutlu son istemem yeter ki son olsun zahmetin surete büründükçe ben oldu Ben ona baktığımda daha büyük yok oldum şarkılar susunca kusuru ben oldum...'' naperva albümünden efsane bir ados parçasıydı. (bkz: hakim olamadığım şu hayatımın devrimi artık yürekler içerde çok derinlerde yapılır) link
    5. 1
      +
      -entiri.verilen_downvote
      ados --- spoiler --- şimdi bi filmin sonuyla muhattapsak içimden ıraksan elimi bıraksan ne fark eder ki zaten her manzara aynı uçmak aynı inan düşmek bile aynı zaman senden yana seyirde geriye bakmak için geç artık bu şehirde görüyorum bu defa bilmediğim şekilde ölmekte sinemde topraksızın bitti şiirler ömrün hırsızları koynumuzda büyüdü bugün yarına hasret bir hayatta lanetledik dünü sabret dedikçe dudaklarım biraz daha çürür o saray sandığın kalplerin hepsi benim sürgünüm ne desem göğsümü ısrarla bastırır kabahat bilmiyorum belki çıkmam bile bir sabaha şimdi lazım bana sınırsız bir istirahat fakat tutmuyor dikişlerim sabret biraz daha tut ki ben kendime ızdırabı zor göreyim tut ki bir rüyada medet buldum uyut beni tut ki dilim susmuyor pusuyor cümlelerim bi anlam için tükendi tüm benliğim toparla beni bi mutlu son istemem yeter ki son olsun zahmetin surete büründükçe ben oldu ben ona baktığımda daha da büyük yok oldum şarkılar susunca kusuru ben oldum ruhum ziyan ismin bir an dilimden düşecekse dünyada bitmiş zamanım bak (bak) bu lanetlere gark oluyor sabahım bir ağaca benziyorum dallarım da yok artık neden manidar bu kadar şimdi merhabalar neyin kastına düştüğümde yakar hatıralar seni de karşıma bir zanlının sıfatıyla gün gelir cinayetler eşitlenir büyük sevdalara sakın arkamdan bakma sırtımda gururumu taşırım inatla i̇nsan her şeyinden arınmak ister bu kadar kanla bir gururum kalır ellerin de onu da ben bırakmam öyle sahte suratlar tanırım ki benden de beter gönlüm el kaldırır ulan bi çocuk sanki küstü yine bunca şey üst üste geldi diye mi bindin en tepeme kirlenen yine ben sayfalar boyunca aklı lekeler çöktü geceye benzeyen bi karanlık göz altlarımda kanıtla dilimde bir insanlık ayıbı kimim var bizim kadar büyük bi kayıbım benim düşen suratlarımın hepsi kollarımla sarılı hakim olmadığım şu hayatımın devrimi artık yürekler içerde çok derinlerde yapılır i̇nsan işte 3 kuruş kadar da satlır elbet ismini satmam bir ahın akıllarda kazınır safi ruhlar uçup diyarımdan gitti bu şehrin ortasında bir lekeyim şimdi bittim susuyordum evvelde gönlü kim diriltti payıma düşen yağmurun altında büyüttüm bu fikri üzülür mü dersin ki sol yanımdan ifrit ne kalem der bi veda şekli görünmeden gittin bakma zaten bana durduğumuz bitti mutluluk mesafesi bizlerde ya kaştır ya da kirpik --- spoiler ---
    6. 1
      +
      -entiri.verilen_downvote
      enfes bir ados şarkısı. her sözü ayrı anlam, ayrı dünya. travma --- spoiler --- şimdi bi filmin sonuyla muhattapsak, içimden ıraksan, elimi bıraksan. ne fark eder ki zaten her manzara aynı. uçmak aynı inan, düşmek bile aynı. zaman senden yana seyirde, geriye bakmak için geç artık bu şehirde. görüyorum bu defa bilmediğim şekilde. ölmekte sinemde topraksızın, bitti şiirler... ömrün hırsızları koynumuzda büyüdü. bugün yarına hasret bir hayatta lanetledik dünü. "sabret" dedikçe dudaklarım biraz daha çürür. o saray sandığın kalplerin hepsi benim sürgünüm. ne desem göğsümü ısrarla bastırır kabahat. bilmiyorum, belki çıkmam bile bir sabaha. şimdi lazım bana sınırsız bir istirahat, fakat tutmuyor dikişlerim, sabret biraz daha. tut ki; ben kendime ızdırabı zor göreyim. tut ki; bir rüyada medet buldum, uyut beni. tut ki; dilim susmuyor, pusuyor cümlelerim. bi anlam için tükendi tüm benliğim, toparla beni. bi mutlu son istemem, yeter ki son olsun. zahmetin surete büründükçe "ben" oldu. ben ona baktığımda, daha da büyük yok oldum. şarkılar susunca, huzurum el oldu. ruhum ziyan, ismin bir an, dilimden düşecekse dünyada bitmiş zamanım. bak, bak bu lanetlere gark oluyor sabahım. bir ağaca benziyorum, dallarım da yok artık. neden manidar bu kadar şimdi merhabalar? neyin kastına düştüğümde yakar hatıralar? seni de karşıma bir zanlının sıfatıyla, gün gelir cinayetler eşitlenir büyük sevdalara. sakın arkamdan bakma, sırtımda gururumu taşırım inatla. i̇nsan her şeyinden arınmak ister bu kadar kanla. bir gururum kalır ellerimde, onu da ben bırakmam. öyle sahte suratlar tanırım ki; benden de beter. gönlüm el kaldırır, lan bi çocuk sanki, küstü gene. bunca şey üst üste geldi diye mi bindin en tepeme? kirlenen yine ben, sayfalar boyunca aklı lekeler. çöktü geceye benzeyen bi karanlık. göz altlarımda kanıt var, dilimde bir insanlık ayıbı. kimim var, bizim kadar büyük bi kayıbım. benim düşen suratlarımın hepsi kollarımla sarılı. hakim olmadığım şu hayatımın devrimi artık, yürekler içerde, çok derinlerde yapılır. i̇nsan işte 3 kuruş kadar da satlır. elbet ismini satmam, bir ah'ın akıllarda kazınır. safi ruhlar uçup diyarımdan gitti. bu şehrin ortasında bir lekeyim, şimdi bittim. susuyordum evvelde, gönlü kim diriltti? payıma düşen yağmurun altında büyüttüm bu fikri. üzülür mü dersin ki sol yanımdan ifrit? ne kalem der bi veda şekli, görünmeden gittin. bakma zaten bana durduğumuz bitti. mutluluk mesafesi bizlerde; ya kaştır, ya kirpik... --- spoiler ---
    7. 1
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Geriye bakmak için geç artık bu şehirde
    8. 5
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Travmalarimizi saklamak için hangi maskeleri takıyoruz? 🧚🏼‍♀️Bazılarımız, sevilmek için mükemmel olmak gerektiğine inanarak, mükemmeliyetçilik maskesi takıyoruz. 🧚🏼‍♀️Bazılarımız, değersizlik hissinden kurtulmak için "diğer insanları memnun etmek için yaşayarak" kendimizi feda ediyoruz. 🧚🏼‍♀️Bazılarımız, diğer insanlar tarafından kabul görmek için fikirlerimizi bastırmamiz ve onlar gibi düşünmemiz gerektiğine inanarak, istemediğimiz ilişkiler yaşıyoruz. 🧚🏼‍♀️Bazılarımız, aşırı bağımsız hale gelerek, kimsenin yakınımıza yaklaşmasına dahi izin vermiyoruz. Yaralarımızı yalnız başımıza sarıyoruz. 🧚🏼‍♀️Bunlar zor zamanlarımızda kullandığımız stratejiler. Aynı anda hem zararlı hem de yararlı olabilirler. Bunların oluşumunda travmalarımızın ve geçmişimizin etkisi oldukça fazladır.
    9. 1
      +
      -entiri.verilen_downvote
    10. 9
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Travmalarımı nasıl öğrendiğimi anlatayım mı size? Biraz özel ama anlatayım. Hayatımda hep ters giden şeyler olduğunu biliyordum ama umursamıyor hep amaaann diyip geçiyordum çok düşünmüyordum bile. Pandeminin başlarına doğru hayatımda olan daha doğrusu hayatımdaki insanların hayatında olanların benim hayatım için de kaçınılmaz olacağını fark edip yoğun bir depresyona girdim ama girdiğimi bile görmezden geldim bir süre. Taa ki annem odama gelip “kızım neyin var biri mi üzdü seni noldu anlat…” abim de üst katımdaki odadan mesaj atıp “bilsen ne oldu sana neyin var bana anlatabilirsin” diyene kadar. Kimse o zamana kadar bana neyin var dememişti. Artık o kadar çok içimde tutamamıştım ki dışarıdan fark edilir hale gelmiş ilk defa annem ve abim bana böyle yaklaşmıştı. Sonra düşünmeye başladım her şeyi ama bu düşünmeler hep bir şeyleri kabul etme boyun eğme üzerineydi ama bu benim yapıma tersti. Ben aklıma yatmayan bir şeye boyun eğemezdim, kabullenip sineye çekemez benim de kaderim bu diyemezdim. Bir şeyler değişmeli bilsen dedim ve aradım psikolog buldum randevu aldım gittim. İlk bir iki seans normal o zamanki güncel konular üzerinden ilerliyordu ama kadın bana demesin mi sana EMDR uygulayacağız diye. Hemen psikolog arkadaşımı aradım dedim EMDR nedir psikolog bana bunu söyledi diye. Senin travman mı var dedi. Ben ne bileyim bana sorsan yok ama var herhalde derken sonraki hafta başladık terapiye. Terapi başlayalı 3-5 dk olmadan benim gözler akmasın mı arkadaşlar benim boğaz bir düğüm bir düğüm hem ağlıyorum engel olamıyorum gözlerime hem bi şeyler anlatmaya çalışıyorum bana sorular soruyor hem de şimdi niye ağlıyorum diye düşünüyorum shshhshsh. Baya geçmişten bi şeyler çıktı bende. Geçmişte görmek duymak istemediğim görmezden geldiğim şeyler hep beni bu zamanda böyle yapmış. Bir kaç konu çıktı böyle iyileştirmem gereken ve bi kaç hafta ben gittim geldim ağladım. Yine de o süreci çok sevdim. Resmen kendimi tanımaya başladım. 1 sene boyunca ilk 6-7 ay falan her hafta gittim sonra haftada 2 yaptık en son ayda 1. Bütün bu süreci sadece bir kaç arkadaşım biliyor. İçerikleri değil de sadece psikoloğa gittiğimi biliyorlardı. Ailem hiç bilmedi. Her hafta çıktım gittim geldim çoğunda onlardan bahsettim onlarla ilgili olan travmalarımı çözmek için çabaladım ama bilmediler. Seansa gidip ağlıyordum eve gelip travmalarımın şakalarını yapıyordum shshdhdh. Onları da suçlamadım çünkü farkında bile değillerdi. Bu çocuğumu etkiler mi diye düşünecek kadar bilinçli değillerdi maalesef. Kendime yeni kılık kıyafetler almıyor onların parasıyla seansa gidiyordum haberleri yoktu. Ah ulan. Neyse ben bile bilmiyordum yani travmalarımı. bir sözün bir davranışın bir tavrın insan hayatına bu kadar etki edebilmesine çok şaşırmıştım. Travmalarım yüzünden hep aksiydim, bu yüzden biraz asosyal kaldım, bu yüzden ilişkilerden kaçtım, bu yüzden kendimi bile sevmedim çözene kadar, bu yüzden çıkmadım konfor alanımdan. Hep kendi küçük ve uzak dünyamda yaşadım gittim yaşamak denirse. Hepsine rağmen bunların üzerine gidebilme cesaretini gösterdiğim için kendimi tebrik ettim çünkü bilinçli bi anne olmak istiyordum eğer olacaksam. Bana bir oyun gibi geldi bütün o süreç. Sürekli hayatımdaki şeylerin sebeplerini aradım bir sonraki seansta böyle düşünüyorum böyle hissediyorum bunun sebebi bu olabilir mi diye anlatıyordum hemen :) doğru da çıkıyordu çoğu :) psikoloğum da tebrik etmiş kendine doğru soruları soruyor doğru cevapları da bulabiliyorsun bu nedenle hızlı ilerliyoruz demişti :) böyle böyle travmalarımı öğrenmiştim işte :) hala bazı şeyleri çözmüş değilim ama biraz da alışkanlıktan dolayı artık. Mesela hala ilişki kuramıyor zorlanıyorum, bazen yersiz atarlanabiliyorum falan ama bunları artık o an fark ediyorum ama durup nefes alıp bu yaptığın yanlış bilsen diyebiliyorum. Artık gitmiyorum ama ilerleyen zamanlarda sık sık olmasa da ara ara gitmeyi düşünüyorum çünkü kendime yaptığım en iyi yatırım olarak görüyor keşke herkes gidebilse diyorum. Böyle bir anı işte. Aslında çok daha uzun ve derin de bilsenizneolacak? Bu da bir yandan iç dökme seansı gibi bi şey oldu. Seviyorum sizi 🫶🏻
      1Ben bu kadar uzun entryleri okumuyorum - bilsenneolacak 02.09.2023 02:16:41 |#4599968
      1Ben niye bu kadar şey anlattım ki şimdi pişmanlığı geldi bile - bilsenneolacak 02.09.2023 04:14:06 |#4599999
      1bazen gerçekten neyin bizi üzdüğünü bile anlamayız. bir sürü şey birikir, denklem çok bilinmeyenli olur ortalık çorbaya döner. sen elinden gelenin en iyisini yapmışsın psikoloğa gitmişsin. çoğu insan doğru soruları bile soramazken sen bırak soruları cevapları da doğru bilmişsin. bunlar güzel şeyler bilsen 💖 - olurmu 02.09.2023 14:48:03 |#4600132
      butun yorumlari goster (6)
    11. 1
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Hayatında hiç sevgilisi olmayan kuzenim birisine tutulmuş. Aynı iş yerindeler, kuzen görüyor beğeniyor ama kız da yeni yeni görüyor bunu. Sohbetleri ilerledi bu ara, araları iyi yani. Kuzen kör kütük aşık olmuş kıza, uyarıyorum bağlanma diyorum bağlanmadım diyor ama imkansız yani kızı anlatırken gözlerinin içi gülüyor. Kız biraz mesafeli gidiyor bizimki evlilik hayalleri kurmaya başlamış bile. Konsere gittiler bugün kızın arkadaşı sevgilisi ile falan gelmiş. Onlar ayrılmış falan başbaşa kalmışlar takılmışlar. Bu daha çok bağlanmış kıza. Abi diyorum sen yinede fazla bağlanma ne olacağı belli olmaz yapma etme diyorum. Ama çoktan abayı yakmış. Biliyorum huyunu kız bunu bi terslerse götü başı dağıtır daha da toplayamaz kendini. Aşık koyun gibi etrafta dönüyor kuzen dnxnxnjx. Kızla arası bozulursa travmanın kralı bekliyor seni kuzen.
    12. 0
      +
      -entiri.verilen_downvote
    13. 0
      +
      -entiri.verilen_downvote
      psikolojik olanı bolca pespaye kişiliklerin bahanesi olarak kullanılır. bkzasddasdas
    14. 11
      +
      -entiri.verilen_downvote
      “Travma sadece yaşanmış kötü olaylar değil, ayrıca gerçekleşmemiş güzel olaylardır”
    15. 0
      +
      -entiri.verilen_downvote
      yüzün sol tarafında kendini belli edermiş. biraz da sözde bilim ✍️✍️
    16. 1
      +
      -entiri.verilen_downvote
      Travma sahibi olmak yeterince zorken, çoklu travmaya sahip insanların toplumda kabul görmesi çok daha zor oluyor. Onlardan biri olarak sürekli dışlanma, kendini koruma çabası, travmaların zaman zaman gün yüzüne çıkarken insanlar deli olduğunu düşünmesin diye saklama çabası... Travmaya travma ekletir bu yaşantı. Bir de "Git tedavi ol." demekten vazgeçin, bi siz biliyonuz aq.
    17. 0
      +
      -entiri.verilen_downvote
    18. 2
      +
      -entiri.verilen_downvote
      travma şimdi bi filmin sonuyla muhattapsak içimden ıraksan elimi bıraksan ne fark eder ki zaten her manzara aynı uçmak aynı inan düşmek bile aynı zaman senden yana seyirde geriye bakmak için geç artık bu şehirde