şehirler arası otobüs yolculuğu

benim çok efsane anılarım var lan. birinde benim oturacağım koltukta oturan kişi benim bineceğim yerde inmiş. yanımdaki amca oturtmadı ben iyi mi. burada bir genç var sen oturamazsın dedi. adam benim koltuğu bana vermedi lan. birinde cam kenarındayım. hava giriyodu camdan yaa. şubat ayıydı. karstan bindim. sol kolum iki gün ağrıdı. aynı koltuğu iki kişiye satmışlar. e o iki kişiden biri kardeşinizdi. tabi ben de nickin hakkını verdim. birinde kayseri'den bi tek ben binecektim karsa giden otobüse. şoför beni unutup sivas'a doğru giderken dönüp tekrar aldı.

mart ayında yapmayı istediğim şey. bu sefer ki çok farklı. gidiş yönü istanbul. gelen bir telefonun ardından apar topar çıkılan heyecanlı bir yolculuk. yeni bir yeğene sahip olmanın heyecanı mutluluğu. ulan sıpa daha şimdiden hayatımdan rol çalmaya başladı. lys sonucu açıklandığı gün müjdeli hsberi almıştık. ve doğum günü benim doğum günüme denk gelme ihtimsli var. heyecanlıyım. bu sefer daha tecrübeli, daha olgun, daha bilinçliyim. bu sefer daha iyi dayı olacağım. ilk yeğenimi kucağıma aldığım zamanı hatırlıyorum da ne güzel günlerdi. saf mutluluk. ihtiyacım olan şey. hepimizin ihtiyacı olan şey.

yolculuk biteli 2 saat oldu. şimdi orospu çocuğu gibi uyuyacağım.

eğer sekiz yaşındaysanız 2+1 otobüste 220v priz çok güzel bi'şey. edit: fakat chan gibi yanınızdaki eleman vermiyorsa kulaklığı. berbat.

denizli-bursa bursa-istanbul istanbul-denizli bir hafta içerisinde yaptığım yolculuklar huzur veriyor belki ama koltuklar çok rahatsız

aydın- muğla otobüsündeyim şu an. daraldım.

çok severek yaptığım bir yolcukuktur fakat önümdeki teyze o kadar geriye yatırdı ki koltuğu, birazdan koltuğun iki yanından tutup nen nen nen yapacağım.

bal dudak payı'nın işlevde olduğu süreç..

(bkz: şehirlerarası orospu yolculuğu) şeklinde okudum. bilinç altımda neden böyle saçma sapan bir şey canlandı anlamadım. (bkz: yaran yanlış okumalar)

Bazen güzel bazen işkenceye dönen yolculuktur. Özel araç taraftarıyım bu yüzden.

Önde oturup muavin ile bağ kurmak, bilen bilir bu taktiği, kalan kola şişesi senindir.

Nasıl özledim :( Nereye olduğunun hiç önemi yok. Atlasam otobüse kulaklığı takıp, kafamı cama dayayıp, yol izlesem. Yol kenarında gördüğüm evlerin içinde neler yaşanıyor acaba deyip, hayaller kursam. Dinlenme tesislerinde tuvalet sırası beklesem, aracı kaçırmamak için saati kontrol edip, sıraya sövsem. Gözlememi alıp araca dönüp başa sarsam. Ahh yasaklar kalksana 12 saatlik yolculuk yapsam.

yapmadan ölürsem gözüm açık kalırmış gibi

Gece yolculuğu bee kulaklığımda sevdiğim şarkılar çalarken hiç bilmedeğim evlerin ışıklarına bakarak gitmek ve sabah vardığımda otogar ayazında servis beklerken yaktığım sigara ah ah özledim.

sen ayıp diye patlayana kadar gazını içinde tutarken arkada fosur fosur osuran amcalar, ayağım hiç kokuyor mu diye düşünmeden ayakkabı çıkaran görgüsüzler, kulaklığını kaybettiği için gecenin yarısında sesli oyun oynayan veletler, zaman mekan tanımadan ağlayan bebekler, dertli şarkı dinlerken sigara içmeye başlayan şoförler, horlayan dayılar, he bir de şimdi yeni bir tür eklendi sen artık maskeyle bütünleşmişken maskeyi çeneye indiren andavallar, hiçbirini uyarmayan muavin ve dahası demek şehirlerarası otobüs yolculuğu benim için. birde otobüslerin bir kokusu var bilirsiniz, ilk bindiğinizde böyle direkt çarpar yüzünüze düşüncesi bile başımı ağrıtıyor vallahi. ay aman ya valla özel araçla olacaksa olsun, olmayacaksa da olacak zaten ne diye bu kadar yakındım ki

Annem çok seviyor diye bir iki yıl katlandim şimdi uçak ya da özel arabaya dönmeye çalışıyorum.Çünkü uçak hem otobüsle gittiğin yolu kısaltıyor hem mide bulandırmıyor hem de horlama vs duyacak kadar uzun yolculuk yapmıyorsun

Bir çeşit terapi yöntemidir. Hele cam kenarındaysanız aman allahım dünyanın en rahatlatıcı saatleri olabilir. Özellikle akşamüstü ya da gece yolculukları. Kulaklığınızı takarsınız sevdiğiniz bir şarkı eşliğinde düşünürsünüz her şeyi. Gittiğiniz yerde yaşanacakları, ardınızda bıraktıklarınızı, dününüzü, bugününüzü. Eğer bir karar verilecekse düşünmek için, fikir bulunacaksa odaklanmak için, her şeyden önemlisi hayal kurmak için en doğru yerdir.

4 senelik eğitimin hayatımın 5 döneminde çektiğim işkence. o 5 saatlik yol azap gibi geliyordu hep bana. hiç sevemedim ve keyif alamadım. o yüzden hep gece binerdim otobüse "uyurum zaman çabuk geçer" diye düşünürdüm ama uyumakta ayrı bir işkence otobüste. kesinlikle en güzeli uçak yolculuğu.

aşırı sevdiğim ve özlediğim olay. otobüsle gidilebilecek her yere otobüsle giden, tekli koltuk ve 1 numarayı alarak yolu izleyen birisi olarak inanılmaz sevdiğim aktivite.

bayılırım özellikle de o otobüs egeye gidiyorsa. mola tesisinde yediğim ayvalık tostu, buz gibi ayran, otobüs yolda ilerlerken cama kafamı yaslayıp yol kenarındaki hayvanları izlemek... ah canım çekti.

kesinlikle tedavi yöntemidir. hele de o yol uzunsa - bacak uyuşmalarını saymazsak- değmeyin keyfime. cam kenarına geçip kulaklığı takıp hızla akan yolu izlerken insan bi çeşit huzur buluyor. karadenizde yaşadığımdan olacak denize tutkum çok fazla bu yüzden özellikle hesaplarım deniz gören taraf neresi diye ona göre alırım biletimi

başlığı okuyunca aklıma bu şiir geldi YouTube link Yıldız Kenter sesinden. geceleyin otobüste ne yana gittiğini şaşırır insan. ne zaman geceleyin düşsem yollara, ne zaman camdan baksam karanlık... yüreğim sıkışır, aklım karışır senden uzağa mı sana doğru mu gidiyorum bilemem bir telaş alır beni, korkarım yaklaşmaya çalıştıkça mesafeler uzar diye karanlıklar düşlerimi bozar diye korkarım, söyleyemem bir ışık görünür çok uzaklardan dağ başında birinin penceresi mi? sevinçten uykuları kaçmış biri mi? neden yanar o ışık? güneşi mi bekler? kuşkular kemirir yüreğimi tek bekleyen ben değilsem ölmek isterim, ölemem.

Çok özlediğim eylem. Yakın zamanda yapacağım da bir eylem aynı zamanda. Tek sorun gece yola çıkıp diğer gece dönecek olmam. Müzik bir yere kadar dinleniyor. Yol boyunca arada benimle sohbet edebilecek bir arkadaşa ihtiyacım var sanırım. 2 gece uyumayacak mesaj yazacak. Ilgilenenler dm :D Edit: düzenleme

İzmir - Bursa arası şu an yolculuk yapıyorum , bir adam azıyla içmemiş , bütün otobüs alkol kokuyor … Şu dünyada ne zaman birbirimize saygı duymayı öğreneceğiz ne zaman … Yazık.

En ama en sevdiğim şeylerden biri, uzun otobüs yolculukları... Molalar, gün dönümleri, sabah soğukluğu , cama vuran güneş, müzik dinlemek, uyumak, biraz da uzaklasabilmek seni boğan şehirden..

1 saat de sürse kimileri için ızdırap olan, 24 saat de çekse bazılarının hiç şikayet etmeden güle oynaya geçirdikleri yolculuk tipi. hareket saati 14:30 yazan otobüsüme beş dakika kadar gecikip 14:35 sularında koştura koştura anca yetişmiş, kan ter içinde koltuktaki yerimi almıştım. ki normalde en geç 14:25 gibi herkesin araca binmiş olması gerekir ve beklenir. şoför ve muavin ortalıkta görünmüyordu. can havliyle otobüsün etrafından dolanırken dışarıda hiçbirine rastladığımı da anımsamıyordum. on dakika daha geçmiş, öteki seferiler homurdanmaya başlamıştı. bari kalkıp şunları bulayım dedim. yedek şoförle birlikte muhteşem üçlü, birkaç metre ötede sigara tüttürüyordu. selam verip neden hâlâ yola çıkmadığımızı sordum. genç muavin tütününün dumanını burun deliklerinden sertçe savururken öfkeyle cevap verdi: -20 numaradaki kodumun yolcusunu bekliyoruz! şoförlerden biri muavinin koyduğu ünlemden soluk dahi almaksızın devam etti: +hayır yani, onca insanı bekletmeye ne hakkı var şimdi bu it oğlu itin değil mi? diğeri izmaritini ayaklarının altında ezerken: *amına koyim daha bekleyecek miyiz bu götvereni dedi. ellerimi havaya kaldırdım: ×sakin olun beyler, yirmi numaralı yolcu benim... kel şoför kısa bir afallamadan sonra babacan tavırlarla sırtımı sıvazladı: +kusura bakma yav, sana it oğlu it dedim. ×götveren de dediniz. +aldırma boşver. biz zaten böyle her boka küfrederiz, alışkanlık eheh. belki haydo'dan farksızlardı ama yol boyunca el üstünde tuttular. çay kahve ikramlarında hep bi tane fazladan kek verdiler. ben de çocuklar gibi sevindim.

hatalı başlık. şehirler arası ayrı yazılmıyor mu?

hayatım hep iki şehir arasında geçti .her tatil o otobüse binilir diğer şehre gidilirdi.çok alıştım buna valla git gel yolda uyu bir de mide bulantısı sorunu çeken biriydim.üstüne otobüste nescafe içerlerdi onun kokusu daha çok midemi bulandırırdı. kahve içemememin tek sebebi bu.

Küçüklüğümden beri yirmi saatlik yolculuklara bayıla bayıla çıkardım. Sonra bir şey oldu ve iki saatlik yol bitmek bilmemeye başladı.

hiç sevmiyorum. benim için otobüs yolculuğu max 5 saat olmalı, fazlası eziyet gibi geliyor. boğuluyorum. zaten bu yolculuklarda asssla uyuyamıyorum. yarım saatlik otobüs yolculuğunda horul horul uyuyan ben bu tarz yolculuklarda gözlerim kan çanağı olsa dahi uyuyamıyorum. neyse ki uçak var. allah, hezarfen ahmed çelebi'den razı olsun.

beni rahatta dinleyin dostum görev başarılı :)